Χρωματισμος στην βιολογια: Φυσικος έλεγχος χρωματισμου
[Από την σειρά της ‘Britannica’ για τις βιο-χρωστικές]
Ο Χρωματισμός στην βιολογία
[ΚΑ]
Έλεγχος χρωματισμού
Φυσικός έλεγχος
Η ανάπτυξη του χρωματισμού εξαρτάται συχνά από ρυθμιστικές ουσίες (ορμόνες) που εκκρίνονται από τους ενδοκρινείς αδένες.
Στα πτηνά το επίπεδο της ορμόνης θυροξίνης καθορίζει τον χρωματισμό των φτερών και του ράμφους, αν και συχνά καθορίζονται συγκεκριμένα εποχιακά βιοχρώματα υπό την επίδραση των ορμονών του φύλου, όπως στο ράμφος του ψαρονιού, που γίνεται από μαύρο σε κίτρινο στις αρχές της άνοιξης.
Ωστόσο, η μεταβλητότητα στον έλεγχο μεταξύ των ειδών πτηνών είναι τόσο μεγάλη που οι γενικεύσεις είναι αδύνατες.
Ορμονικά ελεγχόμενες χρωματικές αλλαγές συμβαίνουν επίσης στα θηλαστικά.
Για παράδειγμα, οιδήματα στις περιοχές των γεννητικών οργάνων που γίνονται ροζ λόγω αγγείωσης κατά την αναπαραγωγική περίοδο.
Η εξειδίκευση του είδους των μοτίβων χρωματισμού, ωστόσο, εξαρτάται πάντα από μια γενετικά καθορισμένη ανταπόκριση διαφόρων ιστών-στόχων σε ορισμένες ορμόνες.
Τα χρωματοφόρα εμφανίζονται στα κεφαλόποδα, τα καρκινοειδή, τα έντομα, τα ψάρια, τα αμφίβια και τις σαύρες και είναι υπεύθυνα για τις πιο γρήγορες αλλαγές χρώματος.
Επιτρέπουν την εμφάνιση μιας βιοχρωστικής διασκορπίζοντάς την στην επιφάνεια που φέρει το χρωματοφόρο ή κρύβουν το βιόχρωμα συγκεντρώνοντάς το σε μικρές περιοχές.
Τα χρωματοφόρα είναι τριών ειδών.
Τα χρωματοφόρα όργανα των κεφαλόποδων αποτελούνται από έναν ελαστικό σάκο γεμάτο με βιοχρωστικές και ελέγχεται από έναν δακτύλιο μυϊκών ινών που ακτινοβολούν.
Αυτές οι ίνες συστέλλονται ως απόκριση στη νευρική διέγερση, τεντώνοντας έτσι τον σάκο σε έναν φαρδύ, λεπτό δίσκο.
Τα χρωματοφόρα συγκυτία που εμφανίζονται στα καρκινοειδή, με την κίνηση του βιοχρώματος να οφείλεται στην υποχώρηση και την ροή του κυτταροπλάσματος μέσω σταθερών σωληνοειδών χώρων που καταρρέουν όταν το κύτταρο συστέλλεται και γεμίζουν όταν το κύτταρο διαστέλλεται. Τα χρωματοφόρα συγκυτία ελέγχονται ορμονικά.
Τα κυτταρικά χρωματοφόρα, το τρίτο είδος, βρίσκονται στα σπονδυλωτά.
Σε αυτά τα κύτταρα ρέουν κόκκοι μελανίνης σε σταθερές κυτταρικές διεργασίες που διατηρούν μια σταθερή θέση, σε αντίθεση με τις διαδικασίες συστολής και διαστολής των συγκυτίων.
Ο έλεγχος μεταξύ των σπονδυλωτών ποικίλλει. Τα χρωματοφόρα των οστέινων ψαριών ελέγχονται από το αυτόνομο νευρικό σύστημα.
Αυτά των καρχαριοειδών ψαριών (καρχαρίες, σελάχια) και στις σαύρες ελέγχονται από ορμόνες και νεύρα. Αυτά των αμφιβίων ρυθμίζονται μόνο από ορμόνες.
Ένα ζώο μπορεί να περιέχει βιοχρωστικές πολλών χρωμάτων, συνήθως κόκκινο, κίτρινο, μαύρο και αντανακλαστικό λευκό.
Οι γαρίδες έχουν επίσης μπλε βιοχρωστικές.
Με κατάλληλες μετακινήσεις βιοχρωστικών, ένα ζώο μπορεί να επιτύχει ουσιαστικές αλλαγές στο χρώμα ή τις χροιές του για ποικίλες χρονικές περιόδους.
Στις γαρίδες, η διασπορά του μπλε και του κίτρινου αποδίδει πράσινο.
Η άνιση διασπορά των βιοχρωμάτων σε μέρη του σώματος παράγει μοτίβα χρωματισμού.
Οι γρήγορες φυσιολογικές χρωματικές αλλαγές συμπληρώνονται από μορφολογικές. Το ζώο είτε συνθέτει σταδιακά είτε καταστρέφει βιοχρώματα, συνήθως με προσαρμοστικό τρόπο.
admin is | Topic: Uncategorized, ζωα και χρωματα, Φύση και χρώματα, χρωστικές | Tags: None
No Comments, Comment or Ping
Reply to “Χρωματισμος στην βιολογια: Φυσικος έλεγχος χρωματισμου”