Σκεψεις κι αποψεις (16)
Σκέψεις κι’ απόψεις [16]
Σκέψεις και Απόψεις φίλων του site, που δεν είναι παρά η επανάληψη επιλεγμένων παλαιών comments (με χρονική σειρά ανάρτησης) από την στήλη διαλόγου, γιατί και οι φίλοι της ιστοσελίδας συμβάλλουν στην ανάπτυξή της με τις δικές τους απόψεις.
Κάποιες από αυτές ίσως σας φαίνονται σαν αταίριαστες με το θέμα της ιστοσελίδας, που είναι τα χρώματα, όμως όλες αναπτύχθηκαν από ερεθίσματα που δόθηκαν από κάποιο άρθρο βασισμένο σε αυτά, τα χρώματα δηλαδή και τον κόσμο τους.
Αν ενδιαφέρεστε να δείτε τις προηγούμενες αναρτήσεις κάτω από τον τίτλο ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΙ’ ΑΠΟΨΕΙΣ θα τις βρείτε πηγαίνοντας στo παράθυρο CATEGORIES κάνοντας κλικ με το ποντίκι σας πάνω στην ενότητα «σκέψεις, σχόλια, άρθρα φίλων».
Φίλοι των χρωμάτων γεια σας…. Ιωάννα παρούσα…..
Μιχαήλ, όταν αναφέρομαι στο ανθρώπινο πνεύμα, εννοώ το ατομικό πνεύμα που δανείζεται ο άνθρωπος, από το “παγκόσμιο πνεύμα” όταν ενσαρκώνεται.
Είναι η τριαδική έκφραση του Εγώ, με τις τρείς αρετές φαντασία, θέληση, ισχύ.
Στον άνθρωπο αυτό το ατομικό πνεύμα θα το αποκαλούσαμε αλλιώς και “λογική αρχή”, όχι όμως νου. Ο νους είναι η “νοητική κατάσταση”, που εστιάζεται μεταξύ πνεύματος και ψυχής και είναι το επίπεδο ή πεδίο, το οποίο διαμορφώνεται και εμπλουτίζεται, ανάλογα τις σκέψεις, τα αισθήματα και τις πράξεις μας. Με λίγα λόγια, νομίζω ότι συμφωνούμε, απλώς διαφέρουν, οι όροι που χρησιμοποιούμε.
Γιάννη και Πάνο, για το αν οι άνθρωποι είναι απορρίμματα της δημιουργίας, θα σας αναφέρω μέρος της διδασκαλίας που λέει: “Η παγκόσμια ψυχή είναι ύλη η οποία ζωογονείται από απορρίμματα πνευματικών δυνάμεων. Η λεπτότητα της τη καθιστά αιωνίως κινητή και δια μέσω των σφαιρών, κυκλοφορεί ως ρεύμα”. Εξ όσων εννοούνται από τα παραπάνω, θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι και η ανθρώπινη ψυχή ως μέρος της παγκόσμιας ψυχής, ζωογονείται από αυτά τα απορρίμματα. Αν δε το επεκτείνουμε λίγο παραπάνω, μπορούμε να δεχθούμε, ότι το ανθρώπινο ον είναι απόρριμμα αυτών των δυνάμεων. Απόρριμμα όχι όμως με την έννοια του άχρηστου υπολείμματος (σκουπίδι), αλλά με την έννοια της εκροής, του εκχυλίσματος.
Όπως λέει ο Πλωτίνος στη θεωρία του περί απόρροιας του δημιουργημένου κόσμου. “Το Εν κατά κάποιο τρόπο υπερεκχειλίζει και αυτός ο υπερεκχυλισμός δημιουργεί μία οντότητα διαφορετική απ’ αυτό. Η νέα αυτή οντότητα με τη σειρά της υπερεκχειλίζει και δημιουργείται μία τρίτη οντότητα, μέχρι να φθάσει η δημιουργία του αισθητού κόσμου” δηλ. του κόσμου μας.
Ο άνθρωπος κατά τη γνώμη μου, δε μπορεί να είναι “σκουπίδι”, εφ’ όσον είναι το έρεισμα πάνω στο οποίο στηρίζεται η απόληξη της Θείας Ακτίνας. Είναι χρήσιμος, όχι περιττός και ως τέτοιος έχει χρέος, τη Θεία Ακτίνα μέσα του, η οποία είναι απρόσωπη, να τη καταστήσει “συγκεκριμένο πρόσωπο” ( συγχωρήστε μου την έκφραση), δηλ. ανθρώπινη προσωπικότητα και Εγώ να ταυτισθούν, ώστε να καταφέρουν μαζί (ως ένα) την επάνοδο.
Πάνο, δε βλέπω τον άνθρωπο ως λίπασμα, αλλά ως το χώμα μέσα στο οποίο ο σπόρος (στοιχειώδης προσωπικότητα), θα μεταλλαγεί σε συγκεκριμένο φυτό (εξελιγμένη προσωπικότητα). Λίπασμα θεωρώ ότι είναι οι αρετές και οι ιδιότητες, με τις οποίες τρέφεται και αναπτύσσεται συνειδησιακά αυτή η προσωπικότητα ( που αν αναπτυχθεί και εξελιχθεί υγιώς, θα απλωθεί και θα αγκαλιάσει το Εγώ).
Με αγάπη Ιωάννα
15-01-10
Καλώς την katerina και πάλι!
Παρότι μιλάς για “δύσκολα” και “προβληματισμούς” βλέπω ότι εκθέτεις τα πράγματα πολύ σωστά.
Το θέμα μάλλον συμπληρώθηκε με το αμέσως επόμενο post!
Τα χρώματα λοιπόν και ο φορέας τους, το φως, ζουν παντοτινά στη δημιουργία και όποιος καταφέρει και καβαλήσει του Ουράνιο Τόξο, δεν θα βρει στην άλλη άκρη του το καζάνι με τον θησαυρό των ιρλανδικών μύθων (αφού το τέλος του Τόξου είναι, αν όχι ανύπαρκτο, απλησίαστο) αλλά θα συναντήσει την αιωνιότητα και θα μπει στο κανάλι της.
Πάνος
16-01-10
Καλησπέρα Πάνο
Δυο ερωτήσεις:
1. Τι χρώμα έχει το σκοτάδι;
2. Γιατί το χρώμα που χρησιμοποιείται περισσότερο στον οικονομικό κόσμο είναι το μπλε, ενώ το πράσινο είναι το αντίστοιχο στον κόσμο των ασφαλίσεων;
3. Γιατί είναι σχεδόν απαγορευμένο να φορούν ζωηρά και αστραφτερά χρώματα όλοι οι επιχειρηματίες που σέβονται τον εαυτό τους, χωρίς να υπάρχει ανάγκη νόμου ή κανόνων που τους το απαγορεύει;
Madeleine
18-01-10
Πάνο, αναφέρεις για την απλότητα των κουστουμιών των χορευτών και δεν λες τίποτα για τα κολάν που φορούσαν και τα οποία κατ’ εμέ, ήταν η μεγάλη επιτυχία του θεάματος (όσον αφορά στην ενδυματολογική παρουσίαση). Γιατί έδειχναν τόσο υπέροχα, την αρμονική κίνηση των ποδιών σε αντίθεση με τα δυνατά πατήματα και τις έντονες γωνίες των μυών, που μου προκάλεσαν μεγαλύτερη εντύπωση από τη κίνηση των χορευτριών (συνήθως φαίνεται περισσότερο η χορευτική δυνότητα των γυναικών από των ανδρών, παρ’ όλο που οι δεύτεροι κρατούν τα ηνία του χορού). Όσο για το φράκο νομίζω ότι, η ουρά που πετούσε σε κάθε στροφή, έδινε μία αέρινη φιγούρα, η οποία έδενε με την αντίστοιχη κίνηση του φορέματος των κοριτσιών και την αίσθηση ότι τα ζευγάρια πετούσαν. Το μαύρο – άσπρο είχε την απλότητα και τη σοβαρότητα συν τη δύναμη του άντρα που κατευθύνει, σε αντίθεση με τη γυναικεία αέρινη, εύθραυστη ροζ παρουσία που ακολουθεί. Άσε που εμένα, μου δημιούργησαν αυτά τα ζευγάρια την εντύπωση, ότι έβλεπα πιγκουίνους (που λατρεύω να βλέπω) να σμίγουν με φλαμίγκος, σε ένα χορευτικό αγκάλιασμα.
Το ροζ χρώμα των φουστανιών έδενε πολύ ωραία με όλο το χώρο, το δε άσπρο-μαύρο των κουστουμιών με τα αντίστοιχα ασπρόμαυρα ευθύγραμμα σχήματα του πατώματος.
Όσο για τους πρώτους χορευτές, ούτε η κυρία ούτε ο κύριος με εντυπωσίασαν (δεν ξεχώριζα κινήσεις), γιατί το κόκκινο τραβούσε όλη τη προσοχή μου. Βέβαια αυτές είναι οι προσωπικές μου εντυπώσεις και δε περιμένω να συμφωνήσεις μαζί μου, αλλά η τέχνη απευθύνεται στη προσωπική αίσθηση του καθενός και δημιουργεί ιδιαίτερα συναισθήματα. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι σ’ ευχαριστώ πολύ, για την εκλεκτή ώρα που πέρασα, χάριν της ιδέας σου να μας φέρεις αυτό το βιντεοκλίπ.
Με αγάπη Ιωάννα…..
21-01-10
Εκτός από τη γυναικεία παρουσία που περιβάλλεται από χρώμα παράλληλα και τα παιδιά πολύ συχνά επιλέγουν ρούχα πολύχρωμα. Κατά κύριο λόγο βέβαια η επιλογή βασίζεται στους γονείς που ακριβώς λόγω του status quo που πρέπει να προβάλλουν περιορίζονται σε ότι αφορά τη δική τους περιβολή, σε ότι όμως αφορά την περιβολή των παιδιών τους καλλιτεχνούν.
http://www.youtube.com/watch?v=tn1NvQ4Re8o
Ένα ρούχο με έντονο και ασυνήθιστο χρώμα δε κάνει τόση εντύπωση σε κάποιον μικρής ηλικίας κάνει όμως σε κάποιον μεγαλύτερης. Αυτό το οπτικό ερέθισμα σε μικρή ηλικία είναι πιο έντονο γιατί τότε τα παιδιά δεν έχουν ούτε την παρατηρητικότητα ούτε την συγκέντρωση για εκτίμηση άλλων χαρακτηριστικων ενός ρούχου. Πόσες φορές τα παιδιά δε λεν πως θέλουν το άσπρο, το κόκκινο κλπ ρούχο χωρίς να προσδιορίζουν το είδος..
Ίσως σε αυτή την ηλικία να είναι πιο εύκολη η ακούσια αποκωδικοποίηση της σημασίας των χρωμάτων αφού γίνεται μια μονοσήμαντη παρατήρησή τους και όχι συνδυασμός πολλών άλλων πληροφοριών.
Κατά την άποψή μου λοιπόν ο άνδρας και η γυναίκα πραγματικά δείχνουν το γούστο τους κατά την ενδυμασία των παιδιών τους και όχι των ιδίων.
Θοδωρής
22-01-10
Τι ωραιαιαιαιίο!!
Πραγματικά, τα κουστούμια παίζουν σημαντικότατο παράγοντα στο ύφος… την επιτυχία… ακόμα και την αποτυχία μιας παράστασης! Άλλωστε γι’ αυτό υπάρχουν και παραστάσεις “μονόχρωμες”, ώστε να δίνεται έμφαση στο υπόλοιπο θέμα!!
Στην προκειμένη περίπτωση θα συμφωνούσα πως έχει δοθεί έμφαση στις γυναίκες.. αλλά όχι τόσο σε βάρος των ανδρών!!
Ακόμα και οι άντρες με το επιφανειακά κοινότυπο ντύσιμο τους, θα έλεγα πως κάνουν τη διαφορά με τα τόσο κολλητά παντελόνια τους και τα τόσο μακριά φράκα τους.
Βέβαια είναι λογικό τα γυναικεία κουστούμια να κλέβουν την παράσταση.. γιατί υπάρχει πολύ μεγαλύτερο εύρος χρωμάτων και ρούχων που μπορεί να βάλει μια γυναίκα (σύμφωνα πάντα με τα κοινωνικά μας πρότυπα)!
Στο κάτω κάτω είναι καλό να γίνονται και τέτοιες συγκρίσεις… για να θυμόμαστε που και που… πιο είναι και το ωραίο φύλλο!!!!
Evrydiki
22-01-10
admin is | Topic: σκέψεις σχόλια άρθρα φίλων | Tags: None
15 Comments, Comment or Ping
loully
Η απορια που ειχα απο παιδι παραμενει μεχρι σημερα και ειναι η εξης. Ποιος καθοριζει τις ονομασιες των χρωματων στην προκειμενη περιπτωση η ολων των πραγματων γυρω μας και εξηγω……ποιος αποφασισε να λεγεται το κουταλι κουταλι το κοκκινο κοκκινο και ουτω καθ`εξης…………
λουλη
16/02/2014
ΑΥΓΟΥΣΤΑ
Loully, μιας και όλη η παρέα ακόμα φαίνεται να γιορτάζει τον Άγιο Βαλεντίνο, θα προσπαθήσω να πω τι έχω ακούσει για το θέμα που ρωτάς. Ελπίζω να κάνω λάθος, ώστε κάποιος άλλος να θυμώσει και να απαντήσει πιο υπεύθυνα.
Λέγεται λοιπόν, ότι οι άνθρωποι άρχισαν να αρθρώνουν μιμούμενοι τους θορύβους της φύσης πχ την ροή του νερού = ρρρ, την φωτιά που φουντώνει με το φύσημα = φφφ κοκ. Σιγά – σιγά έκαναν τις πρώτες συλλαβές, οι οποίες ακόμα ονομάζονται ”ρίζες των λέξεων” και εκφράζουν την ουσία της κάθε λέξης.
Η Ελληνική γλώσσα είναι μια ”πνευματική αρχιτεκτονική” μέσω της οποίας δημιουργήθηκαν πολιτισμοί και γλώσσες. Κρύβει μέσα της την ουσία του κάθε πράγματος, τόσο στις συλλαβές της όσο και στα σύμβολά της. (Πχ η λέξη ”πύλη” ξεκινά από το σχήμα μιας πύλης ή πόρτας = Π. Όλες οι λέξεις που έχουν σχέση με το ύδωρ περιλαμβάνουν το γράμμα ”ρ” και αντίστροφα).
Όμως επίσης λέγεται, ότι τα όντα (πχ ζώα) πήραν πνοή ζωής και υποστασιοποιήθηκαν μόνο όταν δόθηκε στο κάθε ένα το όνομά του. Το περίεργο είναι ότι αυτό δεν έγινε κατά την 5η και 6η ημέρα της δημιουργίας τους (βίβλος) αλλά πολύ μετά!!!! Και μάλιστα ο Θεός ανέθεσε κατ΄ εντολή Του το έργο αυτό στον Αδάμ (τον πρώτο). Αυτό που πιστεύω εγώ είναι ότι τίποτα δεν υφίσταται χωρίς το όνομά του. Γι αυτό όταν μια ιδέα συλληφθεί πρέπει να προσδιοριστεί και να χαρακτηριστεί με ένα όνομα ή τίτλο για να μπορέσει να υλοποιηθεί.
Ελπίζω να μην σε έμπλεξα ακόμα και αν σε προβλημάτισα.
16-2-14
admin
Loully, πολύ ενδιαφέρον το θέμα που ανακινείς, αφού άπτεται της γλωσσολογίας, θέμα -αν και δύσκολο- διαφωτιστικό για την συνοδοιπορία και την ιστορική σχέση του ανθρώπου με τα χρώματα.
Αυγούστα, ευχαριστώ που πρόλαβες και με απάλλαξες από το να γράψω όλα όσα ανέφερες τόσο ωραία (και δυστυχώς χωρίς λάθος, ώστε να μας θυμώσεις και να απαντήσουμε πιο υπεύθυνα) οπότε συμπληρώνω:
Λούλη, ο πρώτος που ασχολήθηκε με την ονοματοδοσία είναι ο Πλάτωνας στον διάλογό του «Κρατύλος ή Περί ονομάτων ορθότητος λογικός» κάτι που μπορεί αν το διαβάσεις να σε βοηθήσει αρκετά και να απαντήσει στην παιδική σου απορία.
Ο Κρατύλος διατυπώνει το τελικό συμπέρασμα «Κάποια δύναμη ανώτερη από την ανθρώπινη είναι αυτή που καθώρισε στα πράγματα τα πρώτα ονόματα, ώστε να καθίσταται αναγκαίο να είναι αυτά ορθά».
Ο Ερμογένης, ένας άλλος που συμμετείχε στον διάλογο αυτό είχε άλλη άποψη λέγοντας ότι:
«Όποιο όνομα κανείς δώσει σε κάποιο πρόσωπο ή πράγμα, αυτό είναι το ορθό. Κι αν κατόπιν βέβαια του δώσει άλλο όνομα και καθόλου δεν χρησιμοποιεί το πρώτο εκείνο, το δεύτερο είναι εξ ίσου σωστό με το πρώτο που του είχε δοθεί. Συμβαίνει δηλαδή εδώ, όπως ακριβώς συμβαίνει όταν εμείς αλλάζουμε το όνομα των δούλων, που εξ ίσου είναι ορθό με το όνομα που είχαν πριν από αυτό που τους δώσαμε. Διότι για κανένα πρόσωπο ή πράγμα δεν καθορίζεται από την φύση όνομα, αλλά τα ονόματα γενικά καθορίζονται από κοινή συμφωνία και συνήθεια εκείνων οι οποίοι τα συνήθισαν και οι οποίοι τα καθορίζουν».
Μεταξύ των δυο, του Κρατύλου και του Ερμογένους, βλέπουμε τον διαχωρισμό της γλωσσολογικής ανάπτυξης σε εννοιολογική (ελληνικά) και σημειολογική (σχεδόν όλες οι άλλες γλώσσες).
Εάν σε ενδιαφέρει η εις βάθος εξέταση της ανάπτυξης της εννοιολογικής ελληνικής γλώσσας υπάρχει το βιβλίο «ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΕΝΝΕΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑΣ» του Η. Τσατσόμοιρου.
Όσο δε για την ονοματοδοσία των χρωμάτων, ένα άκρως δύσκολο θέμα, έχουμε γράψει εδώ (και συνεχίζουμε να γράφουμε) πολλά σχετικά άρθρα.
Σου παραθέτω, έτσι σαν δείγμα τρία links προς παλαιότερες αναρτήσεις σχετικά με την προέλευση της ονομασίας ΧΡΩΜΑ.
https://xromata.com/?p=595
https://xromata.com/?p=627
https://xromata.com/?p=658
Ελπίζω να πήρες κάποια απάντηση στην παιδική σου απορία και είμαστε στη διάθεσή σου (και όποιου άλλου) για κάθε συμπλήρωμα και συζήτηση επί του θέματος.
Πάνος
17-2-14
admin
Η φίλη μας η Μαντλέν είχε ρωτήσει τότε αν ΕΧΕΙ ΧΡΩΜΑ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ;
Εσείς τί λέτε; Τί θα της απαντούσατε;
Πάνος
18-2-14
ΑΥΓΟΥΣΤΑ
Πιστεύω ότι το σκοτάδι είναι η φυλακή όλων των χρωμάτων. Μέσα του κρύβονται εν δυνάμει όλα τα χρώματα. Όμως …..ο Πάνος γνωρίζει το σωστό.
18-2-14
admin
Επειδή οι περισσότεροι ταυτίζουμε το σκοτάδι με το μαύρο χρώμα, απλώς σας συνδέω με το post O ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΧΡΩΜΑ https://xromata.com/?p=1528.
Το χρώμα του πραγματικού σκοταδιού – μαύρου είναι τα πάντα. Όσα χρώματα βλέπουμε και όσα δεν βλέπουμε. Στα πραγματικά μαύρα αντικείμενα (όπου στην πραγματικότητα δεν υφίσταται σκότος) συμβαίνει έλλειψη φωτός, γιατί αυτά συγκεντρώνουν και κατέχουν όλο το φως που προσπίπτει επάνω τους και δεν αντανακλούν μέρος του. Επομένως δεν μιλάμε για έλλειψη φωτός (και χρωμάτων αφού είναι οι συντελεστές του φωτός) όπως θεωρείται ότι είναι το σκότος.
Όμως είναι όντως το σκοτάδι έλλειψη φωτός; Κατ’ εμένα δεν είναι τίποτε στην δημιουργία σκοτεινό γιατί τα πάντα είναι φως. Όλο το ηλεκτρομαγνητικό φάσμα που διατρέχει όλη τη δημιουργία, είναι φωττεινό. Απλώς εμείς δεν το βλέπουμε γιατί έχουμε φυσικά αισθητήρια όργανα που αντιλαμβάνονται μόνο ένα ένα πολύ μικρό τμήμα του φάσματος, το οποίο και αποκαλούμε ΟΡΑΤΟ ΦΩΣ. Μάλιστα σχετικά πρόσφατα ο άνθρωπος κατάφερε να αποκτήσει τεχνολογικά βοηθήματα με τα οποία μπορεί να αντιληφθεί σαν ορατό φως (με πιο εξελιγμένα δε και σαν χρώμα) και άλλα τμήματα του φάσματος, όπως τις ακτίνες Χ και τα τηλεοπτικά κύματα).
Άρα όλο το ηλεκτρομαγνητικό φάσμα έχει χρώματα τα οποία εμείς δεν δυνάμεθσ να δούμε. Επί πλέον αφού το φάσμα απλώνεται παντού στο σύμπαν, μαζί του διαχέεται παντού και αυτό το μικρό τμήμα του ΟΡΑΤΟΥ από τον άνθρωπο ΦΩΤΟΣ. Τρέχει δηλαδή μέσα στο σκοτάδι. Αρκεί να προσκρούσει σε υλικό μόριο για να τελεστεί η λειτουργία της εμφάνισης του φωτός και των χρωμάτων.
Ουσιαστικά λοιπόν η ύπαρξη του σκοταδιού εξαρτάται από τον ίδιο τον άνθρωπο και την αντίληψή του και όχι σε έλλειψη φωτός.
(Το ίδιο λέγεται εξάλλου και για την ύπαρξη του ΚΑΚΟΥ).
Φίλοι, δεν ξέρω άν έγινα κατανοητός ή τα λέω “δύσκολα”. Είμαι στη διάθεσή σας για περεταίρω διευκρινήσεις της άποψής μου και συζήτηση.
Πάνος
19-2-14
ΑΥΓΟΥΣΤΑ
ΕΡΩΤΗΣΗ: Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, το μή δημιουργημένο – κατά την ανθρώπινη εκτίμηση – Σύμπαν, σε ποιά από τις 3 κατηγορίες ανήκει;
19-2-14
admin
Τί εννοείς ΑΥΓΟΥΣΤΑ επακριβώς αναφερόμενη στο ΜΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΕΝΟ -κατά την ανθρώπινη εκτίμηση- ΣΥΜΠΑΝ; Στο τμήμα του που δεν έχει δημιουργηθεί ακόμα; (Διότι ως γνωστόν η Δημιουργία συντελείται ακόμα). Ή μήπως αναφέρεσαι στα ΚΕΝΑ τα οποία υπάρχουν (κακώς αναφέρω το ρήμα ΥΠΑΡΧΩ σ’ αυτήν την περίπτωση) εάν όντως έτσι ΕΙΝΑΙ κάποια τμήματα του σύμπαντος; Ουσιαστικά, αυτά τα κενά που αναφέρονται σαν empty space και είναι τα: outer space, vacuum, free space, vacuum state, και void που δεν είναι κενά όπως τα νομίζουμε.
Ή μήπως αναφέρεσαι στα τμήματα τα μετά το τέλος της γνωστής μας δημιουργίας, ας πόμε δηλαδή τις ΜΑΥΡΕΣ ΤΡΥΠΕΣ;
Πάνος
20-2-14
ΑΥΓΟΥΣΤΑ
Ακριβώς, το πρώτο που ανέφερες. Το 95% της σκοτεινής ύλης που δεν έχει τακτοποιηθεί. Δεν πρέπει λογικά να είναι και μία τέταρτη κατηγορία; Ή ανήκει σε μία από αυτές τις 3 και εμείς δεν το αντιλαμβανόμαστε ως δημιουργημένο; (δες τις κατηγορίες και την με υστερόγραφο εξήγησή τους). Πιστεύω ότι εκεί δεν υπάρχει μόριο ύλης ώστε το φως να προσπέσει και έτσι όλα τα εν δυνάμει χρώματα είναι ανεκδήλωτα. Δηλαδή ”φυλακισμένα”. Λάθος;
20-2-14
ΑΥΓΟΥΣΤΑ
Παιδιά καλή Τσικνοπέμπτη!!!! και καλό φαγοπότι!!! Με ρέγουλα, εεε;
20-2-14
admin
Δύσκολο ΑΥΓΟΥΣΤΑ το θέμα που θίγεις και με έβαλες σε σκέψεις και συζητήσεις. Κατ’ αρχήν υπάρχει μη δημιουργημένο Σύμπαν; Ναι, λέμε πως η δημιουργία συνεχίζεται μεν, αλλά μέσα στον εαυτό της, δηλαδή τα πάντα ξεκίνησαν σε μια στιγμή, στη στιγμή Plank (και όχι σε ένα σημείο, είναι παντού) όπου εμφανίστηκε ταυτόχρονα και άρχισε να μετρά ο χωροχρόνος, οπότε έχουμε την Δημιουργία σε αντίθεση προς την Μη – Δημιουργία.
Τα χρώματα είναι μέσα στον χώρο και εμφανίζονται σε σημεία του, ενώ η σχέση τους με τον χρόνο είναι τέτοια που γι’ αυτά σχεδόν δεν υφίσταται χρόνος, όπως λέει και η μαντινάδα με την οποία ξεκινά μια παλαιότερη ανάρτηση που παραθέτω εδώ.
https://xromata.com/?p=1148
Όποιος κατανοήσει τον μύθο του ευνουχισμού του Ουρανού από τον Κρόνο και την επανάσταση του Δία κατά του Κρόνου (και τα δυο γεγονότα παρακινούμενα από την Τιταία – Γαία) μάλλον θα μπορέσει να καταλάβει καλύτερα την Δημιουργία μέσα στην Δημιουργία.
Οπότε μιλάμε, όπως ορθώς αναφέρεις, για το ΜΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΕΝΟ ΣΥΜΠΑΝ κατά την ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΕΚΤΙΜΗΣΗ, δηλαδή τμήματα της δημιουργίας που δεν μπορεί να εκτιμήσει ή αντιληφθεί ο άνθρωπος για διάφορους λόγους, όπως την σκοτεινή σκοτεινή ύλη, την αντιύλη και άλλα τμήματα της Δημιουργίας.
Άρα το μαύρο αυτής της Δημιουργίας οφείλεται είτε και στις δυο, είτε σε μια από τις δυο, πρώτες αναφερόμενς από τον Αριστοτέλη κατηγορίες, δηλαδή ή στο ότι δεν φαίνεται, είτε στο ότι συγκρατεί εντός αυτής όλο το φως που δέχεται. (Η φυλακή που έλεγες).
Δεν νομίζω ότι “παίζει” εκεί η τρίτη περίπτωση, δηλαδή αδύναμο φως… ούτε απαραίτητη την αναγκαιότητα μιας τέταρτης κατηγορίας.
Πάνος
22-2-14
ΑΥΓΟΥΣΤΑ
Δεν αναφέρθηκα σε αδύναμο φως.
Αναφέρθηκα στην ΜΗ ΥΠΑΡΞΗ ΥΛΗΣ ώστε να αντανακλαστεί το φως, όσο δυνατό και να είναι.
Με άλλα λόγια στο χάος, που από όσα γνωρίζουμε από τη επιστήμη είναι μέρος της δημιουργίας. Αυτή η κατηγορία λέω ότι δε υπάρχει ανάμεσα στις 3.
Αυτό που στην διδασκαλία μας αντιστοιχεί και με το σκοτεινό ασυνείδητο του ανθρώπου. Είναι σκοτεινό και ασυνείδητο, όμως δεν είναι κενό. Είναι απλώς χάος γιατί δεν το γνωρίζουμε ώστε να το τακτοποιήσουμε μέσα στην νοητική μας κατάσταση.
24-2-14
ΑΥΓΟΥΣΤΑ
Θα ήθελα να αναφερθώ τώρα λίγο στο θέμα του χαρακτήρα που έχεις θίξει Πάνο.
ΧΑΡΑΚΤΗΡ: Είναι μια λέξη που κρύβει μέσα της, συναίσθημα, κατασκευή και ιδιοκτησία!! Προέρχεται από το ρήμα ”χαρά-ζω” και εμπεριέχει τις λέξεις: χαρά – ζωή – κτίζω και κτήτωρ.
Ως λέξη δηλώνει την ταυτότητα του αντικειμένου ή υποκειμένου.
Δεν είναι τυχαίο που σαν λέξη περιλαμβάνει 2 φορές το ”α”, το οποίο δηλώνει αρχή – ξεκίνημα και 2 φορές το ”ρ”, που παρουσιάζεται όπου υπάρχει ροή. Επίσης το ΄΄χ΄΄, που δηλώνει τόπο ή χώρο ή έκταση.
Επιπλέον, δεν έχει καθόλου ”σ – ς” ώστε να δηλώνει τέλος ή παλινδρόμηση. Αποτελείται και από 3 συλλαβές, που δείχνουν την ύπαρξη των δηλώσεων της λέξης στην αντίληψή μας.
Χαρακτήρας είναι το σύνολο των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών που κληρονομεί ή αποκτά ο άνθρωπος μέσα από την ”παγκόσμια αλυσίδα”. Είτε αυτό αφορά τα επενδύματά του είτε την εικόνα του*.
Η ενσυνείδητη ατομικότητα επηρεάζεται από τον χαρακτήρα και ο χαρακτήρας ελέγχεται στο βαθμό της ενσυνείδητης ατομικότητας.
Χαρακτήρας επίσης, είναι η υπογραφή του όντος που εξατομικεύεται*.
(*Γιατί όχι και του αντικειμένου λοιπόν; εφόσον τα χρώματα έχουν εικόνα και εξατομικεύονται και εφόσον έχουν συμβάλει και στο ”κτίσιμο” της δημιουργίας γιατί να μην μπορούν να έχουν χαρακτήρα;)
Τώρα, το πως κτίζεται ο χαρακτήρας των χρωμάτων και αν αυτά έχουν τις τάσεις ή τις ροπές τους ώστε να εκδηλώνεται το κάθε ένα με τον χρώμα που εκδηλώνεται, είναι δουλειά του Πάνου να μας το πει.
24-2-14
ΦΑΝΗΣ
Τι χαρά έδωσαν τα χρώματα χτες στην Πειραϊκή!…παρόλο το γκρίζο στην μουντάδα του καιρού ξεχώρισαν μερικοί!
24-2-14
admin
Φάνη, όντως με χαρά γέμισαν τα χρώματα χθες την ΠεραΙκή και επειδή αυτά που γράφεις είναι ένας γρίφος για τους πολλούς που παρακολουθούν τους διαλόγους, οφείλω να εξηγήσω ότι χθες το απόγευμα, την ώρα που η ηλιόλουστη μέρα παρέδωσε τα ηνία σε ένα συννεφιασμένο μουντό τοπίο, λόγω αποκριάς, ένα τσούρμο μασκαράδες με πολύχρωμα κουστούμια κυκλοφόρησε στην παραλία της Πειραϊκής σκορπώντας ευθυμία και χρώματα.
Γεννάται το ερώτημα: Γιατί οι Απόκριες είναι συνυφασμένες με χρώματα;
Και ένα άλλο ερώτημα: Συνδέει κάτι την Πολυχρωμία και τα χρώματα με την χαρά;
Το μόνο που θα αναφέρω τώρα είναι ότι βάση της αποκωδικοποίησης του Ελληνικού Αλφαβήτου ως ΧΡΩΜΑ εννοείται:
Χ χαρά Ρ που ρέει Ω σε μέγιστο χώρο Μ προς μάθηση Α του ανθρώπου
Πάνος
24-2-14
Reply to “Σκεψεις κι αποψεις (16)”