Συνεντευξη με τα χρωματα [ρλιε΄]: το μπλε στην πολιτικη
Η «Συνέντευξη με τα χρώματα» είναι μια προσπάθεια τακτοποίησης των όσων έχουν ειπωθεί (και θα ειπωθούν) για τα χρώματα, σε μια σειρά, ας πούμε, εύπεπτης διδακτικής ύλης, για όλους όσοι θέλετε να «μάθετε» τα χρώματα και τον κόσμο τους.
Η σειρά έχει την μορφή μιας υποτιθέμενης, διδακτικής, συνέντευξης των χρωμάτων προς τον άνθρωπο.
Συνέντευξη με τα χρώματα
[ρλιε΄]
Το Μπλε στην πολιτική και αλλού
[ιε΄]
-Συνεχίζω, εγώ το μπλε χρώμα, με την τοποθέτηση μου στην πολιτική σκηνή.
Δεν εμφανίστηκα από παλιά στα πολιτικά δρώμενα, αλλά κάπου στον Μεσαίωνα.
Βέβαια χρησιμοποιήθηκα από τους ρωμαϊκούς χρόνους, όπως σου έχω ήδη αναφέρει, όχι όμως σε καθαρή σχέση με την πολιτική.
Όπως σου έχω πει Άνθρωπε, για τους Ρωμαίους το μπλε ήταν το χρώμα του πένθους, όπως και το χρώμα των βαρβάρων.
Σύμφωνα με πληροφορίες, οι Κέλτες και οι Γερμανοί έβαφαν το πρόσωπό τους μπλε για να φοβίσουν τους εχθρούς τους και έβαφαν τα μαλλιά τους μπλε όταν γερνούσαν.
Οι Πίκτες (Σκώτοι), που προσπάθησαν να σταματήσουν την επέλαση του Ιούλιου Καίσαρα στη Βρετανία το 58 π.Χ., έβαφαν κι’ αυτοί τα πρόσωπά τους με μπλε χρώματα.
Εμφανίστηκα δραστικά, και πολύ δυναμικά θα έλεγα, στην πολιτική σκηνή κατά τον Μεσαίωνα, στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία, αφού ήμουν ο ένας από τους δυο πρωταγωνιστές στην περίφημη αιματηρή διαμάχη της Στάσης του Νίκα, ως το χρώμα των Βένετων, των αρματοδρόμων που φορούσαν μπλε στολές, με αντίπαλους τους Πράσινους.
Αυτά σου τα διηγήθηκε Άνθρωπε το πράσινο χρώμα όταν είχε πάρει την σκυτάλη της συνέντευξης, αλλά επειδή ίσως τα έχεις ξεχάσει, θα σου θυμίσω λίγα κύρια στοιχεία από όσα σου είπε το πράσινο χρώμα.
Οι αρματοδρομίες από τα Ρωμαϊκά χρόνια ήταν μια δημοφιλής ενασχόληση για τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα.
Αυτές, καθώς και η υποκουλτούρα που συστρεφόταν γύρω τους, όπως οι οπαδικές οργανώσεις, είχαν μεταφερθεί από την Ρώμη και επιβιώσει στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία δηλ. στο Βυζάντιο.
Υπήρχαν τέσσερεις κύριοι σύνδεσμοι φιλάθλων, καθορισμένοι ανάλογα με το χρώμα της στολής της αγαπημένης τους αγωνιστικής ομάδας.
Αυτοί ήταν οι Βένετοι (Γαλάζιοι), οι Ρούσσοι (Κόκκινοι), οι Πράσινοι και οι Λευκοί. Σταδιακά η περισσότερη επιρροή και πολιτική δύναμη είχε συγκεντρωθεί στους Βένετους και τους Πράσινους.
Οι Βένετοι θεωρούνταν περισσότερο "συμβιβασμένοι" με το κατεστημένο και συνδεδεμένοι με την αριστοκρατία, ενώ οι Πράσινοι ήταν αντιδραστικότεροι και συνδεδεμένοι με τα πιο λαϊκά στρώματα, ο τότε αυτοκράτορας δε, ο Ιουστινιανός ήταν υποστηρικτής των Βένετων.
Το 531, ένας Βένετος και ένας Πράσινος συλλαμβάνονται με την κατηγορία της δολοφονίας και καταδικάζονται σε θάνατο.
Ο Ιουστινιανός μετατρέπει τη θανατική ποινή σε φυλάκιση, όμως οι Πράσινοι και οι Βένετοι δεν ικανοποιούνται και ζητούν την πλήρη απαλλαγή των κατηγορουμένων.
Ο αυτοκράτορας τους αγνόησε.
Τον Ιανουάριο του 532 οι οπαδοί τελικά ξεσηκώθηκαν και προκάλεσαν μεγάλες ταραχές.
Η ιαχή «Νίκα» το σύνθημα που φώναζαν στον Ιππόδρομο για να εμψυχώσουν τους αρματοδρόμους, δονούσε την ατμόσφαιρα.
Το πλήθος των εξεγερμένων όλο και μεγάλωνε, καθώς ο λαός δυσφορούσε για τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις του αυτοκράτορα και την κρατική αυθαιρεσία.
Ο όχλος πολιόρκησε το παλάτι και ταυτόχρονα πυρπολούσε κτίρια και προκαλούσε καταστροφές.
Εντέλει οι εξεγερθέντες εγκλωβίστηκαν στον Ιππόδρομο όπου και σφαγιάστηκαν.
Η καταστολή της Στάσης του Νίκα άφησε πίσω της 30.000 νεκρούς και περιόρισε οριστικά τη δύναμη των οπαδικών οργανώσεων.
Από τον Μεσαίωνα το μπλε σαν λέξη χρησιμοποιήθηκε πολιτικά στην Αγγλία τον 17ο αιώνα ως απαξιωτική αναφορά στους άκαμπτους ηθικούς κώδικες και σε αυτούς που τους τηρούσαν, ιδιαίτερα στην ‘μπλε κάλτσα’, μια αναφορά στους υποστηρικτές του Όλιβερ Κρόμγουελ στο κοινοβούλιο του 1653.
Στα μέσα του 18ου αιώνα, το μπλε ήταν το χρώμα του κόμματος των Τόρις, του κόμματος της αντιπολίτευσης στην Αγγλία, τη Σκωτία και την Ιρλανδία, που υποστήριζε τον Βρετανό μονάρχη και την εξουσία της γαιοκτήμονος αριστοκρατίας, ενώ οι κυβερνώντες Γουίγκ είχαν για χρώμα τους το πορτοκαλί.
Το μπλε παραμένει έκτοτε το χρώμα του Συντηρητικού Κόμματος του Ηνωμένου Βασιλείου έως σήμερα και έχει εξαπλωθεί σαν το χρώμα των συντηρητικών κομμάτων σχεδόν διεθνώς.
Την εποχή της Αμερικανικής Επανάστασης, οι Τόρις ήταν στην εξουσία και το μπλε και το μπέζ είχαν γίνει τα χρώματα των αντιπολιτευόμενων Whigs.
Έγιναν επίσης τα χρώματα των Αμερικανών πατριωτών στην Αμερικανική Επανάσταση, που είχαν έντονες συμπάθειες στους Whig, και των στολών του Continental Army με επικεφαλής τον George Washington.
Κατά τη Γαλλική Επανάσταση και την εξέγερση στη Βαντέ που ακολούθησε, το μπλε ήταν το χρώμα που φορούσαν οι στρατιώτες της επαναστατικής κυβέρνησης, ενώ οι βασιλόφρονες φορούσαν λευκό.
Τα μπλε πουκάμισα, όταν χρησιμοποιούνται από μόνα τους, μπορούν να αναφέρονται σε πολλές οργανώσεις, κυρίως φασιστικές οργανώσεις των δεκαετιών του 1920 και του 1930.
Οι blueshirtsα (μπλε πουκάμισα) ήταν μέλη μιας ακροδεξιάς παραστρατιωτικής οργάνωσης που δρούσε στην Ιρλανδία τη δεκαετία του 1930.
Το μπλε συνδέεται με πολλά κεντροδεξιά φιλελεύθερα πολιτικά κόμματα στην Ευρώπη.
Το μπλε είναι το χρώμα του Συντηρητικού Κόμματος στη Βρετανία, του Συντηρητικού Κόμματος του Καναδά, του Συντηρητικού Κόμματος στη Νορβηγία, του συντηρητικού Κόμματος Εθνικού Συνασπισμού στη Φινλανδία και του Συντηρητικού Κόμματος των Μετριοπαθών στη Σουηδία.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, χρησιμοποιείται ο όρος «μπλε πολιτείες» για εκείνες τις πολιτείες που παραδοσιακά ψηφίζουν το Δημοκρατικό Κόμμα στις προεδρικές εκλογές και «κόκκινες πολιτείες» για εκείνες που ψηφίζουν για το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα.
Στην καναδική επαρχία του Κεμπέκ, οι Μπλε είναι εκείνοι που υποστηρίζουν την κυριαρχία του Κεμπέκ, σε αντίθεση με τους φεντεραλιστές. Είναι το χρώμα του Parti québécois και του Φιλελεύθερου Κόμματος του Κεμπέκ.
Στη Βραζιλία, τα μπλε κράτη είναι εκείνα στα οποία το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα έχει την πλειοψηφία, σε αντίθεση με το Εργατικό Κόμμα, που συνήθως αντιπροσωπεύεται από κόκκινο.
Ο μπλε νόμος ήταν ένας τύπος νόμου, που απαντάται συνήθως στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά, που αποσκοπούσε στην επιβολή θρησκευτικών προτύπων, ιδιαίτερα της τήρησης της Κυριακής ως ημέρας λατρείας ή ανάπαυσης και περιορισμού στις αγορές της Κυριακής.
Το Μπλε Σπίτι είναι η κατοικία του Προέδρου της Νότιας Κορέας.
Τώρα, κάτι άρρηκτα δεμένο με την πολιτική και την εξουσία, είναι οι στρατιωτικές στολές, αλλά και οι στολές των οργάνων της τάξης.
Σε αυτές τις στολές συναντάμε αρκετό ‘μπλε’, εξ άλλου ο όρος ‘Navy Blue’ για ένα πολύ σκούρο μπλε προέρχεται από το χρώμα των στολών των αξιωματικών του αγγλικού ναυτικού.
Στην πιο σύγχρονη ιστορία αποκτήσαμε και τον όρο ΡΑΦ (Royal Air Force) για ένα μουντό, γκριζαρισμένο βαθύ θαλασσί, που ήταν το χρώμα των στολών των αεροπόρων της Βρετανικής πολεμικής αεροπορίας κατά τον Β΄ πόλεμο. Τώρα αυτό το χρώμα επικρατεί στις περισσότερες πολεμικές αεροπορίες διεθνώς.
Η ιστορία του μπλε σαν χρώματος στρατιωτικών στολών ξεκινάει αρκετά παλαιότερα, από τον 17ο αιώνα όταν ο Πρίγκιπας-εκλέκτορας του Βρανδεμβούργου, Φρειδερίκος Γουλιέλμος Α' της Πρωσίας, επέλεξε το μπλε της Πρωσίας ως το νέο χρώμα των πρωσικών στρατιωτικών στολών, επειδή ήταν φτιαγμένο από Woad, μια τοπική καλλιέργεια, αντί του Indigo, που παραγόταν από τις αποικίες του αντιπάλου του Βρανδεμβούργου, την Αγγλία.
Το φορούσε ο γερμανικός στρατός μέχρι τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, με εξαίρεση τους στρατιώτες της Βαυαρίας, που φορούσαν μπλε του ουρανού.
Το 1748, το Αγγλικό Βασιλικό Ναυτικό υιοθέτησε μια σκούρα απόχρωση του μπλε για τη στολή των αξιωματικών του.
Ήταν αρχικά γνωστό ως marine blue (θαλάσσιο μπλε), τώρα γνωστό ως ναυτικό μπλε (Navy Blue), όπως είπαμε μόλις προ ολίγου.
Η πολιτοφυλακή που οργάνωσε ο Τζορτζ Ουάσιγκτον επέλεξε το μπλε και το μπουφ (μια μπεζ απόχρωση), τα χρώματα του Βρετανικού Κόμματος των Γουίγκ.
Το μπλε συνέχισε να είναι το χρώμα της στολής του Αμερικανικού Στρατού μέχρι το 1902, και εξακολουθεί να είναι το χρώμα της επίσημης στολής.
Τον 19ο αιώνα, η αστυνομία στο Ηνωμένο Βασίλειο, συμπεριλαμβανομένης της Μητροπολιτικής Αστυνομίας και της Αστυνομίας της πόλης του Λονδίνου, υιοθέτησε επίσης μια σκούρα μπλε στολή.
Παρόμοια χρώματα υιοθετήθηκαν για την αστυνομία στην Γαλλία και την Αυστρία.
Την ίδια περίπου εποχή υιοθετήθηκε το μπλε και για τις στολές των αξιωματικών του αστυνομικού τμήματος της Νέας Υόρκης.
admin is | Topic: ιστορία και χρώματα, μπλε | Tags: None
No Comments, Comment or Ping
Reply to “Συνεντευξη με τα χρωματα [ρλιε΄]: το μπλε στην πολιτικη”