Η «Συνέντευξη με τα χρώματα» είναι μια προσπάθεια τακτοποίησης των όσων έχουν ειπωθεί (και θα ειπωθούν) για τα χρώματα, σε μια σειρά, ας πούμε, εύπεπτης διδακτικής ύλης, για όλους όσοι θέλετε να «μάθετε» τα χρώματα και τον κόσμο τους.
Η σειρά έχει την μορφή μιας υποτιθέμενης, διδακτικής, συνέντευξης των χρωμάτων προς τον άνθρωπο.
Συνέντευξη με τα χρώματα
[ρνγ΄]
H ψυχολογία του Μωβ κατά το χρωμοτέστ
του Λούσερ
[δ΄]
-Άνθρωπε, μόλις σου μίλησα για μένα και τον ψυχισμό που σου προκαλώ, εγώ το μωβ χρώμα.
Κανονικά πρέπει να προχωρήσω παρά πέρα, όμως δεν αισθάνομαι πως ολοκλήρωσα με τα ψυχολογικά μου εάν δεν σου αναφέρω την θέση μου στο τεστ και τις κάρτες Λούσερ.
Μάλλον θα ακούσεις και πάλι αυτά που σου ανέφερα προηγουμένως, όμως πιο αναλυτικά και επεξηγηματικά σε κάποια σημεία.
Κατ’ αρχάς, αν και έχουμε πει γι’ αυτόν, θα σου θυμίσω εν συντομία ποιος είναι ο Λούσερ και οι κάρτες του.
Ο Μαξ Λούσερ ήταν ένας Ελβετός ψυχοθεραπευτής που ασχολήθηκε με την ψυχολογία των χρωμάτων και το 1947 εφηύρε το ομώνυμο χρωμοτέστ, όπου ανάλογα με την σειρά προτίμησης επιλογής η απόρριψης χρωματικών καρτών γίνεται ψυχολογική ανάλυση του εξεταζόμενου.
Το συγκεκριμένο μωβ του τεστ, προσωπικά θα το αποκαλούσα μάλλον πορφυρό γιατί πρόκειται για ένα κοκκινωπό (ρόδινο) μωβ.
Γενικότερα όμως το μωβ, όπως ήδη έχει ειπωθεί, πρόκειται για ένα μίγμα κόκκινου και μπλε που, αν και είναι ένα ξεχωριστό χρώμα, εν τούτοις διατηρεί κάτι από τις ιδιότητες των δυο αυτών χρωμάτων, παρ’ ότι χάνεται η σαφήνεια του σκοπού τους μέσα σ’ αυτήν την ένωση.
Το μωβ επιχειρεί να ενοποιήσει την ορμητική κατάκτηση του κόκκινου με την ήπια παράδοση του μπλε.
Το άτομο που δείχνει προτίμηση για το μωβ θέλει να φθάσει σε μια «μαγική» σχέση από την οποία όχι μόνο γοητεύεται το ίδιο, αλλά θέλει να γοητέψει και τους άλλους. Να ασκήσει ένα είδος «μαγείας» επάνω τους.
Το μωβ μπορεί να οδηγήσει σε μια ενορατική και ευαίσθητη κατανόηση, είναι όμως κάπως μη πραγματικό με την έννοια της ανικανότητας προς διαφοροποίηση ή με την έννοια του άλυτου δισταγμού, πράγμα που και στις δυο περιπτώσεις, μπορεί να οδηγήσει σε ανευθυνότητα.
Ένας άνθρωπος μη κατασταλαγμένος πνευματικά ή συναισθηματικά μπορεί να προτιμήσει το μωβ.
Το 75% νεαρών ατόμων της προεφηβικής ηλικίας δείχνει προτίμηση στο μωβ χρώμα. Η προτίμηση των παιδιών αυτών για το μωβ χρώμα οφείλεται στο γεγονός ότι γι’ αυτά ο κόσμος παραμένει ένας μαγικός κόσμος στον οποίο αρκεί να τρίψουν το λυχνάρι του Αλαντίν και τα πάντα θα γίνουν όπως θέλουν.
Αυτή είναι μια στάση που έχει οπωσδήποτε καλές πλευρές γι’ αυτή την ηλικία!
Η προτίμηση του μωβ δείχνει άτομα που έχουν ανάγκη από κατανόηση, λεπτό χειρισμό και τρυφερότητα, που μπορούν να γαληνέψουν τις ανησυχίες τους.
Το ίδιο μπορεί να πει κανείς και για τις εγκύους γυναίκες, πολλές από τις οποίες σ’ αυτό το διάστημα αισθάνονται συναισθηματικά ανασφαλείς.
Έρευνες έδειξαν πως η αδενική και ορμονική δραστηριότητα κατά την εγκυμοσύνη τείνει προς μια προτίμηση του μωβ χρώματος.
Στην ίδια προτίμηση οδηγεί και η υπερλειτουργία του θυρεοειδούς, όταν είναι ψυχοσωματική και όχι αποτέλεσμα ανεπάρκειας ιωδίου.
Μια άλλη ομάδα ατόμων που δείχνει προτίμηση στο μωβ χρώμα, το οποίο εκλέγει συνήθως σαν αναπλήρωση, είναι οι ομοφυλόφιλοι και των δυο φύλων.
Εδώ έχουμε την περίπτωση ανθρώπων που οι συναισθηματικοί τους φόβοι τους οδηγούν στο να δημιουργούν γύρω τους ένα μαγικό τόπο.
Παρ’ αυτά, ενώ ένα μεγάλο ποσοστό ομοφυλόφιλων ατόμων εκλέγει το μωβ στην πρώτη θέση, δεν πρέπει να συμπεραίνουμε ότι η προτίμηση του μωβ συνεπάγεται υποχρεωτικά ομοφυλόφιλες τάσεις.
Όταν το μωβ εμφανίζεται στην πρώτη θέση επιλογών του εξεταζόμενου ατόμου, είναι απαραίτητο να ερευνήσουμε και να ανακαλύψουμε ποιο γνώρισμα του μωβ εκδηλώνεται.
Πρόκειται για μια προεφηβική ανωριμότητα που μεταφέρθηκε και στην μετέπειτα ζωή;
Στην περίπτωση αυτή το άτομο θα τείνει να είναι μη ρεαλιστής και θα δυσκολεύεται να διακρίνει το πραγματικό από το φανταστικό.
Εάν πρόκειται για αδενική δυσλειτουργία ή για κατάσταση συναισθηματικής ανασφάλειας, τότε το άτομο έχει ιδιαίτερη ανάγκη κατανόησης ή χρειάζεται έναν σύντροφο με τον οποίο μπορεί να ταυτιστεί.
Εάν δεν ισχύει τίποτε από τα προηγούμενα, τότε το άτομο επιθυμεί παραδοχή για την γοητεία που εξασκεί, ή να συγκεντρώσει γύρω του τους άλλους, με τους ιδιαίτερους κι ελκυστικούς τρόπους του. Πρόκειται για άτομο ευαίσθητο και απολαυστικό, αλλά δεν θέλει να εμπλακεί σε μεγάλες ευθύνες.
Όταν το μωβ εμφανίζεται στην όγδοη θέση (τελευταία επιλογή) δηλώνει ότι η επιθυμία για μυστική οικειότητα με κάποιον άλλον έχει απορριφθεί ή καταπιεστεί, είτε γιατί κάτι τέτοιο δεν γίνεται εκ των πραγμάτων, είτε γιατί οι συνθήκες είναι τελείως ακατάλληλες.
Αυτό καταλήγει σε μια επιφύλαξη και στην άρνηση να δεσμευτεί κανείς σε μια σχέση προσωπική ή επαγγελματική, μέχρι να μάθει ακριβώς που βρίσκεται και τις ευθύνες που συνεπάγεται η σχέση αυτή.
Η ανάγκη για ταύτιση με το μωβ χρώμα προβάλλεται μάλλον σε αντικείμενα παρά σε ανθρώπους, πράγμα που οδηγεί στην αισθητική απόλαυση, στην ανεξαρτησία της γνώμης και τον προσανατολισμό σε ασχολίες επαγγελματικής ή επιστημονικής φύσης.
Όπως είδαμε το μωβ χρώμα έχει δυο διαφορετικές χροιές που η κάθε μια τους έχει διαφορετικές ψυχολογικές επιδράσεις επάνω σου Άνθρωπε.
Την μια ομάδα των μωβ χροιών, αυτήν με το περισσότερο μπλε, την αποκαλούμε βιολέ (violet), ενώ την άλλη που κοκκινίζει περισσότερο την αποκαλούμε ρόδινη (purple).
Ας δούμε τώρα τον συγκριτικό συσχετισμό αυτών των δυο υπο-ομάδων του μωβ χρώματος.
Το βιολετί συνδέεται στενά με το μωβ.
Στην οπτική, το βιολετί είναι ένα φασματικό χρώμα: Αναφέρεται στο χρώμα οποιουδήποτε διαφορετικού μεμονωμένου μήκους κύματος φωτός στο βραχύ μήκους κύματος άκρο του ορατού φάσματος (μεταξύ περίπου 380 και 435 νανομέτρων), ενώ το μωβ είναι το χρώμα διαφόρων συνδυασμών κόκκινου, μπλε και ιώδους φωτός, μερικοί από τους οποίους φαίνονται παρόμοιοι παρόμοιο στο ανθρώπινο,
Σε κοινή χρήση, και οι δύο όροι χρησιμοποιούνται για να αναφέρονται σε μια ποικιλία χρωμάτων μεταξύ των μπλε και κόκκινων αποχρώσεων.
Ιστορικά, το βιολετί τείνει να χρησιμοποιείται για πιο μπλε αποχρώσεις και το ρόδινο για πιο κόκκινες αποχρώσεις.
Στον παραδοσιακό χρωματικό κύκλο που χρησιμοποιούν οι ζωγράφοι, το βιολετί και το μωβ τοποθετούνται μεταξύ κόκκινου και μπλε, με το βιολετί να είναι πιο κοντά στο μπλε.
Τοποθετώντας το μωβ στην οπτική επιστήμη, σημειώνουμε τα εξής:
Το ιώδες (μωβ) βρίσκεται στο ένα άκρο του φάσματος του ορατού φωτός, μεταξύ του μπλε φωτός, που έχει μεγαλύτερο μήκος κύματος από τις υπεριώδεις ακτινοβολίες, και του υπεριώδους φωτός, που έχει μικρότερο μήκος κύματος και δεν είναι ορατό από τον άνθρωπο.
Τα ιώδη μήκη κύματος είναι μεταξύ 380 και 435 νανόμετρα περίπου.
Τα ιώδη αντικείμενα φαίνονται συχνά σκοτεινά, επειδή η ανθρώπινη όραση γίνεται λιγότερο ευαίσθητη σε τόσο μικρά μήκη κύματος.
Ο λόγος για τον οποίο στους ανθρώπους (τυπικά τριχρωματικά πλάσματα) το ιώδες φως εμφανίζεται ελαφρώς πιο κοκκινωπό σε σύγκριση με το φασματικό μπλε (παρόλο που το φασματικό κόκκινο είναι στο άλλο άκρο του ορατού φάσματος) βάση της «αντίπαλης υπόθεσης» των χρωμάτων, κάτι που δεν θα σου εξηγήσω επί του παρόντος, αλλά κάποια άλλη στιγμή, που θα έλθει η ώρα αυτού του θέματος.
Οι οθόνες υπολογιστήρων και τηλεοράσεων, που χρησιμοποιούν το χρωματικό μοντέλο RGB, δεν μπορούν να παράγουν πραγματικό ιώδες φως αλλά το μιμούνται συνδυάζοντας μπλε φως σε υψηλή ένταση με κόκκινο φως σε μικρότερη ένταση.
Τα αντικείμενα που αντανακλούν το φασματικό βιολετί φαίνονται πολύ σκοτεινά, επειδή η ανθρώπινη όραση είναι σχετικά αναίσθητη σε αυτά τα μήκη κύματος.
Συνεχίζομε οσονούπω…
Topic: μωβ, Συνέντευξη με τα χρώματα, Ψυχολογία και χρώματα | Tags: None
