xromata.com

Χρώματα βαφές

Οι βαφές κατά την Αναγέννηση και την πρώιμη εποχή της εκβιομηχάνισης

(Όπως αναγράφονται στον ιστότοπο ‘WebExibits, Pigments through the ages’).

Σε προηγούμενα άρθρα, αναφερθήκαμε στα χρώματα βαφές που χρησιμοποιούσε ο άνθρωπος κατά την προϊστορική περίοδο, την πρώιμη και ύστερη αρχαιότητα, τον Μεσαίωνα, κατά την Αναγέννηση έως και την πρώιμη εποχή της εκβιομηχάνισης.

Τώρα θα ασχοληθούμε με τα χρώματα που ανακαλύφθηκαν ή δημιουργήθηκαν κατά την εποχή της εκβιομηχάνισης. Αυτά είναι, κατά τις αγγλικές ονομασίες τους που χρησιμοποιούνται διεθνώς, τα εξής:

Cobalt green

Cobalt blue

Chrome orange

Emerald green

Chrome yellow

Cadmium yellow

Lemon yellow

Zinc white

Viridian

Cobalt yellow

Cobalt violet

Cerulean blue

Cadmium red

Titanium white

Ξεκινήσαμε με το Cobalt Green (Πράσινο του Κοβαλτίου) και συνεχίζουμε με το επόμενο χρώμα, το Cobalt Blue (Μπλε του Κοβαλτίου)

Cobalt Blue (Μπλε του Κοβαλτίου)

Σύντομη περιγραφή του Cobalt Blue:

Το μπλε του κοβαλτίου είναι ένα μείγμα οξειδίου κοβαλτίου – οξείδιο αργιλίου.

Πρόκειται για μια πολύ δαπανηρή, αλλά εξαιρετικά σταθερή χρωστική ουσία καθαρού μπλε χρώματος που ανακαλύφθηκε από τον Thénard το 1802.

Είναι η πιο σημαντική από τις χρωστικές κοβαλτίου.

Αν και το μπλε σμάλτο, μια χρωστική ουσία από μπλε γυαλί κοβαλτίου, ήταν γνωστή τουλάχιστον από τον Μεσαίωνα, το μπλε κοβαλτίου που δημιουργήθηκε τον 19ο αιώνα είναι πολύ βελτιωμένο.

Η ονομασία του κοβαλτίου, όπως αναφέραμε και στο προηγούμενο άρθρο της σειράς, σχετικά με το Πράσινο του κοβαλτίου, προέρχεται από την λέξη kobolt της μέσης γερμανική γλώσσας, όπου kobolt = goblin, δηλαδή ένα υπόγειο δαιμόνιο, καλικάντζαρο, γιατί το ορυκτό κοβάλτιο θεωρήθηκε επιζήμιο για τα γειτονικά του ασημένια μεταλλεύματα.

Ιστορία του Μπλε του Κοβαλτίου:

Αν και ένα τεχνητό μπλε χρώμα από οξείδια κοβαλτίου, το μπλε σμάλτο, μια χρωστική ουσία από μπλε γυαλί κοβαλτίου ήταν γνωστό τουλάχιστον από τον Μεσαίωνα, το μπλε κοβαλτίου που δημιουργήθηκε τον 19ο αιώνα ήταν πολύ πιο βελτιωμένο.

Η απομόνωση του μπλε χρώματος του μπλε σμάλτου ανακαλύφθηκε το πρώτο μισό του δέκατου όγδοου αιώνα από τον Σουηδό χημικό Brandt.

Το 1777, οι Gahn και Wenzel βρήκαν αργιλικό κοβάλτιο κατά τη διάρκεια έρευνας σχετικά με τις ενώσεις κοβαλτίου.

Η ανακάλυψή τους έγινε κατά τη διάρκεια πειραματισμού με κολλητήρι. Όμως το χρώμα δεν κατασκευάστηκε εμπορικά μέχρι τα τέλη του 1803 ή του 1804, όταν ο υπουργός της γαλλικής κυβέρνησης Chaptal, διόρισε τους Louis Jaques Thénard και Mérimée για να εξετάσουν τη βελτίωση των χρωμάτων των καλλιτεχνών.

Ο Thénard ανέπτυξε αυτό το νέο μπλε κοβαλτίου από τις παρατηρήσεις του στο εργοστάσιο πορσελάνης Sevres.

Πειραματίστηκε με ψήσιμο αρσενικού κοβαλτίου και φωσφορικό κοβάλτιο με αλουμίνα σε φούρνο.

Δημοσίευσε τα αποτελέσματά των εργασιών του στα τέλη του 1803-4 στο περιοδικό Journal des mines, όπου έγραψε: "Sur les couleurs, suives d'un procédé pour préparer une couleur bleue aussi belle que l'outremer."

Ο Thénard δοκίμασε το μπλε του διαλυμένο σε λάδι και κόμμι και μέχρι τη δημοσίευση της έκθεσής του το χρώμα δεν είχε αλλάξει μετά από μια δοκιμαστική έκθεση δύο μηνών.

Η παραγωγή ξεκίνησε στη Γαλλία το 1807.

Οι περισσότερες πηγές ανέφεραν ότι ο Thénard ήταν ο εφευρέτης του μπλε του κοβαλτίου.

Ωστόσο, ο Λέιθνερ της Βιέννης αναφέρεται επίσης ως το άτομο που ανέπτυξε το αρσενικό κοβάλτιο ήδη από το 1775.

Το μπλε κοβαλτίου θεωρήθηκε γενικά ως ανθεκτικό τον 19ο αιώνα.

Είναι απόλυτα σταθερό σε τεχνικές ακουαρέλας και τοιχογραφίας.

Ο Field το ονόμασε «μοντέρνο, βελτιωμένο μπλε».

Ο ακουαρελίστας ζωγράφος John J. Varley, συγγραφέας του List of Colors, το συνιστούσε ως μια καλή υποκατάσταση του μπλε γαλαζοπράσινου για τη ζωγραφική των ουρανών.

Ο Vincent van Gogh δήλωσε στον αδερφό του Teo:

«Το μπλε κοβάλτιο  είναι ένα θεϊκό χρώμα και δεν υπάρχει τίποτα τόσο όμορφο για να βάλει ατμόσφαιρα γύρω από τα πράγματα…»

Ο χημικός τύπος του είναι Al₂CoO₄

Η «Συνέντευξη με τα χρώματα» είναι μια προσπάθεια τακτοποίησης των όσων έχουν ειπωθεί (και θα ειπωθούν) για τα χρώματα, σε μια σειρά, ας πούμε, εύπεπτης διδακτικής ύλης, για όλους όσοι θέλετε να «μάθετε» τα χρώματα και τον κόσμο τους.

Η σειρά έχει την μορφή μιας υποτιθέμενης, διδακτικής, συνέντευξης των χρωμάτων προς τον άνθρωπο.

Συνέντευξη με τα χρώματα

[πε΄]

Κόκκινο χρώμα,

εισαγωγή στην παρουσίαση

[β΄]

-Μάλιστα Άνθρωπε, ήλθε η σειρά μου να μιλήσω στην ‘συνέντευξη με τα χρώματα’ και να σου αυτοπαρουσιασθώ, εγώ το κόκκινο χρώμα.

Ήδη ξεκίνησα εξηγώντας σου πως είμαι ένα από τα τρία βασικά χρώματα και σου δήλωσα την θέση μου και στα τρία συστήματα χρωματικών μείξεων, ήτοι στο RYB στο RGB και στο CMYK.

Όπως υποψιάζεσαι, έχω πολλά να σου πω κατά την παρουσίασή μου, όμως για να μην πελαγοδρομήσεις μέσα σε όλα αυτά τα θέματα που με αφορούν, θα ήθελα να ξεκινήσω πιο ήπια, με κάποια τάξη την αυτοπαρουσίαση μου, οπότε επέλεξα ξεκινώντας να σου συστηθώ λίγο συνοπτικά, όπως περίπου με παρουσιάζει η Wikipedia στην εισαγωγή της αναφορικά με εμένα, το κόκκινο χρώμα.

Εγώ λοιπόν, το κόκκινο, είμαι το χρώμα στο τέλος (ή αν θέλεις ορθότερα, στην αρχή) του ορατού φάσματος του φωτός, δίπλα στο πορτοκαλί και άκρως αντίθετα με το βιολετί.

Έχω κυρίαρχο μήκος κύματος περίπου στα 625-740 νανόμετρα.

Τα κόκκινα χρώματα κυμαίνονται από το λαμπρό κίτρινο – κόκκινο και βερμιγιόν έως το κόκκινο – μπλε πορφυρό και ποικίλλουν από το ανοιχτό κόκκινο ροζ έως το σκούρο κόκκινο μπορντώ.

Οι ποικιλίες των κόκκινων χρωμάτων μπορεί να διαφέρουν ως προς την χροιά, τον κορεσμό, την φωτεινότητα, ή σε δύο ή σε τρεις από αυτές τις ιδιότητες.

Η κόκκινη χρωστική ουσία που εξάγεται από την κόκκινη ώχρα ήταν ένα από τα πρώτα χρώματα που χρησιμοποιήθηκαν στην προϊστορική τέχνη. Οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι και οι Μάγια χρωμάτιζαν τα πρόσωπά τους κόκκινα σε τελετές.

Οι Ρωμαίοι στρατηγοί είχαν το σώμα τους χρωματισμένο κόκκινο για να γιορτάσουν τις νίκες τους.

Ήταν επίσης ένα σημαντικό χρώμα στην Κίνα, όπου χρησιμοποιήθηκε για να χρωματίζει την πρώιμη κεραμική και αργότερα τις πύλες και τους τοίχους των ανακτόρων.

Στην Αναγέννηση, τα λαμπερά κόκκινα κοστούμια για τους ευγενείς και τους πλούσιους ήταν βαμμένα από κόκκινες χρωστικές ουσίες που παραγόντουσαν τα έντομα κέρμις και κοξινέλ.

Ο 19ος αιώνας έφερε την εισαγωγή των πρώτων συνθετικών κόκκινων χρωμάτων, τα οποία αντικατέστησαν τις παραδοσιακές φυσικές βαφές. Το κόκκινο έγινε ένα συμβολικό χρώμα του κομμουνισμού.

Η Σοβιετική Ρωσία υιοθέτησε μια κόκκινη σημαία μετά την Μπολσεβίκικη Επανάσταση το 1917, ακολουθούμενη αργότερα από την Κίνα, το Βιετνάμ και άλλες κομμουνιστικές χώρες.

Δεδομένου ότι το κόκκινο είναι το χρώμα του αίματος, συνδέεται ιστορικά με τη θυσία, τον κίνδυνο και το θάρρος.

Σύγχρονες έρευνες στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες δείχνουν ότι το κόκκινο είναι επίσης το χρώμα που συνηθέστερα σχετίζεται με τη ζέστη, τη δραστηριότητα, το πάθος, τη σεξουαλικότητα, τον θυμό, την αγάπη και τη χαρά.

Στην Κίνα, την Ινδία και πολλές άλλες ασιατικές χώρες είναι το χρώμα της ευτυχίας και της τύχης.

Αυτή είναι μια σύντομη και περιεκτική παρουσίασή μου, που πολλά σημεία της θα σου τα αναλύσω κατά την διάρκεια της αυτοπαρουσίασης μου.

Προς το παρόν όμως, θέλω να σου πω πώς και γιατί με βλέπεις.

Το φυσιολογικό ανθρώπινο μάτι με αντιλαμβάνεται, εμένα το κόκκινο χρώμα, όταν βλέπει φως σε μήκη κύματος μεταξύ περίπου 625 και 740 νανομέτρων.

Είμαι ένα, όπως σου είπα, από τα πρωτογενή, βασικά χρώματα των φωτεινών ακτινοβολιών, (δηλ. του συστήματος RGB) και το φως που μόλις ξεπερνά αυτό το εύρος ονομάζεται υπέρυθρη ακτινοβολία, ήτοι η κάτω / υπό το κόκκινο ακτινοβολία, και δεν μπορεί να την δει κανένα από τα ανθρώπινα μάτια, αν και μπορεί να ανιχνευθεί ως θερμότητα.

Στη γλώσσα της οπτικής, το κόκκινο είναι το χρώμα που προκαλείται από το φως που δεν διεγείρει τα κωνία S ή M (μικρού και μεσαίου μήκους κύματος) του αμφιβληστροειδούς, αλλά προκαλεί διέγερση των κωνίων L (μεγάλου μήκους κύματος).

Τα πρωτεύοντα ζώα (πιθηκοειδή) και κάποια άλλα μπορούν να διακρίνουν το πλήρες φάσμα των χρωμάτων του φάσματος που είναι ορατά στους ανθρώπους, αλλά πολλά είδη θηλαστικών, όπως οι σκύλοι, οι γάτες και τα βοοειδή, έχουν διχρωμία, δηλαδή βλέπουν μόνο δύο από τα τρία βασικά χρώματα των φωτεινών ακτινοβολιών, πράγμα που σημαίνει ότι μπορούν να δουν μπλε και κίτρινα χρώματα, αλλά δεν μπορούν να διακρίνουν το κόκκινο που το μπερδεύουν με το πράσινο (και τα δύο τους φαίνονται σαν γκρίζα).

Οι ταύροι, για παράδειγμα, δεν μπορούν να δουν το κόκκινο χρώμα της κάπας ενός ταυρομάχου, αλλά αναστατώνονται από την κίνησή της.

Μια θεωρία για το γιατί τα πρωτεύοντα ζώα ανέπτυξαν την ευαισθησία στην αντίληψη της κόκκινης ακτινοβολίας είναι το ότι το κόκκινο επιτρέπει να διακρίνονται ευκολότερα τα ώριμα φρούτα από τα άγουρα φρούτα και η βρώσιμη βλάστηση.

Το κόκκινο φως χρησιμοποιείται επίσης για να βοηθήσει στην προσαρμογή της νυχτερινής όρασης σε χαμηλό φωτισμό ή τη νύχτα, καθώς τα ραβδία στο ανθρώπινο μάτι δεν είναι ευαίσθητα στο κόκκινο.

Ο κόκκινος φωτισμός χρησιμοποιήθηκε (και μερικές φορές εξακολουθεί να χρησιμοποιείται ακόμα) ως ασφαλές φως σε όσους εργαζόταν σε σκοτεινούς θαλάμους εμφάνισης φιλμ, καθώς δεν επιδρά στα περισσότερα φωτογραφικά χαρτιά και ταινίες.

Σήμερα, οι σύγχρονοι σκοτεινοί θάλαμοι χρησιμοποιούν συνήθως κεχριμπαρένιο φωτισμό.

Οι βιοχρωστικές της χλωρίδας, όπως αναγράφονται στον ιστότοπο “causes of color”.

Ας δούμε ό,τι αναφέρεται συνοπτικά για κάθε μία από τις κάποτε τρεις βασικές χρωστικές ομάδες του φυτικού κόσμο, που πλέον τείνουν να γίνουν τέσσερεις, μετά τον πρόσφατο διαχωρισμό των βεταλαΐνων από τις υπόλοιπες φλαβόνες.

https://xromata.com/?p=11877

ΧΛΩΡΟΦΥΛΛΕΣ:

[Β]

Χλωροφύλλη και Χολερυθρίνη (μπιλιρουμπίνη)

Η χλωροφύλλη είναι πράσινη και είναι υπεύθυνη για το πράσινο χρώμα των φυτών και του φυλλώματος τους.

Το πιο σημαντικό, επιτρέποντας στις μονάδες να παράγουν οξυγόνο κατά τη διάρκεια της φωτοσύνθεσης, είναι κρίσιμη για τη διατήρηση της ζωής μας στη γη.

Η χλωροφύλλη έχει δομικά χαρακτηριστικά παρόμοια με την αιμοσφαιρίνη.

Η χολερυθρίνη (ή μπιλιρουμπίνη), η οποία παράγει κίτρινο χρώμα, βρέθηκε πρόσφατα και σε φυτά.

Οι βιοχρωστικές ουσίες είναι υπεύθυνες για τα πολλά όμορφα χρώματα που βλέπουμε στον κόσμο των φυτών.

Οι βαφές παράγονται συχνά τόσο από ζωικές χρωστικές όσο και από φυτικά εκχυλίσματα.

Ορισμένες από τις βιοχρωστικές που βρέθηκαν σε ζώα βρέθηκαν επίσης πρόσφατα σε φυτά.

Η χολερυθρίνη είναι υπεύθυνη για το κίτρινο χρώμα που εμφανίζεται στους πάσχοντες από ίκτερο και στους μώλωπες και δημιουργείται όταν διασπάται η αιμοσφαιρίνη (η χρωστική ουσία που κάνει το κόκκινο αίμα).

Πρόσφατα, αυτή η χρωστική ουσία βρέθηκε επίσης σε φυτά, συγκεκριμένα στις πορτοκαλί λωρίδες και στους σπόρους του φυτού Bird of Paradise.

Η χολερυθρίνη στα φυτά δεν προέρχεται από διάσπαση της αιμοσφαιρίνης. (Στα ζώα η αιμοσφαιρίνη διασπάται σε αίμη και στη συνέχεια μετατρέπεται σε χολερυθρίνη.)

Τα μόρια χλωροφύλλης έχουν παρόμοιες δομές δακτυλίων με εκείνα της αίμης και φαίνεται ότι η διάσπαση της χλωροφύλλης μπορεί επίσης να αποδώσει χολερυθρίνη – ή κάτι ανάλογο.

Τα προϊόντα διάσπασης απαιτούν μόνο ένα ακόμη βήμα για την παραγωγή χολερυθρίνης. Είναι συναρπαστικό να συνειδητοποιήσουμε ότι η διαδικασία διάσπασης ξεκινάει με τον ίδιο τρόπο στα φυτά όπως και στα ίδια μας τα σώματα.

Το χρώμα των φλαμίνγκο

Τα φλαμίγκο έχουν χρώμα ροζ ή πορτοκαλί ή λευκό ανάλογα με το τι τρώνε.

Τα φλαμίγκο τρώνε φύκια και καρκινοειδή που περιέχουν χρωστικές ουσίες που ονομάζονται καροτενοειδή.

Ως επί το πλείστον, αυτές οι χρωστικές ουσίες βρίσκονται στις γαρίδες άλμης και στα γαλαζοπράσινα φύκια που τρώνε αυτά τα πουλιά.

Τα ένζυμα στο συκώτι διασπούν τα καροτενοειδή σε μόρια ροζ και πορτοκαλί χρωστικής που απορροφώνται από τα λίπη που εναποτίθενται στα φτερά, το ράμφος και τα πόδια των φλαμίνγκο.

Τα φλαμίνγκο που τρώνε κυρίως φύκια είναι πιο βαθύχρωμα από τα πουλιά που τρώνε τα μικρά ζώα που τρέφονται από φύκια.

Έτσι, συνήθως βρίσκουμε βαθιά χρωματισμένα ροζ και πορτοκαλί φλαμίνγκο στην Καραϊβική, ενώ ανοιχτόχρωμα ροζ φλαμίνγκο σε ξηρότερα ενδιαιτήματα, όπως στην λίμνη Nakuru στην Κένυα.

Τα αιχμάλωτα φλαμίνγκο τρέφονται με μια ειδική διατροφή που περιλαμβάνει γαρίδες (καρκινοειδή που περιέχουν καροτένια) ή πρόσθετα διατροφικά όπως βήτα-καροτένιο ή κανθαξανθίνη.

Διαφορετικά, θα έχουν λευκό ή πολύ ανοιχτό ροζ χρώμα.

Τα νεαρά φλαμίνγκο έχουν γκρι φτέρωμα που αλλάζει χρώμα ανάλογα με τη διατροφή τους.

Οι άνθρωποι επίσης τρώνε τρόφιμα που περιέχουν καροτενοειδή.

Τα μόρια των καροτενοειδών δρουν ως αντιοξειδωτικά και χρησιμοποιούνται για την παραγωγή βιταμίνης Α.

Παραδείγματα καροτενοειδών που τρώνε οι άνθρωποι που περιλαμβάνουν το β-καροτένιο είναι τα καρότα και το λυκοπένιο στα καρπούζια, αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι δεν τρώνε αρκετές από αυτές τις ενώσεις για να επηρεάσουν το χρώμα του δέρματος τους.

Τα άτομα που παίρνουν χάπια καταξανθίνης για μαυρίσματα χωρίς ήλιο (τεχνητά μαυρίσματα) αντιμετωπίζουν αλλαγή χρώματος του δέρματος.

Δυστυχώς για αυτούς, το χρώμα που προσλαμβάνουν είναι ένα παράξενο πορτοκαλί διαφορετικό από το φυσικό μαύρισμα που προκαλείται από την μελανίνη!

Οι χρωματικοί τύποι των φυκών

Τα φύκια είναι πρώτιστα, δηλαδή ανήκουν στο έμβιο βασίλειο των πρωτίστων, με χαρακτηριστικά που μοιάζουν με αυτά των φυτών. Βρίσκονται συνήθως σε υδάτινα περιβάλλοντα.

Υπάρχουν επτά βασικοί τύποι φυκών, ο καθένας με ξεχωριστά χαρακτηριστικά.

Τα Euglenophyta (Euglenoids) είναι πρώτιστα τόσο του γλυκού όσο και του θαλασσινού νερού. Μερικά ευγλενοειδή είναι αυτοτροφικά, ενώ άλλα είναι ετεροτροφικά.

Οι υπόλοιποι 6 τύποι φυκών φέρουν ονομασίες σχετικές με το κυρίαρχο χρώμα του τύπου τους.

Τα Chrysophyta (Golden-brown, χρυσοκαφετιά φύκη και φυτοπλαγκτόν) είναι οι πιο άφθονοι τύποι μονοκύτταρων φυκών (περίπου 100.000 διαφορετικά είδη).

Τα Pyrrophyta (Fire algae), πυρόφυτα (φύκια πυρός) είναι μονοκύτταρα φύκια.

Βρίσκονται τόσο στους ωκεανούς όσο και στο γλυκό νερό. Χρησιμοποιούν flagella (ουρές τύπου μαστιγίου) για να μετακινηθούν.

Τα Chlorophyta (Green algae), χλωροφύτα (πράσινα φύκια) ζουν συνήθως σε γλυκό νερό.

Τα πράσινα φύκια έχουν κυτταρικά τοιχώματα από κυτταρίνη και είναι φωτοσυνθετικά.

Τα Rhodophyta (Red algae), ροδόφυτα (κόκκινα φύκια) βρίσκονται κυρίως σε τροπικά θαλάσσια περιβάλλοντα.

Αυτά τα ευκαρυωτικά κύτταρα δεν έχουν flagella (μαστίγια) και centrioles (κεντροσώματα), σε αντίθεση με άλλους τύπους φυκών.

Τα Paeophyta (καφέ φύκια) είναι από τα μεγαλύτερα είδη. Στα διάφορα είδη τους περιλαμβάνονται τόσο φύκια όσο και βρύα.

Το Xanthophyta (ξανθά, κιτρινοπράσινα φύκια) είναι τα λιγότερο κοινά είδη φυκών.

Είναι μονοκύτταρα και τόσο η κυτταρίνη όσο και τα πυρίτια αποτελούν τα κυτταρικά τους τοιχώματα.

[Θα επανέλθουμε αναλυτικότερα για κάθε είδος]

Η «Συνέντευξη με τα χρώματα» είναι μια προσπάθεια τακτοποίησης των όσων έχουν ειπωθεί (και θα ειπωθούν) για τα χρώματα, σε μια σειρά, ας πούμε, εύπεπτης διδακτικής ύλης, για όλους όσοι θέλετε να «μάθετε» τα χρώματα και τον κόσμο τους.

Η σειρά έχει την μορφή μιας υποτιθέμενης, διδακτικής, συνέντευξης των χρωμάτων προς τον άνθρωπο.

Συνέντευξη με τα χρώματα

[πδ΄]

Κόκκινο, το βασικό χρώμα

[α΄]

-Ε, όχι και στο επόμενο χρώμα, στο πρώτο πραγματικό χρώμα θέλεις να πεις, το Κόκκινο αγαπητό μου Άσπρο.

Γιατί εγώ, το Κόκκινο, είμαι το πρώτο πραγματικό χρώμα που έχεις εννοήσει Άνθρωπε.

Αυτό σου έχει ξαναειπωθεί στην «Συνέντευξη με τα Χρώματα» πιο πριν, τότε που η Εννοιολογία παραχώρησε το βήμα της ‘Συνέντευξης’ σε εμάς τα χρώματα για να αυτοπαρουσιασθούμε.

https://xromata.com/?p=10919

Είχε προκύψει τότε ένας μικρός διαπληκτισμός μεταξύ του Μαύρου του Άσπρου κι’ εμένα, του Κόκκινου, για το ποιο από εμάς έπρεπε να πάρει πρώτο το βήμα.

Επέμενα να πάρω εγώ πρώτο τον λόγο γιατί είμαι το πρώτο πραγματικό χρώμα που εννόησες Άνθρωπε και όχι το άσπρο ή το μαύρο που στην πραγματικότητα δεν είναι χρώματα αλλά το ένα, το άσπρο, είναι φως, που συνίσταται από όλα τα χρώματα μαζί, και αυτό που βλέπεις σαν λευκό είναι αντανάκλαση φωτός, ενώ το άλλο, το μαύρο είναι η έλλειψη του, η έλλειψη φωτός, δηλαδή το σκότος.

Όμως η Εννοιολογία επενέβη και μας επέβαλλε να μιλήσουμε με την σειρά που γινόμαστε αντιληπτά στα εννοιολογικά στάδια, κατά την ανάπτυξη των χρωματικών εννοιών, όπου στο πρώτο στάδιο εμφανίζεται και εννοείται, από εσένα Άνθρωπε, κακώς σαν χρώμα, το δίπολο άσπρο – μαύρο, δηλαδή το ζεύγος φως – σκοτάδι.

Επομένως εγώ το Κόκκινο, αν και είμαι το πρώτο αντιληπτό από εσένα πραγματικό χρώμα, μοιραία καταλαμβάνω το δεύτερο στάδιο της χρωματικής εννοιολογικής ανάπτυξής σου και επειδή στο πρώτο στάδιο εμφανίζεται αναγκαστικά ένα ζεύγος χρωματικών ορών, τα άσπρο – μαύρο, θεωρούμαι σαν ο τρίτος χρωματικός όρος.

Άκου παραλογισμό δηλαδή, εγώ το κόκκινο, το πρώτο αντιληπτό χρώμα, σχηματίζομαι στο δεύτερο εννοιολογικό χρωματικό στάδιο της χρωματικής σου αντίληψης και θεωρούμαι σαν ο τρίτος χρωματικός όρος…….

Βεβαίως εάν ασχοληθούμε αριθμοσοφικά με την σχέση 1,2,3, όπου το 3 θεωρείται ως η αντανάκλαση της μονάδας, θα καταλάβεις την αξία μου, όμως η αριθμοσοφία δεν είναι το θέμα μας εδώ, αλλά η αυτοπαρουσίαση μου. Ξεκινώ λοιπόν:

Εγώ, το κόκκινο είμαι το χρώμα που βρίσκομαι στην μια άκρη του ορατού φάσματος φωτός, δίπλα στο πορτοκαλί και ακριβώς αντίθετα από το μωβ που βρίσκεται στην άλλη άκρη, το οποίο όμως είναι δευτερογενές παράγωγο χρώμα και όχι, πρωτογενές χρώμα βασικό, όπως εγώ που είμαι βασικό και στα τρία συστήματα μείξης χρωμάτων, τόσο στο RGB, όσο και στο RΥB, όπως και στο σύστημα CMYK.

Ω! Ναι! Η ματζέντα που παίρνει την θέση μου σαν βασικό χρώμα σ’ αυτό το τελευταίο, το CMYK, συμπεριλαμβάνεται κι’ αυτή στην ομάδα των κόκκινων χρωμάτων.

Το μήκος κύματος μου στο φάσμα είναι περίπου στα 625-740 νανόμετρα. Μέσα σ’ αυτό το μέτρο κύματος του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος κυμαίνονται όλα τα κόκκινα από το λαμπερό κίτρινο – κόκκινο βερμιγιόν έως το κόκκινο – μπλε πορφυρό και ποικίλλουν στην φωτεινότητα από τα ανοιχτό – κόκκινα ροζ και την ματζέντα, έως τα σκούρο – κόκκινα μπορντώ και καφε- κόκκινα.

Ναι! Όπως τα δυο αδέρφια μου, τα βασικά χρώματα, όσο και τα τρία παιδιά μας τα παράγωγα, καθένα μας είμαστε ένα πλήθος χρωμάτων που βρίσκονται μέσα στο ίδιο εύρος του φάσματος και έχουμε, λίγο – πολύ, κοινά χαρακτηριστικά.

Ολόκληρο αυτό το πλήθος εντάσσεται κάτω από την έννοια του κόκκινου χρώματος και οι διαφορές τους οφείλονται στις τρεις διαστάσεις του χρώματος μου (χροιά, φωτεινότητα, κορεσμό).

Η φωτεινότητα με κάνει να εμφανίζομαι σε τόνους από τα πιο παλ (απαλά) ροζ έως τα σκουρότερα βυσινιά, σχεδόν μαυριδερά, κόκκινα.

Ανάλογα δε με την γειτνίασή μου προς τα άλλα δυο βασικά χρώματα, όσο πλησιάζω προς το κίτρινο παίρνω χροιές πορτοκαλοκίτρινες έως που φθάνω στο πορτοκαλί χρώμα, ενώ από την άλλη πλευρά, όσο πλησιάζω προς το μπλε, τόσο ροδίζω, μωβίζω, ώσπου φθάνω στο μωβ χρώμα.

Ναι! Από τα τρία παιδιά μας, τα παράγωγα χρώματα, μόνο τα δυο είναι δικά μου, το πορτοκαλί και το μωβ.

Με το τρίτο, το πράσινο, δεν έχω γονική σχέση. Η σχέση μας είναι συμπληρωματική. Συμπληρωνόμαστε! Ένα βασικό εγώ, το κόκκινο και το πράσινο καθώς αποτελείται από τα άλλα δυο βασικά, το μπλε και το κίτρινο, σχηματίζουμε, συμπληρώνουμε μαζί την βασική χρωματική τριάδα, γι’ αυτό αποκαλούμαστε συμπληρωματικά.

Αυτά ως προς την πιο οικεία προς εσένα αφαιρετική μείξη, που τελευταίως με ονομάζεις RYB ή άλλως μείξη χρωστικών ουσιών, γιατί ως προς τις χρωματικές ακτινοβολίες, δηλαδή το σύστημα RGB τα πράγματα διαφέρουν.

Εκεί, εγώ το κόκκινο, ένα από τα τρία βασικά χρώματα της προσθετικής μείξης, εμφανίζομαι με μια ελαφρώς πορτοκαλίζουσα χροιά, όπως εξάλλου και το αντίθετό μου βασικό χρώμα ακτινοβολιών, το μπλε, έχει μια ελαφρώς μωβέ χροιά.

Σου θυμίζω δε, πως στις χρωματικές ακτινοβολίες το τρίτο βασικό χρώμα είναι το πράσινο και όχι το κίτρινο, το οποίο σχηματίζεται όταν προσθέσω τις ιδιότητές μου σε αυτές του πράσινου.

Τότε παράγεται το κίτρινο, το ένα από τα δυο παιδιά μου στο σύστημα RGB.

Το άλλο παιδί μου, η άλλη παράγωγη ακτινοβολία που δημιουργώ προστιθέμενο στην μπλε ακτινοβολία είναι η ματζέντα, ενώ συμπληρωματικό μου χρώμα είναι το κυανό, η κυανή ακτινοβολία, αυτή που δημιουργείται από την προσθήκη της μπλε ακτινοβολίας επί της πράσινης.

Ω! Ναι! Όπως σου είπα προ ολίγου έχουμε και το μικτό σύστημα CMYK, όπου η ματζέντα παίρνει την θέση μου σαν βασικό χρώμα και θεωρείται το κόκκινο χρώμα του συστήματος, ενώ εγώ, το πραγματικό κόκκινο, στο σύστημα αυτό είμαι παράγωγο χρώμα που δημιουργείται από την ανάμειξη της ματζέντα με το κίτρινο, ενώ συμπληρωματικό μου εδώ είναι το κυανό. Δηλαδή σαν συμπληρωματικά χρώματα και στα δυο συστήματα CMYK και RGB παραμένουμε τα ίδια, αλλά σε αντίθετη θέση.

Στο RGB είμαι εγώ, το κόκκινο, το βασικό και συμπληρώνομαι από το κυανό, ενώ στο CMYK βασικό θεωρείται το κυανό και συμπληρώνεται από εμένα το κόκκινο που σ’ αυτήν την περίπτωση παίζω τον ρόλο δευτερογενούς χρώματος.

Άνθρωπε, ίσως σε έκανα να πλήξεις λίγο με τις αναφορές μου στην ιδιότητά μου ως βασικού χρώματος, αλλά έπρεπε να ξεκινήσω την αυτοπαρουσίαση μου από αυτό το σημείο ώστε να με καταλάβεις καλύτερα, να εννοήσεις την αξία μου… την αξία που έχω σαν το πρώτο βασικό χρώμα που εννοείς, το πρώτο χρώμα που εννοείς γενικότερα.     

Μία χρωμαισθησιακή μας εισάγει στον ‘κόσμο’ της

Στην συναισθησία έχουμε αναφερθεί επανειλημμένως στο παρελθόν. Μπορείτε να παρακολουθήσετε τα δημοσιευμένα μέχρι τώρα άρθρα περί συναισθησίας μπαίνοντας στο ομώνυμο λήμμα στην στήλη ‘Select Category’.

Εδώ σας μεταφράζουμε όσα μας λέει η Kaitlyn Hova σε ένα βίντεο σχετικά με την ‘χρωμαισθησία’ της.

Το όνομά μου είναι Kaitlyn Hova.

Είμαι μηχανικός λογισμικού, νευροεπιστήμονας και μουσικός.

Έχω επίσης συναισθησία.

Η συναισθησία είναι ένα μείγμα των αισθήσεων.

1 στα 23 άτομα έχει κάποια μορφή συναισθησίας.

Για μένα, όταν ακούω, συγκεκριμένες μουσικές νότες, βλέπω συγκεκριμένα χρώματα … … και αυτά τα χρώματα είναι πολύ πιο φωτεινά … τη νύχτα. *

*[Σημ. συν.: Η συγκεκριμένη περίπτωση συναισθησίας ήχου – χρώματος καλείται «χρωμαισθησία» (chromesthesia).]

 Αυτό που βλέπετε μπροστά μου (στο βίντεο), μοιάζει πολύ με αυτό που βλέπω … όταν ακούω αυτήν τη μουσική.

Κάθε ένα από αυτά τα χρωματιστά φώτα αντιστοιχεί σε μια συγκεκριμένη νότα

Τα χρώματα είναι πάντα τα ίδια (για κάθε νότα).

Έβλεπα αυτά τα χρώματα σ’ όλη μου τη ζωή.

Αλλά δεν ήξερα ότι ήταν ασυνήθιστο, μέχρι που έγινα 21 ετών.

Ήταν το τελευταίο μάθημα μου μουσικής θεωρίας, για τη μουσική, όταν στο τέλος του μαθήματος μας ανέφερε ο καθηγητής μας ότι μερικοί άνθρωποι μπορούν να δουν φυσικά τους ήχους ως χρώματα.

Το ίδιο κι’ εγώ … αναφώνησα… … και όλοι στην τάξη γύρισαν να με κοιτάξουν.

Κάναμε δοκιμές, όπου έπαιζαν νότες στο πιάνο … και τους έλεγα τι χρώμα είχε κάθε νότα… … και σε αυτό το σημείο ήξερα ότι είχα συναισθησία.

Η συναισθησία μπορεί να εκδηλωθεί με πολλούς διαφορετικούς τρόπους.

Μπορεί να συνδυάσει την όραση, τη γεύση, τη μυρωδιά, τον ήχο …  

… μπορεί να είναι σχεδόν οτιδήποτε.

Αλλά για μένα … ήταν πάντα για τα χρώματα της μουσικής.

Η συναισθησία κάνει τη μουσική μια οπτική εμπειρία.

Τώρα, το να ακούτε ένα μουσικό κομμάτι είναι σαν να παρακολουθείτε ένα βίντεο.

Μπορώ να το ακούω ξανά και ξανά … … και να εστιάζομαι σε διαφορετικά χρώματα και μοτίβα, κάθε φορά.

Τώρα … αν μπορείτε να γυρίσετε στην πόλη… μαζί μου μπαίνοντας πραγματικά μέσα μου, θα δείτε τι βλέπω.

Δεν είμαι σίγουρη τι θα έκανα, αν η συναισθησία μου έφευγε.

Αλλά, είμαι σίγουρη ότι ο κόσμος τότε θα μοιάζει πολύ διαφορετικός.

[Δείτε το video]

https://www.youtube.com/watch?v=obrBAysVef0

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΜΑΘΑΝ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ

[13]

Για να παρακολουθήσετε την σειρά άρθρων υπό τον γενικό τίτλο ‘ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΜΑΘΑΝ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ’ καλό θα είναι να διαβάσετε τo εισαγωγικό 1^ο άρθρο που θα βρείτε στον σύνδεσμο https://xromata.com/?p=11228 …..

Λίγο πριν τον Νεύτωνα

Francesco Maria Grimaldi

Ο Francesco Maria Grimaldi (2 Απριλίου 1618 – 28 Δεκεμβρίου 1663)

ήταν ιταλός Ιησουίτης ιερέας, μαθηματικός και φυσικός που δίδαξε στο κολλέγιο Ιησουιτών της Μπολόνια.

Γεννήθηκε στην Μπολόνια από τον Paride Grimaldi και την Anna Cattani.

Μεταξύ 1640 και 1650, σε συνεργασία με τον αστρονόμο και καθολικό ιερέα Giovanni Battista Riccioli (1598 – 1671), διερεύνησε την ελεύθερη πτώση αντικειμένων, επιβεβαιώνοντας ότι η απόσταση της πτώσης ήταν ανάλογη με το τετράγωνο του χρόνου.

Οι Grimaldi και Riccioli πραγματοποίησαν επίσης έναν υπολογισμό της βαρυτικής σταθεράς καταγράφοντας τις ταλαντώσεις ενός ακριβούς εκκρεμούς.

Ήταν ο πρώτος που έκανε ακριβείς παρατηρήσεις σχετικά με τη διάθλαση του φωτός (αν και από ορισμένους θεωρείται πως ο Leonardo da Vinci το είχε σημειώσει νωρίτερα), και επινόησε τη λέξη «περίθλαση»*.

Ανακάλυψε επίσης τις γνωστές μας πλέον φωτεινές ζώνες περίθλασης.

Μέσω πειραματισμού μπόρεσε να αποδείξει ότι η παρατηρούμενη διέλευση του φωτός δεν μπορούσε να συνδυαστεί με την ιδέα μιας ευθύγραμμης κίνησης.

Αντίθετα, το φως που πέρασε μέσα από την τρύπα πήρε το σχήμα ενός κώνου. Αργότερα οι φυσικοί χρησιμοποίησαν το έργο του ως απόδειξη ότι το φως ήταν ένα κύμα και ο Ισαάκ Νεύτων το χρησιμοποίησε για να φτάσει στη θεωρία του για το φως.

* Η περίθλαση είναι φαινόμενο της διάδοσης των κυμάτων.

Είναι μία από τις περιπτώσεις στις οποίες το φως εκτρέπεται από την ευθεία πορεία του.

Όταν το φως διέρχεται μέσα από μία λεπτή σχισμή ή οπή δεν εμφανίζεται ένα απλό φωτεινό αποτύπωμα σε μία οθόνη τοποθετημένη πίσω από την σχισμή που αντιστοιχεί στην εικόνα της οπής ή της σχισμής, αλλά μία εικόνα που περιλαμβάνει φωτεινές και σκοτεινές περιοχές σε μία μεγάλη περιοχή γύρω από την θέση που θα έπρεπε να εμφανίζεται το φωτεινό αποτύπωμα.

Η σχισμή αυτή πρέπει να είναι της ίδιας τάξεως μεγέθους με το μήκος κύματος του φωτός.

Αντίστοιχο φαινόμενο εκτροπής του φωτός συμβαίνει όταν φως πέσει πάνω σε ιδιαίτερα λεπτό αντικείμενο.

Η περίθλαση επομένως είναι το φαινόμενο της διάχυσης των κυμάτων προς όλες τις κατευθύνσεις όταν αυτά συναντάνε ένα εμπόδιο ή μία οπή με διαστάσεις παραπλήσιες του μήκους κύματος.

Συνεπίκουρο στο άρθρο «περί εξωλογισμών επί του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος» που δημοσιεύτηκε κατά τον ‘εορτασμό’ των 12^ων γενεθλίων του ιστοτόπου μας, σας παραθέτουμε το άρθρο “The Enduring Mystery of Light” από τον ιστότοπο LIVESCIENCE, όπου θεωρείται ως φως ολόκληρο το ηλεκτρομαγνητικό φάσμα.

Για αποφυγή σύγχυσης μεταφράζουμε, όπου δει, τον όρο ‘light’ ως ‘φάσμα’ αντί για ‘φως’.

Το διαρκές μυστήριο του φάσματος.

[B]

Είναι σωματίδια ;

Αλλά τα κύματα δεν είναι το όλον του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος.

Το φάσμα αποτελείται από σωματίδια που ονομάζονται φωτόνια.

Αυτό είναι πιο προφανές στο υψηλότερο ενεργειακό μέρος του φάσματος, όπως στις ακτίνες Χ και στις ακτίνες γάμμα, αλλά είναι μια πραγματικότητα που εκτείνεται μέχρι την άλλη άκρη του, στα ραδιοκύματα.

Το κλασικό παράδειγμα αυτής της ιδιαιτερότητας είναι το φωτοηλεκτρικό φαινόμενο, κατά το οποίο το φως που προσκρούει σε ένα μεταλλικό φύλλο αναγκάζει τα ηλεκτρόνια του να πεταχτούν έξω από την επιφάνεια του.

Παραδόξως, φως μεγαλύτερο από ένα ορισμένο μήκος κύματος δεν μπορεί να απελευθερώσει ηλεκτρόνια, ανεξάρτητα από το πόσο φωτεινή είναι η πηγή του.

Παρ’ αυτά, η θεωρία των σωματιδίων δεν αντικατέστησε ποτέ τη θεωρία των κυμάτων, καθώς μόνο τα κύματα μπορούν να περιγράψουν πώς το φως παρεμβαίνει στον εαυτό του όταν περνά μέσα από δύο σχισμές. 

Πρέπει λοιπόν να δεχθούμε πως το φάσμα είναι τόσο σωματίδια όσο και κύματα. Μερικές φορές ενεργεί τόσο σκληρά όσο ένας βράχος, μερικές φορές τόσο μαλακά όσο μια ρυτίδα ενός κυματισμού.

Οι φυσικοί συνδέουν τη διαχωρισμένη προσωπικότητα του φάσματος δεχόμενοι πως είναι ομάδες σωματιδίων που ταξιδεύουν σε μορφή κυμάτων .

Αντί να προβληματίζεστε για το τί ακριβώς είναι το φάσμα, ίσως είναι καλύτερο να επικεντρωθείτε σε αυτά που κάνει.

Το φάσμα ανακινεί, στρίβει και ωθεί τα φορτισμένα σωματίδια (όπως τα ηλεκτρόνια) που βρίσκονται σε όλα τα υλικά.

Αυτές οι ελαφριές δράσεις είναι συγκεκριμένες για κάθε μήκος κύματος.

Ή, για να το πούμε με άλλο τρόπο, κάθε υλικό ανταποκρίνεται μόνο σε ένα συγκεκριμένο σύνολο μηκών κύματος.

Πάρτε για παράδειγμα ένα μήλο. Τα ραδιοκύματα και οι ακτίνες Χ περνούν ουσιαστικά ευθεία μέσα από το μήλο, ενώ το ορατό φως σταματά πάνω σε διάφορα μόρια του που είτε απορροφούν το φως ως θερμότητα, είτε το αντανακλούν.

Εάν το ανακλώμενο φως εισέλθει στα μάτια μας, θα διεγείρει τους υποδοχείς χρώματος (κωνία) που είναι ειδικά «συντονισμένοι» σε μεσαία ή μικρά μήκη κύματος. Ο εγκέφαλος συγκρίνει τις διαφορετικές ανταποκρίσεις των κωνίων για να προσδιορίσει ότι το μήλο αντανακλά "κόκκινο" φως.

Ακολουθούν μερικά άλλα παραδείγματα συγκεκριμένων δραστηριοτήτων του φωτός:

Τα ραδιοκύματα από έναν τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό προκαλούν την ταλάντωση των ελεύθερων ηλεκτρονίων στην κεραία ενός ραδιοφώνου.

Ηλεκτρονικά συντονισμένα στη συχνότητα του σταθμού (ή μήκος κύματος) μπορούν να αποκωδικοποιήσουν το ταλαντούμενο σήμα σε μουσική ή λέξεις.

Ένας φούρνος μικροκυμάτων θερμαίνει τα τρόφιμα από μέσα προς τα έξω επειδή τα μικροκύματα διεισδύουν στην επιφάνεια για να περιστρέψουν μόρια νερού που περιέχονται στην τροφή. Αυτή η μοριακή ανατάραξη παράγει θερμότητα.

Όταν στεκόμαστε δίπλα σε φωτιά, το υπέρυθρο φως δονεί μόρια στο δέρμα μας για να μας κάνει να ζεσταθούμε.

Αντίθετα, χάνουμε συνεχώς θερμότητα όταν αυτά τα ίδια μόρια εκπέμπουν υπέρυθρο φως .

Από το φως του ήλιου, λείπουν αρκετά ορατά και υπεριώδη μήκη κύματος. Αυτές οι «σκιές» οφείλονται στη σύλληψη φωτονίων από άτομα του υδρογόνου και το ηλίου, που αποτελούν τον ήλιο. Η δεσμευμένη ενέργεια αυτών των φωτονίων χρησιμοποιείται για την ενίσχυση των ηλεκτρονίων των ατόμων τους και την αναπήδηση τους από το ένα επίπεδο ενέργειας στο άλλο.

Μια εικόνα ακτινογραφίας ενός σκελετού οφείλεται στο γεγονός ότι οι ακτίνες Χ διέρχονται μέσω του μαλακού ιστού των μυών, αλλά εμποδίζονται από τον πυκνό ιστό των οστών.

Ωστόσο, ακόμη και όταν μόλις διέρχονται, οι ακτίνες Χ και οι ακτίνες γάμμα, ιονίζουν μόρια κατά μήκος της διαδρομής τους, που σημαίνει ότι απογυμνώνουν ηλεκτρόνια από τα μόρια. Τα ιονισμένα μόρια μπορούν άμεσα ή έμμεσα να βλάψουν το DNA σε ένα κύτταρο. Μερικές από αυτές τις γενετικές αλλοιώσεις μπορεί να οδηγήσουν σε καρκίνο.  

Όλα αυτά τα αναφερόμενα, δείχνουν ότι το φάσμα ποικίλλει στον χειρισμό της ύλης.

Η «Συνέντευξη με τα χρώματα» είναι μια προσπάθεια τακτοποίησης των όσων έχουν ειπωθεί (και θα ειπωθούν) για τα χρώματα, σε μια σειρά, ας πούμε, εύπεπτης διδακτικής ύλης, για όλους όσοι θέλετε να «μάθετε» τα χρώματα και τον κόσμο τους.

Η σειρά έχει την μορφή μιας υποτιθέμενης, διδακτικής, συνέντευξης των χρωμάτων προς τον άνθρωπο.

Συνέντευξη με τα χρώματα

[πγ΄]

Άσπρες σημαίες, φαντάσματα κλπ.

[ιδ΄]

-Εδώ είμαι και πάλι το άσπρο χρώμα, ελπίζοντας να ολοκληρώσω πλέον την αυτόπαρουσίαση μου ώστε να παραχωρήσω το βήμα της συνέντευξης στον επόμενο ομιλητή.

Σταμάτησα πιο πριν στο σημείο που σου έλεγα Άνθρωπε ότι άσπρο χρώμα έχουν συνήθως και οι ποδιές των σερβιτόρων. Ναι οι άσπρες ποδιές, που θυμίζουν άσπρες παντιέρες.

Γνωστή μας λευκή παντιέρα, που κατέληξε σαν θρησκευτικό και πολιτικό σύμβολο –όπως ήδη σου έχω πει- του ισλάμ, ήταν αυτή που η παράδοση αποδίδει στους Quraish, τη φυλή στην οποία ανήκε ο Μωάμεθ.

Η λευκή σημαία του ισλάμ στην συνέχεια χρησιμοποιήθηκε σαν σύμβολο από την δυναστεία Umayyad επειδή το λευκό χρώμα ήταν το προσωπικό έμβλημα του ιδρυτή της Mu'awiya I.

Επίσης και οι Σιίτες Φατιμίδες επέλεξαν την λευκή σημαία για να επισημάνουν την αντίθεσή τους στο Σουνιτικό Χαλιφάτο των Αββασιδών που η σημαία του ήταν μαύρη.

Σήμερα, εγώ το λευκό χρώμα, υπάρχω σε όλες τις σημαίες του αραβικού κόσμου εκτός από αυτήν του Μαρόκο, δηλαδή στις 16 από τις 17 σημαίες των αραβικών χωρών, συν την σημαία της Αραβικής Ένωσης.

Πέραν δε από τις σημαίες του αραβικού κόσμου υπάρχω και σε πολλές άλλες. Είμαι το χρώμα που βρίσκεται στις περισσότερες σημαίες της υφηλίου. Από τις σημαίες των 257 αναγνωρισμένων χωρών βρίσκομαι πάνω στις 160. Βέβαια ο συμβολισμός μου διαφέρει από σημαία σε σημαία, όπως π.χ. στην σημαία του Βατικανό, όπου συνυπάρχω  με το χρυσοκίτρινο χρώμα, συμβολίζω το ένα από τα δυο ουράνια κλειδιά που δόθηκαν από τον Χριστό στον Άγιο Πέτρο, ενώ στην σημαία της Ινδίας αντιπροσωπεύω το φως της αλήθειας.

Φυσικά, όπως είναι ευνόητο, δεν θα σου αναλύσω τους διαφορετικούς συμβολισμούς μου πάνω σε όλες αυτές τις σημαίες, στις οποίες συνυπάρχω μαζί με άλλα χρώματα. Σε άλλες με ένα, σε άλλες με δυο και σε άλλες με περισσότερα.

Ααα! Πριν συνεχίσω, για να μην το ξεχάσω, τώρα που μιλάμε για σημαίες, στα μεσαιωνικά οικόσημα όταν δεν ήταν δυνατόν να βαφούν, εγώ το Άσπρο συμβολιζόμουν με μια λεία επιφάνεια. Δηλαδή μια λεία επιφάνεια ενείχε την θέση του λευκού χρώματος, ή του ασημένιου με το οποίο ταυτίζομαι πολλάκις.

Το ασημί αντιστοιχεί στο λευκό στα μεταλλικά χρώματα και ταυτίζεται με το άσπρο στην αλχημεία.

Ακόμα και ο Όμηρος στα έπη του αρκετές φορές χρησιμοποιεί το ‘αργυρούν’ για να περιγράψει κάτι που είναι λευκό.  

Σήμερα σαν κάτασπρη σημαία δεν αντιπροσωπεύω κάποιο κράτος αλλά έχω άλλο νόημα.

Μια λευκή σημαία χρησιμοποιείται εδώ και πολύ καιρό για να αντιπροσωπεύσει την παράδοση ή αίτημα για εκεχειρία.

Πιστεύεται ότι άρχισε να χρησιμοποιείται σαν τέτοια από τον 15ο αιώνα, κατά τη διάρκεια του Εκατονταετούς Πολέμου μεταξύ Γαλλίας και Αγγλίας, αν και η πρώτη ιστορική αναφορά για χρήση λευκών σημαιών για παράδοση ανάγεται στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, όπως αναφέρει ο ιστορικός Κορνήλιος Τάκιτος, ενώ οι απεσταλμένοι κήρυκες κρατούσαν λευκές ράβδους.

Επίσης αναφέρεται μια λευκή σημαία παράδοσης κατά την δυναστείας των Χαν (25-220 μ.Χ.). 

Η λευκή σημαία ως αίτημα για παύση των εχθροπραξιών αναγνωρίστηκε επίσημα από τη Σύμβαση της Γενεύης του 1949, ενώ ως αίτημα για διαπραγματεύσεις περιλαμβάνεται στις συμβάσεις της Χάγης του 1899 και του 1907.

Άλλος ρόλος μιας λευκής σημαίας στις Βουδιστικές χώρες είναι η δήλωση πένθους, όπως ακριβώς συμβαίνει με τις μαύρες σημαίες σε άλλους πολιτισμούς.

Κι’ εφόσον φθάσαμε να μιλάμε για πένθος και θανάτους σου θυμίζω ότι με έχεις σχετίσει, εμένα το λευκό χρώμα, με τα φαντάσματα.

Αυτό γιατί στο παρελθόν, αλλά ακόμα και τώρα σε πολλά μέρη, οι νεκροί παραδοσιακά θαβόντουσαν τυλιγμένοι σε ένα λευκό ύφασμα, το σάβανο. Μην ξεχνάς ότι και οι αρχαίοι Αιγύπτιοι τύλιγαν τις μούμιες με άσπρες υφασμάτινες λωρίδες.

Τα φαντάσματα λοιπόν, λέγεται ότι είναι τα πνεύματα των νεκρών που, για διάφορους λόγους, δεν είναι σε θέση να αναπαυθούν ή να ανέλθουν στους ουρανούς μετά τον θάνατό τους, οπότε τριγυρνούν στην γη με τα λευκά τους καλύμματα.

Φυσικά αυτά συμβαίνουν στην φαντασία σου Άνθρωπε, την φαντασία σου που χρησιμοποιείς πολλάκις στην λογοτεχνία σου όπου έχεις καθιερώσει σε αγγλικά, γερμανικά και γαλλικά φανταστικά λογοτεχνήματα μια φιγούρα, την γυναίκα με τα άσπρα, την Lady in White ή Weiße Frau ή Dame Blanche, δηλαδή την γυναίκα φάντασμα που είναι ντυμένη στα λευκά, που στις περισσότερες περιπτώσεις πρόκειται για το φάντασμα μιας προγόνου, που συνήθως η εμφάνισή της προειδοποιεί για κάποιον θάνατο ή επερχόμενη καταστροφή.

Πέρα δε από αυτά, με συνδέεις επίσης εμένα το λευκό και με την ωχρότητα του θανάτου και μια κοινή έκφραση που χρησιμοποιείς για κάποιον που έχει χάσει το χρώμα του για διάφορους λόγους, συνήθως από τον φόβο του, είναι "άσπρισε σαν φάντασμα".

Όπως σου είπα μόλις προ ολίγου, εκτός από τον Ασιατικό Βουδιστικό κόσμο, όπου σαν πένθιμο χρώμα θανάτου θεωρούμαι εγώ, το άσπρο, στον περισσότερο άλλον κόσμο το χρώμα του πένθους και του θανάτου είναι το μαύρο.

Από αυτό και μόνο διακρίνεις μια αντίθεση μεταξύ αυτών των δυο χρωμάτων.

Ναι, είμαστε –όπως εξάλλου το έχεις ξανακούσει κατά την διάρκεια της συνέντευξης- το μαύρο και το άσπρο, τα δυο χρώματα που αντιπροσωπεύουμε την αντίθεση.

Τη αντίθεση ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι, την μέρα και την νύχτα, το αρσενικό και το θηλυκό, το καλό και το κακό.

Στον ταοϊσμό, οι δύο συμπληρωματικές φύσεις του σύμπαντος, το γιν και το γιανγκ, συχνά συμβολίζονται σε άσπρο – μαύρο.

Στα  παιχνίδια στρατηγικής, όπως το σκάκι, η ντάμα, το τάβλι και πολλά άλλα, χρησιμοποιούνται το μαύρο και το άσπρο για να αντιπροσωπεύσουν τις δύο αντίπαλες πλευρές.

Επίσης η αντίθεση μαύρο – άσπρο χρησιμοποιείται και στα πλήκτρα του κλαβιέ του πιάνου.

Όμως αυτό είναι ένα θέμα που ίσως να σου αναλυθεί άλλη φορά, αργότερα κατά την διάρκεια της συνέντευξης.

Ένα μόνο θα σου αναφέρω τώρα, ότι πολλές φορές στα παιχνίδια στρατηγικής πολλές φορές το μαύρο αντίπαλο χρώμα αντικαθίσταται ή αναφέρεται σαν κόκκινο, όπως π.χ. στα αγγλικά η μαύρη βασίλισσα του σκακιού συχνά ονομάζεται Red Queen, Κόκκινη Βασίλισσα.

Σε ένα μόνο παιχνίδι το κόκκινο χρώμα αντικαθιστά εμένα, το άσπρο ως αντίθετο του μαύρου, στα τραπουλόχαρτα.

Αρκετά όμως νομίζω πως σου είπα για μένα. Όχι πως δεν έχω και άλλα να σου πω, αλλά καιρός είναι να δώσω την σκυτάλη στο επόμενο χρώμα, αυτό που ήδη σου ανέφερα τώρα στο κλείσιμο της παρουσίασής μου, το κόκκινο!