Θεωρια φωτός, χρωματων – φασματος 5: γιατι τρια; (α)
Το ‘Light and Color theory of the magnetic spectrum’ του Clay Taylor είναι μια ενδιαφέρουσα, εκτενής εργασία πάνω στο φως, τα χρώματα και το φάσμα που αξίζει να την παρακολουθήσουμε τμηματικά, σε μια σειρά άρθρων:
Η θεωρία του φωτός και των χρωμάτων του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος
Άρθρο 5ο
Γιατί 3;
(α΄μέρος)
Γιατί υπάρχουν 3 πρωτογενή χρώματα / γωνίες διάθλασης στην ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία;
Λοιπόν, αυτό το ερώτημα υπήρξε ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ για τους μυστικιστές από αμνημονεύτων χρόνων. Γιατί 3;
Κάθε άνθρωπος πρέπει να απαντήσει σ’ αυτό για τον εαυτό του κάποια στιγμή…
Θα πω ότι ολόκληρες θρησκείες έχουν υποστεί ανθρωπομορφισμό γι’ αυτό το θέμα, σε μια προσπάθεια να απαντήσουν σε αυτό το ερώτημα, από τους πανάρχαιους χρόνους, ξανά και ξανά!
Υπάρχουν μερικά σημαντικά βασικά χαρακτηριστικά και παρατηρήσεις που θα συζητηθούν εδώ, όμως όλα αυτά επικεντρώνονται στο σημαντικότερο έργο του Jon DePew σχετικά με το μαγνητισμό.
Το έργο του Jon DePew (και άλλων όπως ο Edward Leedskalnin πριν από αυτόν) απέδειξε μέσω φυσικών πειραμάτων και γεωμετρικών συλλογισμών ότι ο μαγνητισμός και όλες οι πιθανές ρυθμίσεις του ενεργειακού πεδίου (οι οποίες είναι τελικά λειτουργίες του μαγνητισμού) αποτελούνται από 3 βασικά συστατικά.
Ο Jon συχνά περιγράφει αυτά σαν τα "δύο αντίθετα μαγνητικά ρεύματα και τα ουδέτερα σωματίδια της ύλης".
Τελικά, μιλάει για τη βασική τριγωνοποίηση / πόλωση σε θετική, αρνητική και ουδέτερη.
Αυτή την συνυπάρχουσα σχέση μεταξύ των σωματιδίων της ύλης και των ενεργειακών πεδίων, θα επιχειρήσω να συνοψίσω σε μερικά βασικά σημεία που σχετίζονται πιο συγκεκριμένα με την έρευνα επί του χρώματος και του φωτός αυτού του άρθρου, ώστε να μπορέσουμε να κατανοήσουμε από εδώ και πέρα το γενικό πνεύμα του θέματος.
Αυτό ίσως να είναι το πιο περίπλοκο τμήμα αυτού του άρθρου για όσους δεν είναι εξοικειωμένοι με την ηλεκτρομαγνητική θεωρία, όμως μπορεί να γίνει κατανοητό από όλους με κάποια εξοικείωση.
Αυτό που είναι σημαντικό είναι το να καταλάβουμε πως το ίδιο το φως ως "ηλεκτρομαγνητισμός" ΕΙΝΑΙ μαγνητισμός.
Ο όρος ‘ΗΛΕΚΤΡΟ’ του ηλεκτρομαγνητισμού, ουσιαστικά αναφέρεται απλώς στο γεγονός ότι το μαγνητικό πεδίο εναλλάσσεται / περιστρέφεται / κυκλοφορεί σε σχετική συχνότητα και μπορεί και επιφέρει συγγενική κίνηση μέσα στο δικό του συνεχές.
{Μην σκεφτείτε ένα μαγνητικό πεδίο σαν κάτι που τελειώνει ποτέ. Κάθε άτομο / σωματίδιο της ύλης διατηρείται και συνδέεται μέσω μαγνητικού πεδίου με κάθε άλλο στο σύμπαν ως εναλλασσόμενο (θετικό # αρνητικό) και εξουδετερωτικό (ουδέτερο) συνεχές.}
Ο βασικός κινητήρας της εναλλαγής του μαγνητικού πεδίου και της πολικής ανταλλαγής δεν είναι η ηλεκτρική ενέργεια σαν ανεξάρτητη δύναμη, αλλά η ανάγκη του καθολικού δυναμικού μαγνητικού πεδίου να ανακατανείμει τη σχετική αδράνεια (να προκαλέσει κίνηση) και τον πολικό προσανατολισμό προκειμένου να διατηρηθεί η μαγνητική ισορροπία.
Υπάρχει μια σχετική μαγνητική πίεση (ηλεκτρομαγνητική δύναμη, γνωστή ως τάση) σε αυτό που θεωρούμε σαν "θετικό ηλεκτρικά φορτισμένο" αντικείμενο, καθώς και σε κάθε "αρνητικά φορτισμένο" αντικείμενο, με δυνατότητα επαγωγής* κίνησης και αναδιανομής πολικότητας μέσω αντίστασης στην αδράνεια της βάσης του στατικού κυρίαρχου μαγνητικού πεδίου (όπως για παράδειγμα, αυτό της Γης και του ηλιακού συστήματος) ως συνάρτηση της διαμεσολαβητικής πίεσης στο κύκλωμα.
*[Ηλεκτρομαγνητική επαγωγή ονομάζεται η εμφάνιση ηλεκτρισμού εξ αιτίας μαγνητικού πεδίου]
Αυτό ισχύει και για την βαρύτητα και όλα τα άλλα χαρακτηριστικά της δύναμης.
Δεν υπάρχουν ξεχωριστές δυνάμεις, είναι όλες συμπεριφορές του ιδίου βασικού μαγνητικού συστήματος που απαιτούνται από την μαγνητική διάσταση για τους ίδιους σκοπούς, όπως απαιτείται και η χρυσή αναλογία του Φ και τουλάχιστον ένας τριγωνισμός, ο οποίος είναι απαραίτητος για να ορίσουμε ένα σημείο στον χώρο και τον χρόνο ή να δώσουμε διάσταση σε μια σφαίρα.
Δεν είναι τυχαίο ότι τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα (του φωτός) αντιπροσωπεύονται παραδοσιακά με μια τριαδοποίηση των ιδιοτήτων τους που σημαίνεται από τα 3 βασικά χρώματα.
Στα πρότυπα διαγράμματα των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων, 2 γραμμικά κύματα προσανατολίζονται το ένα προς το άλλο σε 90 μοίρες κατά μήκος ενός άξονα, όπου μπορεί να εντοπιστεί μια σπείρα που ενοποιεί τους εναλλασσόμενους φορείς διαχρονικά.
Τελικά αυτή η τριπλή σχέση μπορεί να εκπροσωπείται ανά πάσα στιγμή από ένα ορθογώνιο τρίγωνο (το οποίο φανερώνει μια πιο επιτακτική λειτουργία του Πυθαγορείου Θεωρήματος.)
Τα αντιταγμένα κατά 90 μοίρες γειτονικά διανύσματα, παραδοσιακά διαχωρίζονται σαν ηλεκτρικά και μαγνητικά κύματα, των οποίων η υποτείνουσα σημαίνει την άνευ αντίστασης μεταξύ των 2 πορεία της στροφορμής (γωνιακής ροπής).
Ωστόσο, δεν πρέπει να θεωρούμε ως σωστή την διάκριση της γωνιακής αυτής σχέσης φάσεων σαν δυο χωριστά πράγματα, σαν ηλεκτρισμό και μαγνητισμό.
Αυτή στην πραγματικά είναι απλώς μια εκδήλωση της απαιτούμενης πολικότητας.
Το λευκό φως το οποίο διαπιστώνουμε ότι αποτελείται από 3 βασικά αδιαίρετα συστατικά, τις τρεις πρωτογενείς ακτινοβολίες του κόκκινου, του πράσινου και του μπλε χρώματος, είναι ένα αποτέλεσμα της αντίληψης της ίδιας αλήθειας του μαγνητικού πεδίου / μαγνητικού κύματος, που αποτελείται από μια τριαδοποίηση από θετικούς, αρνητικούς και ουδέτερους άξονες, σχετικού τρισδιάστατου προσανατολισμού.
Θα βρούμε αυτήν την αλήθεια να παρουσιάζεται στην ανάλυση του φωτός!
admin is | Topic: Αριθμοί και χρώματα, Ηλεκτρομαγνητικό φάσμα και Φως, τριαδικότητες | Tags: None
No Comments, Comment or Ping
Reply to “Θεωρια φωτός, χρωματων – φασματος 5: γιατι τρια; (α)”