xromata.com

Οι βιοχρωστικές της χλωρίδας, όπως αναγράφονται στον ιστότοπο “causes of color”.

Ας δούμε ό,τι αναφέρεται συνοπτικά για κάθε μία από τις κάποτε τρεις βασικές χρωστικές ομάδες του φυτικού κόσμο, που πλέον τείνουν να γίνουν τέσσερεις, μετά τον πρόσφατο διαχωρισμό των βεταλαΐνων από τις υπόλοιπες φλαβόνες.

ΚΑΡΟΤΕΝΟΕΙΔΕΙΣ:

[Γ]

Καροτενοειδείς χρωστικές

Γ

Στην ομάδα των καροτενοειδών ανήκουν τα καροτένια, το λυκοπένιο και οι ξανθίνες.

Τα καροτένια είναι χρωστικές ουσίες που απορροφούν τις μπλε και ίντιγκο ακτινοβολίες του φάσματος και αντανακλούν πλούσια κίτρινα και πορτοκαλιά χρώματα.

Τα διακριτικά χρώματα των μάνγκο, των καρότων, της κολοκύθας, της γλυκοπατάτας και των φθινοπωρινών φύλλων των φυλλοβόλων δέντρων πριν την πτώση τους οφείλονται σε διάφορες μορφές καροτενοειδών, όπως και το κίτρινο του βουτύρου και άλλων ζωικών λιπών.

Αυτή η χρωστική ουσία είναι σημαντική για τη διατροφή μας, καθώς το ανθρώπινο σώμα διασπά κάθε μόριο καροτίνης για να παράγει δύο μόρια βιταμίνης Α.

Το λυκοπένιο, και οι ξανθίνες κανθαξανθίνη και ασταξανθίνη έχουν παρόμοια δομή με τα καροτένια.

Το κόκκινο χρώμα της ντομάτας, το ροζ της γκουάβα, τα κόκκινα και ροζ χρώματα σε γκρέιπφρουτ, παπάγια, τριαντάφυλλο και καρπούζι υποδηλώνουν την παρουσία λυκοπενίου.

Η Canthaxanthin (καθαξανθίνη) παράγει τα ροζ χρώματα των φλαμίνγκο, μερικών καρκινοειδών, στον σολομό και την πέστροφα.

Στη συνθετική της μορφή, χρησιμοποιείται ως κόκκινη διατροφική χρωστική ουσία για να διασφαλισθεί ότι τα αιχμαλωτισμένα σε ζωολογικούς κήπους φλαμίνγκο θα διατηρούν το χρώμα τους, και ακόμη και σαν βοήθημα στα καλοκαιρινά μαυρίσματα από ηλιοθεραπείες.

Η Astaxanthin (ασταξανθίνη) παρέχει τα κόκκινα χρώματα του μαγειρεμένου σολομού, κόκκινης τσιπούρας, πέστροφας, αστακού και οστρακοειδών.

Σε ένα ζωντανό ζώο, η ασταξανθίνη συνδυάζεται με μια πρωτεΐνη και έχει μαύρο χρώμα. Όταν βράσει, η πρωτεΐνη διασπάται για να αποκαλύψει το πραγματικό «κόκκινο αστακί» χρώμα της ασταξανθίνης.

Τα πρώτιστα και το βασίλειό τους

Θα αναρωτηθείτε ίσως, ποιά σχέση έχουν τα πρώτιστα με τα χρώματα;

Πώς και δεν έχουν! Τα πρώτιστα αποτελούν το ένα από τα έξι βασίλεια του πλανήτη μας και ως γνωστόν κάθε βασίλειο έχει τα δικά του χρώματα.

Τα έξι αυτά βασίλεια τα έχουμε αναφέρει και στο παρελθόν και είναι τα εξής;

1. Η πανίς 2. Η χλωρίς 3. Το ορυκτό 4. Τα πρώτιστα 5 Οι μύκητες 6. Τα μονήρη

Τα πέντε πρώτα βασίλεια είναι ορατά από τον άνθρωπο δια γυμνού οφθαλμού, οπότε φαίνονται και τα χρώματά τους, όπου κάθε βασίλειο έχει τις δικές του χρωστικές και τους ιδιαίτερους μηχανισμούς με τους οποίους αναδεικνύει τα χρώματά του.

Το τελευταίο, τα μονήρη, είναι τόσο μικροσκοπικά που το βασίλειό τους χρειάζεται μικροσκόπιο για να ιδωθεί και να μελετηθεί, τόσο αυτό, όσο και οι χρωματισμοί του.

Πώς λοιπόν θα αναφερθούμε στα χρώματα των πρωτίστων εάν δεν πούμε λίγα λόγια για το βασίλειό τους;

Ήδη σε προηγούμενο άρθρο αναφερθήκαμε στα χρώματα των φυκών, που ανήκουν και αυτά στο βασίλειο των πρωτίστων.

https://xromata.com/?p=12096

Το βασίλειο των πρωτίστων αποτελείται από ευκαρυωτικούς* πρώτιστους οργανισμούς.

* [Με τον ελληνικό, διεθνή σήμερα όρο ευκαρυωτικά, ή ευκαρυώτες, ονομάζονται τα κύτταρα τα οποία έχουν πλήρως σχηματισμένο πυρήνα (αρχαία ελληνικά «κάρυον»), εξ ου και η ονομασία τους, σε αντιδιαστολή με κύτταρα που δεν έχουν σχηματισμένο πυρήνα, τα λεγόμενα προκαρυωτικά κύτταρα.]

Τα μέλη αυτού του πολύ διαφορετικού βασιλείου είναι συνήθως μονοκύτταρα και λιγότερο περίπλοκα στη δομή από τους άλλους ευκαρυωτικούς οργανισμούς.

Υπό επιφανειακή έννοια, αυτοί οι οργανισμοί περιγράφονται συχνά με βάση τις ομοιότητές τους με τις άλλες ομάδες ευκαρυωτικών, όπως ζώα, φυτά και μύκητες.

Τα πρώτιστα δεν μοιράζονται πολλές ομοιότητες μεταξύ τους, αλλά ομαδοποιούνται επειδή δεν ταιριάζουν σε κανένα από τα άλλα βασίλεια.

Μερικά πρώτιστα είναι ικανά για φωτοσύνθεση.

Μερικά ζουν σε αμοιβαίες σχέσεις με άλλα πρώτιστα.

Μερικά είναι μονοκύτταρα. Μερικά είναι πολυκυτταρικά ή σχηματίζουν μονοκυτταρικές αποικίες.

Μερικά είναι μικροσκοπικά, μερικά είναι τεράστια (γιγαντιαία φύκια).

Μερικά παρουσιάζουν βιοφωταύγεια και μερικά είναι υπεύθυνα για μια σειρά ασθενειών που εμφανίζονται σε φυτά και ζώα.

Τα πρώτιστα ζουν σε υδάτινα περιβάλλοντα, υγροτόπους, ακόμη και μέσα σε άλλους ευκαρυωτικούς. οργανισμούς.  

Τα πρώτιστα που έχουν κοινά χαρακτηριστικά με τα ζωικά κύτταρα έχουν επίσης μιτοχόνδρια, τα οποία παρέχουν ενέργεια για το κύτταρο.

Τα πρώτιστα που είναι παρόμοια με τα φυτικά κύτταρα έχουν κυτταρικό τοίχωμα και χλωροπλάστες. Οι χλωροπλάστες καθιστούν δυνατή τη φωτοσύνθεση σε αυτά τα κύτταρα.

Αυτά τα λίγα λόγια γνωριμίας για όσους δεν γνωρίζουν το βασίλειο των πρωτίστων.

Ας μην ξεχνάμε πως τα τρία τελευταία αναφερόμενα από τα έξι βασίλεια είναι σχετικά πρόσφατες ανακαλύψεις / κατηγοριοποιήσεις τις οποίες πολλοί από εμάς ακόμα αγνοούν και συγχέουν τους υπηκόους των βασιλείων αυτών με εκείνους της πανίδας και της χλωρίδας, δηλαδή τα ζώα και φυτά, με τους οποίους, όπως έχει αποδειχθεί, δεν έχουν σχέση.  

Τα διάτομα (Kingdom Protista) είναι άφθονα τόσο στα γλυκά νερά όσο και στα θαλάσσια οικοσυστήματα. Εκτιμάται ότι το 20% έως 25% του συνόλου του οργανικού άνθρακα στον πλανήτη διεξάγεται από τα διάτομα.

Στα τσάκρας αναφερθήκαμε στο παρελθόν.

Με την επιμέρους αναφορά σε κάθε ένα από τα 7 αυτά ενεργειακά κέντρα, φαινομενικά έκλεισε αυτό το κεφάλαιο.

Όμως μόνο φαινομενικά, γιατί τα τσάκρας μας οδηγούν και σε άλλα χρωματικά θέματα βασιζόμενα επάνω τους.

Ένα από αυτά είναι τα χρώματα των θεών των τσάκρας.

Σε κάθε ένα από τα 7 τσάκρας ενεδρεύουν κάποιοι από τους θεούς του Ινδουιστικού πανθέου, οι περισσότεροι των οποίων έχουν τα χαρακτηριστικά χρώματά τους.

Είδαμε ήδη ποιοι θεοί αναφέρονται στα τρία πρώτα ενεργειακά κέντρα. Ας δούμε και ποιοι αναφέρονται στα υπόλοιπα τέσσερα.  

Οι θεοί των τσάκρας

Β μέρος

Τα τέσσερα υπόλοιπα τσάκρας

Αναχάτα, το τέταρτο τσάκρα:

Το Αναχάτα, το πράσινο τσάκρα απεικονίζεται σαν άνθος του λωτού με 12 πέταλα.

Μέσα του διασταυρώνονται δυο τρίγωνα, ένα με την κορυφή προς τα κάτω και ένα με την κορυφή προς τα πάνω, σχηματίζοντας ένα shatkona, έναν εξάγωνο αστέρα, όπου, περίπου στο κέντρο του υπάρχει μια καπνώδης περιοχή.

Ο εξάγωνος αστέρας, σαν ινδουιστικό σύμβολο αντιπροσωπεύει την ένωση του αρσενικού με το θηλυκό.

Ειδικά εδώ συμβολίζει την ένωση του Υπέρτατου Όντος (Purusha) με την Μητέρα Φύση (Prakriti), που συνήθως αντιπροσωπεύονται από τον Σίβα και την Σάκτι.

Η θεότητα που εδρεύει στην περιοχή αυτή είναι ο τετράχειρας Βαγιού, ο κύριος των Ανέμων, γνωστός και σαν Πράνα (η αναπνοή), ο οποίος καβαλά μια αντιλόπη, που είναι το ζώο αυτού του τσάκρα.

Η θεότητα της ιερής συλλαβής ‘yam’ του τσάκρα αυτού, είναι ο Ίσα (ή άλλως Ισβάρα) που σημαίνει την υπέρτατη ψυχή.

Τα 12 κόκκινα πέταλα του λωτού αντιστοιχούν σε 12 vrittis (ψυχικές ευαισθητοποιήσεις που διαταράσσουν την συνείδηση), την λαγνεία, την απάτη, την αναποφασιστικότητα, την μετάνοια, την ελπίδα, την ανυπομονησία, τον πόθο, την αμεροληψία, την αλαζονεία, την επάρκεια, την διάκριση και την περιφρόνηση.

https://xromata.com/?p=8236

Βισούντχα, το πέμπτο τσάκρα:

Το Βισούντχα, παρ’ ότι θεωρείται και αποκαλείται «το μπλε τσάκρα» περιγράφεται σαν λευκό με 16 ρόδινα ή καπνισμένα πέταλα, ενώ στο κέντρο του, μέσα στο περικάρπιό του υπάρχει ένα ανεστραμμένο προς τα κάτω μπλε τρίγωνο, στο κέντρο του οποίου βρίσκεται μια λευκή κυκλική περιοχή σαν πανσέληνος.

Αυτή η περιοχή αντιπροσωπεύει το στοιχείο του αιθέρα, ενώ αντιπροσωπεύεται από την θεότητα Αμπάρα.

Ο θεός Αμπάρα είναι επίσης λευκός, με τέσσερα χέρια, καθισμένος πάνω σε έναν άσπρο ελέφαντα.

Στον ήχο ‘χαμ’ που αντιστοιχεί στο τσάκρα Βισούντχα βρίσκεται η πενταπρόσωπη θεότητα Σαντασίβα.

https://xromata.com/?p=8439

Άζνα, το έκτο τσάκρα:

Το Άζνα, ή τσάκρα του τρίτου ματιού, συμβολίζεται με έναν λωτό με δυο πέταλα και το χρώμα που του αντιστοιχεί είναι το βιολέ, ή βαθύ μπλε, ή ίντιγκο, αν και παραδοσιακά περιγράφεται ως λευκό.

Ο λωτός του άζνα έχει δυο λευκά πέταλα που αντιπροσωπεύουν τους ψυχικούς διαύλους (nadis) Ίντα (θηλυκή, σεληνιακή ενέργεια) και Πινγκαλά (αρσενική, ηλιακή ενέργεια)

Στο αριστερό πέταλο είναι γραμμένο λευκό το γράμμα हं (ζαμπόν) που αντιπροσωπεύει τον Σίβα.

Πάνω στο δεξί πέταλο είναι γραμμένο, κι’ αυτό λευκό, το γράμμα क्षं (κσαμ) που αντιπροσωπεύει την Σάκτι (ενέργεια).

Το άζνα λοιπόν, έχει δυο λευκά διαφανή πέταλα, ενώ μέσα στο κέντρο του βρίσκεται η Shakti Hakini, που απεικονίζεται σαν λευκό φεγγάρι με έξι πρόσωπα και έξι χέρια.

Λίγο πιο πάνω της είναι χαραγμένο το ανεστραμμένο τρίγωνο που περιέχει μέσα του ένα λευκό φεγγαρο -φαλλικό σύμβολο που είναι μια ανεικονική παράσταση του θεού Σίβα, συμβολίζοντας την ενέργεια και τις δυνατότητές του.

https://xromata.com/?p=8603

Σαχασράρα, το βιολέ – ρόδινο έβδομο τσάκρα:

Το βιολέ – ρόδινο ή και λευκό* τσάκρα, ή άλλως το χιλιοπέταλο τσάκρα ή τσάκρα του στέμματος είναι το έβδομο και κορυφαίο από τα επτά κύρια τσάκρας.

Όταν η ενέργεια κουνταλίνι ανυψώνεται μέχρι αυτό το τσάκρα, ενώνεται με την ενέργεια του Σίβα και επιτυγχάνεται η απελευθέρωση της στοχαστικής συνείδησης.

Το τσάκρα αυτό περιγράφεται σαν ένα άνθος του λωτού με χίλια πολύχρωμα πέταλα διατεταγμένα σε είκοσι σειρές γύρω από το κέντρο  του το οποίο περιτριγυρίζεται από ένα χρυσό περικάρπιο, ενώ μέσα του, μέσα σε μια ολοστρόγγυλη πανσέληνο βρίσκεται χαραγμένο ένα φωτεινό τρίγωνο.

Αντίστοιχη θεότητα προς το υλικό στοιχείο του σαχασράρα είναι ο θεός Ντχούρβα, ένας αφοσιωμένος στην ανώτερη θεότητα Βισνού, ο οποίος  ταυτίζεται με τον βόρειο πολικό αστέρα που στα σανσκριτικά καλείται Dhurva Nakshatra.

https://xromata.com/?p=8725

Η «Συνέντευξη με τα χρώματα» είναι μια προσπάθεια τακτοποίησης των όσων έχουν ειπωθεί (και θα ειπωθούν) για τα χρώματα, σε μια σειρά, ας πούμε, εύπεπτης διδακτικής ύλης, για όλους όσοι θέλετε να «μάθετε» τα χρώματα και τον κόσμο τους.

Η σειρά έχει την μορφή μιας υποτιθέμενης, διδακτικής, συνέντευξης των χρωμάτων προς τον άνθρωπο.

Συνέντευξη με τα χρώματα

[πη΄]

Κόκκινο, το αμαρτωλό

[ε΄]

-Σου έλεγα, Άνθρωπε, πως εγώ, το κόκκινο χρώμα, ταυτίζομαι, με έχεις ταυτίσει δηλαδή εσύ, με ό,τι ερωτικό.

Από την απλή αγάπη, που την συμβολίζεις με κόκκινες καρδούλες, μέχρι τον ερωτισμό και το σεξ.

Λόγω της ταύτισής μου λοιπόν με τον ερωτισμό και την σεξουαλικότητα, και πιθανόν λόγω της στενής επίσης σύνδεσής μου με το πάθος και τον κίνδυνο, θεωρούμαι, κατ’ ευρείαν διάκριση, ως το χρώμα της αποπλάνησης και της ανηθικότητας.

Έχω λοιπόν και την ‘σκοτεινή πλευρά’ μου, ιδιαίτερα στην χριστιανική θεολογία, όπου έχω συνδεθεί με το σεξουαλικό πάθος, τον θυμό, την αμαρτία και βεβαίως με τον διάβολο.

Είμαι γενικά το χρώμα της αμαρτίας.

Στην Παλαιά Διαθήκη της Βίβλου, στο Βιβλίο του Ησαΐα (1:18) γράφει: «Αν και οι αμαρτίες σας είναι τόσο κόκκινες, θα γίνουν άσπρες σαν το χιόνι», ενώ στην Καινή Διαθήκη, στο Βιβλίο της Αποκάλυψης, ο Αντίχριστος εμφανίζεται ως κόκκινο τέρας, που επάνω του κάθεται μια γυναίκα ντυμένη στα κόκκινα, γνωστή ως η πόρνη της Βαβυλώνας.

Ναι! Όπως σου ανέφερα ήδη, το κόκκινο συνδέεται συνήθως με την πορνεία.

Σε διάφορες στιγμές της ιστορίας, σε κάποιες περιοχές, οι πόρνες υποχρεώνονταν να φορούν κόκκινα για να δηλώνουν έτσι το επάγγελμά τους.

Επίσης, όπως σου ξαναείπα, τα σπίτια της πορνείας σηματοδοτούνται με ένα κόκκινο φως.

Από τις αρχές του 20ού αιώνα, σε πάρα πολλές πόλεις, τα σπίτια της πορνείας επιτρέπονται μόνο σε συγκεκριμένες γειτονιές, οι οποίες έγιναν γνωστές ως περιοχές με κόκκινο φως.

Επειδή δε, σε κάποιες πουριτανικές περιοχές, όπως π.χ. στην Νέα Αγγλία του 17^ου αιώνα η μοιχεία ταυτίστηκε με την πορνεία, το κόκκινο χρώμα συνδέθηκε και με την μοιχεία.

Στο μυθιστόρημα του 1850 του Nathaniel Hawthorne «The Scarlet Letter» (Το κόκκινο γράμμα), σε μια κοινότητα της πουριτανικής Νέας Αγγλίας, μια γυναίκα τιμωρείται για μοιχεία με απομόνωση, η δε αμαρτία της δηλώνεται με ένα κόκκινο γράμμα «Α» ραμμένο στα ρούχα της.

Κόκκινο το αμαρτωλό χρώμα λοιπόν για τις πόρνες, κόκκινο χρώμα

για τις μοιχαλίδες κόκκινο χρώμα και για τον άρχοντα της αμαρτίας, τον Σατανά.

Ο Σατανάς συχνά απεικονίζεται χρωματισμένος κόκκινος ή φορώντας ένα κόκκινο κοστούμι τόσο στην εικονογραφία όσο και στη λαϊκή πολιτιστική παράδοση.

Μέχρι τον 20ο αιώνα, ο διάβολος με κόκκινο χρώμα είχε γίνει λαϊκός χαρακτήρας σε θρύλους και ιστορίες.

Στην εποχή μας, ο διάβολος με κόκκινο χρώμα, εμφανίζεται πιο συχνά σε κινούμενα σχέδια και ταινίες απ’ ότι στην θρησκευτική τέχνη.

Τόσο στη χριστιανική όσο και στην εβραϊκή παράδοση, το κόκκινο πέρα από την σύνδεσή του με την αμαρτία της πορνείας, συνδέεται επίσης και με το αμάρτημα του φόνου που δηλώνεται με την έκφραση «έχεις αίμα στα χέρια» ή «τον πιάσανε με κόκκινα χέρια».

Βέβαια, το μεγαλύτερο σύμβολο της κόκκινης αμαρτίας στις Αβραμικές θρησκείες, δεν είναι άλλο από το κόκκινο μήλο του Παραδείσου, στο οποίο ανάγονται όλα τα βάσανα και οι αμαρτίες του κόσμου.

Τώρα πως σχημάτισες την γνώμη ότι ο καρπός της αμαρτίας ήταν ένα κατακόκκινο μήλο, άγνωστο! Διότι ως ‘μήλο’ στα αρχαία ελληνικά αναφερόταν ο κάθε σφαιρικός καρπός, όσο για το κόκκινο, ακόμα και αν όντως επρόκειτο για μήλο με την σημερινή έννοια του συγκεκριμένου φρούτου, πώς ξέρεις  πως όντως είχε κόκκινο χρώμα, αφού τα πρώτα αγριόμηλα, όπως και όλη η πρωτόγονη βλάστηση, ήταν πράσινα;

Τέλος πάντων, έχει καθιερωθεί και πιστεύεται σήμερα πως ο καρπός του δέντρου της γνώσης, με τον οποίο παραπλάνησε ο Όφις την Εύα και εκδιωχθήκαμε από την γη της Εδέμ, ήταν ένα κόκκινο μήλο.

Αυτά ως προς τα εβραιογενή θρησκεύματα που στηρίζονται στην Παλαιά διαθήκη.

Αντιθέτως σε άλλες θρησκείες, το κόκκινο χρώμα δεν είναι αμαρτωλό, αλλά αποβαίνει έως και δημιουργικό, όπως στον ινδουισμό, όπου κόκκινο είναι το χρώμα του τετρακέφαλου Βράχμα, του πρωταρχικού δημιουργού και κάποτε ανώτερης θεότητας της τριαδικής Τριμούρτι (Βράχμα – Βισνού – Σίβα).

Ο Βράχμα απεικονίζεται ως κόκκινος (ενίοτε χρυσός) γενειοφόρος άνδρας με τέσσερα κεφάλια που κοιτάζουν προς τις τέσσερεις βασικές κατευθύνσεις.

[Σημείωσε δε, πως η κόκκινη φωτιά κατά την αρχαία ελληνική φιλοσοφία και επιστήμη, ήταν ένα από τα τέσσερα βασικά στοιχεία και πως κατά τον Πλάτωνα σχετίζεται με το τετράεδρον].

Σε κάποιους μύθους της δημιουργίας αναφέρεται πως ο κόκκινος Βράχμα (πνεύμα) αυτογεννήθηκε μέσα από ένα χρυσό αυγό, το Hiranyagarbha, ενώ σε άλλους πως αναδύθηκε από τον ομφαλό του μπλε Βισνού (ψυχή).

Δεν θα επεκταθώ σε ανάλυση της γέννησης του κόκκινου από το χρυσό ή το μπλε. Απλώς ανέφερα τα της γέννησης του Βράχμα πληροφοριακά για όποιον θέλει να εισδύσει χρωματικά βαθύτερα στο θέμα, όπως το παρουσιάζει ο ινδουισμός.

Κόκκινο επίσης είναι στην Τριντέβι (την θηλυκή αντιστοιχία της Τριμούρτη) το χρώμα –για την ακρίβεια τα ενδύματα- της θεάς Λάκσμι της συζύγου του Βισνού.

Μάλιστα, οι εορτασμοί του Holi, της γιορτής των χρωμάτων, της ισημερίας και της έλευσης της άνοιξης, ξεκινούν με ρίψεις κόκκινων χρωμάτων πάνω στα αγάλματα του μπλε Βισνού.

Στο Ολύμπιο Πάνθεον κόκκινο είναι το χρώμα του Άρη και της Εστίας και κατ’ επέκτασιν του σφετεριστή της θέσης της στο Όλυμπο, του θεού Διόνυσου, του θεού του κόκκινου κρασιού, που σε σωστή χρήση με το οινόπνευμά του ‘ανοίγει’ το πνεύμα απελευθερώνοντάς το.

Αλλά κι’ αυτό –το Ολύμπιο κόκκινο- είναι ένα θέμα που το αναφέρω πληροφοριακά και στο οποίο δεν θα επεκταθώ αναλύοντάς το.

Τώρα όμως επιστρέφω στο σημείο όπου σου έλεγα πιο πριν για τα κόκκινα φώτα και τα κόκκινα φανάρια.

Μπορεί στην εποχή μας να έχουν αποκτήσει μια παγκοσμιότητα οι red districts, οι περιοχές των ‘κόκκινων φαναριών’, αλλά κάποτε αφορούσε αποκλειστικά τον δυτικό κόσμο.

Επί τη ευκαιρία, να σου θυμίσω πως μια ελληνική ταινία με τίτλο «Τα κόκκινα φανάρια» και ανάλογο θέμα, έχει γράψει ιστορία στον ελληνικό κινηματογράφο και το 1963 ήταν υποψήφια για Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας.

Δυο χρόνια μετά, το 1965, μια άλλη ελληνική ταινία διεκδικούσε το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας, που κι’ αυτή είχε το κόκκινο στον τίτλο της. Όχι όμως το κόκκινο της πορνείας, αλλά το κόκκινο της επανάστασης. Ήταν η ταινία (κι’ αυτή, όπως και η προηγούμενη σε σκηνοθεσία του Βασίλη Γεωργιάδη) «Το χώμα βάφτηκε κόκκινο» και αναφερόταν στον αγώνα των κολίγων ενάντια στην καταδυνάστευση των τσιφλικάδων στην Θεσσαλία του 1907.

Κλείνω την μικρή ‘κόκκινη’ κινηματογραφική παρένθεση και επανέρχομαι στα κόκκινα φανάρια και την ‘πονηρή’ σηματοδότησή τους στον δυτικό κόσμο, τονίζοντάς σου ότι στην ανατολή και ιδιαιτέρως στην Κίνα, τα κόκκινα φανάρια διαδραματίζουν έναν τελείως διαφορετικό ρόλο.

Οι Κινέζοι συνδέουν το κόκκινο με την χαρά και την καλή τύχη.

Το κόκκινο αντιπροσωπεύει επίσης την ενέργεια και τη ζωτικότητα.

Στην κινέζικη κουλτούρα το κόκκινο φανάρι είναι σύμβολο της ακμάζουσας ζωής και των ευημερούντων επιχειρήσεων, οπότε τα κόκκινα φανάρια κρέμονται σε εορταστικές περιπτώσεις, σε γάμους, σε τελετές γέννησης και κρέμονται έξω από την πόρτα των σπιτιών που γιορτάζουν αυτές τις περιστάσεις, αλλά και σε κάθε άλλον χαρούμενο εορτασμό, όπως την κινέζικη πρωτοχρονιά, καθώς και στον στολισμό πάρκων και άλλων χώρων αναψυχής.

Στο δε εξωτερικό, τα κόκκινα χάρτινα κινέζικα φανάρια έχουν γίνει το σήμα κατατεθέν των Chinatowns, δηλαδή των κινέζικων περιοχών και δη των κινέζικων καταστημάτων.

Επίσης, κάποια άλλα κόκκινα φανάρια, ουδόλως πονηρά, αλλά πολύ λειτουργικά και προστατευτικά, έχουν κατακλύσει τον κόσμο.

Είναι τα κόκκινα φανάρια της τροχαίας που περνώντας στο υποσυνείδητό σου το μήνυμα της προσοχής και του κινδύνου αυτομάτως σε ακινητοποιούν, έστω και για κάποια κλάσματα δευτερολέπτου.

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΜΑΘΑΝ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ

[16]

Για να παρακολουθήσετε την σειρά άρθρων υπό τον γενικό τίτλο ‘ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΜΑΘΑΝ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ’ καλό θα είναι να διαβάσετε τo εισαγωγικό 1^ο άρθρο που θα βρείτε στον σύνδεσμο https://xromata.com/?p=11228 …..

Richard Waller

Τέσσερα βασικά χρώματα – κίτρινο, κόκκινο, μπλε και πράσινο – είναι διατεταγμένα στις πλευρές ενός τετραγώνου, οι διαγώνιες των οποίων παράγουν τις χρωματικές προσμείξεις τους.

Σε αυτό το σημείο, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι βρισκόμαστε στο τέλος της παλιάς θεώρησης που βλέπει τα χρώματα ως τροποποιήσεις του λευκού φωτός μέσω της προσθήκης σκότους.

Αργότερα, βέβαια, ο Johann Wolfgang von Goethe θα αναζωογονήσει αυτές τις παλαιότερες ιδέες για το σκοτεινό μέσον με μεγάλο σθένος.

Ο Richard Waller (περίπου1650 – 1715) ήταν Άγγλος φυσιοδίφης, μεταφραστής και εικονογράφος, επί μακρόν μέλος και γραμματέας της Βασιλικής Εταιρείας.

Λίγα είναι γνωστά για την πρώιμη ζωή του.

Γεννήθηκε λίγο μετά και πέθανε λίγο πριν τον σύγχρονό του Isaac Newton.

Έγινε μέλος της Βασιλικής Εταιρείας στις 27 Απριλίου 1681, ενεργώντας ως γραμματέας από το 1687 έως το 1709, και πάλι από το 1710 έως το 1714, και μέλος του συμβουλίου της από το 1686 έως το 1699, αντιπρόεδρος κατά τη διάρκεια της προεδρίας του Isaac Newton.

Το αρχείο της Βασιλικής Εταιρείας κατέχει επίσης μια σειρά από βοτανικές εικονογραφήσεις του Waller, όπως και εικονογραφήσεις απολιθωμάτων, που προορίζονται πιθανώς για δημοσίευση από τον John Ray.

Ο Waller πιθανότατα πέθανε στην κατοικία του στο Northaw, Hertfordshire, κάποια στιγμή μεταξύ 23^ης Δεκεμβρίου 1714 και 13^ης Ιανουαρίου 1715.

Με τον αφανισμό των θεωρήσεων της παλιάς διάταξης των χρωμάτων από το φως στο σκοτάδι – ή από μαύρο σε λευκό – στα τέλη του 17ου αιώνα, και όταν ο Isaac Newton εισήγαγε ένα νέο σύστημα χρωμάτων, ο Άγγλος Richard Waller προσπαθούσε να ανακαλύψει εάν τα χρώματα θα μπορούσαν να διαταχθούν μέσα σε ένα τετράγωνο.

Δημοσίευσε τις προσπάθειές του για να παράσχει ένα «Πρότυπο Χρωμάτων», αφού το παράπονο του ήταν ότι μέχρι εκείνη τη στιγμή, οι τυπικοί όροι αναφοράς δεν είχαν καθιερωθεί.

Αναπαράγουμε το σύστημα του Waller με τα τέσσερα βασικά του χρώματα – κίτρινο (Y), κόκκινο (R), μπλε (B) και πράσινο (G) – που δεν τοποθετούνται στις γωνίες του τετραγώνου, αλλά στη μέση κάθε αντίστοιχης πλευράς.

Οι προκύπτουσες χρωματικές αναμείξεις μπορούν στη συνέχεια να τοποθετηθούν στις γωνίες του τετραγώνου.

Ο Γουόλερ δεν καθόρισε αυτά τα ενδιάμεσα χρώματα διαισθητικά, αλλά έχοντας αναμείξει κάθε βασικό χρώμα σε ίσες αναλογίες.

Εάν διαχωρίσουμε το τετράγωνο του Waller σε πρωτεύουσες και δευτερεύουσες γραμμές (μέση – αριστερά – δεξιά), οι διαγώνιες θα αποκαλυφθούν ως σημεία σύνθεσης, όπου θα προκύψουν τα μεικτά χρώματα – πορτοκαλί (O), κίτρινο-πράσινο (YG), μπλε-πράσινο (BG) και βιολετί (V) – προερχόμενα από την πρόσμειξη των καθαρών χρωμάτων.

Ο Waller δημοσίευσε το σύστημά του το 1686 με τον τίτλο «Κατάλογος απλών και μεικτών χρωμάτων».

Το τετράγωνό του αντιπροσωπεύει το τελευταίο κώλυμα στις εργασίες του Νεύτωνα, ο οποίος ασχολήθηκε με τα οπτικά του πειράματα από το 1670, και είχε επιβάλει έναν θεμελιώδη φυσικό τρόπο μελλοντικής σκέψης στην σειρά των χρωμάτων.

Εδώ, σε αυτό το σημείο, υπήρξε πάνω από όλα μια αλλαγή στην παλιά άποψη η οποία ήταν να δούμε τον σχηματισμό χρωμάτων ως τροποποίηση του λευκού φωτός αναμειγνύοντάς το με σκοτάδι

Η ιδέα ότι τα χρώματα δεν είναι στην πραγματικότητα αλλαγές που επιβάλλονται στο λευκό φως, αλλά στην πραγματικότητα τα αρχικά συστατικά του, αποκτήθηκε μέσω των πειραμάτων με ένα πρίσμα, που έκανε ο Νεύτων.

Στα τσάκρας αναφερθήκαμε στο παρελθόν.

Με την επιμέρους αναφορά σε κάθε ένα από τα 7 αυτά ενεργειακά κέντρα, φαινομενικά έκλεισε αυτό το κεφάλαιο.

Όμως μόνο φαινομενικά, γιατί τα τσάκρας μας οδηγούν και σε άλλα χρωματικά θέματα βασιζόμενα επάνω τους.

Ένα από αυτά είναι τα χρώματα των θεών των τσάκρας.

Σε κάθε ένα από τα 7 τσάκρας ενεδρεύουν κάποιοι από τους θεούς του Ινδουιστικού πανθέου, οι περισσότεροι των οποίων έχουν τα χαρακτηριστικά χρώματά τους.

Ας δούμε γενικά ποιοι θεοί αναφέρονται σε κάθε ενεργειακό κέντρο ξεκινώντας από τα τρία πρώτα.  

Οι θεοί των τσάκρας

Α μέρος

Τα τρία πρώτα τσάκρας

Muladhara η ρίζα (ή βάση) των τσάκρας:

Ένας κίτρινος τετράγωνος λωτός περιτριγυρισμένος από 8 λαμπερά δόρατα με τέσσερα κόκκινα πέταλα.

Η θεότητα που αντιστοιχεί στο τσάκρα αυτό είναι ο χρυσοκίτρινος Ίντρα, κύριος της βροχής, των κεραυνών και των καταιγίδων, ο οποίος επιβαίνει του λευκού ελέφαντα των νεφών Αιραβάτα, με τις εφτά προβοσκίδες.

Ευκαιριακά την θέση του Ίντρα παίρνει ο Γκανέσα, η ελεφαντόμορφη θεότητα με το κοραλί χρώμα που φορά κίτρινο dhoti (τυλιχτό ύφασμα) και μια πράσινη μεταξωτή μαντήλα στους ώμους.

Στον ιερό ήχο ‘λαμ’ αυτού του τσάκρα ενεδρεύει ο τετραπρόσωπος κατακόκκινος Βράχμα.

https://xromata.com/?p=7824

Σβαντχισθάνα, το δεύτερο τσάκρα:

Το Σβαντχισθάνα διέπει σωματικά την αναπαραγωγή, διανοητικά την δημιουργικότητα, συναισθηματικά διέπει την χαρά, ενώ πνευματικά τον ενθουσιασμό.

Το τσάκρα Σβαντχισθάνα περιγράφεται όπως έχουμε πει παλαιότερα , σαν ένα άσπρος λωτός με έξι πορτοκαλοκκόκινα πέταλα.

Μέσα του βρίσκεται ένα άσπρο μισοφέγγαρο που συμβολίζει το νερό, περιοχή όπου προΐσταται η θεότητα Βαρούνα, ο θεός του νερού και του ουράνιου ωκεανού, καθώς και των νόμων του υποβρύχιου κόσμου.

Μέσα στην τελεία, στο πάνω μέρος του γράμματος του ήχου βαμ, βρίσκεται ο θεός Βισνού που έχει μπλε χρώμα και φοράει κίτρινο dhoti (τυλιχτό γύρω από την μέση ύφασμα).

https://xromata.com/?p=7911

Μανιπούρα, το τρίτο τσάκρα:

Το τσάκρα Μανιπούρα, ή ηλιακό πλέγμα, ή ομφάλιο τσάκρα συμβολίζεται από ένα κύκλο που έχει εγγεγραμμένο ένα τρίγωνο με την κορυφή προς τα κάτω και 10 πέταλα, έχοντας χρώμα κίτρινο.

Η θεότητα που ανταποκρίνεται στο τσάκρα αυτό είναι ο Άγκνι, ο θεός της ενέργειας, ο αγγελιαφόρος των θεών και ο αποδέκτης των θυσιών και μεταβιβαστής τους προς τους άλλους θεούς.

Το Μανιπούρα συμβολίζεται όπως περιγράψαμε και στην αρχή, με ένα κύκλο που μέσα του υπάρχει εγγεγραμμένο ένα τρίγωνο του οποίου οι πλευρές είναι κόκκινες και είναι το σύμβολο της φωτιάς.

Μέσα στο τρίγωνο είναι χαραγμένος ο ίερός του ήχος ‘ραμ’, ενώ μέσα στην τελεία, στο επάνω μέρος του γράμματος, που βρίσκεται έξω από το τρίγωνο είναι ο θεός Ρούντρα, που είναι κόκκινος και άσπρος.

Γύρω από τον κύκλο υπάρχουν 10 πέταλα, μαύρα ή μπλε σκούρα, ή κίτρινα ή κόκκινα με μπλε σκούρα ή μαύρα γράμματα μέσα τους

https://xromata.com/?p=8092

Οι τρεις ιδιότητες των ορυκτών χρωματισμών

Σε προηγούμενο άρθρο για τους χρωματισμούς των ορυκτών, αναφέραμε τις τρεις ιδιότητες των χρωματισμών των ορυκτών, ήτοι την λάμψη, την διαφάνεια και την φωταύγεια.

Ας δούμε τώρα τι είναι αυτές οι ιδιότητες.

Λάμψη είναι ο λόγος της έντασης της ανακλώμενης, από ένα ορυκτό, ακτινοβολίας, προς την ένταση της προσπίπτουσας επί αυτού ακτινοβολίας και ονομάζεται ανακλαστικότητα ενός ορυκτού.

Ένα ορυκτό θα έχει τόσο εντονότερη λάμψη, όσο μεγαλύτερη ανακλαστικότητα έχει. Τα μεταλλικά ορυκτά (αδιαφανή ορυκτά), δεδομένου ότι έχουν υψηλή  ανακλαστικότητα, έχουν έντονη λάμψη (μεταλλική λάμψη).

Τα πετρογενετικά ορυκτά (διαφανή ορυκτά) δεν εμφανίζουν μεταλλική λάμψη, αλλά υαλώδη, ρητινώδη, μαργαριτώδη, κηρώδη, λιπαρώδη, μεταξώδη, αδαμάντινη κλπ.

Διαφάνεια. Τα ορυκτά διακρίνονται σε διαφανή (ορυκτά, δηλ., που επιτρέπουν να διακρίνουμε αντικείμενα που βρίσκονται πίσω τους), ημιδιαφανή ή διαφώτιστα (ορυκτά που επιτρέπουν στο φως να διέλθει από τη μάζα τους αλλά δεν επιτρέπουν τη διάκριση αντικειμένων που βρίσκονται πίσω τους) και σε αδιαφανή (ορυκτά που δεν επιτρέπουν τη διέλευση του φωτός από τη μάζα τους).

Διαφανή είναι όλα τα πετρογενετικά, ενώ αδιαφανή όλα τα μεταλλικά ορυκτά.

Το χρώμα ενός ορυκτού οφείλεται, γενικά, στην απορρόφηση, εκ μέρους των ατόμων του κρυστάλλου, ορισμένων μηκών κύματος από τα μήκη κύματος του λευκού φωτός (Το φυσικό φως -λευκό φως- αποτελείται από ένα σύνολο μηκών κύματος, από 390nm έως 770nm).

Από τη συμβολή των υπόλοιπων μηκών κύματος (τα οποία δεν απορροφώνται από το ορυκτό) προκύπτει το χρώμα του κρυστάλλου.

Το χρώμα ενός ορυκτού είναι χαρακτηριστική του ιδιότητα και πολλές φορές, το όνομα του ορυκτού οφείλεται στο χρώμα του.

Έτσι, ο κιτρίνης, ο ροδονίτης, ο πράσιος, ο χρυσοτίλης κ.λ.π. οφείλουν το όνομά τους στο χρώμα τους.

Τα έγχρωμα ορυκτά διακρίνονται σε ιδιοχρωματικά, αλλοχρωματικά και ψευδοχρωματικά.

Τα ιδιοχρωματικά ορυκτά οφείλουν το χρώμα τους στην κρυσταλλική τους δομή ή στη χημική τους σύσταση.

Έντονα χρώματα έχουν τα ορυκτά που περιέχουν, Ti, V, Cr, Mn, Fe, Co, Ni, Cu. Μεταβολή του σθένους ενός στοιχείου συνεπάγεται, συχνά, και μεταβολή του χρώματος του ορυκτού που περιέχει το στοιχείο αυτό.

Τα αλλοχρωματικά ορυκτά εμφανίζουν διάφορα χρώματα.

Τα ψευδοχρωματικά ορυκτά δίνουν μια εντύπωση χρώματος, η οποία οφείλεται στην ανάκλαση του φωτός σε εσωτερικά σχισμογενή επίπεδα του κρυστάλλου, σε κρυσταλλικές έδρες, σε επίπεδα διδυμίας κ.λ.π.

Φωταύγεια (Φθορισμός – Φωσφορισμός). Οι κρύσταλλοι μπορούν να απορροφούν υπεριώδη ακτινοβολία και να επανεκπέμπουν τμήμα της υπό μορφή ορατής ακτινοβολίας.

Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται φωταύγεια (luminescence).

Αν η φωταύγεια διαρκεί όσο διαρκεί και η ακτινοβόληση, τότε το φαινόμενο ονομάζεται φθορισμός (fluorescence) [από το όνομα του ορυκτού φθορίτης (CaF₂), το οποίο την εμφανίζει έντονα].

Όταν η φωταύγεια διαρκεί και μετά την παύση της ακτινοβόλησης, τότε το φαινόμενο ονομάζεται φωσφορισμός (Phosphorescence).

Γραμμή κόνεως ενός ορυκτού είναι το χρώμα της γραμμής που αφήνει ένα ορυκτό, όταν προστρίβεται πάνω σ’ ένα πλακίδιο πορσελάνης.

Η γραμμή κόνεως είναι χαρακτηριστική ιδιότητα των ορυκτών.

Ο φθορίτης, π.χ., μακροσκοπικά μπορεί να έχει διάφορα χρώματα, αλλά η γραμμή κόνεώς του είναι πάντα λευκή.

Ο αιματίτης μακροσκοπικά εμφανίζεται γκρι-μαύρος αλλά έχει καστανέρυθρη γραμμή κόνεως.

Ο μαγνητίτης μακροσκοπικά εμφανίζεται μαύρος και χαρακτηρίζεται από μαύρη γραμμή κόνεως.

Αυτά σαν μια γενική εισαγωγή για τον πολύχρωμο κόσμο των ορυκτών.

Θα επανέλθουμε αναλυτικότερα, εξετάζοντας τους διάφορους όρους που αναφέρθηκαν ανωτέρω.

Η «Συνέντευξη με τα χρώματα» είναι μια προσπάθεια τακτοποίησης των όσων έχουν ειπωθεί (και θα ειπωθούν) για τα χρώματα, σε μια σειρά, ας πούμε, εύπεπτης διδακτικής ύλης, για όλους όσοι θέλετε να «μάθετε» τα χρώματα και τον κόσμο τους.

Η σειρά έχει την μορφή μιας υποτιθέμενης, διδακτικής, συνέντευξης των χρωμάτων προς τον άνθρωπο.

Συνέντευξη με τα χρώματα

[πζ΄]

Η ψυχολογία του Κόκκινου.

[δ΄]

-Άνθρωπε, προηγουμένως σου ανέφερα κάποια χαρακτηριστικά μου, χαρακτηριστικά του κόκκινου χρώματος και σου είπα πως είμαι το χρώμα που σου ασκώ την μεγαλύτερη συναισθηματική επίδραση, πως είναι αποδεδειγμένο ότι διεγείρω το νευρικό σου σύστημα, θέτοντας σε ετοιμότητα τις αισθήσεις σου ανάλογα με την έκθεση σου σε αυτό.

Σου προκαλώ ερεθισμό, συναίσθημα θερμότητας, αλλά και προεξοχής.

Λόγω της εντύπωσης προεξοχής που προκαλώ, κυριαρχώ / επιβάλλομαι στα χρώματα που με περιτριγυρίζουν, οπότε μοιραία έλκω την προσοχή σου πρώτο και καλύτερο από τα αδέλφια μου, τα υπόλοιπα χρώματα.

Οπότε, ως το χρώμα που πρώτο απ’ όλα γίνομαι αντιληπτό, ισχυροποιούμαι και αφυπνώ πιο έντονα από τα άλλα τις αισθήσεις σου. Είμαι το πιο δραστήριο και ενεργό στην επιβολή ψυχολογικών καταστάσεων και συναισθημάτων που σου προκαλούν τα χρώματα, οπότε θεωρούμαι στον τομέα αυτόν το κύριο ενεργειακό χρώμα.

Εδώ συμβαίνει το εξής παράδοξο.

Όσο μεγαλύτερο μήκος κύματος έχει μια ακτινοβολία του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος, τόσο ασθενέστερη είναι η ισχύς της και η ενέργειά της.

Αντιθέτως, όσο μικρότερο μήκος κύματος έχει μια ακτινοβολία του φάσματος, τόσο μεγαλύτερη και δυνατότερη είναι η ισχύς της.

Δηλαδή οι ακτίνες γάμμα που βρίσκονται στην μια άκρη του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος έχουν τα μικρότερα μήκη κύματος και αντιστρόφως την μεγαλύτερη ισχύ, ενώ αντιθέτως τα ραδιοφωνικά κύματα που βρίσκονται στην άλλη/απέναντι άκρη του φάσματος και είναι τα μεγαλύτερα, έχουν την χαμηλότερη ισχύ.

Όμως… όμως… μέσα στο μικροσκοπικό τμήμα του φάσματος που αποκαλείς ορατό φως, όπου βρισκόμαστε εμείς τα χρώματα και όπου ισχύει ο ίδιος κανόνας φυσικά, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο ως προς τα συναισθήματα και τις ψυχολογικές καταστάσεις που δημιουργούμε και επιβάλλουμε.

Επομένως εγώ το κόκκινο που έχω το μεγαλύτερο μήκος κύματος από τα άλλα χρώματα, έχω και την μεγαλύτερη ισχύ στις συναισθηματικές επιδράσεις που προκαλώ.

Λόγω δε της γειτνίασης μου με τις υπέρυθρες ακτινοβολίες, είμαι το θερμότερο των χρωμάτων, κι όπως γνωρίζεις Άνθρωπε, η θερμοκρασία και ιδιαίτερα η θερμότητα σε επηρεάζει άμεσα τόσο φυσικά, όσο και ψυχολογικά.

Αυτό επιβεβαιώνεται από σύγχρονες έρευνες στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες που αποδεικνύουν πως το κόκκινο είναι το χρώμα που συνηθέστερα σχετίζεται με τη ζέστη.

Επίσης, πως σχετίζεται με την δραστηριότητα, το πάθος, την σεξουαλικότητα, τον θυμό, την αγάπη και τη χαρά.

Στην δε Κίνα, την Ινδία και πολλές άλλες ασιατικές χώρες το κόκκινο θεωρείται ως το χρώμα της ευτυχίας και της τύχης.

Δεδομένου επίσης ότι το κόκκινο είναι το χρώμα του αίματος, συνδέεται ιστορικά με τη θυσία, τον κίνδυνο και το θάρρος.

Δηλαδή σαν χρώμα σημαίνω για σένα Άνθρωπε, κίνδυνο, διέγερση, παραφορά, δυναμικότητα, επιθετικότητα, επιτυχία, ενέργεια, χαρά, πάθος, σεξουαλικότητα, πρόκληση.

Εξ αιτίας των ισχυρών εντυπώσεων που σου επιβάλλει η θέαση μου, η θέαση του κόκκινου χρώματος, στο αυτόνομο νευρικό σου σύστημα, μπορώ να σε κάνω νευρικό και ανήσυχο, αλλά και ριψοκίνδυνο, έτοιμο να ρισκάρεις.

Γι’ αυτό στα καζίνο με τα τυχερά παιχνίδια, όπου ως γνωστόν οι άνθρωποι ρισκάρουν μεγαλύτερα ποσά και πιο επικίνδυνα στοιχήματα κυριαρχούν τα κόκκινα χρώματα και οι κόκκινοι φωτισμοί.

Να το έχεις υπ’ όψιν σου αυτό, όταν τύχει και βρεθείς σε τέτοιους χώρους.

Παρομοίως είμαι επίσης το πιο κατάλληλο για διακόσμηση και φωτισμό ερωτικών χώρων και έχουν βαφτίσει με το όνομά μου περιοχές του αγοραίου έρωτα όπως «κόκκινα φώτα» ή «κόκκινα φανάρια».

Οι περιοχές αυτές πήραν την γενική αυτή ονομασία από τα κόκκινα φώτα –σήμα κατατεθέν- που φώτιζαν και φωτίζουν ακόμα τις εισόδους των οίκων ανοχής.

Είναι αποδεδειγμένο πως το κόκκινο χρώμα, ιδίως το κόκκινο φως, σου προκαλεί μια ‘στάση’, ένα αυτόματα στιγμιαίο σταμάτημα, οπότε σου επιβάλλει και μια ‘προσοχή’. Εξ ου και η χρήση των κόκκινων φαναριών της τροχαίας που σημαίνουν ‘stop’ και σε ακινητοποιούν αυτομάτως.

Αυτός είναι ο λόγος –η ακινητοποίηση και η έλξη προσοχής- που επέβαλλε την χρήση των κόκκινων φώτων στους οίκους ανοχής και στις περιοχές των ‘σεξουαλικών παραδείσων’.

Τέτοιες περιοχές, όπου συγκεντρώνονται οίκοι ανοχής, καταστήματα πορνό και κέντρα διασκέδασης με θεάματα ερωτισμού, υπάρχουν σε αρκετές πόλεις της Β. Ευρώπης, όπως στο Αμβούργο, τις Βρυξέλλες και αλλού, με γνωστότερη την περιοχή De Wallen στο κέντρο του Άμστερνταμ, γνωστότερη ως District of red Lights ή ως «ο δρόμος με τις βιτρίνες» γιατί εκεί το ‘ζωντανό’ εμπόρευμα εκτίθεται σε παράθυρα / προθήκες προς άγραν.

Και εφόσον θίξαμε την σχέση μου με το ερωτικό στοιχείο, σημείωσε πως γυναίκες ντυμένες στα κόκκινα δίνουν την εντύπωση πως είναι ερωτύλες, εξωστρεφείς και παιχνιδιάρες.

Μόλις μια γυναίκα ντυθεί στα κόκκινα γίνεται πιο επιθυμητή στον σύντροφό της και κάνει την καρδιά του να χτυπά γρηγορότερα.

Κυρίες μου, να το θυμάστε αυτό και να το συμπεριλάβετε στον ερωτικό σας εξοπλισμό.

Γι’ αυτό και τα κόκκινα εσώρουχα θεωρούνται πιο σέξυ.

Τονίζουν την σεξουαλικότητα και κάνουν τις γυναίκες πιο προκλητικές και πολλά υποσχόμενες.

Στους άνδρες όμως που τολμούν να φορούν κόκκινα εσώρουχα υπαινίσσονται και ιδιαίτερες δυναμικότητες, που αν δεν τις έχει όντως αυτός που τα φορά… καλύτερα να αλλάξει το χρώμα τους γιατί θα πάθει μεγάλο φιάσκο.

Πέρα όμως από την σχέση μου με τον σεξουαλικό ερωτισμό, θεωρούμαι γενικά το χρώμα του έρωτα και των ερωτευμένων γι’ αυτό και οι σχεδιασμένες καρδούλες σαν σύμβολα του έρωτα και της αγάπης βάφονται ως επί το πλείστον κόκκινες.

Έχω δε καθιερωθεί σαν το επίσημο χρώμα του εορτασμού του Αγίου Βαλεντίνου, στις 14 Φεβρουαρίου, της παγκόσμιας εορτής των ερωτευμένων.

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΜΑΘΑΝ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ

[15]

Για να παρακολουθήσετε την σειρά άρθρων υπό τον γενικό τίτλο ‘ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΜΑΘΑΝ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ’ καλό θα είναι να διαβάσετε τo εισαγωγικό 1^ο άρθρο που θα βρείτε στον σύνδεσμο https://xromata.com/?p=11228 …..

Λίγο πριν τον Νεύτωνα

Robert Hooke 

Ο Robert Hooke (Ιούλιος 1635 – Μάρτιος 1703) ήταν Άγγλος επιστήμονας, αρχιτέκτονας και πολυμαθηματικός, ο οποίος, χρησιμοποιώντας ένα μικροσκόπιο, ήταν ο πρώτος που παρατήρησε έναν μικροοργανισμό.

Ο Hooke ήταν επίσης μέλος της Βασιλικής Εταιρείας και από το 1662 ήταν επιμελητής των πειραμάτων. Ήταν επίσης Καθηγητής Γεωμετρίας στο Gresham College.

Ως βοηθός του φυσικού επιστήμονα Robert Boyle, ο Hooke δημιούργησε τις αντλίες κενού που χρησιμοποιήθηκαν στα πειράματα του Boyle.

Ερευνώντας την οπτική, συγκεκριμένα την περίθλαση του φωτός, συνήγαγε μια θεωρία κύματος του φωτός.

Δική του επίσης είναι η πρώτη καταγεγραμμένη θεωρία της διογκούμενης από την θερμότητα ύλης, η σύνθεση του αέρα από μικρά σωματίδια απλωμένα σε μεγαλύτερες αποστάσεις, καθώς και η θεώρηση της θερμότητας ως ενέργεια.

Η φυσική του χρώματος – πριν από τον Νεύτωνα – στη συνέχεια κέρδισε πραγματική δυναμική με τον Ρόμπερτ Χουκ, ο οποίος άρχισε να ερευνά τα χρώματα που συμβαίνουν εάν το φως διαθλάται σε λεπτά θραύσματα μαρμαρυγίας ή ανάμεσα σε γυάλινες πλάκες.

Στη Μικρογραφία του, ο Hooke έκανε επίσης τολμηρές υποθέσεις για τη φύση του φωτός. Για αυτόν, συμμετείχε μια κίνηση κυμάτων και πίστευε ότι μια κυματοειδής επιφάνεια κάθετη προς την ακτίνα παρήγαγε λευκό φως και ότι η κλίση αυτής της επιφάνειας προκαλούσε χρώμα, που ετίθετο σε ισχύ στην άκρη μιας ακτίνας φωτός. Χρώματα σαν κλίση μιας επιφάνειας κύματος – μόνο ένας φυσικός θα μπορούσε να το σκεφτεί αυτό!

Γιατί οι Αρχαίοι Έλληνες δεν έβλεπαν το μπλε χρώμα;

[Β΄ μερος]

«Γιατί οι Αρχαίοι Έλληνες δεν έβλεπαν το μπλε χρώμα;»

«Why the ancient Greeks couldn’t see blue?»

Είναι ο τίτλος ενός βίντεο που αναφέρεται στην εννοιολογική εξέλιξη αντίληψης των χρωμάτων.

Φυσικά και οι Αρχαίοι Έλληνες έβλεπαν το μπλε χρώμα!

Στο θέμα αυτό, όπως και στο επακόλουθο, της εννοιολογικής εξέλιξης αντιληπτικότητας των χρωμάτων, έχουμε αναφερθεί επανειλημμένως στο παρελθόν.

Αυτά τα δυο θέματα αναφέρονται και σε αυτό το βίντεο της Asap SCIENCE, που παρατίθεται η ελληνική μετάφρασή του, επιβεβαιώνοντας τα όσα έχουμε πει έως τώρα.

https://xromata.com/?p=1896

https://xromata.com/?p=3531

https://xromata.com/?p=3099

https://xromata.com/?p=3216

https://xromata.com/?p=1617 

[Β΄μέρος]

Η δεύτερη εξήγηση δείχνει ότι αυτές οι λέξεις (που σημαίνουν χρώματα) δεν εισέρχονται στις γλώσσες έως ότου οι άνθρωποι μπορούν να τις ξεκαθαρίσουν προσδιορίζοντάς τες εννοιολογικά.

Το κόκκινο είναι το πιο εύκολο και πιο προσιτό χρώμα, γιατί παίρνεις ένα κομμάτι ξηρού πηλού και το χρησιμοποιείς ως κραγιόνι.

Αν σκεφτούμε τις σπηλαιογραφίες για παράδειγμα, υπάρχει πολύ μαύρο και κόκκινο σε αυτές, αλλά μπλε;

Είναι ένα από τα πιο δύσκολα χρώματα που μπορεί να δημιουργηθεί.

Για χιλιάδες χρόνια, κανείς δεν είχε μπλε βαφή/χρώμα, εκτός από τους Αιγύπτιους, που είχαν και μια λέξη για αυτό.

Αυτό σημαίνει ότι οι αρχαίοι άνθρωποι δεν μπορούσαν να δουν/εννοήσουν τα χρώματα πριν δημιουργήσουν μια λέξη/έννοια για αυτά;

Όχι ακριβώς.

Οι πρώτοι άνθρωποι θεωρούσαν τα χρώματα ως απλές αποχρώσεις του μαύρου, του λευκού ή του κόκκινου, που ακούγεται τρελό, αλλά υπάρχουν πραγματικά σύγχρονα στοιχεία για αυτό.

Αν κοιτάξετε αυτά τα 12 χρώματα (11πράσινα τετραγωνάκια και ένα γαλάζιο), μπορείτε να εντοπίσετε αυτό που είναι διαφορετικό;

Μπορούμε να σκεφτούμε ξεκάθαρα αμέσως πως το γαλάζιο είναι το διαφορετικό.

Όμως αν παρουσιάζαμε ένα παρόμοιο γράφημα στον λαό Χίμπα της Ναμίμπια, που δεν έχουν ξεχωριστή λέξη για το μπλε, αυτοί θα αφιερώνανε περισσότερο χρόνο για να επισημάνουν αυτήν την διαφορά.

Αντιθέτως, όταν κοιτάζουν τα πράσινα χρώματα, είναι πιο γρήγορα σε θέση να παρατηρήσουν τη διαφορά χροιάς που δεν θα πιάναμε εμείς τόσο γρήγορα. Και αυτό επειδή έχουν περισσότερες λέξεις για πράσινες χροιές και έννοιες από ότι έχουμε εμείς.

Στην πραγματικότητα, σε μια από τις έννοιες που έχουν περί χρωμάτων συσσωρεύονται μερικοί τύποι μπλε και πράσινου μαζί, ενώ έχουν άλλες κατηγορίες χρωμάτων για τα διαφορετικά πράσινα.

Στην δεκαετία του 1890, οι ανθρωπολόγοι ανακάλυψαν ότι οι αυτόχθονες νησιώτες στη Νέα Γουινέα περιέγραφαν τον ουρανό ως μαύρο ή βρώμικο σαν το νερό.

Αν το σκεφτείτε, δεν είναι εκπληκτικό;

Ακόμα κι αν κοιτάξετε έναν επιλογέα χρωμάτων στο Photoshop, είναι σαφές ότι ένα σκούρο μπλε (navy blue) στην πραγματικότητα δεν απέχει τόσο πολύ από το να θεωρηθεί σαν μαύρο, και διαφέρει πολύ από άλλες αποχρώσεις που αποκαλούμε μπλε.

Υπό αυτήν την έννοια, το μαύρο θα ήταν ένας πολύ ευρύτερος χρωματικός όρος για πρώιμους και αρχαίους ανθρώπους.

Κάπως έτσι συμβαίνει και με όλες αυτές τις αποχρώσεις του κόκκινου.

Δεν θα τις αποκαλούσαμε απαραίτητα διαφορετικά χρώματα.

Αλλά αυτό που ονομάζουμε ροζ, ακόμα κι αν είναι τεχνικά απλώς μια άλλη απόχρωση του κόκκινου, αποφασίσαμε να το κατηγοριοποιήσουμε ως ξεχωριστό χρώμα και ως αποτέλεσμα σαν έννοια συλλαμβάνεται σαν κάτι διαφορετικό στο μυαλό μας.

Φυσικά, ακόμα κι αν δεν το ονομάζαμε ροζ, θα μπορούσαμε ακόμα να δούμε ότι είναι ένα διαφορετικό χρώμα, μια ελαφρύτερη κόκκινη απόχρωση, αλλά τελικά, θα το θεωρούσαμε σαν κόκκινο χρώμα.

Τώρα, ίσως σκέφτεστε ότι φαίνεται απλώς σημασιολογικό.

Λοιπόν, έχουν διαφορετικά ονόματα.

Δεν υπάρχει λειτουργική διαφορά στο πραγματικό χρώμα που βλέπουμε.

Όμως η νευροεπιστήμη το βρήκε αναληθές.

Αποδεικνύεται, και αυτό είναι στο μυαλό μας, ότι η γλώσσα εκπαιδεύει τον εγκέφαλό μας για να βλέπει τα χρώματα διαφορετικά.

Αυτό σημαίνει ότι όταν έχουμε μια νέα λέξη για ένα χρώμα, υπάρχει ένα κύκλωμα ανατροφοδότησης στον εγκέφαλο και αυτό υπερβάλλει τις διαφορές μεταξύ αυτών των χρωμάτων, ειδικά στις παραμεθόριες περιοχές μεταξύ τους.

Συνήθως ονομάζουμε αυτά τα χρώματα ως ξεχωριστές αποχρώσεις και ως αποτέλεσμα, ο εγκέφαλος τα βλέπει καλύτερα ως ξεχωριστές αποχρώσεις.

Χωρίς την ανάλογη λέξη, θα βλέπετε ακόμα το χρώμα, αλλά δεν θα το προσέξετε ούτε θα το συγκρατήσετε με τον ίδιο τρόπο.

Αν αυτό εξακολουθεί να σας φαίνεται παράξενο, σκεφτείτε τι γίνεται όταν μαθαίνετε μια νέα γλώσσα.

Στην αρχή, όλα μοιάζουν ή ακούγονται σαν ασυναρτησίες.

Δεν μπορείτε να ξεχωρίσετε τα ρήματα από τα ουσιαστικά, πόσο μάλλον την μια λέξη από την επόμενη.

Αλλά αργά με την πάροδο του χρόνου, ο εγκέφαλός σας αρχίζει να αναγνωρίζει αυτές τις κατηγορίες και μέρη του λόγου και μπορεί να αναγνωρίζει τις διαφορές πολύ πιο γρήγορα.

Δεν είναι ότι οι λέξεις ήταν διαφορετικές στο παρελθόν και αναμειγνυόμενες μεταξύ τους, απλώς μόλις εξοικειωθείτε με αυτές, αρχίζετε να τις ξεχωρίζετε και να ακούτε αυτές τις λέξεις πολύ πιο καθαρά.

Ειλικρινά, είναι όπως όταν μαθαίνεις μια νέα λέξη και μετά ξαφνικά την ακούς παντού, την βλέπεις παντού.

Στην αλήθεια είναι ότι πιθανότατα συνάντησες την λέξη αυτήν και πριν όμως απλά δεν την πρόσεξες επειδή δεν την ήξερες.

Τώρα που έχεις μάθει σίγουρα την λέξη, το κύκλωμα ανατροφοδότησης του εγκεφάλου σου σε βοηθά και την προσέχεις πραγματικά.

Αυτό είναι ένα παράδειγμα του πώς οι καταπληκτικοί μας εγκέφαλοι μας επιτρέπουν να μαθαίνουμε μια γλώσσα, η οποία στην συνέχεια έχει αντίκτυπο στην λειτουργία του εγκεφάλου.

Δεν είναι μόνο η αντίληψή μας για τον κόσμο μια ψευδαίσθηση, οι εγκέφαλοί μας αποτελούν ενεργό μέρος της δημιουργίας της.

Ο σύνδεσμος για το βίντεο:

https://www.youtube.com/watch?v=D1-WuBbVe2E&ab_channel=AsapSCIENCE