xromata.com

Η «Συνέντευξη με τα χρώματα» είναι μια προσπάθεια τακτοποίησης των όσων έχουν ειπωθεί (και θα ειπωθούν) για τα χρώματα, σε μια σειρά, ας πούμε, εύπεπτης διδακτικής ύλης, για όλους όσοι θέλετε να «μάθετε» τα χρώματα και τον κόσμο τους.

Η σειρά έχει την μορφή μιας υποτιθέμενης, διδακτικής, συνέντευξης των χρωμάτων προς τον άνθρωπο.

Συνέντευξη με τα χρώματα

[πδ΄]

Κόκκινο, το βασικό χρώμα

[α΄]

-Ε, όχι και στο επόμενο χρώμα, στο πρώτο πραγματικό χρώμα θέλεις να πεις, το Κόκκινο αγαπητό μου Άσπρο.

Γιατί εγώ, το Κόκκινο, είμαι το πρώτο πραγματικό χρώμα που έχεις εννοήσει Άνθρωπε.

Αυτό σου έχει ξαναειπωθεί στην «Συνέντευξη με τα Χρώματα» πιο πριν, τότε που η Εννοιολογία παραχώρησε το βήμα της ‘Συνέντευξης’ σε εμάς τα χρώματα για να αυτοπαρουσιασθούμε.

https://xromata.com/?p=10919

Είχε προκύψει τότε ένας μικρός διαπληκτισμός μεταξύ του Μαύρου του Άσπρου κι’ εμένα, του Κόκκινου, για το ποιο από εμάς έπρεπε να πάρει πρώτο το βήμα.

Επέμενα να πάρω εγώ πρώτο τον λόγο γιατί είμαι το πρώτο πραγματικό χρώμα που εννόησες Άνθρωπε και όχι το άσπρο ή το μαύρο που στην πραγματικότητα δεν είναι χρώματα αλλά το ένα, το άσπρο, είναι φως, που συνίσταται από όλα τα χρώματα μαζί, και αυτό που βλέπεις σαν λευκό είναι αντανάκλαση φωτός, ενώ το άλλο, το μαύρο είναι η έλλειψη του, η έλλειψη φωτός, δηλαδή το σκότος.

Όμως η Εννοιολογία επενέβη και μας επέβαλλε να μιλήσουμε με την σειρά που γινόμαστε αντιληπτά στα εννοιολογικά στάδια, κατά την ανάπτυξη των χρωματικών εννοιών, όπου στο πρώτο στάδιο εμφανίζεται και εννοείται, από εσένα Άνθρωπε, κακώς σαν χρώμα, το δίπολο άσπρο – μαύρο, δηλαδή το ζεύγος φως – σκοτάδι.

Επομένως εγώ το Κόκκινο, αν και είμαι το πρώτο αντιληπτό από εσένα πραγματικό χρώμα, μοιραία καταλαμβάνω το δεύτερο στάδιο της χρωματικής εννοιολογικής ανάπτυξής σου και επειδή στο πρώτο στάδιο εμφανίζεται αναγκαστικά ένα ζεύγος χρωματικών ορών, τα άσπρο – μαύρο, θεωρούμαι σαν ο τρίτος χρωματικός όρος.

Άκου παραλογισμό δηλαδή, εγώ το κόκκινο, το πρώτο αντιληπτό χρώμα, σχηματίζομαι στο δεύτερο εννοιολογικό χρωματικό στάδιο της χρωματικής σου αντίληψης και θεωρούμαι σαν ο τρίτος χρωματικός όρος…….

Βεβαίως εάν ασχοληθούμε αριθμοσοφικά με την σχέση 1,2,3, όπου το 3 θεωρείται ως η αντανάκλαση της μονάδας, θα καταλάβεις την αξία μου, όμως η αριθμοσοφία δεν είναι το θέμα μας εδώ, αλλά η αυτοπαρουσίαση μου. Ξεκινώ λοιπόν:

Εγώ, το κόκκινο είμαι το χρώμα που βρίσκομαι στην μια άκρη του ορατού φάσματος φωτός, δίπλα στο πορτοκαλί και ακριβώς αντίθετα από το μωβ που βρίσκεται στην άλλη άκρη, το οποίο όμως είναι δευτερογενές παράγωγο χρώμα και όχι, πρωτογενές χρώμα βασικό, όπως εγώ που είμαι βασικό και στα τρία συστήματα μείξης χρωμάτων, τόσο στο RGB, όσο και στο RΥB, όπως και στο σύστημα CMYK.

Ω! Ναι! Η ματζέντα που παίρνει την θέση μου σαν βασικό χρώμα σ’ αυτό το τελευταίο, το CMYK, συμπεριλαμβάνεται κι’ αυτή στην ομάδα των κόκκινων χρωμάτων.

Το μήκος κύματος μου στο φάσμα είναι περίπου στα 625-740 νανόμετρα. Μέσα σ’ αυτό το μέτρο κύματος του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος κυμαίνονται όλα τα κόκκινα από το λαμπερό κίτρινο – κόκκινο βερμιγιόν έως το κόκκινο – μπλε πορφυρό και ποικίλλουν στην φωτεινότητα από τα ανοιχτό – κόκκινα ροζ και την ματζέντα, έως τα σκούρο – κόκκινα μπορντώ και καφε- κόκκινα.

Ναι! Όπως τα δυο αδέρφια μου, τα βασικά χρώματα, όσο και τα τρία παιδιά μας τα παράγωγα, καθένα μας είμαστε ένα πλήθος χρωμάτων που βρίσκονται μέσα στο ίδιο εύρος του φάσματος και έχουμε, λίγο – πολύ, κοινά χαρακτηριστικά.

Ολόκληρο αυτό το πλήθος εντάσσεται κάτω από την έννοια του κόκκινου χρώματος και οι διαφορές τους οφείλονται στις τρεις διαστάσεις του χρώματος μου (χροιά, φωτεινότητα, κορεσμό).

Η φωτεινότητα με κάνει να εμφανίζομαι σε τόνους από τα πιο παλ (απαλά) ροζ έως τα σκουρότερα βυσινιά, σχεδόν μαυριδερά, κόκκινα.

Ανάλογα δε με την γειτνίασή μου προς τα άλλα δυο βασικά χρώματα, όσο πλησιάζω προς το κίτρινο παίρνω χροιές πορτοκαλοκίτρινες έως που φθάνω στο πορτοκαλί χρώμα, ενώ από την άλλη πλευρά, όσο πλησιάζω προς το μπλε, τόσο ροδίζω, μωβίζω, ώσπου φθάνω στο μωβ χρώμα.

Ναι! Από τα τρία παιδιά μας, τα παράγωγα χρώματα, μόνο τα δυο είναι δικά μου, το πορτοκαλί και το μωβ.

Με το τρίτο, το πράσινο, δεν έχω γονική σχέση. Η σχέση μας είναι συμπληρωματική. Συμπληρωνόμαστε! Ένα βασικό εγώ, το κόκκινο και το πράσινο καθώς αποτελείται από τα άλλα δυο βασικά, το μπλε και το κίτρινο, σχηματίζουμε, συμπληρώνουμε μαζί την βασική χρωματική τριάδα, γι’ αυτό αποκαλούμαστε συμπληρωματικά.

Αυτά ως προς την πιο οικεία προς εσένα αφαιρετική μείξη, που τελευταίως με ονομάζεις RYB ή άλλως μείξη χρωστικών ουσιών, γιατί ως προς τις χρωματικές ακτινοβολίες, δηλαδή το σύστημα RGB τα πράγματα διαφέρουν.

Εκεί, εγώ το κόκκινο, ένα από τα τρία βασικά χρώματα της προσθετικής μείξης, εμφανίζομαι με μια ελαφρώς πορτοκαλίζουσα χροιά, όπως εξάλλου και το αντίθετό μου βασικό χρώμα ακτινοβολιών, το μπλε, έχει μια ελαφρώς μωβέ χροιά.

Σου θυμίζω δε, πως στις χρωματικές ακτινοβολίες το τρίτο βασικό χρώμα είναι το πράσινο και όχι το κίτρινο, το οποίο σχηματίζεται όταν προσθέσω τις ιδιότητές μου σε αυτές του πράσινου.

Τότε παράγεται το κίτρινο, το ένα από τα δυο παιδιά μου στο σύστημα RGB.

Το άλλο παιδί μου, η άλλη παράγωγη ακτινοβολία που δημιουργώ προστιθέμενο στην μπλε ακτινοβολία είναι η ματζέντα, ενώ συμπληρωματικό μου χρώμα είναι το κυανό, η κυανή ακτινοβολία, αυτή που δημιουργείται από την προσθήκη της μπλε ακτινοβολίας επί της πράσινης.

Ω! Ναι! Όπως σου είπα προ ολίγου έχουμε και το μικτό σύστημα CMYK, όπου η ματζέντα παίρνει την θέση μου σαν βασικό χρώμα και θεωρείται το κόκκινο χρώμα του συστήματος, ενώ εγώ, το πραγματικό κόκκινο, στο σύστημα αυτό είμαι παράγωγο χρώμα που δημιουργείται από την ανάμειξη της ματζέντα με το κίτρινο, ενώ συμπληρωματικό μου εδώ είναι το κυανό. Δηλαδή σαν συμπληρωματικά χρώματα και στα δυο συστήματα CMYK και RGB παραμένουμε τα ίδια, αλλά σε αντίθετη θέση.

Στο RGB είμαι εγώ, το κόκκινο, το βασικό και συμπληρώνομαι από το κυανό, ενώ στο CMYK βασικό θεωρείται το κυανό και συμπληρώνεται από εμένα το κόκκινο που σ’ αυτήν την περίπτωση παίζω τον ρόλο δευτερογενούς χρώματος.

Άνθρωπε, ίσως σε έκανα να πλήξεις λίγο με τις αναφορές μου στην ιδιότητά μου ως βασικού χρώματος, αλλά έπρεπε να ξεκινήσω την αυτοπαρουσίαση μου από αυτό το σημείο ώστε να με καταλάβεις καλύτερα, να εννοήσεις την αξία μου… την αξία που έχω σαν το πρώτο βασικό χρώμα που εννοείς, το πρώτο χρώμα που εννοείς γενικότερα.     

Μία χρωμαισθησιακή μας εισάγει στον ‘κόσμο’ της

Στην συναισθησία έχουμε αναφερθεί επανειλημμένως στο παρελθόν. Μπορείτε να παρακολουθήσετε τα δημοσιευμένα μέχρι τώρα άρθρα περί συναισθησίας μπαίνοντας στο ομώνυμο λήμμα στην στήλη ‘Select Category’.

Εδώ σας μεταφράζουμε όσα μας λέει η Kaitlyn Hova σε ένα βίντεο σχετικά με την ‘χρωμαισθησία’ της.

Το όνομά μου είναι Kaitlyn Hova.

Είμαι μηχανικός λογισμικού, νευροεπιστήμονας και μουσικός.

Έχω επίσης συναισθησία.

Η συναισθησία είναι ένα μείγμα των αισθήσεων.

1 στα 23 άτομα έχει κάποια μορφή συναισθησίας.

Για μένα, όταν ακούω, συγκεκριμένες μουσικές νότες, βλέπω συγκεκριμένα χρώματα … … και αυτά τα χρώματα είναι πολύ πιο φωτεινά … τη νύχτα. *

*[Σημ. συν.: Η συγκεκριμένη περίπτωση συναισθησίας ήχου – χρώματος καλείται «χρωμαισθησία» (chromesthesia).]

 Αυτό που βλέπετε μπροστά μου (στο βίντεο), μοιάζει πολύ με αυτό που βλέπω … όταν ακούω αυτήν τη μουσική.

Κάθε ένα από αυτά τα χρωματιστά φώτα αντιστοιχεί σε μια συγκεκριμένη νότα

Τα χρώματα είναι πάντα τα ίδια (για κάθε νότα).

Έβλεπα αυτά τα χρώματα σ’ όλη μου τη ζωή.

Αλλά δεν ήξερα ότι ήταν ασυνήθιστο, μέχρι που έγινα 21 ετών.

Ήταν το τελευταίο μάθημα μου μουσικής θεωρίας, για τη μουσική, όταν στο τέλος του μαθήματος μας ανέφερε ο καθηγητής μας ότι μερικοί άνθρωποι μπορούν να δουν φυσικά τους ήχους ως χρώματα.

Το ίδιο κι’ εγώ … αναφώνησα… … και όλοι στην τάξη γύρισαν να με κοιτάξουν.

Κάναμε δοκιμές, όπου έπαιζαν νότες στο πιάνο … και τους έλεγα τι χρώμα είχε κάθε νότα… … και σε αυτό το σημείο ήξερα ότι είχα συναισθησία.

Η συναισθησία μπορεί να εκδηλωθεί με πολλούς διαφορετικούς τρόπους.

Μπορεί να συνδυάσει την όραση, τη γεύση, τη μυρωδιά, τον ήχο …  

… μπορεί να είναι σχεδόν οτιδήποτε.

Αλλά για μένα … ήταν πάντα για τα χρώματα της μουσικής.

Η συναισθησία κάνει τη μουσική μια οπτική εμπειρία.

Τώρα, το να ακούτε ένα μουσικό κομμάτι είναι σαν να παρακολουθείτε ένα βίντεο.

Μπορώ να το ακούω ξανά και ξανά … … και να εστιάζομαι σε διαφορετικά χρώματα και μοτίβα, κάθε φορά.

Τώρα … αν μπορείτε να γυρίσετε στην πόλη… μαζί μου μπαίνοντας πραγματικά μέσα μου, θα δείτε τι βλέπω.

Δεν είμαι σίγουρη τι θα έκανα, αν η συναισθησία μου έφευγε.

Αλλά, είμαι σίγουρη ότι ο κόσμος τότε θα μοιάζει πολύ διαφορετικός.

[Δείτε το video]

https://www.youtube.com/watch?v=obrBAysVef0

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΜΑΘΑΝ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ

[13]

Για να παρακολουθήσετε την σειρά άρθρων υπό τον γενικό τίτλο ‘ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΜΑΘΑΝ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ’ καλό θα είναι να διαβάσετε τo εισαγωγικό 1^ο άρθρο που θα βρείτε στον σύνδεσμο https://xromata.com/?p=11228 …..

Λίγο πριν τον Νεύτωνα

Francesco Maria Grimaldi

Ο Francesco Maria Grimaldi (2 Απριλίου 1618 – 28 Δεκεμβρίου 1663)

ήταν ιταλός Ιησουίτης ιερέας, μαθηματικός και φυσικός που δίδαξε στο κολλέγιο Ιησουιτών της Μπολόνια.

Γεννήθηκε στην Μπολόνια από τον Paride Grimaldi και την Anna Cattani.

Μεταξύ 1640 και 1650, σε συνεργασία με τον αστρονόμο και καθολικό ιερέα Giovanni Battista Riccioli (1598 – 1671), διερεύνησε την ελεύθερη πτώση αντικειμένων, επιβεβαιώνοντας ότι η απόσταση της πτώσης ήταν ανάλογη με το τετράγωνο του χρόνου.

Οι Grimaldi και Riccioli πραγματοποίησαν επίσης έναν υπολογισμό της βαρυτικής σταθεράς καταγράφοντας τις ταλαντώσεις ενός ακριβούς εκκρεμούς.

Ήταν ο πρώτος που έκανε ακριβείς παρατηρήσεις σχετικά με τη διάθλαση του φωτός (αν και από ορισμένους θεωρείται πως ο Leonardo da Vinci το είχε σημειώσει νωρίτερα), και επινόησε τη λέξη «περίθλαση»*.

Ανακάλυψε επίσης τις γνωστές μας πλέον φωτεινές ζώνες περίθλασης.

Μέσω πειραματισμού μπόρεσε να αποδείξει ότι η παρατηρούμενη διέλευση του φωτός δεν μπορούσε να συνδυαστεί με την ιδέα μιας ευθύγραμμης κίνησης.

Αντίθετα, το φως που πέρασε μέσα από την τρύπα πήρε το σχήμα ενός κώνου. Αργότερα οι φυσικοί χρησιμοποίησαν το έργο του ως απόδειξη ότι το φως ήταν ένα κύμα και ο Ισαάκ Νεύτων το χρησιμοποίησε για να φτάσει στη θεωρία του για το φως.

* Η περίθλαση είναι φαινόμενο της διάδοσης των κυμάτων.

Είναι μία από τις περιπτώσεις στις οποίες το φως εκτρέπεται από την ευθεία πορεία του.

Όταν το φως διέρχεται μέσα από μία λεπτή σχισμή ή οπή δεν εμφανίζεται ένα απλό φωτεινό αποτύπωμα σε μία οθόνη τοποθετημένη πίσω από την σχισμή που αντιστοιχεί στην εικόνα της οπής ή της σχισμής, αλλά μία εικόνα που περιλαμβάνει φωτεινές και σκοτεινές περιοχές σε μία μεγάλη περιοχή γύρω από την θέση που θα έπρεπε να εμφανίζεται το φωτεινό αποτύπωμα.

Η σχισμή αυτή πρέπει να είναι της ίδιας τάξεως μεγέθους με το μήκος κύματος του φωτός.

Αντίστοιχο φαινόμενο εκτροπής του φωτός συμβαίνει όταν φως πέσει πάνω σε ιδιαίτερα λεπτό αντικείμενο.

Η περίθλαση επομένως είναι το φαινόμενο της διάχυσης των κυμάτων προς όλες τις κατευθύνσεις όταν αυτά συναντάνε ένα εμπόδιο ή μία οπή με διαστάσεις παραπλήσιες του μήκους κύματος.

Συνεπίκουρο στο άρθρο «περί εξωλογισμών επί του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος» που δημοσιεύτηκε κατά τον ‘εορτασμό’ των 12^ων γενεθλίων του ιστοτόπου μας, σας παραθέτουμε το άρθρο “The Enduring Mystery of Light” από τον ιστότοπο LIVESCIENCE, όπου θεωρείται ως φως ολόκληρο το ηλεκτρομαγνητικό φάσμα.

Για αποφυγή σύγχυσης μεταφράζουμε, όπου δει, τον όρο ‘light’ ως ‘φάσμα’ αντί για ‘φως’.

Το διαρκές μυστήριο του φάσματος.

[B]

Είναι σωματίδια ;

Αλλά τα κύματα δεν είναι το όλον του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος.

Το φάσμα αποτελείται από σωματίδια που ονομάζονται φωτόνια.

Αυτό είναι πιο προφανές στο υψηλότερο ενεργειακό μέρος του φάσματος, όπως στις ακτίνες Χ και στις ακτίνες γάμμα, αλλά είναι μια πραγματικότητα που εκτείνεται μέχρι την άλλη άκρη του, στα ραδιοκύματα.

Το κλασικό παράδειγμα αυτής της ιδιαιτερότητας είναι το φωτοηλεκτρικό φαινόμενο, κατά το οποίο το φως που προσκρούει σε ένα μεταλλικό φύλλο αναγκάζει τα ηλεκτρόνια του να πεταχτούν έξω από την επιφάνεια του.

Παραδόξως, φως μεγαλύτερο από ένα ορισμένο μήκος κύματος δεν μπορεί να απελευθερώσει ηλεκτρόνια, ανεξάρτητα από το πόσο φωτεινή είναι η πηγή του.

Παρ’ αυτά, η θεωρία των σωματιδίων δεν αντικατέστησε ποτέ τη θεωρία των κυμάτων, καθώς μόνο τα κύματα μπορούν να περιγράψουν πώς το φως παρεμβαίνει στον εαυτό του όταν περνά μέσα από δύο σχισμές. 

Πρέπει λοιπόν να δεχθούμε πως το φάσμα είναι τόσο σωματίδια όσο και κύματα. Μερικές φορές ενεργεί τόσο σκληρά όσο ένας βράχος, μερικές φορές τόσο μαλακά όσο μια ρυτίδα ενός κυματισμού.

Οι φυσικοί συνδέουν τη διαχωρισμένη προσωπικότητα του φάσματος δεχόμενοι πως είναι ομάδες σωματιδίων που ταξιδεύουν σε μορφή κυμάτων .

Αντί να προβληματίζεστε για το τί ακριβώς είναι το φάσμα, ίσως είναι καλύτερο να επικεντρωθείτε σε αυτά που κάνει.

Το φάσμα ανακινεί, στρίβει και ωθεί τα φορτισμένα σωματίδια (όπως τα ηλεκτρόνια) που βρίσκονται σε όλα τα υλικά.

Αυτές οι ελαφριές δράσεις είναι συγκεκριμένες για κάθε μήκος κύματος.

Ή, για να το πούμε με άλλο τρόπο, κάθε υλικό ανταποκρίνεται μόνο σε ένα συγκεκριμένο σύνολο μηκών κύματος.

Πάρτε για παράδειγμα ένα μήλο. Τα ραδιοκύματα και οι ακτίνες Χ περνούν ουσιαστικά ευθεία μέσα από το μήλο, ενώ το ορατό φως σταματά πάνω σε διάφορα μόρια του που είτε απορροφούν το φως ως θερμότητα, είτε το αντανακλούν.

Εάν το ανακλώμενο φως εισέλθει στα μάτια μας, θα διεγείρει τους υποδοχείς χρώματος (κωνία) που είναι ειδικά «συντονισμένοι» σε μεσαία ή μικρά μήκη κύματος. Ο εγκέφαλος συγκρίνει τις διαφορετικές ανταποκρίσεις των κωνίων για να προσδιορίσει ότι το μήλο αντανακλά "κόκκινο" φως.

Ακολουθούν μερικά άλλα παραδείγματα συγκεκριμένων δραστηριοτήτων του φωτός:

Τα ραδιοκύματα από έναν τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό προκαλούν την ταλάντωση των ελεύθερων ηλεκτρονίων στην κεραία ενός ραδιοφώνου.

Ηλεκτρονικά συντονισμένα στη συχνότητα του σταθμού (ή μήκος κύματος) μπορούν να αποκωδικοποιήσουν το ταλαντούμενο σήμα σε μουσική ή λέξεις.

Ένας φούρνος μικροκυμάτων θερμαίνει τα τρόφιμα από μέσα προς τα έξω επειδή τα μικροκύματα διεισδύουν στην επιφάνεια για να περιστρέψουν μόρια νερού που περιέχονται στην τροφή. Αυτή η μοριακή ανατάραξη παράγει θερμότητα.

Όταν στεκόμαστε δίπλα σε φωτιά, το υπέρυθρο φως δονεί μόρια στο δέρμα μας για να μας κάνει να ζεσταθούμε.

Αντίθετα, χάνουμε συνεχώς θερμότητα όταν αυτά τα ίδια μόρια εκπέμπουν υπέρυθρο φως .

Από το φως του ήλιου, λείπουν αρκετά ορατά και υπεριώδη μήκη κύματος. Αυτές οι «σκιές» οφείλονται στη σύλληψη φωτονίων από άτομα του υδρογόνου και το ηλίου, που αποτελούν τον ήλιο. Η δεσμευμένη ενέργεια αυτών των φωτονίων χρησιμοποιείται για την ενίσχυση των ηλεκτρονίων των ατόμων τους και την αναπήδηση τους από το ένα επίπεδο ενέργειας στο άλλο.

Μια εικόνα ακτινογραφίας ενός σκελετού οφείλεται στο γεγονός ότι οι ακτίνες Χ διέρχονται μέσω του μαλακού ιστού των μυών, αλλά εμποδίζονται από τον πυκνό ιστό των οστών.

Ωστόσο, ακόμη και όταν μόλις διέρχονται, οι ακτίνες Χ και οι ακτίνες γάμμα, ιονίζουν μόρια κατά μήκος της διαδρομής τους, που σημαίνει ότι απογυμνώνουν ηλεκτρόνια από τα μόρια. Τα ιονισμένα μόρια μπορούν άμεσα ή έμμεσα να βλάψουν το DNA σε ένα κύτταρο. Μερικές από αυτές τις γενετικές αλλοιώσεις μπορεί να οδηγήσουν σε καρκίνο.  

Όλα αυτά τα αναφερόμενα, δείχνουν ότι το φάσμα ποικίλλει στον χειρισμό της ύλης.

Η «Συνέντευξη με τα χρώματα» είναι μια προσπάθεια τακτοποίησης των όσων έχουν ειπωθεί (και θα ειπωθούν) για τα χρώματα, σε μια σειρά, ας πούμε, εύπεπτης διδακτικής ύλης, για όλους όσοι θέλετε να «μάθετε» τα χρώματα και τον κόσμο τους.

Η σειρά έχει την μορφή μιας υποτιθέμενης, διδακτικής, συνέντευξης των χρωμάτων προς τον άνθρωπο.

Συνέντευξη με τα χρώματα

[πγ΄]

Άσπρες σημαίες, φαντάσματα κλπ.

[ιδ΄]

-Εδώ είμαι και πάλι το άσπρο χρώμα, ελπίζοντας να ολοκληρώσω πλέον την αυτόπαρουσίαση μου ώστε να παραχωρήσω το βήμα της συνέντευξης στον επόμενο ομιλητή.

Σταμάτησα πιο πριν στο σημείο που σου έλεγα Άνθρωπε ότι άσπρο χρώμα έχουν συνήθως και οι ποδιές των σερβιτόρων. Ναι οι άσπρες ποδιές, που θυμίζουν άσπρες παντιέρες.

Γνωστή μας λευκή παντιέρα, που κατέληξε σαν θρησκευτικό και πολιτικό σύμβολο –όπως ήδη σου έχω πει- του ισλάμ, ήταν αυτή που η παράδοση αποδίδει στους Quraish, τη φυλή στην οποία ανήκε ο Μωάμεθ.

Η λευκή σημαία του ισλάμ στην συνέχεια χρησιμοποιήθηκε σαν σύμβολο από την δυναστεία Umayyad επειδή το λευκό χρώμα ήταν το προσωπικό έμβλημα του ιδρυτή της Mu'awiya I.

Επίσης και οι Σιίτες Φατιμίδες επέλεξαν την λευκή σημαία για να επισημάνουν την αντίθεσή τους στο Σουνιτικό Χαλιφάτο των Αββασιδών που η σημαία του ήταν μαύρη.

Σήμερα, εγώ το λευκό χρώμα, υπάρχω σε όλες τις σημαίες του αραβικού κόσμου εκτός από αυτήν του Μαρόκο, δηλαδή στις 16 από τις 17 σημαίες των αραβικών χωρών, συν την σημαία της Αραβικής Ένωσης.

Πέραν δε από τις σημαίες του αραβικού κόσμου υπάρχω και σε πολλές άλλες. Είμαι το χρώμα που βρίσκεται στις περισσότερες σημαίες της υφηλίου. Από τις σημαίες των 257 αναγνωρισμένων χωρών βρίσκομαι πάνω στις 160. Βέβαια ο συμβολισμός μου διαφέρει από σημαία σε σημαία, όπως π.χ. στην σημαία του Βατικανό, όπου συνυπάρχω  με το χρυσοκίτρινο χρώμα, συμβολίζω το ένα από τα δυο ουράνια κλειδιά που δόθηκαν από τον Χριστό στον Άγιο Πέτρο, ενώ στην σημαία της Ινδίας αντιπροσωπεύω το φως της αλήθειας.

Φυσικά, όπως είναι ευνόητο, δεν θα σου αναλύσω τους διαφορετικούς συμβολισμούς μου πάνω σε όλες αυτές τις σημαίες, στις οποίες συνυπάρχω μαζί με άλλα χρώματα. Σε άλλες με ένα, σε άλλες με δυο και σε άλλες με περισσότερα.

Ααα! Πριν συνεχίσω, για να μην το ξεχάσω, τώρα που μιλάμε για σημαίες, στα μεσαιωνικά οικόσημα όταν δεν ήταν δυνατόν να βαφούν, εγώ το Άσπρο συμβολιζόμουν με μια λεία επιφάνεια. Δηλαδή μια λεία επιφάνεια ενείχε την θέση του λευκού χρώματος, ή του ασημένιου με το οποίο ταυτίζομαι πολλάκις.

Το ασημί αντιστοιχεί στο λευκό στα μεταλλικά χρώματα και ταυτίζεται με το άσπρο στην αλχημεία.

Ακόμα και ο Όμηρος στα έπη του αρκετές φορές χρησιμοποιεί το ‘αργυρούν’ για να περιγράψει κάτι που είναι λευκό.  

Σήμερα σαν κάτασπρη σημαία δεν αντιπροσωπεύω κάποιο κράτος αλλά έχω άλλο νόημα.

Μια λευκή σημαία χρησιμοποιείται εδώ και πολύ καιρό για να αντιπροσωπεύσει την παράδοση ή αίτημα για εκεχειρία.

Πιστεύεται ότι άρχισε να χρησιμοποιείται σαν τέτοια από τον 15ο αιώνα, κατά τη διάρκεια του Εκατονταετούς Πολέμου μεταξύ Γαλλίας και Αγγλίας, αν και η πρώτη ιστορική αναφορά για χρήση λευκών σημαιών για παράδοση ανάγεται στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, όπως αναφέρει ο ιστορικός Κορνήλιος Τάκιτος, ενώ οι απεσταλμένοι κήρυκες κρατούσαν λευκές ράβδους.

Επίσης αναφέρεται μια λευκή σημαία παράδοσης κατά την δυναστείας των Χαν (25-220 μ.Χ.). 

Η λευκή σημαία ως αίτημα για παύση των εχθροπραξιών αναγνωρίστηκε επίσημα από τη Σύμβαση της Γενεύης του 1949, ενώ ως αίτημα για διαπραγματεύσεις περιλαμβάνεται στις συμβάσεις της Χάγης του 1899 και του 1907.

Άλλος ρόλος μιας λευκής σημαίας στις Βουδιστικές χώρες είναι η δήλωση πένθους, όπως ακριβώς συμβαίνει με τις μαύρες σημαίες σε άλλους πολιτισμούς.

Κι’ εφόσον φθάσαμε να μιλάμε για πένθος και θανάτους σου θυμίζω ότι με έχεις σχετίσει, εμένα το λευκό χρώμα, με τα φαντάσματα.

Αυτό γιατί στο παρελθόν, αλλά ακόμα και τώρα σε πολλά μέρη, οι νεκροί παραδοσιακά θαβόντουσαν τυλιγμένοι σε ένα λευκό ύφασμα, το σάβανο. Μην ξεχνάς ότι και οι αρχαίοι Αιγύπτιοι τύλιγαν τις μούμιες με άσπρες υφασμάτινες λωρίδες.

Τα φαντάσματα λοιπόν, λέγεται ότι είναι τα πνεύματα των νεκρών που, για διάφορους λόγους, δεν είναι σε θέση να αναπαυθούν ή να ανέλθουν στους ουρανούς μετά τον θάνατό τους, οπότε τριγυρνούν στην γη με τα λευκά τους καλύμματα.

Φυσικά αυτά συμβαίνουν στην φαντασία σου Άνθρωπε, την φαντασία σου που χρησιμοποιείς πολλάκις στην λογοτεχνία σου όπου έχεις καθιερώσει σε αγγλικά, γερμανικά και γαλλικά φανταστικά λογοτεχνήματα μια φιγούρα, την γυναίκα με τα άσπρα, την Lady in White ή Weiße Frau ή Dame Blanche, δηλαδή την γυναίκα φάντασμα που είναι ντυμένη στα λευκά, που στις περισσότερες περιπτώσεις πρόκειται για το φάντασμα μιας προγόνου, που συνήθως η εμφάνισή της προειδοποιεί για κάποιον θάνατο ή επερχόμενη καταστροφή.

Πέρα δε από αυτά, με συνδέεις επίσης εμένα το λευκό και με την ωχρότητα του θανάτου και μια κοινή έκφραση που χρησιμοποιείς για κάποιον που έχει χάσει το χρώμα του για διάφορους λόγους, συνήθως από τον φόβο του, είναι "άσπρισε σαν φάντασμα".

Όπως σου είπα μόλις προ ολίγου, εκτός από τον Ασιατικό Βουδιστικό κόσμο, όπου σαν πένθιμο χρώμα θανάτου θεωρούμαι εγώ, το άσπρο, στον περισσότερο άλλον κόσμο το χρώμα του πένθους και του θανάτου είναι το μαύρο.

Από αυτό και μόνο διακρίνεις μια αντίθεση μεταξύ αυτών των δυο χρωμάτων.

Ναι, είμαστε –όπως εξάλλου το έχεις ξανακούσει κατά την διάρκεια της συνέντευξης- το μαύρο και το άσπρο, τα δυο χρώματα που αντιπροσωπεύουμε την αντίθεση.

Τη αντίθεση ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι, την μέρα και την νύχτα, το αρσενικό και το θηλυκό, το καλό και το κακό.

Στον ταοϊσμό, οι δύο συμπληρωματικές φύσεις του σύμπαντος, το γιν και το γιανγκ, συχνά συμβολίζονται σε άσπρο – μαύρο.

Στα  παιχνίδια στρατηγικής, όπως το σκάκι, η ντάμα, το τάβλι και πολλά άλλα, χρησιμοποιούνται το μαύρο και το άσπρο για να αντιπροσωπεύσουν τις δύο αντίπαλες πλευρές.

Επίσης η αντίθεση μαύρο – άσπρο χρησιμοποιείται και στα πλήκτρα του κλαβιέ του πιάνου.

Όμως αυτό είναι ένα θέμα που ίσως να σου αναλυθεί άλλη φορά, αργότερα κατά την διάρκεια της συνέντευξης.

Ένα μόνο θα σου αναφέρω τώρα, ότι πολλές φορές στα παιχνίδια στρατηγικής πολλές φορές το μαύρο αντίπαλο χρώμα αντικαθίσταται ή αναφέρεται σαν κόκκινο, όπως π.χ. στα αγγλικά η μαύρη βασίλισσα του σκακιού συχνά ονομάζεται Red Queen, Κόκκινη Βασίλισσα.

Σε ένα μόνο παιχνίδι το κόκκινο χρώμα αντικαθιστά εμένα, το άσπρο ως αντίθετο του μαύρου, στα τραπουλόχαρτα.

Αρκετά όμως νομίζω πως σου είπα για μένα. Όχι πως δεν έχω και άλλα να σου πω, αλλά καιρός είναι να δώσω την σκυτάλη στο επόμενο χρώμα, αυτό που ήδη σου ανέφερα τώρα στο κλείσιμο της παρουσίασής μου, το κόκκινο!

Συνεπίκουρο στο άρθρο «περί εξωλογισμών επί του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος» που δημοσιεύτηκε κατά τον ‘εορτασμό’ των 12^ων γενεθλίων του ιστοτόπου μας, σας παραθέτουμε το άρθρο “The Enduring Mystery of Light” από τον ιστότοπο LIVESCIENCE, όπου θεωρείται ως φως ολόκληρο το ηλεκτρομαγνητικό φάσμα

Για αποφυγή σύγχυσης μεταφράζουμε, όπου δει, τον όρο ‘light’ ως ‘φάσμα’ αντί για ‘φως’.

Το διαρκές μυστήριο του φάσματος.

[A]

Περνάει από τοίχους, αλλά επιβραδύνεται μέσα σε εξαιρετικά κρύα αέρια.

Μεταφέρει ηλεκτρονικές πληροφορίες για ραδιόφωνα και τηλεοράσεις, αλλά καταστρέφει τις γενετικές πληροφορίες στα κύτταρα.

Κάμπτεται γύρω από τα κτήρια και συμπιέζεται μέσα σε τρύπες, αλλά εξοστρακίζει τα μικροσκοπικά ηλεκτρόνια κάνοντάς τα να αναπηδούν.

Είναι το φως και παρόλο που το γνωρίζουμε κυρίως ως το αντίθετο του σκότους, το μεγαλύτερο μέρος του φωτός δεν είναι ορατό από τα μάτια μας.

Από τα ραδιοκύματα χαμηλής ενέργειας έως τις υψηλής ενέργειας ακτίνες γάμμα, το φως είναι τριγύρω μας, αναπηδάει από εμάς και μερικές φορές μας διαπερνά.

Επειδή είναι τόσα πολλά πράγματα, ο ορισμός του φωτός είναι ένα φιλοσοφικό πρόβλημα.

Δεν μας βοηθά το ίδιο το φως στον προσδιορισμό του γιατί συνεχίζει να μας εκπλήσσει εφόσον νέες διαχειρίσεις υλικών αλλάζουν την ταχύτητα και την πορεία του φωτός με απροσδόκητους τρόπους.

Είναι κύμα;

Αυτό που συνδέει τα μικροκύματα, τις ακτίνες Χ και τα χρώματα του ουράνιου τόξου είναι ότι όλα τους είναι κύματα, τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα για την ακρίβεια.

Η ουσία που κυματίζει δεν είναι υγρό ή αέριο, αλλά ένας συνδυασμός ηλεκτρικών και μαγνητικών πεδίων.

Αυτά τα κυμαινόμενα πεδία ασκούν δυνάμεις σε φορτισμένα σωματίδια – μερικές φορές αναγκάζοντάς τα να κινούνται πάνω-κάτω σαν τις σημαδούρες στην θάλασσα.

Αυτό που διαχωρίζει όλες τις διάφορες μορφές φάσματος είναι το μήκος κύματος τους.

Τα μάτια μας είναι ευαίσθητα στο φάσμα βλέποντάς το σαν φως στα μήκη κύματος μεταξύ 750 νανομέτρων (κόκκινο) και 380 νανομέτρων (βιολετί), όπου ένα νανόμετρο είναι το ένα δισεκατομμυριοστό του μέτρου, ή περίπου το μέγεθος ενός μορίου.

Αλλά το ορατό φάσμα – που φαίνεται μέσω ενός πρίσματος – είναι μόνο ένα μικρό κομμάτι ολόκληρου του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος/φωτός.

Το μήκος κύματος του φωτεινού αυτού φάσματος κυμαίνεται από εκατοντάδες μίλια στα μεγάλα ραδιοκύματα έως το ένα εκατοστό του νανομέτρου στις ακτίνες γάμμα.

Η ενέργεια του φάσματος είναι αντιστρόφως ανάλογη με τα μήκη κύματος, έτσι ώστε οι ακτίνες γάμμα να είναι ένα δισεκατομμύριο φορές πιο ενεργητικές από τα ραδιοκύματα.

(συνεχίζεται)

Μούσες και χρώματα

[Μελπομένη]

Εδώ και περισσότερο από έναν χρόνο τοποθετήσαμε τις 9 Μούσες στον έγχρωμο, πλέον, εννεαδικό πίνακα (την βάση των ‘μαγικών τετραγώνων’) σε μια προσπάθεια χρωματισμού κάθε μιας από τις Μούσες.

https://xromata.com/?p=10034

Εξετάζουμε τώρα κάθε μια από τις Μούσες χωριστά, εξετάζοντας την σημασία του ονόματός της, το χρώμα με το οποίο την έχουμε ντύσει (δηλαδή το χρώμα του τετραγώνου στο οποίο την έχουμε τοποθετήσει), και αριθμοσοφικά τον αριθμό του αντίστοιχου τετραγώνου.

Αφού ασχοληθήκαμε ήδη με τις Μούσες Κλειώ, Ευτέρπη και Θάλεια, σειρά έχει τώρα η τέταρτη Μούσα, η Μελπομένη.

Μελπομένη

Η Μούσα που εξετάζουμε εδώ, είναι η Μούσα Μελπομένη, η τέταρτη στην καθιερωμένη σειρά των Μουσών, τοποθετημένη στο τέταρτο τετράγωνο του εννεαδικού πίνακα, που είναι χρωματισμένο πράσινο και φέρει τον αριθμό τέσσερα.

Η Μελπομένη, ευρέτρια και προστάτιδα της ρητορικής, της ωδής, της τραγωδίας (ωδής των τράγων), ήτοι του διδακτικού θεάτρου και της μελωδίας λεγομένης και μολπής.

Με αυτά ψυχαγωγούνται οι άνθρωποι, δηλαδή διδάσκονται οδηγούμενοι από ψυχικά ερεθίσματα.

Ο σκοπός του μουσείου Μελπομένη ήταν η καθοδήγηση προς την διδασκαλία, εξυμνώντας κάποιον – κάτι με άσμα και χορό (όπου χορός = θέατρο, μίμηση).

Κατά την ‘Ιστορία Γενέσεως της Ελληνικής Γλώσσας’ του Ηλ. Τσατσόμοιρου, τα γράμματα του ονόματος ΜΕΛΠΟΜΕΝΗ συνιστούν την έννοια:

Μ σύμβολο μητρότητας απ’ όπου αρχίζει η μάθηση

Ε στηρίζουσα (έδος), ερμηνεύουσα και ωθούσα (ελαύνω)

Λ δια λόγου

Π παθημάτων

Ο στον χώρο

Μ δια μιμήσεως αυτών

Ε ωθούσα δι’ αυτών

Ν νέους ανθρώπους

Η σε ηρωικές πράξεις (ψυχικού σθένους)

Δηλαδή, η Μελπομένη λογιζόμενη παλαιότερα συμβάντα τα αναπαράγει ερεθίζοντας την ψυχή ώστε να οδηγηθεί σε διδάγματα που θα αποβούν ωφέλιμα.

Με άλλα λόγια έχουμε την ώθηση, λόγω ψυχικών αισθημάτων, προς λειτουργία της σκέψης, όπου ΣΚΕΨΗ είναι η πνευματική ιδιότητα του τέταρτου τετραγώνου του εννεαδικού πίνακα των ‘9 ιδιοτήτων του ανθρώπινου πνεύματος’.

Το τέταρτο τετράγωνο φέρει και αυτό όπως και το δεύτερο, πράσινο χρώμα. Η διαφορά του από το πράσινο του δεύτερου τετραγώνου της Θέλησης, είναι πως το πράσινο του τετραγώνου της Μελπομένης – Σκέψης, βάση της στερεομετρικής ανάλυσης του πίνακα, είναι πιο κιτρινοπράσινο, δηλαδή το πράσινο αυτό σχηματίζεται με περισσότερο κίτρινο ψυχικό χρώμα επί του μπλε, έναντι του προηγούμενου πράσινου της Ευτέρπης όπου το μπλε – πνεύμα επηρεάζεται λιγότερο από το κίτρινο – ψυχή.

Πρόκειται για δυο νοητικές καταστάσεις λειτουργίες όπου δραστηριοποιείται η ΘΕΛΗΣΗ.

Στην Ευτέρπη η θέληση είναι μια περισσότερο πνευματική κατάσταση που στοχεύει στην ορθή αντικειμενικά επιλογή, ενώ κατά την Μελπομένη η επιλογή περνώντας από την λειτουργία της σκέψης, βαίνει πιο υποκειμενική, επηρεαζόμενη από ψυχικά ερεθίσματα.

Πάντως, σκοπός και των δυο Μουσών είναι η μάθηση, όπου στην περίπτωση της Μελπομένης πρόκειται για την διδακτική μάθηση.

Η Μελπομένη σαν ΣΚΕΨΗ είναι έκφραση της ‘Φαντασίας’, ή άλλως, αποσπάσματα της ‘Φαντασίας’ που εντοπίζονται με την μορφή σκέψης.

Με τον εντοπισμό αυτόν κάθε πράγμα ονομάζεται και οι λέξεις παίρνουν νόημα.

Σύμβολά της Μελπομένης είναι το ‘ρόπαλο’, σύμβολο αγώνων επιβίωσης, το ‘προσωπείο (μάσκα)’ ήρωος (σύμβολο μορφής αρίστου μεταξύ της ομάδας).

Ο αριθμός του τετραγώνου της Μελπομένης είναι το 4, στα δε Πυθαγόρεια γεωμετρικά σχήματα αντιστοιχεί στο ‘τετράγωνο’ το οποίο σαν επίπεδο σχήμα εκφράζει τον αριθμό 4 με τις 4 πλευρές του.  

Το 4 είχε απεριόριστη σημασία για τους Πυθαγορείους, λόγω του ότι το άθροισμα των τεσσάρων πρώτων αριθμών παράγει το 10 ( 1+2+3+4=10).

Στο 4 ανάγεται το πρώτο στερεό σχήμα, το τετράεδρο, που έχει βάση το 3 και κορυφή το 1.

Ο αριθμός 4 αποκαλύπτει τα μυστήρια της φυσικής δημιουργίας και δίδει την σοφία της επιστήμης.

Το τέσσερα για τους Πυθαγορείους αντιπροσώπευε την ολοκλήρωση, που εξέφραζαν με τις τέσσερις εποχές, τα τέσσερα στοιχεία (γη, αέρας, πυρ και ύδωρ), τα τέσσερα ζωτικής σημασίας μουσικά διαστήματα, τις τέσσερις μαθηματικές επιστήμες, -την αριθμητική, την μουσική, την γεωμετρία και την αστρονομία- σαν τα θεμέλια της αληθινής γνώσης.

Ο Πλάτων χρησιμοποίησε αργότερα τον αριθμό τέσσερα στις τέσσερεις ικανότητες του ατόμου, νοημοσύνη, λόγος, αντίληψη και φαντασίωση.

Το ‘Light and Color theory of the magnetic spectrum’ του Clay Taylor είναι μια ενδιαφέρουσα, εκτενής εργασία πάνω στο φως, τα χρώματα και το φάσμα που αξίζει να την παρακολουθήσουμε τμηματικά, σε μια σειρά άρθρων.

Η θεωρία του φωτός και των χρωμάτων του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος

Άρθρο 6^ο

Πόλωση φωτός

Στην οπτική, πόλωση είναι μια κατάσταση, ή η παραγωγή μιας κατάστασης κατά την οποία οι ακτίνες του φωτός, ή παρόμοιων ακτινοβολιών, παρουσιάζουν διαφορετικές ιδιότητες σε διαφορετικές κατευθύνσεις, όπως η κυκλική πόλωση, η ελλειπτική πόλωση και η πόλωση επιπέδου.

Στον ηλεκτρισμό πόλωση καλείται:

-ένα διάνυσμα που υποδεικνύει την ροπή του ηλεκτρικού διπόλου ανά μονάδα όγκου ενός διηλεκτρικού.

-η επαγωγή πολικότητας σε μια σιδηρομαγνητική ουσία.

-η παραγωγή η απόκτηση πολικότητας.

Στην μουσική:

Τονικότητα / θεμελιώδης τόνος

Ο πρώτος βαθμός της κλίμακας, η κεντρική νότα, ο βασικός τόνος.

Οκτάβα:

Δύο νότες, η μία από τις οποίες έχει διπλάσιο ή το ήμισυ της συχνότητας της δόνησης και του μήκους κύματος της άλλης.

Αρχικά, (κατά τον συγγραφέα του άρθρου) το τρίγωνο είναι μία από τις πιο σημαντικές και θεμελιώδεις γεωμετρικές σχέσεις που υπάρχουν.

Θεωρούμε ότι το τρίγωνο είναι το απλούστερο πολύγωνο και το πρώτο που «περιέχει χώρο».

Αν κάποιος σχεδιάσει από ένα τρίγωνο σε κάθε άλλη πλευρά της επιφάνειας, τα μήκη πλευράς και οι περιγεγραμμένοι / εγγεγραμμένοι κύκλοι δίνουν ακριβώς το διπλάσιο ή το ήμισυ, δηλ. τον λόγο διπλασιασμού / ή το κατά ήμισυ, της οκτάβας.

Συνεχίζοντας με τις γραμμές του εσωτερικού τριγώνου, ενώνοντας τα σημεία επαφής των περιγραφέντων κύκλων με το βασικό τρίγωνο, βρίσκουμε τη χρυσή αναλογία «φ» και 1 / φ.

Αυτή η απλούστερη γεωμετρική σχέση αποδεικνύει πως ο χρυσός αριθμός «φ», συμφυής με την τριγωνοποίηση, ενυπάρχει στην σχέση οκτάβας – βασικού τόνου, κάτι που αφορά σε κάθε κομμάτι που περιέχεται σ’ αυτό το άρθρο.

Εδώ είναι ένα λεπτομερές διάγραμμα από ένα πραγματικό πείραμα του συγγραφέα, που αποδεικνύει τον μαγνητικό τριγωνισμό στην καρδιά της λογικής των χρωμάτων. Ένας μαγνήτης κρατιέται σε ένα σωλήνα καθοδικής ακτινοβολίας που είναι μια χρωματική κλίμακα χρωμάτων.

Κάθε χρώμα έχει βρεθεί να είναι πολωμένο σε σταθερή αναλογία από τον μαγνήτη, αποκαλύπτοντας τόσο την αόρατη γεωμετρία ενός μαγνητικού πεδίου, όσο και την πολωτική επίδραση στο θεμελιώδες μήκος κύματος και στην συχνότητα (κοινώς, τα χρώματα που προβάλλονται επί μιας οθόνης).

Διαπιστώνουμε ότι το μαγνητικό πεδίο κυριολεκτικά τριγωνίζει ισογραμμικά τα προβαλλόμενα χρώματα.

Αν προβάλλεται κόκκινο, πράσινο ή μπλε, τα άλλα δύο πρωτεύοντα θα εμφανιστούν όταν ο μαγνήτης πολώσει την οθόνη.

Εάν προβάλλεται ένα από τα παράγωγα δευτερογενή χρώματα, το κίτρινο, το κυανό ή η ματζέντα, τα άλλα 2 δευτερογενή θα εμφανιστούν όταν η οθόνη είναι πολωμένη και ούτω καθεξής.

Το παραπάνω είναι ένα γράφημα με κατανεμημένα χρώματα σε μια γραμμική λογική. Το κόκκινο, το πράσινο και το μπλε είναι ίσα με τρίτα.

Ένα τριφασικό ημιτονοειδές κύμα σε αυτό το γράφημα περιγράφει αποτελεσματικά τις αναλογίες της ανάμειξης χρώματος μέσα στο φάσμα. Από εδώ, το γράφημα μπορεί να προβάλλεται σε πλήρη χρωματικό κύκλο.

Το τριφασικό ημιτονοειδές κύμα εμφανίζεται τώρα ως τρεις κύκλοι. Κάποιος θα μπορούσε να σχεδιάσει κυριολεκτικά ένα ισόπλευρο τρίγωνο σε αυτόν τον χρωματικό κύκλο και να κατανοήσει την βασική λειτουργία του μαγνητικού τριγωνισμού που εκδηλώνεται ως πολικότητα.

Αυτή η μέθοδος είναι εξίσου αποτελεσματική στη χαρτογράφηση της μουσικής λογικής όπως γίνεται στην χαρτογράφηση της χρωματικής λογικής.

Ο κύκλος μπορεί να αντιπροσωπεύει την οκτάβα, ή ακριβέστερα, τη διαφυγή από και την επιστροφή προς την θεμελιώδη νότα, μέσα από όλες τις αναλογίες της απομάκρυνσης από την βασική νότα.

Αυτή είναι μια δισδιάστατη αναπαράσταση, οπότε ουσιαστικά εξισώνουμε τις απεριόριστα ανερχόμενες και φθίνουσες οκτάβες κάθε σημείωσης σε μια ενιαία έννοια αυτής της θέσης στην περιφέρεια ενός ομοιόμορφα διαιρεμένου κύκλου 12 διαχωρισμών.

Η «Συνέντευξη με τα χρώματα» είναι μια προσπάθεια τακτοποίησης των όσων έχουν ειπωθεί (και θα ειπωθούν) για τα χρώματα, σε μια σειρά, ας πούμε, εύπεπτης διδακτικής ύλης, για όλους όσοι θέλετε να «μάθετε» τα χρώματα και τον κόσμο τους.

Η σειρά έχει την μορφή μιας υποτιθέμενης, διδακτικής, συνέντευξης των χρωμάτων προς τον άνθρωπο.

Συνέντευξη με τα χρώματα

[πβ΄]

Άσπρα ορυκτά

[ιγ΄]

-Εδώ είμαι πάλι. Όχι δεν γλυτώνεις εύκολα από εμένα, το Άσπρο χρώμα, Άνθρωπε! Δεν τελείωσα ακόμα. Έχω και άλλα να σου πω για τον εαυτό μου!

Ξέρεις πώς και από τί δημιουργείς άσπρες βαφές, μπογιές όπως τις λες;

Για να φτιάξεις βαφές χρειάζεσαι απαραιτήτως χρωστικές πρώτες ύλες, και επειδή όπως σου έχω πει, δεν υπάρχουν λευκές βιοχρωστικές, για να φτιάξεις άσπρες μπογιές χρειάζεσαι λευκές χρωστικές ουσίες που τις παίρνεις από το ορυκτό βασίλειο.

Ναι! Άλλες οι βιο-χρωστικές και άλλες οι απλές χρωστικές ουσίες.

Βιο-χρωστικές –σου θυμίζω- καλούνται οι χρωστικές ουσίες των έμβιων βασιλείων.

Τί είπες Άνθρωπε; Ε, όχι! Δεν θα επανέλθω σε κάτι που σου έχει ήδη ειπωθεί στο κεφάλαιο [λ΄] της συνέντευξης αυτής τότε από την Μάνα Φύση όταν αναφέρθηκε στα βασίλειά της και τις χρωστικές τους.

Για να φτιάξεις λοιπόν χρώματα εσύ Άνθρωπε, χρειάζεσαι σαν βάση χρωστικές ουσίες που τις παίρνεις είτε από έμβιους οργανισμούς είτε από τον ορυκτό κόσμο.

Επειδή όπως ήδη είπαμε, δεν υπάρχουν άσπρες βιο-χρωστικές ουσίες στον έμβιο κόσμο, προμηθεύεσαι την βασική ύλη για την κατασκευή άσπρων βαφών από τον ορυκτό κόσμο. 

Ξέρεις ποια είναι τα ορυκτά που σου προμηθεύουν το άσπρο χρώμα;

Ξεκινάμε λοιπόν από την πρώτη λευκή χρωστική ουσία που χρησιμοποίησες Άνθρωπε, πολύ πριν αρχίσεις να καταγράφεις την ιστορία σου, από τους προϊστορικούς χρόνους, τότε που χρησιμοποιούσαν την χρωστική αυτή ουσία οι προϊστορικοί καλλιτέχνες στις ζωγραφιές των σπηλαίων, την κιμωλία.

Η κιμωλία είναι ένα είδος ασβεστόλιθου, κατασκευασμένο από ορυκτό ασβεστίτη ή ανθρακικό ασβέστιο.

Η κιμωλία που χρησιμοποιείται στους διδακτικούς πίνακες σήμερα είναι συνήθως κατασκευασμένη από γύψο ή θειικό ασβέστιο, μια σκόνη που συμπιέζεται σε κυλινδρικούς ράβδους.

Το Bianco di San Giovanni ήταν μια χρωστική ουσία που χρησιμοποιήθηκε στην εποχή της Αναγέννησης, η οποία περιγράφηκε από τον ζωγράφο Cennino Cennini τον 15ο αιώνα.

Ήταν παρόμοιο με την κιμωλία, κατασκευασμένο από ανθρακικό ασβέστιο με υδροξείδιο του ασβεστίου.

Κατασκευαζόταν από αποξηραμένο ασβέστη που κονιορτοποιούταν και στην συνέχεια εμποτιζόταν με νερό για οκτώ ημέρες, με το νερό να αλλάζει κάθε μέρα. Κατόπιν μετατρεπόταν σε πλάκες που αποξηραίνονταν στον ήλιο.

Στην συνέχεια, για παραγωγή άσπρων βαφών έχουμε τον μόλυβδο. Τον λευκό μόλυβδο.

Ο λευκός μόλυβδος παρήχθη τον 4ο αιώνα π.Χ.

Η διαδικασία παρασκευής του περιγράφεται από τον αρχαίο Έλληνα συγγραφέα Θεόφραστο, τον Πλίνιο τον Πρεσβύτερο και τον Βιτρούβιο.

Κομμάτια μολύβδου τοποθετούνταν σε πήλινα δοχεία που είχαν ένα ξεχωριστό τμήμα γεμάτο με ξύδι. Τα δοχεία με τη σειρά τους συσσωρευόντουσαν σε ράφια κοντά σε κοπριά αγελάδας.

Οι συνδυασμένες αναθυμιάσεις του ξυδιού και της κοπριάς της αγελάδας προκαλούσαν τη οξείδωση του μολύβδου και την μετατροπή του σε ανθρακικό μόλυβδο. Ήταν μια αργή διαδικασία που μπορούσε να διαρκέσει ένα μήνα ή περισσότερο. Παρήγαγε ένα εξαιρετικό λευκό που χρησιμοποιούταν από καλλιτέχνες για αιώνες, ήταν όμως τοξικό, γι’ αυτό αντικαταστάθηκε τον 19ο αιώνα από τον λευκό ψευδάργυρο και το λευκό του τιτανίου.

Το λευκό του τιτανίου είναι σήμερα το πιο δημοφιλές λευκό χρώμα για τους καλλιτέχνες. Είναι η πιο φωτεινή διαθέσιμη λευκή χρωστική ουσία και έχει διπλάσιο σθένος επικάλυψης από τον λευκό μόλυβδο. Πρωτοκυκλοφόρησε στο εμπόριο το 1921.

Κατασκευάζεται από διοξείδιο του τιτανίου, το οποίο βρίσκεται στα ορυκτά brookite, anatase, rutile και ilmenite, που το τελευταίο σήμερα είναι η κύρια πηγή παραγωγής του.

Λόγω της λαμπρής του λευκότητας, χρησιμοποιείται ως χρωστική στις περισσότερες οδοντόκρεμες .

Το λευκό του ψευδάργυρου είναι κατασκευασμένο από οξείδιο του ψευδαργύρου. Είναι παρόμοιο με το λευκό του τιτανίου αλλά όχι τόσο αδιαφανές όσο εκείνο.

Ορισμένα υλικά μπορούν να φτιαχτούν ώστε να φαίνονται "πιο λευκά από το λευκό", αυτό επιτυγχάνεται με τη χρήση οπτικών λαμπρυντικών (OBA= optical brightening agents).

Πρόκειται για χημικές ενώσεις που απορροφούν φως από την υπεριώδη και ιώδη περιοχή (συνήθως 340-370 nm) του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος, και εκπέμπουν εκ νέου φως στην μπλε περιοχή (συνήθως 420-470 nm).

Τα OBA χρησιμοποιούνται συχνά σε χαρτιά και ρούχα για να δημιουργήσουν μια εντύπωση πολύ φωτεινού λευκού.

Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα υλικά αυτά αντανακλούν πραγματικά περισσότερο ορατό φως από ό, τι λαμβάνουν.

Έτσι λειτουργούν και τα λευκαντικά που χρησιμοποιείς στις μπουγάδες σου Άνθρωπε ώστε να κάνεις τα ασπρόρουχά σου πιο άσπρα απ’ ότι είναι στην πραγματικότητα.

Η λεύκανση των υφασμάτων είναι μια διαδικασία που σου άρεσε ανέκαθεν και την ασκείς εδώ και χιλιάδες χρόνια. Από πολύ παλιά απλώς άφηνες το ύφασμα στον ήλιο να ξεθωριάσει από το έντονο φως.

Τον 18ο αιώνα αρκετοί επιστήμονες ανέπτυξαν ποικιλίες λευκαντικού χλωρίου γι’ αυτόν τον σκοπό.

Εντάξει, δεν θα αναλύσουμε τώρα τις χημικές ιδιότητες και την λειτουργία των λευκαντικών, απλώς προσθέτω πως σήμερα μερικά απορρυπαντικά προχωρούν ένα βήμα παραπέρα. Περιέχουν χημικές ουσίες φθορισμού που λάμπουν, καθιστώντας το ύφασμα κυριολεκτικά πιο λευκό από το λευκό.

Γιατί θέλεις Άνθρωπε κάποια άσπρα ρούχα να είναι πολύ άσπρα;

Γιατί το λευκό είναι το χρώμα που σχετίζεις περισσότερο με την καθαριότητα και όσο πιο λαμπερό λευκό είναι ένα ρούχο ή κάποιο αντικείμενο που σχετίζεται με την καθαρότητα τόσο πιο καθαρό σου φαίνεται.

Τα αντικείμενα που αναμένεται να είναι καθαρά, όπως ψυγεία, πιάτα, τουαλέτες, νεροχύτες, κλινοσκεπάσματα και πετσέτες, μέχρι πρότινος ήταν παραδοσιακά λευκά.

Το λευκό ήταν επίσης μέχρι πρότινος το παραδοσιακό χρώμα στις ρόμπες των γιατρών, των νοσοκόμων, των επιστημόνων και των τεχνικών στα εργαστήρια, αν και σήμερα χρησιμοποιείται άλλα χρώματα, συχνά ανοιχτό μπλε ή πράσινο.

Το λευκό είναι επίσης το χρώμα που φοριέται συχνότερα από αρχιμάγειρες, αρτοποιούς, κρεοπώλες, καθώς και το χρώμα των ποδιών των σερβιτόρων, ιδιαίτερα σε γαλλικά εστιατόρια.

Χρώματα – Αριθμοί – Μουσική

(Μια αναλυτική εισαγωγή για κατανόηση και παρακολούθηση των άρθρων

επί της εργασίας του Clay Taylor)

Το ‘Light and Color theory of the magnetic spectrum’ του Clay Taylor είναι μια ενδιαφέρουσα, εκτενής εργασία πάνω στο φως, τα χρώματα και το φάσμα που αξίζει να την παρακολουθήσουμε τμηματικά, σε μια σειρά άρθρων, εκ των οποίων έχουν ήδη δημοσιευθεί τα κάτωθι:

https://xromata.com/?p=11007

https://xromata.com/?p=11209

https://xromata.com/?p=11355

https://xromata.com/?p=11569

https://xromata.com/?p=11713

Ακολουθώντας βήμα προς βήμα την εργασία του, ήδη έχουμε δημοσιεύσει έως τώρα τα πρώτα τμήματά της σ  τα άρθρα στα οποία μας οδηγούν οι πιο πάνω σύνδεσμοι.

Μία πρωτότυπη εργασία, ίσως δύσκολη ή αδιάφορη για κάποιους από εσάς που παρακολουθείτε τον ισότοπο μας, όμως ‘καταπληκτική’ για μελετητές.

Είναι μια εργασία σύνδεσης της τονικότητας των χρωμάτων με την τονικότητα της μουσικής.

Με βάση τον φορέα τους, το ηλεκτρομαγνητικό φάσμα και την χρήση των μαθηματικών συνδέεται το τρίπτυχο ΧΡΩΜΑΤΑ – ΑΡΙΘΜΟΙ – ΜΟΥΣΙΚΗ.

Για να μπορέσουμε να εμπεδώσουμε την σύνδεση αυτή πρέπει να γνωρίσουμε καλά το ‘φάσμα’ και τις ιδιότητές του, για τον λόγο αυτόν η εργασία του Clay είναι εκτενής και επεκτείνεται σε πολλά κεφάλαια.

Τα μαθηματικά βασίζονται στους αριθμούς και οι αριθμοί είναι βασικά στοιχεία τόσο των χρωμάτων όσο και της μουσικής.

Για να κατανοήσουμε το τί είναι οι αριθμοί και την δυνητικότητά τους, αντιγράφω από ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΑΡΙΘΜΩΝ του Peter J. Bentley, από το εισαγωγικό κεφάλαιο ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ τα εξής:

«Ζούμε με αριθμούς, μιλάμε με αριθμούς, διασκεδάζουμε με αριθμούς. Οι αριθμοί κυβερνούν την ζωή μας, κρίνουν τα πάντα, αξιολογούν και συγκρίνουν με κύρος και αμεροληψία. Είμαστε φτιαγμένοι από αριθμούς.

Κάνουν επανειλημμένες εμφανίσεις με διαφορετικές μορφές κατά τρόπο που δεν μπορεί να είναι συμπτωματικός.

Οι ίδιες αναλογίες εμφανίζονται ξανά στην φύση, για παράδειγμα ανάμεσα στον λόγο της περιμέτρου και στην καμπυλότητα ενός κοχυλιού.

Τα ίδια γεωμετρικά σχήματα και οι ενσωματωμένοι σε αυτά αριθμοί ανακαλύπτονται διαρκώς στα πιο απίθανα μέρη, όπως για παράδειγμα στην διάταξη των πλανητών του ηλιακού μας συστήματος. Ακόμα και σε ένα μέγεθος τόσο απίθανο όσο η ταχύτητα του φωτός.

Αυτοί που εξερευνούν τις θεμελιώδεις αλήθειες της φύσης μας είναι γνωστοί ως μαθηματικοί, αστρονόμοι, φυσικοί.

Αυτοί οι ερευνητές της αλήθειας δεν επινόησαν τους αριθμούς ή τις μαθηματικές έννοιες με τον τρόπο που ο μυθιστοριογράφος επινοεί μια ιστορία.

Αναζήτησαν την αλήθεια και προσπάθησαν να την ερμηνεύσουν επινοώντας νέους αριθμητικούς κώδικες.

Μας δίδαξαν πως οι αριθμοί δημιουργούν σχήματα, γωνίες και σχέσεις, προσδιορίζουν τον χρόνο, τον χώρο και τα διάφορα μεγέθη του απείρου.

Βρίσκονται πίσω από κάθε συσκευή που χρησιμοποιούμε, μέσα στο φαγητό που τρώμε, στην δουλειά που κάνουμε.

Ολόκληρος ο τρόπος της ζωής μας διαμορφώνεται από την κατανόηση των αριθμών».

Έχουμε λοιπόν το τρίπτυχο Χρώματα / Φως – Αριθμοί / Μαθηματικά – Μουσική / Ρυθμός που ξεπηδά από τον κορμό του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος, όπως τα τρία σώματα και οι τρεις κεφαλές του μυθικού τρισώματου Γηρυόνη, που χωριζόταν στα τρία από την μέση και πάνω.

Κατά την ελληνική μυθολογία, ο Γηρυόνης (από το ρήμα γηρύω = φωνάζω) ήταν ένας τρισώματος και τρικέφαλος γίγαντας (νόμος τριαδικής εκδήλωσης) που κατοικούσε στην Ερύθεια (ερυθρό, η άκρη του ορατού φάσματος) είχε πλούσια κοπάδια βοδιών που τα φύλαγε ο δικέφαλος (νόμος δυαδικότητας) σκύλος του Όρθρος (χρονικό διάστημα λίγο πριν την ανατολή του ήλιου, η αρχή μέτρησης της ημέρας) μαζί με τον βοσκό Ευρυτίωνα (γιό του θεού Άρη και της Εσπερίδας Νύμφης Ερυθείας).

Σκοτώθηκαν και οι τρεις από τον Ηρακλή (το κλέος της Ήρας, αναγραμματισμός του Αήρ = αντιστοιχία της ψυχής) κατά τον 10^ο άθλο του όταν διατάχθηκε να πάει στην Ερυθεία να πάρει τα βόδια του Γηρυόνη.

Πατέρας του Γηρυόνη ήταν ο Χρυσάωρ (γιός του Ποσειδώνα) και μητέρα του η Καλλιρόη (κόρη του Ωκεανού).

[Στον Ωκεανό έχουμε αναφερθεί στο παρελθόν]

Το όνομα Χρυσάωρ (χρυσός + σπαθί) εκτός από το όνομα του γιού του Ποσειδώνα (νερό, άλλη αντιστοιχία της ψυχής) και της Μέδουσας Γοργούς (ταχύτητα) ήταν ονομαστική επίκληση του θεού του φωτός Απόλλωνα, από το χρυσό του σπαθί, δηλαδή τις εκπεμπόμενες από αυτόν ακτίνες φωτός, καθώς και του μεγάλου μουσικού μύστη Ορφέα.

Και οι δυο, τόσο ο Απόλλωνας, όσο και ο Ορφέας ήταν οι κύριοι εκπρόσωποι της μουσικής τέχνης.