Χρωματισμος στην βιολογια: ταιριασμα με το υποβαθρο
[Από την σειρά της ‘Britannica’ για τις βιο-χρωστικές]
Καμουφλάζ / Ταίριασμα με το υπόβαθρο
[ΚΓ]
Η αντιστοίχιση με το υπόβαθρο (φόντο) είναι ίσως η πιο κοινή μορφή απόκρυψης. Έχει μικρή διαφορά εάν το υπόβαθρο είναι ένα έμψυχο ή άψυχο αντικείμενο, καθώς και τα δύο ενέχουν την αρχική συγκρότηση και τη συνεχή διατήρηση της απόκρυψης. Δεν είναι μόνο ο χρωματισμός αλλά και η μορφή, οι δραστηριότητες ή η συμπεριφορά του οργανισμού σε σχέση με το περιβάλλον του.
Τα απλούστερα παραδείγματα αντιστοίχισης υποβάθρου με τον οργανισμό παρέχονται από τα αυγά ψαριών και τα πλαγκτονικά (ελεύθερα επιπλέοντα) εμβρυακά ψάρια που υπάρχουν στο ομοιόμορφα γαλάζιο περιβάλλον της ανοιχτής θάλασσας —δηλαδή αυτά που είναι πελαγικά.
Συνήθως έχουν ελάχιστη μελάγχρωση και είναι διάφανα.
Σε άλλους οργανισμούς και περιβάλλοντα η συμπεριφορά και η μορφή του οργανισμού γίνονται πολύ σημαντικές προστιθέμενες στον χρωματισμό.
Απόδειξη της σημασίας της επιλογής του κατάλληλου φόντου δίνουν τρία διαφορετικά χρωματισμένα είδη σαυρών του γένους Anolis, τα οποία σχηματίζουν μικτές κυνηγετικές ομάδες στο ίδιο υπόβαθρο.
Πολλά από τα άτομα γίνονται εύκολα αντιληπτά σε αυτό το υπόβαθρο, αλλά, όταν ενοχλούνται, κρύβονται διαχωριζόμενα ανάλογα με το είδος στα κατάλληλα χρωματισμένα υπόβαθρα.
Το καμουφλάζ μπορεί επίσης να επιτευχθεί μέσω μιας αλλαγής στο χρώμα.
Πολλά πλατύψαρα, για παράδειγμα, δείχνουν μια αξιοσημείωτη ικανότητα να ταιριάζουν με το σχέδιο της επιφάνειας στην οποία ακουμπούν.
Μερικά γυμνόκλαδα, μια ομάδα θαλάσσιων γαστερόποδων, όπως το Phestilla melanobrachia, καταφέρνουν να δημιουργήσουν και να διατηρήσουν την ομοιότητά τους με το φόντο καταπίνοντας τμήματα του υποβάθρου τους, που είναι το ζωντανό κοράλλι στο οποίο ζουν.
Οι χρωστικές στους πολύποδες των κοραλλιών εναποτίθενται σε εγκολπώματα (κλαδιά) του εντέρου και περιστασιακά στην επιδερμίδα και εμφανίζουν μια σχεδόν τέλεια απόκρυψη.
Τα αργά κινούμενα γυμνοβράγχια είναι πολύ δύσκολο να φανούν πάνω στον κοραλλιογενή ξενιστή τους και όταν μετακινούνται σε κοράλλια με διαφορετικό χρώμα, ο χρωματισμός τους αλλάζει καθώς αλλάζει η πηγή τροφής τους.
Μερικά από τα παράσιτα που ζουν στα θαλάσσια ψάρια κρύβονται με παρόμοιο τρόπο.
Οι φλύκταινες, ή μονογενή τρεματώδη, διαπερνούν τους ιστούς και τα βιοχρώματα του ξενιστή τους και φαίνεται να παραμένουν σε περιοχές του ξενιστή που έχουν παρόμοια μελάγχρωση.
Η προσαρμοστική σημασία του χρωματισμού είναι γνωστό ότι έγκειται στη διαφυγή από τη θήρευση από τρίτους, οργανισμούς καθαρισμού όπως το ψάρι Labroides, το οποίο τρέφεται με τα εξωτερικά παράσιτα άλλων ψαριών.
Πολλά καβούρια χρησιμοποιούν τμήματα του περιβάλλοντος για απόκρυψη μαζεύοντας φύκια και σφουγγάρια και τοποθετώντας τα στο καβούκι τους (επάνω κέλυφος) για να καλύψουν το δικό τους χρώμα.
Τα φύκια και τα σφουγγάρια συνεχίζουν να ζουν σαν στο κανονικό τους περιβάλλον.
admin is | Topic: ζωα και χρωματα, Φύση και χρώματα | Tags: None
No Comments, Comment or Ping
Reply to “Χρωματισμος στην βιολογια: ταιριασμα με το υποβαθρο”