Θεωρια φωτος – χρωματων – φασματος 1: Νευτων # Γκαιτε
Στον ιστότοπο αυτόν συγκεντρώνουμε τα πάντα που θα μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε τα χρώματα και τον κόσμο τους.
Κάποια θέματα ίσως να επαναλαμβάνονται. Αυτά τα επαναλαμβανόμενα θέματα ανανεώνουν την μνήμη μας, ενώ κάποια πιθανόν να συμπληρώνουν τα προηγούμενα ή τα θεωρούν από άλλη οπτική γωνία.
Ας μην ξεχνάμε το ρητό: ‘Επανάληψη μήτηρ πάσης παιδείας’.
Το ‘Light and Color theory of the magnetic spectrum’ του Clay Taylor είναι μια ενδιαφέρουσα, εκτενής εργασία πάνω στο φως, τα χρώματα και το φάσμα που αξίζει να την παρακολουθήσουμε τμηματικά, σε μια σειρά άρθρων.
Η θεωρία του φωτός και των χρωμάτων του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος
Άρθρο 1ο
Νεύτων # Γκαίτε
Ζούμε σε μια εποχή με ενδιαφέρουσες αντιθέσεις. Είμαστε περιτριγυρισμένοι από εξαιρετικά υψηλή τεχνολογία, όμως οι περισσότεροι δεν κατανοούμε πώς λειτουργεί αυτή.
Διαβάζουμε αυτό το κείμενο σε μια οθόνη που αναπαράγει με ακρίβεια το φως και το χρώμα με έναν τρόπο που μπορεί να είναι σχεδόν τόσο φωτορεαλιστικός, αλλά ειλικρινά αναρωτιέμαι αν εμείς, ως πολιτισμός, κατανοούμε τις αρχές του φωτός και του χρώματος σωστά;
Εντάξει, "έχουμε" γνώση και πίστη στις μετρήσεις μας, αλλά πόσο σαφής είναι η θεμελιώδης κατανόηση μας αυτού του πεδίου;
Ποια διαδικασία βρίσκεται στο κέντρο της αντίληψής μας για το χρώμα;
Ακόμα και μέχρι σήμερα, οι θεωρίες και οι αντιπαραθέσεις σχετικά με τη βασική φύση του φωτός και του χρώματος αφθονούν. Είναι μια ιστορία τόσο παλιά όσο και ο χρόνος.
Χρωματικές θεωρίες υπήρχαν σε όλους τους πολιτισμούς, καθώς είναι ένα πρωταρχικό μεταφυσικό και επιστημονικό ζήτημα στο κέντρο της ανθρώπινης περιέργειας. Πολλές αυθεντίες έχουν δώσει εμπνευσμένες εξηγήσεις που καθοδήγησαν αρκετές σκέψεις επί του θέματος.
Ο Ισαάκ Νεύτων είχε το δικό του σκεπτικό, ο Γκαίτε το δικό του, ο Walter Russell το δικό του … ενώ κατά κάποιο τρόπο ο James Clerk Maxwell συχνά παραβλέπεται για την εξαιρετική θεωρία του επί του χρώματος, και ο κατάλογος συνεχίζεται.
Ποιος είχε δίκιο; Έχει δώσει κάποιος μια φυσική συνεπή, λογικά υγιή, επιστημονικά ανταποκριτική απάντηση στην ερώτηση "τί είναι το φως;" "Ποια είναι η βασική αιτία των χρωμάτων του;"
Προσεγγίζοντας την ερώτηση αυτή, θα αναζητήσουμε την επικύρωση της σε διάφορα πεδία.
Πρώτα απ 'όλα, πώς συμπεριφέρεται το φως με ένα πρίσμα και με κάθε οπτικό τρόπο; Ποιες είναι οι μετρούμενες τιμές των διαφόρων χρωμάτων εντός του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος;
Πώς το χρώμα και η διαδικασία της διάθλασης αντιστοιχούν στα αξιώματα της αρμονικής αναλογίας και της θεωρίας της μουσικής;
Πώς το φως και η διάθλαση αντιστοιχούν στις αρχές του μαγνητισμού και των ενεργειακών πεδίων;
Ήταν η διάθλαση του φωτός μέσω ενός πρίσματος αυτό το οποίο οδήγησε τον Νεύτωνα να συνειδητοποιήσει ότι το λευκό φως φαινόταν να αποτελείται από 7 (κατά τον Νεύτωνα) ευδιάκριτα χρώματα.
Ο Nεύτων συνέβαλε πολύ, αλλά έχασε τον εντοπισμό πολλών λειτουργικών χαρακτηριστικών (λίγο – πολύ, φαντάστηκε το φως σαν μια γραμμική διεργασία). Πάνω από 100 χρόνια αργότερα, ο Goethe (Γκαίτε) αποκατέστησε μερικές από τις παραλείψεις του Newton (Νεύτωνα) με τις οξείς παρατηρήσεις του ότι οι διαφορετικές χρωματικές ακτίνες αναμειγνύονται μεταξύ τους για να δημιουργήσουν περαιτέρω χρώματα και ότι οι χρωματικές ακτινοβολίες συμπεριφέρονται διαφορετικά όταν εκπέμπονται από διαθλώμενο φως και αντιθέτως όταν το διαθλασμένο φως απορροφάται.
Δεν πρόκειται για μια γραμμική διαδικασία, αλλά για συμπίεση και αποδυνάμωση, που εξαρτάται από την απορρόφηση, όπως και το ίδιο το φως. Αυτό περιγράφεται τυπικά σαν προσθετική και αφαιρετική χρωματική μείξη.
Οπτική Συμπεριφορά του φωτός μέσω ενός πρίσματος:
Πρίσμα – ένα κομμάτι λείου διαφανούς γυαλιού με μια τουλάχιστον γωνία μεταξύ δύο επιφανειών του.
Διάθλαση – το γεγονός ή το φαινόμενο του φωτός, των ραδιοκυμάτων, κ.λπ., που εκτρέπονται περνώντας λοξά μέσω της διεπαφής μεταξύ δυο διαφορετικών μέσων ή δυο παρόμοιων μέσων διαφορετικής πυκνότητας.
Φάσμα – μια δέσμη φορέων φωτός ως κύματα ή σωματίδια, που διατάσσεται σύμφωνα με τα μεγέθη μιας κοινής φυσικής ιδιότητας τους, το μήκος κύματος.
Συχνά η ζώνη των ακτινοβολιών που παράγεται όταν το ηλιακό φως περνά μέσα από ένα πρίσμα περιλαμβάνει κόκκινο, πορτοκαλί, κίτρινο, πράσινο, μπλε, και ιώδες χρώμα.
Εκπομπή – παραγωγή και εκφόρτωση, ειδικά αερίου ή ακτινοβολίας.
Απορρόφηση – η αφαίρεση ενέργειας από μια ακτίνα από το μέσο μέσω του οποίου διέρχεται η ακτίνα.
Τα μοντέλα του Νεύτωνα και του Γκαίτε μοιάζουν να είναι ασυμβίβαστα και σε αντίθεση το ένα με το άλλο (ο Γκαίτε απέρριπτε σθεναρά την εξήγηση του Νεύτωνα καθ 'όλη τη διάρκεια της ζωής του) αλλά κατά την άποψή μας αμφότερες οι αντιλήψεις έχουν σημαντικές και σχετικές ερμηνείες και ιδιοφυείς παρατηρήσεις σχετικά με τη φύση της ηλεκτρομαγνητικής διάθλασης. Οι θεωρίες τους όμως δεν είναι εντελώς ακριβείς, έχοντας και οι δύο αρκετές ασυνέπειες.
Και οι δύο εξαλείφουν βασικούς παράγοντες, κατανοήσεις και μετρήσιμες παρατηρήσεις.
Χρειάζεται να αφιερωθεί περισσότερος χρόνος σε αυτά τα δυο άτομα και στην περίφημη πνευματική τους αντιπαλότητα.
Κατά το μοντέλο του Νεύτωνα, το λευκό φως απλώνεται σαν βεντάλια από μία ευθεία γραμμή κατά την διάθλασή του λόγω της αύξησή των ακτινοβολιών του, μειώνοντας το μήκος κύματός του.
Κατά το μοντέλο του Γκαίτε, παρατηρούνται ευδιάκριτες ζώνες χρωματικών ακτινοβολιών και η αλληλοεπίδρασή τους με το φως και το σκοτάδι, καθώς και τα αποτελέσματα των αναμείξεών τους.
admin is | Topic: Αυτοί που ασχολήθηκαν με το χρώμα, Ηλεκτρομαγνητικό φάσμα και Φως, φως | Tags: None
No Comments, Comment or Ping
Reply to “Θεωρια φωτος – χρωματων – φασματος 1: Νευτων # Γκαιτε”