Σκεψεις κι αποψεις 7.
Σκέψεις κι’ απόψεις [7]
Σκέψεις και Απόψεις φίλων του site, που δεν είναι παρά η επανάληψη επιλεγμένων παλαιών comments (με χρονική σειρά ανάρτησης) από την στήλη διαλόγου, γιατί και οι φίλοι της ιστοσελίδας συμβάλλουν στην ανάπτυξή της με τις δικές τους απόψεις.
Κάποια από αυτές ίσως σας φαίνονται σαν αταίριαστες με το θέμα της ιστοσελίδας, που είναι τα χρώματα, όμως όλες αναπτύχθηκαν από ερεθίσματα που δόθηκαν από κάποιο άρθρο βασισμένο σε αυτά, τα χρώματα δηλαδή και τον κόσμο τους.
Μυθολογικά πάντα γλαφυρός ΜΙΧΑΗΛ ALDEBARAN, είμαι σίγουρος πως πολλά έχεις να μας πεις ακόμα και πως θα σπείρεις σε πολλούς το ζιζανόσπορο της ενασχόλησης με τους μύθους.
Όμως η παρενθετική προσομοίωση του Φινέα με τον Προμηθέα με βρίσκει κάπως αντίθετο (φαινομενικά). Θέλει πολύ ψάξιμο γιατί όπως οι περισσότεροι μύθοι άλλα λέει και άλλα εννοεί (ίσως ακριβώς τα αντίθετα).
Επιφανειακά πάντως ο Φινεύς ήταν κακούλης και παρασυρμένος από τη δεύτερη γυναίκα του την Ιδαία, τύφλωσε την πρώτη του σύζυγο Κλεοπάτρα και τους γιούς που είχε με αυτήν και τους μπουντρούμιασε! Έτσι λοιπόν οι Βορεάδες κύριο σκοπό είχαν την απελευθέρωση της αδελφής τους Κλεοπάτρας και τον εξαναγκασμό (έστω και μέσω της απαλλαγής από το μαρτύριο των Αρπυιών) του Φινέα να αποκαλύψει στους Αργοναύτες τον τρόπο προσπέρασης των Συμπληγάδων βράχων. Άρα έχουμε διαφορές με τον Προμηθέα!
Όσο για την ΗΡΑ = ΑΗΡ = ΑΡΗς αλλά και ΝΕΡΟ = νεΑΡόν ύδωρ, εδώ έχουμε να κάνουμε με στοιχεία που αντιστοιχούν στην ΨΥΧΗ, η οποία συμβολίζεται τόσο με το νερό, όσο και με τον αέρα (Ψυχή = Ψυχούμενο Πνεύμα -πνοή-), και ας μη ξεχνάμε ότι τα ΧΡΩΜΑΤΑ είναι κλείδα επίδρασης επί του ψυχισμού και κατ’ επέκταση πληροφοριοδότες του ανθρώπου μέσω της αισθητικής του κατάστασης – αντίληψης.
Πάνος
4-10-09
“… μ’ είχαν πλανέψει, μου πήραν την καρδιά”. Πού το θυμήθηκες, Πάνο μου, αυτό το ρετρό (και νεορομαντικό για την εποχή του θα ’λεγα) τραγούδι. Υπάρχει βέβαια και το άλλο, της ίδιας συνομοταξίας: “Δυο πράσινα μάτια με μπλε βλεφαρίδες…” Μαύρα ή πράσινα, κατά τον ποιητή, αμφότερα τρελαίνουν ή πλανεύουν, όπως πλάνη (maya) κατά την Ανατολική φιλοσοφία είν’ ο αισθητός κόσμος, που ζούμε και που συλλαμβάνουν οι αισθήσεις μας δια των οργάνων τους, προεξαρχόντων ποιών άλλων; των ματιών.
Από κάποια, όχι ασυνήθιστα σενάρια της θεάς Τύχης, πέρασα κι εγώ (από σαράντα κύματα) απ’ τα πράσινα στα μαύρα (thank God με τα ως τώρα δεδομένα).
Μην ξεχνάμε ότι το τραγούδι που ανέφερες ολοκληρώνει με το στίχο: “για μένα ο κόσμος είναι τα δυο σου μάτια”. Που σημαίνει είτε: έχω μάτια μόνο για τα μάτια σου” είτε: βλέπω τον κόσμο με τα δικά σου μάτια, πράγμα, που μακάρι να μπορούσαμε να το κάνουμε όλοι με
όλους. Ο κόσμος μας θα ’ταν απείρως καλύτερος, αν όχι τέλειος (ουτοπία;).
Στα ουσιωδέστερα τώρα, Πάνο μου, σίγουρα φως δε βγαίνει απ’ την κόρη του ματιού, όμως σύμφωνα με το Κατά Ματθαίον στ΄22: ”ο λύχνος του σώματος εστί ο οφθαλμός”, έτσι αρχίζω κι υποπτεύομαι, πως η Κόρη, η Περσεφόνη ή Φερσέφασσα (η φέρουσα το φάος = φως), θυσιαζόμενη κατεβαίνει στον Άδη, για να κομίσει το Φως στους “κολασμένους”. Πώς να σχετίζεται άραγε μ’ αυτό η αντίστοιχη κάθοδος όχι μόνο του Χριστού (”Εγώ ειμί το ΦΩΣ του κόσμου”), αλλά και πλήθους θεών κι ηρώων διαφόρων ανά την υφήλιο Πανθέων; Μήπως τελικά κι οι φαινομενικά (σαν το θάνατο) μυστηριώδεις, αδηφάγες, τρομακτικές μαύρες τρύπες του διαστήματος, δεν είναι παρά πύλες εισόδου σε παράλληλους κόσμους και σύμπαντα ή σ’ άλλα επίπεδα;
Εν κατακλείδι, Πάνο, μιας που ξέρεις την αδυναμία που τρέφω στα μυθολογικά θέματα, οφείλω να ομολογήσω, πως μ’ ενθουσίασε η ιδέα της συνεργασίας δυο θεοτήτων, μιας ουράνιας και μιας χθόνιας. Είναι κάτι που δεν το είχα σκεφτεί κι η συγκεκριμένη αυτή συνειδητοποίηση θεωρώ, ότι είναι πολύ σημαντική κι ιδιαίτερη κι ανοίγει νέους ορίζοντες στη σκέψη και την αναζήτηση. Αναμένω μ’ ενδιαφέρον τη συνέχεια.
23-10-09
ΜΙΧΑΗΛ ALDEBARAN
Γεια σας παρέα των χρωμάτων….. είμαι η Ιωάννα, η οποία μόλις ξύπνησα από το λήθαργο και ανακάλυψα ότι, η ζωή συνεχίζεται…….. Όλοι είστε παρόντες, καλά στην υγεία σας και συνεχίζεται τα σχόλια ο καθένας με το τρόπο του. Πολύ χαίρομαι γι’ αυτό. Εκεί στο επίπεδο που με πήγε ο λήθαργος ήρθαν στην αντίληψη μου μερικά σχόλια για τα χρώματα, που τόσο αγαπώ και σκέφθηκα να τα μοιρασθώ μαζί σας. Ακούστε λοιπόν τι έμαθα: Η όραση σε σχέση με τις άλλες αισθήσεις, είναι ο πλέον αποτελεσματικός μηχανισμός να γνωρίσουμε το κόσμο, να δημιουργούμε, να ζούμε, να απολαμβάνουμε τη ζωή. Μέσω της όρασης και συγκεκριμένα μέσω μίας περιοχής του φλοιού του εγκεφάλου, αντιλαμβανόμαστε το χρώμα, τη μορφή, τη κίνηση. Το πρώτο στη σειρά που αντιλαμβανόμαστε είναι το χρώμα, ακολουθεί η μορφή και τρίτη έρχεται η κίνηση, με καθυστέρηση 60-80 χιλιοστά του δευτερολέπτου, από την αντίληψη του χρώματος “.
Το χρώμα στη φύση δεν έχει μόνο αισθητική αξία, αλλά το χρησιμοποιεί η φύση, άλλοτε για ασπίδα απέναντι στους εχθρούς, δηλαδή είναι στρατηγική επιβίωσης, π.χ. ο χαμαιλέοντας, η ζέβρα, τα φίδια, τα έντομα. Άλλοτε πάλι ως μέσο επικοινωνίας π.χ. οι χαμαιλέοντες που (σύμφωνα με την επιστήμη), αλλάζουν το χρώμα τους, όχι μόνο για να ενσωματωθούν με το περιβάλλον, αλλά για να επικοινωνούν μεταξύ τους, δηλαδή τα διάφορα χρώματα που παίρνουν, εκφράζουν διαφορετικά συναισθήματα.
Αυτά είχα για σήμερα……. ευχαριστώ Ιωάννα
23-10-09
ΙΟΑΝΝΑ
Προχωρώντας ΜΙΧΑΗΛ ALDEBARAN στην εξέλιξη του blog και μελετώντας βαθύτερα ώστε να ανταπεξέρχομαι στις προκλήσεις που προβάλλει ο κόσμος των χρωμάτων, άρχισα να αισθάνομαι εμάς τους ανθρώπους σαν φωτόνια, που καθένα έχει να εκτελέσει ένα έργο και να παράγει κάποια ενέργεια.
[Σύντομα θα αναφερθούμε στα θέματα αυτά, στα posts για τη λειτουργία του φωτός].
Κάθε ένας μας λοιπόν πρέπει να συνειδητοποιήσει με ποιο χρώμα αντιστοιχεί. Ο επόμενος στόχος του είναι να αποβεί πολύχρωμος, δηλαδή φως.
Άρα λοιπόν, η ευχή ΠΟΛΥΧΡΩΜΟΣ από απλός αστεϊσμός μεταβάλλεται σε πραγματική ευχή έχοντας, όπως λες κι εσύ, πολύ μεγαλύτερο αντίκρισμα!
Όσο για τις τρεις διαστάσεις των χρωμάτων αντίστοιχα με τις τρεις διαστάσεις του χώρου….. μου ταιριάζει το ύψος με τη φωτεινότητα. Για τα άλλα δυο όμως, το θέμα χρειάζεται μελέτη! Όπως σοβαρή μελέτη χρειάζεται και η αντιστοιχία των τριών διαστάσεων του χώρου με τα τρία βασικά χρώματα. Το ίδιο και για το τρισδιάστατο του χωροχρόνου! Χώρος – διάστημα – χρόνος. Εδώ το διάστημα, που αφορά τόσο στο χώρο, όσο και στο χρόνο, σαν ενδιάμεση κατάσταση αντιστοιχεί στο ενδιάμεσο χρώμα, το κίτρινο. Οι άλλοι δυο παράγοντες όμως; Ποιος είναι μπλε και ποιος κόκκινος;
Πάνος
18-9-09
O Elef από το Παρίσι έστειλε στα “xromata.com” τα κάτωθι ενδιαφέροντα, που βρήκε στο http://www.plaxo.com, σχετικά προς τα χρώματα.
Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνώ απολύτως με όσα αναγράφονται, τα θεωρώ όμως αρκετά αξιόλογα και κάπως ποιητικά.
Επειδή ο Elef έστειλε το κείμενο σε e-mail και όχι σε comment, τα “xromata.com” φρόντισαν ώστε να αναρτηθούν και σε comment πιστεύoντας ότι αξίζει να διαβαστούν από όλους!
Elef
Ο Ήλιος γύριζε σιγά-σιγά κι άρχισε να ελευθερώνει τα χρώματα μιας εικόνας πάνω απ’ τον κόσμο. Ήταν μια όμορφη εικόνα που παρίστανε ένα ουράνιο τόξο, ολοστρόγγυλο σα ρόδα που στριφογύριζε με ταχύτητα, μ’ ένα λάστιχο σκούρο πράσινο, κόκκινη ζάντα και κίτρινες με μπλε ακτίνες που όλες μαζί συνέκλιναν σ’ ένα πορτοκαλί αφαλό.
Η πανδαισία των χρωμάτων, σ’ αυτό το ουράνιο γαϊτανάκι, ερέθιζαν την φαντασία του Ζωτρά κι έκαναν να ξεπηδήσουν μέσα του χιλιάδες εικόνες που χόρευαν στο κεφάλι του σαν τα φώτα ενός τρελού καλειδοσκοπίου.
Το ταξίδι ήταν άνετο, ο καιρός καλός, ο δρόμος ευθύς και χωρίς ιδιαίτερα πολλές λακκούβες και ο χρόνος που διέθεταν για κουβέντα άφθονος όπως το κρασί στις γιορτές, το νερό στη
θάλασσα και τα χρώματα στο ουράνιο τόξο.
Αυτός ήταν και ο βασικότερος λόγος που η Σκιά θεώρησε πάλι τον εαυτό της υποχρεωμένο να μας δώσει κάποιες πληροφορίες, φυσικά, για τι άλλο; Για τα χρώματα.
Άρχισε λοιπόν την διήγηση της κάπως έτσι:
Όταν εμφανίστηκαν τα χρώματα για πρώτη φορά έκαναν μεγάλη εντύπωση στους ανθρώπους. Έτσι με το πέρασμα του χρόνου άρχισαν να προσδίδουν στο κάθε χρώμα διάφορες ιδιότητες.
Το Κίτρινο συμβολίζει τον Βορρά, την φωτιά αλλά και τον αέρα, την θαλπωρή, την παντοτινότητα, την εξυπνάδα, την φρονιμάδα, την πίστη, την αναμονή αλλά και το μίσος και την προδοσία. Είναι το χρώμα του Απόλλωνα.
Το Κόκκινο συμβολίζει τον Νότο, την φωτιά, τον έρωτα, το πάθος, τη δύναμη, την εξουσία, το κρασί, την δικαιοσύνη, αλλά και τον πόλεμο, την επανάσταση και την απαγόρευση. Είναι το χρώμα του Άρη.
Το Μοβ συμβολίζει την ισορροπία, το μυστήριο, τα μυστικά, αλλά και τη θλίψη.
Το Πράσινο συμβολίζει το νερό, την ευλογία, την τύχη, τη ζωή, την ελπίδα, την νεότητα, την αναγέννηση, αλλά και το σάπιο και την αποσύνθεση. Είναι το χρώμα της Αφροδίτης.
Το Μπλε συμβολίζει τη Δύση, τον ουρανό, την αλήθεια, την ευδαιμονία, την θεϊκή ή την Βασιλική καταγωγή, αλλά και το κρύο και το ψέμα. Είναι το χρώμα του Δια.
Το Καφέ συμβολίζει τη γη, το φθινόπωρο, αλλά και τη λύπη και τη φτώχια.
Το Γκρι συμβολίζει τη μετριότητα, την ανεπάρκεια και την αφάνεια.
Το Άσπρο συμβολίζει την Ανατολή, τον αέρα, την αυγή, τη χαρά, τα πλούτη, την καθαριότητα, την αγνότητα, το δίκαιο, το καλό αλλά και την απόλυτη σιωπή και την ανυπαρξία. Είναι το χρώμα της Άρτεμης.
Τέλος το Μαύρο συμβολίζει τη γη, το άγνωστο, το βαρύ, το κενό, αλλά και την τεμπελιά, τη γρουσουζιά και το κακό. Είναι το χρώμα του Κρόνου.
Και πάνω που η Σκιά τελείωνε αυτή την εποικοδομητική διάλεξη, εμφανίστηκε μπροστά τους ένα τεράστιο χαμόγελο και πίσω του το κεφάλι του γάτου
> απ’ το Τσεσάιρ. (1)
– Για που το βάλατε; ρώτησε επιτακτικά.
– Για τον Ήλιο, απάντησε ξαφνιασμένος ο Ζωτρά. Είμαστε ταξιδιώτες και πάμε στον Ήλιο, συμπλήρωσε. Μήπως ξέρεις που βγάζει ο δρόμος;
O γάτος τον αγνόησε.
– Και ποιο είναι το όνομα σου; ξαναρώτησε. Ή μάλλον καλύτερα πες μου το χρώμα σου, διόρθωσε ξαφνικά.
– Το χρώμα μου;
– Σίγουρα ξέρεις ότι έχεις κάποιο χρώμα.
– Καμία φορά μου λένε ότι κοκκινίζω, είπε συνεσταλμένα ο Ζωτρά. Αλλά όταν κάθομαι πολύ ώρα στον ήλιο μαυρίζω, πρόσθεσε.
– Δεν εννοώ αυτό, είπε θυμωμένος ο γάτος.
Έμεινε για λίγο σιωπηλός και ξανάπε πιο ήρεμα αυτή τη φορά.
– Αναμφίβολα δεν ξέρεις ότι οι άνεμοι έχουν χρώματα!
– Δεν το έχω προσέξει ποτέ.
Ο γάτος απ’ το Τσεσάιρ έβηξε για να καθαρίσει η φωνή του και παίρνοντας το σοβαρό του ύφος άρχισε να λέει:
– Σύμφωνα με αρχαίες θεωρίες υπάρχουν 4ρεις άνεμοι και 8 υπάνεμοι, ο καθένας με το δικό του χρώμα. Ο ανατολικός άνεμος είναι βαθύ μαβί, ο νότιος άνεμος ένα λεπτό γυαλιστερό ασημί. Ο βοριάς είναι κατάμαυρος και ο δυτικός άνεμος γκριζοκίτρινος. Οι άνθρωποι την παλιά εποχή είχαν την ικανότητα να αντιλαμβάνονται τα χρώματα αυτά και μπορούσαν να περάσουν μια μέρα καθισμένοι ήσυχα σε μια βουνοπλαγιά να κοιτάζουν την ομορφιά των ανέμων, την άνοδο τους και την πτώση τους, και τις διάφορες αποχρώσεις τους, και τη μαγεία των γειτονικών ανεμών που ξετυλίγονταν σαν γιρλάντες σε γάμο. Ήταν καλύτερη απασχόληση απ’ το να διαβάζεις εφημερίδες.
Οι υπάνεμοι έχουν χρώματα απερίγραπτης λεπτότητας, ένα κοκκινοκίτρινο κάπου ανάμεσα στο ασημί και στο μωβ, ένα γκριζοπράσινο που συγγενεύει εξίσου με το μαύρο και με το καφέ. Τι θα μπορούσε να είναι πιο εξαίσιο από μια έξοχη ελαφρά νοτισμένη από μια βροχούλα κοκκινισμένη από την νοτιοδυτική αύρα!
– Εσύ μπορείς να τα δεις αυτά τα χρώματα; ρώτησε ο Ζωτρά.
– Όχι, απάντησε ο γάτος.
– Μα τότε γιατί με ρώτησες πιο είναι το χρώμα μου; Οι άνθρωποι πως παίρνουν τα χρώματα τους;
– Το χρώμα ενός ανθρώπου είναι το χρώμα του άνεμου που φυσάει όταν γεννιέται, απάντησε αργά ο γάτος.
– Το δικό σου χρώμα ποιο είναι;
– Ανοιχτό κίτρινο.
– Και τι νόημα έχει να ξέρεις το χρώμα σου ή να έχεις κάποιο χρώμα; συνέχισε να ρωτάει ο Ζωτρα.
– Έχει και παραέχει γιατί μπορείς να υπολογίσεις την διάρκεια της ζωής σου απ΄ αυτό. Κίτρινο σημαίνει μακροζωία και όσο πιο ανοιχτό είναι τόσο καλύτερα. Όσο βέβαια μεγαλώνεις
το χρώμα σκουραίνει. Στη δική μου περίπτωση είχα φτάσει σ΄ ένα ζωηρό κίτρινο στα δεκαπέντε μου. Τώρα που το χρώμα μου είναι ανοιχτό καφέ… ε..ναι…σωστά…τώρα το χρώμα μου είναι ανοιχτό καφέ.
– Δηλαδή εσύ τώρα που το χρώμα σου είναι ανοιχτό καφέ πόσο χρόνων είσαι; τον διέκοψε ο Ζωτρά.
– Είμαι… δεν καταλαβαίνω τι εννοείς ακριβώς… είπε ο γάτος λίγο συγχυσμένος, αλλά αν επιμένεις, απ’ αυτή τη μεριά πας για τη χώρα των γάτων ενώ από εκείνη τη μεριά, κι έδειξε με το χέρι του την αντίθετη κατεύθυνση απ’ τη προηγούμενη φορά, πας οπωσδήποτε στη χώρα των γάτων.
Και τώρα με συγχωρείς γιατί είμαι βιαστικός, συμπλήρωσε κι εξαφανίστηκε όπως είχε εμφανιστεί
-Φαίνεται πως δεν του αρέσει να μιλάει για την ηλικία του σκέφτηκε ο Ζωτρα και χαμογέλασε. (2)
Φίλε Elef ευχαριστούμε για την συνεισφορά σου στο blog, για την ιστορία του οποίου, επί τη ευκαιρία, σημειώνουμε ότι η αναφορά σου είναι η ΠΡΩΤΗ που κατέφθασε εκτός Ελλάδος.
24-11-09
https://xromata.com/?cat=20&paged=3
Κάθε άνθρωπος Γιάννη, χαρακτηρίζεται από τις χρωματικές προτιμήσεις του. Οι χρωματικές προτιμήσεις και απορρίψεις του δίνουν στοιχεία για τον χαρακτήρα του, με την πάροδο του χρόνου γίνονται εγγραφές και επηρεάζουν την προσωπικότητά του. Όμως, για ποια προσωπικότητα μιλάμε; Την πραγματική ή την πλαστή που διαμορφώνουμε και παρουσιάζουμε οι περισσότεροι άνθρωποι; Η πραγματική προσωπικότητα του κάθε ενός μας έχει το δικό της χρώμα και θα ήταν υπέροχο να μπορούμε (πράγμα πολύ δύσκολο) να προσδιορίσουμε το χρώμα μας. Τότε θα καταλαβαίναμε καλύτερα τον εαυτό μας και θα τον διευθύναμε σωστότερα!
Η επίδραση των επιβαλλομένων έξωθεν χρωμάτων (μέχρι φανατισμού μερικές φορές) φαίνεται καλύτερα σε ομάδες ανθρώπων. Ο άνθρωπος έχει την ανάγκη να ανήκει κάπου, σε ένα σύνολο. Τότε ακολουθεί τα χρώματα της παντιέρας του ομίλου (πολιτικός, αθλητικός, ιδεολογικός κλπ.) στον οποίο έχει ταχθεί.
Αλήθεια! Νομίζω ότι είσαι ποδοσφαιρόφιλος. Μπορείς σε παρακαλώ (εσύ και όποιος άλλος κατέχει το θέμα) να μου πεις στον ελληνικό αθλητικό χώρο ποιες ομάδες έχουν τους πιο σαματατζήδες χούλιγκανς, τα πιο σκληρά καρύδια; Ίσως το ερώτημα να σου φαίνεται άσχετο, όμως δεν είναι!
Τελικά το θέμα που άνοιξες σηκώνει πολύύύ συζήτηση.
Πάνος
26-11-09
admin is | Topic: σκέψεις σχόλια άρθρα φίλων | Tags: None
No Comments, Comment or Ping
Reply to “Σκεψεις κι αποψεις 7.”