Απο τον Πλουταρχο στα τσακρας
Από τον Πλούταρχο στα τσάκρας
Ίσως σας φανεί περίεργος ο τίτλος αυτού του άρθρου και να αναρωτηθείτε τί σχέση μπορεί να έχει άραγε ο Έλληνας ιστορικός και αρχιερέας των Δελφών με την ινδουιστική κουλτούρα και τί σχέση έχουν όλα αυτά με τα χρώματα που είναι το βασικό θέμα του ιστότοπου αυτού;
Κατ’ αρχήν, τα τσάκρας είναι άρρηκτα δεμένα με τα χρώματα, οπότε όπου αναφέρονται αυτά συνεπάγονται και τα χρώματα.
Πάντως δεν είναι η πρώτη φορά που συνδέουμε τον αρχαιοελληνικό κόσμο με τον ινδουισμό.
Πριν πολλά χρόνια είχαμε κάνει μια ανάρτηση που συνέδεε την ελληνική αρχαιότητα με την ινδική κουλτούρα.
Το άρθρο εκείνο είχε τίτλο «Ίρις και κουνταλίνι» και σας παραθέτουμε τον σύνδεσμο που θα σας οδηγήσει σε αυτό:
Το κηρύκειο που κρατούσε η Ίρις, η θεά του Ουράνιου τόξου και των χρωμάτων, και αγγελιαφόρος των Ολυμπίων, παρομοιάζει με το ενεργειακό κέντρο του ανθρώπου όπου ανελίσσεται η ενέργεια κουνταλίνι ώστε να αφυπνίσει τα τσάκρας και τα χρώματά τους.
Πάμε τώρα στον Πλούταρχο για να δούμε πως συνδέεται ο αρχαιοελληνισμός με τα τσάκρας των Ινδουιστών.
Ο Πλούταρχος ήταν Έλληνας ιστορικός, βιογράφος, δοκιμιογράφος, φιλόσοφος και ιερέας των Δελφών όπου ήταν υπεύθυνος για την ερμηνεία των χρησμών της Πυθίας, αξίωμα που κράτησε για 30 έτη έως τον θάνατό του.
Γεννήθηκε την 4η δεκαετία μ. Χ. στην Χαιρώνεια.
Έζησε μια ιδιαίτερα δραστήρια κοινωνική και πολιτική ζωή, κατά τη διάρκεια της οποία παρήγαγε ένα απίστευτο σώμα κειμένων, που επιβίωσαν ως την εποχή μας.
Το πιο γνωστό έργο του είναι οι «Βίοι Παράλληλοι», μια σειρά βιογραφιών διάσημων Ελλήνων και Ρωμαίων, διευθετημένων ανά ζεύγη, έτσι ώστε να δίνεται έμφαση στις κοινές ηθικές τους αξίες ή αποτυχίες.
Από το έργο αυτό μας ενδιαφέρει εδώ μια παράγραφος που αναφέρεται στον βίο του Θεμιστοκλή.
«Και μετά ταύτα κοιμηθείς ο Θεμιστοκλής όναρ έδοξεν ιδείν δράκοντα κατά της γαστρός αυτού περιελιττόμενον και προσανέρποντα τω τραχήλω γενόμενον δ’ αετόν, ως ήψατο του προσώπου, περιβαλόντα τας πτερύγας εξάραι και κομίζει πολλήν οδόν.
Είτα χρυσού τινός κηρυκείου φανέντος, επί τούτου στήσαι βεβαίως αυτόν αμηχάνου δείματος και ταραχής απαλλαγέντα».
Ήτοι:
Ο Θεμιστοκλής κοιμήθηκε και αξιώθηκε να δει στο όνειρό του έναν Δράκοντα να βρίσκεται τυλιγμένος στην περιοχή της κοιλιάς του και στην συνέχεια να ανελίσσεται έρποντας μέχρι την περιοχή του τραχήλου του.
Όταν πέρασε στην περιοχή του προσώπου του, ο Δράκος μεταμορφώθηκε σε Αετό και βάζοντάς τον στα φτερά του τον σήκωσε και τον μετέφερε σε μια μακριά οδό. Έπειτα εμφανίσθηκε ένα χρυσό κηρύκειο πάνω στο οποίο τον στήριξε σταθερά απαλλάσσοντας τον από τον φόβο, την ταραχή και την αμηχανία που είχε’.
Πασίδηλη είναι στην περιγραφή αυτή του Πλουτάρχου η ανέλιξη της κουνταλίνι στα ενεργειακά κέντρα (τσάκρας) έως το έκτο και τελευταίο ενεργειακό εντός του ανθρώπου κέντρο, το τσάκρα Άζνα, που βρίσκεται πίσω από το κέντρο του μετώπου, λίγο πιο πάνω από την μύτη μας, ανάμεσα στα φρύδια.
Με την ενεργοποίηση του έκτου τσάκρα επιτυγχάνεται η δραστηριοποίηση του ‘τρίτου ματιού’, που μας αποκαλύπτει ενοράσεις του μέλλοντος, μας συνδέει με τις εσωτερικές μας διαισθήσεις, μας δίνει την δυνατότητα επικοινωνίας με τον κόσμο και μας βοηθά να λαμβάνουμε μηνύματα, τόσο από το παρελθόν, όσο και από το μέλλον.
Εδώ συμβαίνει η κατά τον Πλούταρχο μεταμόρφωση του δράκοντα στον αετό που μετέφερε τον Θεμιστοκλή στην κορυφή του χρυσού κηρυκείου απ’ όπου μπορούσε να δει μακριά.
Το χρώμα του τσάκρα Άζνα είναι το μωβ, το χρώμα του παντοτινού φωτός που σχηματίζεται από τα δυο αντίθετα άκρα του ολικού φάσματος (μπλε + κόκκινο) όπου μωβ = ασημί το χρώμα της Άρτεμης – Σελήνης.
Για περισσότερες λεπτομέρειες του 6ου τσάκρα δείτε:
admin is | Topic: Uncategorized, Ιστορήματα με χρώματα, ιστορία και χρώματα, Μύθοι και χρώματα, τσάκρας | Tags: None
No Comments, Comment or Ping
Reply to “Απο τον Πλουταρχο στα τσακρας”