Αυτοι που μας εμαθαν τα χρωματα: Hermann von Helmholtz [31] (Α)
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΜΑΘΑΝ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ
[31]
Χέρμαν φον Χέλμχολτζ
(A μέρος)
Hermann Ludwig Ferdinand von Helmholtz
Γεννήθηκε το 1821-08-31 στο Potsdam της Γερμανίας
Πέθανε το 1894-09-08 στο Charlotte Burg του Βερολίνου στην Γερμανία
Ήταν Γερμανός επιστήμονας και φιλόσοφος.
Τόσο ο Helmholtz όσο και ο Maxwell επικεντρώθηκαν στην επιλογή του καταλληλότερου διαγράμματος για να εξηγήσουν τα παρατηρούμενα γεγονότα σχετικά με τα μείγματα χρωμάτων.
https://xromata.com/wp-admin/post.php?post=13456&action=edit
Επειδή η τριχρωματική θεωρία ήταν και διαθέσιμη και αποδεκτή στην εποχή τους, η προσοχή τους στράφηκε προς τη γεωμετρία του χρωματικού τριγώνου, χωρίς καμία εξέταση των φαινομενολογικών πτυχών.
Ωστόσο, αφού παρατήρησε ότι τα φασματικά χρώματα πρέπει να έχουν διαφορετικές αποστάσεις από το λευκό (το οποίο με τη σειρά του πρέπει να βρίσκεται στο κέντρο του τριγώνου), ο Helmholtz πρότεινε μια τροποποιημένη εκδοχή της κατασκευής του Maxwell.
Ο Hermann von Helmholtz (1821-1894) ήταν ο απόλυτος κύριος των φυσικών επιστημών της εποχής του. Και κυριάρχησε και καταλάβαινε.
Το πρώτο του μεγάλο επίτευγμα του, το 1847 σε ηλικία 26 ετών, ήταν να διατυπώσει την αρχή της διατήρησης της ενέργειας.
Ο Helmholtz επέδειξε επίσης το μεγάλο πρακτικό ταλέντο του εφευρίσκοντας το οφθαλμασκόπιο, και την «Theory of Sound Sensitivity» (1862) προτείνοντας μια θεωρία για το συνδυασμό των ήχων και αναλύοντας το ηχόχρωμα των μουσικών οργάνων, ακόμη και τολμώντας προς μια θεωρία αρμονίας, το περίφημο «Εγχειρίδιο Ψυχολογικής Οπτικής» του εμφανίστηκε μεταξύ 1856 και 1867, με την αγγλική μετάφραση να εμφανίζεται 60 χρόνια αργότερα με παγκόσμια αναγνώριση.
Εδώ, ο Helmholtz εισάγει τις τρεις μεταβλητές που εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται για τον χαρακτηρισμό ενός χρώματος: απόχρωση (χροιά), κορεσμός και φωτεινότητα.
Ήταν ο πρώτος που απέδειξε κατηγορηματικά ότι τα χρώματα που είχε δει ο Νεύτωνας στο φάσμα του είναι διαφορετικά από τα χρώματα που εφαρμόζονται σε μια λευκή βάση χρησιμοποιώντας χρωστικές ουσίες.
.jpg)
Τα φασματικά χρώματα λάμπουν πιο έντονα και διαθέτουν μεγαλύτερο κορεσμό. Αναμιγνύονται προσθετικά, ενώ οι χρωστικές αναμειγνύονται αφαιρετικά.
Σε κάθε περίπτωση ένα διαφορετικό σύνολο κανόνων διέπει τον συνδυασμό τους.
Οι έρευνες του Χέλμχολτζ καθοδηγήθηκαν από την πάντα παρούσα αναλογία του ματιού και του αυτιού.
Οι τρεις – προαναφερθείσες μεταβλητές της αίσθησης χρώματος επιλέχθηκαν για να αντιστοιχούν στις τρεις παραμέτρους του ήχου: ενίσχυση, ύψος και χροιά.
Η μόνη διαφορά μεταξύ των ακουστικών φαινομένων και της αντίληψης του χρώματος είναι ότι το μάτι δεν μπορεί να διαφοροποιήσει τα συστατικά ενός μικτού χρώματος, ενώ το αυτί μπορεί εύκολα να αναγνωρίσει τα ξεχωριστά στοιχεία ενός περίπλοκου ήχου.
Όπως είπε ο ίδιος ο Helmholtz το 1857: «Το μάτι δεν μπορεί να διαχωρίσει τα συνδυασμένα χρώματα το ένα από το άλλο. Τα βλέπει ως μια άλυτη, απλή αίσθηση ενός μικτού χρώματος. Επομένως, δεν έχει καμία σημασία για το μάτι εάν τα βασικά χρώματα είτε απλών είτε πολύπλοκων συνθηκών ταλάντωσης, συνδυάζονται σε ένα μικτό χρώμα. Δεν υπάρχει αρμονία με την ίδια έννοια όπως με το αυτί»
Σε συμφωνία με τον Thomas Young, ο Helmholtz υποστήριξε επίσης ένα σύστημα τριών χρωμάτων και έδειξε ότι κάθε χρώμα μπορούσε να συντεθεί ως μείγμα τριών βασικών χρωμάτων – για παράδειγμα κόκκινο, πράσινο και μπλε-ιώδες ως τα λεγόμενα «απλά χρώματα».
Στο εγχειρίδιό του, ο μεγάλος φυσιολόγος υποβάλλει στη συνέχεια αρκετές προτάσεις για τη διάταξη αυτών των απλών ή καθαρών χρωμάτων — καλύπτοντας έτσι όλο το φάσμα.
Προσπάθησε επίσης να παρέμβει — μάλλον επιπόλαια, αλλά παρ’ όλα αυτά στην ζωηρά διατυπωμένη — μεταξύ του Νεύτωνα και του Μάξγουελ χρωματική υπόθεση.
admin is | Topic: Αυτοί που ασχολήθηκαν με το χρώμα | Tags: None
No Comments, Comment or Ping
Reply to “Αυτοι που μας εμαθαν τα χρωματα: Hermann von Helmholtz [31] (Α)”