Αυτοι που μας εμαθαν τα χρωματα [33]: William Benson
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΜΑΘΑΝ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ
[33]
William Benson
Ο αρχιτέκτονας William Benson δημοσίευσε το κυβοειδές χρωματικό του σύστημα το 1868, στο Λονδίνο,το πρώτο σύστημα χρωμάτων που βασίζεται σε κύβο.
Ο William Benson προσπάθησε να κατατάξει τόσο τα προσθετικά όσο και τα αφαιρετικά συστήματα ανάμειξης.
Στην μια γωνία του κύβου βρίσκεται το μαύρο και οι τρεις άκρες εκτείνονται προς τα έξω στα βασικά χρώματα του κόκκινου, του πράσινου και του μπλε.
Από το λευκό άκρο, οι άκρες οδηγούν σε μια κίτρινη, μια «θαλασσοπράσινη» και μια ροζ γωνία.
Ο Μπένσον προτίμησε το ασυνήθιστο ροζ από το βιολετί που κανονικά θα περίμενε κανείς γιατί αυτό, κατά τη γνώμη του, ήταν πολύ σκοτεινό.
Στο τρίγωνο του Maxwell, είδαμε ότι τρία ελαφρώς πιο σκούρα βασικά χρώματα βρίσκονται απέναντι από τρία φωτεινότερα χρώματα, τα οποία φτάνουν μετακινώντας τα από κάθε γωνία μέσα από το λευκό κεντρικό σημείο.
Το πράσινο-μπλε (ή κυανό) βρίσκεται απέναντι από την κόκκινη γωνία, με το μωβ (ή ματζέντα) απέναντι από το πράσινο και το κίτρινο απέναντι από το μπλε.
Εάν στη συνέχεια επιθυμούμε να δημιουργήσουμε ένα χωρικό σύστημα χρωμάτων από αυτό το πιο επεξηγηματικό τρίγωνο, μπορούμε να το κάνουμε με παρόμοιο τρόπο με αυτόν του Άγγλου αρχιτέκτονα William Benson.
Το 1868, ο Benson πρότεινε τον πρώτο από τους πολλούς κύβους χρωμάτων του. Θεώρησε αυτή τη διάταξη ως το «φυσικό σύστημα των χρωμάτων», όπως δηλώνει ο τίτλος του Κεφαλαίου 7 των «Αρχών της Επιστήμης του Χρώματος».
Στην αρχή, ο Benson ανέφερε την προκαταρκτική εργασία των Mayer, Runge και Chevreul, αλλά στη συνέχεια προχώρησε σε μεγάλες προτάσεις για να δικαιολογήσει τη δική του προτίμηση για μια εναλλακτική γεωμετρία.
«Για να χρησιμοποιηθούν οι κανονικές μέθοδοι γεωμετρικής αναπαράστασης όλων των συνδυασμών που μπορούν να σχηματιστούν από τρεις ανεξάρτητες μεταβλητές, πρέπει να επιλεγεί ένα σημείο που αντιπροσωπεύει το μηδέν ή το μαύρο — την απουσία όλου του φωτός.
Από αυτό το σημείο, τρεις γραμμές πρέπει να σχεδιαστούν σε ορθή γωνία μεταξύ τους.
Κατά μήκος αυτών των γραμμών, και σε όλες τις παράλληλες συντεταγμένες, τα χρώματα κόκκινο, πράσινο και μπλε θα αυξηθούν σε ένταση φωτεινότητας, ξεκινώντας από το μηδέν (μαύρο).
Οι εντάσεις του κόκκινου, του πράσινου και του μπλε, που συλλογικά δίνουν λευκό, θα είναι οι ίδιες και επομένως αντιπροσωπεύονται από ίση απόσταση κατά μήκος των τριών ορθογώνιων συντεταγμένων.
Τα τελικά σημεία αυτών των τριών γραμμών θα είναι επομένως τα σημεία για το πλήρες κόκκινο, το πλήρες πράσινο και το πλήρες μπλε, ενώ οι ίδιες οι γραμμές περιέχουν τις αποχρώσεις αυτών των τριών χρωμάτων προς το μαύρο…
Η γωνία του κύβου απέναντι από το μαύρο θα είναι ολόλευκη, και οι γωνίες που βρίσκονται απέναντι από το κόκκινο, το πράσινο και το μπλε θα είναι θαλασσοπράσινο, ροζ και κίτρινο.
Το κεντρικό σημείο θα είναι ένα μεσαίο γκρι.»
Το γεγονός ότι το ροζ έχει προτεραιότητα έναντι του μωβ συνδέεται πιθανώς με τη φωτεινότητά του.
Ο κύβος του Benson περιέχει 13 βασικούς άξονες τους οποίους χωρίζει σε τρεις ομάδες (για να διαφοροποιήσει τις αντιθέσεις, τις αποχρώσεις και τις αρμονίες). Υπάρχουν τρεις άξονες που συνδέουν τα κεντρικά σημεία των αντίθετων πλευρών και, επειδή μόνο ένα από τα κύρια χρώματα αλλάζει σε αυτά, ονομάζονται πρωτεύοντες άξονες.
Στο σχήμα φαίνονται ως συμπαγείς γραμμές (μαζί με τις παράλληλες σε αυτές γραμμές).
Υπάρχουν άλλοι έξι άξονες που συνδέουν τα μεσαία σημεία των αντίθετων άκρων. Ακολουθώντας αυτά, δύο βασικά χρώματα θα αλλάξουν, και για αυτόν τον λόγο ο Benson μιλάει για δευτερεύοντες άξονες.
Τέλος, οι τέσσερις άξονες που ενώνουν τις αντίθετες γωνίες ονομάζονται τριτογενείς άξονες, αφού στην περίπτωση αυτή θα αλλάξουν και τα τρία βασικά χρώματα.
Αυτά φαίνονται επίσης με σπασμένες γραμμές.
Μπορούμε να περάσουμε πέρα δώθε μέσα από αυτόν τον κύβο σε πολλές διαδρομές. Μπορεί επίσης να χωριστεί σε πολλά επίπεδα.
Για να δείξουμε την πιθανή ποικιλομορφία των χρωμάτων στον κύβο, έχουμε σχεδιάσει μερικές κύριες θέσεις.
Το σύστημα του William Benson επιχειρεί να κυριαρχήσει τόσο στα προσθετικά όσο και στα αφαιρετικά μείγματα χρωμάτων.
Ως σύστημα χρωμάτων, ένας κύβος θα αντιμετωπίζει πάντα ένα βασικό πρόβλημα: δεν επιτρέπει πλήρως τον σχηματισμό της φωτεινότητας και επομένως τοποθετεί λανθασμένα τις χρωματικές αποχρώσεις.
Το σύστημα του Benson φαίνεται στο μάτι του κριτικού παρατηρητή περισσότερο ως σύγχυση χρωμάτων.
Εάν, ωστόσο, δεν μας ζητηθεί να χρησιμοποιήσουμε τον κύβο με όλες τις περίπλοκες περιγραφές στις άκρες του και τις πολλές ευθείες γραμμές μέσα του, και αν βρούμε την προσέγγιση του Benson αποδεκτή, θα εξακολουθήσουμε να τον ευχαριστούμε.
Η κατοπτρική εικόνα των τριγώνων είναι εδώ ένα γεωμετρικό φαινόμενο.
admin is | Topic: Αυτοί που ασχολήθηκαν με το χρώμα | Tags: None
No Comments, Comment or Ping
Reply to “Αυτοι που μας εμαθαν τα χρωματα [33]: William Benson”