Βυζαντινη σημαια
Η βυζαντινή σημαία
Κατά τη Βυζαντινή Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία 324-1453 υπήρξε μια ποικιλία από αυτοκρατορικές, κρατικές και ναυτικές σημαίες, σύμβολα και εμβλήματα, που είχαν πάντα σαν κοινά στοιχεία τον σταυρό και τον δικέφαλο αετό.
Ο σταυρός ήταν το επίσημο σήμα της σημαίας του βυζαντινού κράτους.
Ο δικέφαλος αετός υπήρξε ως σήμα της σημαίας της Αυτοκρατορίας στους τελευταίους αιώνες, αλλά κυρίως ως αυτοκρατορικό έμβλημα.
Σήμερα τόσο ο σταυρός όσο και ο δικέφαλος αετός γίνονται εξίσου δεκτά ως τα επίσημα εμβλήματα στις κρατικές βυζαντινές σημαίες.
Λόγω της χρήσης του σταυρού στη νεοελληνική σημαία, η πλειοψηφία του πληθυσμού πιστεύει ότι ο δικέφαλος αετός αντιπροσωπεύει την Βυζαντινή Αυτοκρατορία.
Παρομοίως και η κίτρινη σημαία της Εκκλησίας με τον μαύρο δικέφαλο αετός που μέχρι σήμερα υψώνεται σε όλες τις εκκλησίες και τα μοναστήρια στην Ελλάδα και συμβαδίζει με την κοινή ελληνική που ψάλλεται κατά την λειτουργία, είναι ο λόγος που η πλειοψηφία του πληθυσμού συνδέει περισσότερο αυτό το σύμβολο με την Αυτοκρατορία.
Ο δικέφαλος αετός ήταν το σύμβολο των Παλαιολόγων, της τελευταίας ελληνόφωνης «ρωμαϊκής» δυναστείας που κυβέρνησε από την Κωνσταντινούπολη.
Ο αυτοκράτορας Μιχαήλ Η' Παλαιολόγος ανακατέλαβε την Κωνσταντινούπολη από τους Σταυροφόρους το 1261, από το κράτος του με έδρα την Μικρά Ασία.
Ο δικέφαλος αετός συμβόλιζε τα ενδιαφέροντα της δυναστείας τόσο στην Ασία όσο και στην Ευρώπη και διατηρήθηκε παρά το γεγονός ότι σχεδόν όλες οι ασιατικές βυζαντινές κτήσεις καταβροχθίστηκαν από τους Οθωμανούς μια γενιά μετά από την ανακατάληψη της πόλης.
Ο δικέφαλος αετός, στους δύο αιώνες της κυριαρχίας των Παλαιολόγων, ταυτίστηκε όχι μόνο με τη δυναστεία αλλά με την ίδια την αυτοκρατορία
Οι απόγονοι του Μιχαήλ παρέμειναν στον βυζαντινό θρόνο έως ότου η πόλη και η αυτοκρατορία έπεσαν στους Οθωμανούς το 1453.
Προφανές είναι καθώς η κεντρική Αρχή της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας δεν κατελήφθη και βρίσκεται έκτοτε στο επίκεντρο της Κωνσταντινούπολης μέχρι σήμερα, πως δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι η Εκκλησία χρησιμοποιεί την βυζαντινή σημαία.
Λιγότερο προφανής είναι ο λόγος χρήσης της από τους Ρώσους.
Το 1453, μια πλημμύρα βυζαντινών εκκλησιαστικών και ευγενών που διέφυγαν από τους Οθωμανούς κατέληξε στη Μόσχα, το κέντρο της τελευταίας ελεύθερης μεγάλης Ορθόδοξης Πολιτείας.
Κατά την περίοδο των Παλαιολόγων, το σήμα της βασιλεύουσας δυναστείας και το πιο κοντινό σε μια βυζαντινή «εθνική σημαία» ήταν ο λεγόμενος «τετραγραμμικός σταυρός», ένας χρυσός, κίτρινος ή ασημένιος σταυρός από άκρη σε άκρη στην μέση μιας κόκκινης σημαίας με τέσσερα ακρώνυμα γράμματα βήτα «Β» του ίδιου χρώματος με τον σταυρό, ένα σε κάθε γωνιακό τετράγωνο, σε αντίστροφη κατεύθυνση το ένα προς το άλλο.
Η σημασία των 4Β έχει εξηγηθεί με διαφορετικούς τρόπους:
Βασιλεύς Βασιλέων Βασιλεύει Βασιλεύουσαν
Βασιλεύ Βασιλέων Βασιλεί Βοήθει = Βασιλιά των Βασιλέων (Χριστέ), βοήθα το βασιλιά (το Βυζαντινό αυτοκράτορα
admin is | Topic: ιστορία και χρώματα, Κίτρινο, κόκκινο, μαύρο | Tags: None
No Comments, Comment or Ping
Reply to “Βυζαντινη σημαια”