xromata.com

Οι ζωγράφοι, η ζωγραφική και η χρήση των χρωμάτων

Claude Lorraine (1600-1682)

Τοπίο με τον Δαυίδ στη σπηλιά του Αμπντουλλάμ

Έχομε ξεκινήσει μια σειρά αναρτήσεων όπου παρακολου- θούμε την χρήση των χρωμάτων από τους ζωγράφους, όπως μας την παρουσιάζει το BBC στο άρθρο του Colour in paintings (το χρώμα στους πίνακες ζωγραφικής), του βιλίου του The Colour Eye.

Πρόκειται για την ανάλυση της χρήσης των χρωμάτων (και την τεχνοτροπία) 20 γνωστών ζωγράφων από τον Μεσαίωνα έως σήμερα άρρηκτα δεμένους με το ζωγραφικό πνεύμα (και ρεύμα) της εποχής τους, ξεκινώντας από τους παλαιότερους χρονολογικά, φθάνοντας στους κάπως νεότερους.

Για κάθε ζωγράφο και την τεχνική του –η οποία αντικατοπτρίζει το πνεύμα της και τη τεχνοτροπία της εποχής του- θα αναφερόμαστε σε ένα γνωστό έργο του.

Για τους ζωγράφους και τα έργα τους στα οποία αναφερθήκαμε σε προηγούμενες αναρτήσεις μπορείτε να ενημερωθείτε πηγαίνοντας στα categories στην ομάδα ΤΕΧΝΗ και ΧΡΩΜΑΤΑ.

Τώρα θα ασχοληθούμε με τον ζωγράφο Κλώντ Λορραίν και τον πίνακά του «Τοπίο με τον Δαυίδ στη σπηλιά του Αμπντουλλάμ, που βρίσκεται στην Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου.

Ο Κλωντ ήταν ένας από τους πρωτοπόρους μάστορες της ζωγραφικής τοπίων.

Ο πίνακας αυτός είναι μια τυπική δουλειά του στην οποία παρουσιάζει ένα ιδανικό κόσμο, ένα γαλήνιο τοπίο, φωτισμένο από ένα απαλό ηλιακό φως που απλώνεται στον μακρινό ορίζοντα.

Χρησιμοποιεί το χρώμα κατά δυο τρόπους για να δημιουργήσει αυτή την ονειρική εικόνα.

Η αρμονία του τοπίου εκφράζεται με την αρμονική σύνθεση απαλών χρωμάτων.

Χρησιμοποιεί επίσης την τεχνική που αποκαλείται «εναέρια άποψη» για να δημιουργήσει την ψευδαίσθηση του βάθους του χώρου.

Χρησιμοποιεί θερμά κοκκινωπά χρώματα στο εμπρόσθιο τμήμα της σκηνής που προβάλλονται προς τα εμπρός σε σχέση με τους πρασινωπούς τόνους του μεσαίου τμήματος της απεικονισμένης σκηνής.

Παρομοίως οι γαλαζωποί τόνοι στο βάθος του τοπίου δείχνουν να υποχωρούν προς τα πίσω.

Γνωρίζουμε σήμερα πως υπάρχει μια γενική εξήγηση για το φαινόμενο κατά το οποίο τα κόκκινα χρώματα φαίνονται να προβάλλονται προς τα εμπρός και τα μπλε να δίνουν την εντύπωση της υποχώρησης.

Τον 17^ο αιώνα, την εποχή του Κλωντ Λορραίν δεν υπήρχε αυτή η γνώση και η κατανόηση αυτού του φαινομένου και ο πίνακας αυτός είναι άλλη μια απόδειξη ότι οι καλλιτέχνες μάθαιναν εμπειρικά πώς να χρησιμο-ποιούν τα χρώματα.

This entry was posted on Monday, February 10th, 2014 at 5:00 am and is filed under Uncategorized, Ζωγράφοι και ζωγραφική, Τέχνες και χρώματα. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.