Συνεντευξη με τα χρωματα [ρλγ’]: Η ψυχολογια του μπλε
Η «Συνέντευξη με τα χρώματα» είναι μια προσπάθεια τακτοποίησης των όσων έχουν ειπωθεί (και θα ειπωθούν) για τα χρώματα, σε μια σειρά, ας πούμε, εύπεπτης διδακτικής ύλης, για όλους όσοι θέλετε να «μάθετε» τα χρώματα και τον κόσμο τους.
Η σειρά έχει την μορφή μιας υποτιθέμενης, διδακτικής, συνέντευξης των χρωμάτων προς τον άνθρωπο.
Συνέντευξη με τα χρώματα
[ρλγ΄]
Μπλε
[γ΄]
Η ψυχολογία του μπλε χρώματος
-Τώρα, στην «Συνέντευξη με τα χρώματα», θα σου μιλήσω, εγώ το μπλε, για τις σχέσεις μου με την ψυχολογία, τις ιδιότητές μου και πως αυτές επιδρούν επάνω σου Άνθρωπε, διαμορφώνοντας τον ψυχισμό σου.
Το μπλε, λοιπόν, είμαι χρώμα ψυχρό (σου έχει ήδη αναλυθεί από την αρχή της συνέντευξης, το πώς και γιατί θεωρούμε ψυχρό) και δημιουργώ την αίσθηση της υποχώρησης – απομάκρυνσης σε αντίθεση με το αντίθετο μου κόκκινο χρώμα που δίνει την εντύπωση της επέλασης και της επεκτατικότητας.
Κύρια συγκινησιακή μου ιδιότητα είναι αυτή της ψυχρότητας, γι’ αυτό Άνθρωπε, αν βρεθείς κλεισμένος σε μπλε χώρο / περιβάλλον, έχεις την εντύπωση πως ο χώρος είναι ψυχρότερος από την πραγματική θερμοκρασία της στιγμής. Αυτό έχει αποδειχθεί πειραματικά εδώ και αρκετές δεκαετίες.
Εάν μου προσθέσεις μικρή ποσότητα ματζέντας χάνω την ψυχρότητά μου, ενώ με λίγο κίτρινο μέσα μου γίνομαι πρασινομπλέ έως τυρκουάζ και προσλαμβάνω μεγάλη ορατότητα, γιατί σαν καθαρό μπλε είμαι χρώμα στο οποίο το μάτι εστιάζεται δύσκολα.
Όταν σκουραίνω υπαινίσσομαι σκότος, νύχτα, έλλειψη φωτός.
Κατά τον Γκαίτε, λίγο φως στο σκοτάδι το κάνει να φαίνεται μπλέ (ενώ σε αντίθεση, ελάχιστο σκότος στο λευκό το κιτρινίζει).
Πολύ λίγο μπλε μέσα ή πλάι στο άσπρο, εντείνει την εντύπωση του αγνού λευκού.
Όπως σου είπα μόλις προ ολίγου, έχει αποδειχθεί πειραματικά ότι μπλε χώροι σου δίνουν την εντύπωση χαμηλότερης θερμοκρασίας από την πραγματική.
Έχει επίσης αποδειχθεί από έρευνες πως το μπλε καταστέλλει τον μεταβολισμό, ξεκουράζει τους μυς, έχει καταπραϋντική δράση στο κεντρικό νευρικό σύστημα, βραδύνει τους σφυγμούς, ελαττώνει την πίεση, ενώ σε περιπτώσεις ασθενειών ή εξάντλησης αυξάνεται η ανάγκη σου για το χρώμα αυτό.
Αντιπροσωπεύω την γαλήνη, την ηρεμία, την τάξη και συμβολίζω την σταθερότητα.
Εγώ το μπλε, υπονοώ τα Ουράνια, την αλήθεια, την αιωνιότητα, αφοσίωση, ειρήνη, νομιμοφροσύνη, αγνότητα, υπερηφάνεια, σοφία, ενώ σχετίζομαι με τον διαλογισμό και την χαλάρωση.
Το μπλε είναι μια χρωματική αναπαράσταση δυο βασικών βιολογικών αναγκών:
Φυσιολογικά της ηρεμίας και ψυχολογικά της ευφορίας, όπου ευφορία είναι η ησυχία συν ευχαρίστηση.
Οποιοσδήποτε βρίσκεται σε μια τέτοια κατάσταση αισθάνεται γαλήνιος, κατασταλαγμένος και ασφαλής.
Το μπλε είναι το χρώμα που αντιστοιχεί στο Πνεύμα, έχει την αχρονικότητα της αιωνιότητας και αντιπροσωπεύει την παράδοση και τις αιώνιες αξίες.
Είναι πολύ δημοφιλές χρώμα αλλά διαφορετικές χροιές του έλκουν διαφορετικές ομάδες ανθρώπων.
Τα αρνητικά του στοιχεία, όπως παγωνιά, νωθρότητα, θλίψη, κατάθλιψη, απομόνωση είναι απλώς επεκτάσεις των θετικοτήτων του.
Ψυχολογικά αυξάνει την ευαισθησία του ατόμου το οποίο και πληγώνεται ευκολότερα.
Ας δούμε τώρα τί γράφει για τις ψυχολογικές επιδράσεις του μπλε ο Ελβετός Μαξ Λούσερ στο περίφημο χρωμοτέστ του συμπληρωματικά προς τα όσα ήδη σου ειπώθηκαν.
Κατ’ αρχάς ο αριθμός 1 των καρτών του απλού χρωμοτέστ του Λούσερ αντιστοιχεί σε ένα βαθύ, πολύ σκούρο μπλε.
Διαβάζουμε λοιπόν στο βιβλίο του Λούσερ τα εξής για την μπλε κάρτα:
«Όταν το μπλε εκλέγεται στην πρώτη θέση τότε, ή υπάρχει ανάγκη για συναισθηματική ηρεμία, γαλήνη, αρμονία και ευχαρίστηση, ή υπάρχει ψυχολογική ανάγκη για ανάπαυση, ησυχία και ανάκτηση δυνάμεων.
Όποιος προτιμά το μπλε, θέλει ένα ήρεμο, εύτακτο περιβάλλον, ελεύθερο από ενοχλήσεις και ταραχές, στο οποίο τα γεγονότα κυλούν ομαλά και λίγο πολύ σε παραδοσιακά πλαίσια.
Όταν το μπλε επιλέγεται καθαρά για την αξία του σαν χρώμα και όχι σαν εκπλήρωση κάποιας ανάγκης (π.χ. επιθυμία απόκτησης ηρεμίας), τότε συνεπάγεται πνευματική ηπιότητα, ηρεμία συμπεριφοράς και φροντίδα για μια ηθική και τίμια αντιμετώπιση προβλημάτων.
Όταν το μπλε απορρίπτεται, η ανάγκη για αταραξία και αμοιβαία εμπιστοσύνη στις σχέσεις του απορρίπτοντος παραμένει ανικανοποίητη.
Οι υπάρχουσες συναισθηματικές ή επαγγελματικές σχέσεις απορρίπτονται σαν φορτικές, αποκαρδιωτικές, καταπιεστικές, σαν ένας κλοιός από τον οποίο το άτομο θέλει να ξεφύγει, φθάνοντας ακόμα και στο σημείο να εγκαταλείψει σπίτι ή δουλειά.
Όταν όμως οι υποχρεώσεις δεν του επιτρέπουν κάτι τέτοιο, τότε τείνει να ξεφύγει πνευματικά σε μια αναπληρωματική δραστηριότητα.
Η απόρριψη του μπλε λοιπόν σημαίνει διάσπαση δεσμών (ή τουλάχιστον την επιθυμία διάσπασής τους) και καταλήγει σε ανήσυχη ή ασυνεπή συμπεριφορά και σε ένα βαθμό πνευματικής έξαψης.
Σαν αποτέλεσμα μπορεί να θιγεί η ικανότητα συγκέντρωσης και στα παιδιά αυτό μπορεί να πάρει την μορφή δυσκολίας στην μάθηση.
Σε ενήλικες, αν η ένταση αυτή συνεχιστεί επί μακρόν, μπορεί να επιφέρει διαταραχές του νευρικού συστήματος που επιδρούν στην καρδιά και την κυκλοφορία.
Όταν η απόρριψη του μπλε οδηγεί εγείρει μια αναπληρωτική προτίμηση για το πράσινο χρώμα, τότε δηλώνεται μια στασιαστική απαίτηση για ανεξαρτησία.
Όταν αναπληρωτικά προτιμάται το κόκκινο σημαίνει επιθυμία ερεθισμάτων. Τότε μια ανικανοποίητη ανάγκη για συναισθηματική πλήρωση εκδηλώνεται με παθιασμένη συμπεριφορά ή με σεξουαλικότητα, ή ακόμα με την μορφή μιας ρωμαλέας και περιπετειώδους συμπεριφοράς.
Όταν σαν αναπλήρωση επιλέγεται το κίτρινο σημαίνει αναζήτηση διεξόδου από τις δυσκολίες.
Θα επανέλθουμε….
admin is | Topic: μπλε, Συνέντευξη με τα χρώματα, Ψυχολογία και χρώματα | Tags: None
No Comments, Comment or Ping
Reply to “Συνεντευξη με τα χρωματα [ρλγ’]: Η ψυχολογια του μπλε”