xromata.com


Συνεντευξη με τα χρωματα [ρζ’]: Το κοκκινο στις σημαιες

 

Η «Συνέντευξη με τα χρώματα» είναι μια προσπάθεια τακτοποίησης των όσων έχουν ειπωθεί (και θα ειπωθούν) για τα χρώματα, σε μια σειρά, ας πούμε, εύπεπτης διδακτικής ύλης, για όλους όσοι θέλετε να «μάθετε» τα χρώματα και τον κόσμο τους.

Η σειρά έχει την μορφή μιας υποτιθέμενης, διδακτικής, συνέντευξης των χρωμάτων προς τον άνθρωπο.

 

 

 

 

Συνέντευξη με τα χρώματα

[ρζ΄]

 

 

Το κόκκινο χρώμα σε σημαίες

[κδ´]

 

-Επιστρέφω λοιπόν, εγώ το κόκκινο χρώμα, από το ταξίδι μου στα κόκκινα αστέρια στην Γη, τον πλανήτη σου Άνθρωπε, με τις στεριές και τις θάλασσές του, τις ερήμους, τις πεδιάδες, με τα ποτάμια και τα βουνά που τον κόσμησε ο Δημιουργός. Θέλησες κι’ εσύ να το παίξεις δημιουργός και δημιούργησες (για να ακριβολογούμε τον χώρισες) χώρες, κράτη, κρατίδια…. Τους έδωσες ονόματα και σημαίες για να ξεχωρίζουν μεταξύ τους. Οι σημαίες έχουν τα χρώματά τους και ένα από τα κυρίαρχα χρώματα στις σημαίες του κόσμου σου είμαι εγώ, το κόκκινο.

Από τις 192 επίσημες τωρινές σημαίες σου οι 148, δηλαδή το 77% με έχουν επάνω τους, εμένα το κόκκινο χρώμα, για τον δικό της λόγο η κάθε μία.

Σε άλλες συνοδεύομαι από άλλο ένα χρώμα, σε άλλες από δυο και σε άλλες συνυπάρχω με περισσότερα χρώματα.

Οι τρεις σημαίες στις οποίες καταλαμβάνω τον μεγαλύτερο χώρο είναι η σημαία της Κίνας που είναι κόκκινη κατά το 97,63%, του Μαρόκκο 97,62% και της Τουρκίας 93,9% ακολουθούμενη από αυτήν της Τυνησίας.

Οι υπόλοιπες σημαίες που εκλαμβάνονται ως κόκκινες γιατί το κόκκινο υπερτερεί έναντι του δεύτερου χρώματος που έχουν είναι οι σημαίες των:

Βιετνάμ, Χονγκ Κονγκ, Κιργιστάν, Αλβανίας, Ελβετίας, Δανίας, Μπαχρέιν, Τόνγκα, Καναδά και Περού.

Το κόκκινο λοιπόν όπως σου είπα,είναι ένα από τα πιο κοινά χρώματα που χρησιμοποιούνται στις εθνικές σημαίες.

Η χρήση του κόκκινου έχει ιδιαίτερη εξήγηση από χώρα σε χώρα για την τοποθέτησή του επάνω στην σημαία της, αλλά σε αρκετές έχει παρόμοια σημασία, όπως το αίμα, την θυσία και το θάρρος εκείνων που υπερασπίστηκαν τη χώρα τους, ή συμβολίζει τον ήλιο με την ζεστασιά και την ελπίδα που φέρνει.

Σαν ένα από τα 4 ιερά χρώματα του ισλάμ υπάρχει πάνω σε πολλές σημαίες μουσουλμανικών χωρών.

Επίσης το κόκκινο είναι το χρώμα των σημαιών πολλών χωρών που κάποτε ανήκαν στη Βρετανική Αυτοκρατορία.

Η βρετανική σημαία φέρει τα χρώματα κόκκινο, λευκό και μπλε γιατί περιλαμβάνει τον σταυρό του Αγίου Γεωργίου, πολιούχου της Αγγλίας, και του Αγίου Πατρικίου, προστάτη της Ιρλανδίας, που είναι και οι δύο κόκκινοι πάνω σε λευκό. 

Σημαίες άλλων χωρών, όπως αυτές της Αυστραλίας, της Νέας Ζηλανδίας και των Φίτζι, φέρουν ένα μικρό ένθετο της βρετανικής σημαίας στη μνήμη των δεσμών τους με αυτήν την χώρα.

Επίσης και η σημαία των Ηνωμένων Πολιτειών φέρει τα χρώματα της Βρετανίας αφού οι πρώτες πολιτείες ήταν αποικίες της Αγγλίας.

Παρομοίως, πολλές πρώην αποικίες της Ισπανίας, όπως το Μεξικό, η Κολομβία, η Κόστα Ρίκα, η Κούβα, ο Ισημερινός, ο Παναμάς, το Περού, το Πουέρτο Ρίκο και η Βενεζουέλα, διαθέτουν επίσης κόκκινο χρώμα στις σημαίες τους, ένα από τα χρώματα της ισπανικής σημαίας, τις οποίας υπήρξαν κάποτε κτήσεις.

Τα χρώματα του γαλλικού τρίχρωμου περιλαμβάνουν το κόκκινο ως μέρος του παλαιού εθνόσημου του Παρισιού.

Το κόκκινο στη σημαία του Νεπάλ αντιπροσωπεύει το έμβλημα της χώρας, το ροδόδεντρο.

Το κόκκινο, μαζί με το μπλε και το λευκό είναι τα πανσλαβικά χρώματα που υιοθετήθηκαν από το σλαβικό κίνημα αλληλεγγύης στα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα. Αρχικά αυτά ήταν τα χρώματα της ρωσικής σημαίας. Καθώς το σλαβικό κίνημα μεγάλωνε υιοθετήθηκαν από άλλους σλαβικούς λαούς, συμπεριλαμβανομένων των Σλοβάκων, των Σλοβένων και των Σέρβων.

Οι σημαίες της Τσεχικής Δημοκρατίας και της Πολωνίας όμως, χρησιμοποιούν το κόκκινο για δικούς τους ιστορικούς εραλδικούς λόγους και όχι λόγω πανσλαβικών συνδηλώσεων.

Το κόκκινο, το λευκό και το μαύρο ήταν τα χρώματα της Γερμανικής Αυτοκρατορίας από το 1870 έως το 1918 και ως εκ τούτου συνδέθηκαν με τον γερμανικό εθνικισμό. Στη δεκαετία του 1920 υιοθετήθηκαν ως τα χρώματα της ναζιστικής σημαίας.

Το κόκκινο μαζί με το χρυσό (κίτρινο), το πράσινο και το μαύρο είναι τα χρώματα του Παναφρικανισμού.

Γι’ αυτό πολλές αφρικανικές χώρες χρησιμοποιούν και το κόκκινο χρώμα στις σημαίες τους, όπως η Νότια Αφρική, η Γκάνα, η Σενεγάλη, το Μάλι, η Αιθιοπία, το Τόγκο, η Γουινέα, το Μπενίν και η Ζιμπάμπουε.

Τα παναφρικανικά χρώματα είναι δανεισμένα από τη σημαία της Αιθιοπίας, μιας από τις παλαιότερες ανεξάρτητες αφρικανικές χώρες.

Όμως η Ρουάντα, συγκεκριμένα, αφαίρεσε το κόκκινο από τη σημαία της μετά τη γενοκτονία της Ρουάντα λόγω της συσχέτισης του κόκκινου με το αίμα.

Οι σημαίες της Ιαπωνίας και του Μπαγκλαντές έχουν και οι δύο έναν κόκκινο κύκλο στη μέση, πάνω σε άσπρο υπόβαθρο η Ιαπωνία, σε πράσινο το Μπαγκλαντές.

Η Οθωμανική Αυτοκρατορία υιοθέτησε πολλές διαφορετικές κόκκινες σημαίες κατά τους έξι αιώνες της κυριαρχίας της, με τη διάδοχο της Δημοκρατία της Τουρκίας να συνεχίζει να έχει ως σημαία της την Οθωμανική Σημαία του 1844.

Η Οθωμανική αυτοκρατορία κατέκτησε και διαδέχθηκε την Βυζαντινή αυτοκρατορία της οποίας η τελευταία σημαία ήταν κόκκινη με έναν κίτρινο σταυρό στην μέση που την χώριζε στα τέσσερα.

Αυτή η σημαία είναι γνωστή ως "η σημαία της βυζαντινής αυτοκρατορίας", με τα εμβλήματα της δυναστείας των Παλαιολόγων που κυβέρνησε τη Ρωμαϊκή – Βυζαντινή Αυτοκρατορία από το 1259 έως την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453. Διαθέτει τον Τετραγραμματικό σταυρό με τα τέσσερα Β (από ένα μέσα σε κάθε κόκκινο τετράγωνο της σημαίας) του βασιλικού συνθήματος της οικογένειας, "Βασιλεύς βασιλευόντων βασιλέων βασιλεύει".

Σήμερα αυτή η σημαία χρησιμοποιείται ως εναλλακτική της σημαίας του Βυζαντινού Δικέφαλου Αετού ως σύμβολο της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Σημαιών συνήθως έπεται στρατός, στις παρελάσεις τουλάχιστον οπωσδήποτε, οπότε Άνθρωπε, δοθείσης ευκαιρίας, θα σου πω δυο λόγια συνοπτικά για το κόκκινο χρώμα σε στρατιωτικές στολές.

Πάμε αρκετά πίσω, δυο χιλιάδες χρόνια και κάτι στην Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, όπου έχουμε γραπτές αναφορές και ευρήματα πως οι ρωμαίοι λεγεωνάριοι φορούσαν κόκκινους χιτώνες κάτω από τις πανοπλίες τους. Όχι όμως μόνον κόκκινους αλλά και άσπρους (άβαφτους) και άλλα χρώματα, κυρίως όμως κόκκινους, όπως κόκκινοι ήταν και οι μανδύες των ανώτερων αξιωματικών και πολλές φορές ήταν βαμμένες κόκκινες και οι ορθογώνιες ασπίδες τους. Αυτά τα λίγα εν συντομία για το κόκκινο χρώμα στις ρωμαϊκές λεγεώνες, χωρίς να αναφερθούμε στο πώς και το γιατί κλπ.

Η κόκκινη στρατιωτική στολή του αγγλικού στρατού υιοθετήθηκε από το το αγγλικό κοινοβουλίο το 1645 και φοριόταν ακόμα ως στολή από τον βρετανικό στρατό μέχρι το ξέσπασμα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου τον Αύγουστο του 1914.

Οι απλοί στρατιώτες φορούσαν κόκκινα επανωφόρια βαμμένα από ερυθρόδανο, ενώ των αξιωματικών ήταν βαμμένα με την ακριβότερη βαφή από cochineal.

Στον σύγχρονο βρετανικό στρατό, το κόκκινο χρώμα εξακολουθεί να φοριέται από την βασιλική φρουρά και από ορισμένες μπάντες συντάγματος ή τυμπανιστές. Παρομοίως κόκκινες στολές φορούν και οι βασιλικές / εθνικές φρουρές, αλλά και οι μουσικές στρατιωτικές μπάντες αρκετών χωρών.

Το Scarlet κόκκινο φοριέται από στρατιωτικές μπάντες ή περιστασιακές στολές στους σύγχρονους στρατούς ορισμένων χωρών που αποτελούσαν την πρώην Βρετανική Αυτοκρατορία. Σε αυτούς περιλαμβάνονται οι στρατοί της Αυστραλίας, της Τζαμάικας, της Νέας Ζηλανδίας, των Φίτζι, του Καναδά, της Κένυας, της Γκάνας, της Ινδίας, της Σιγκαπούρης, της Σρι Λάνκα και του Πακιστανικού στρατού.

Κόκκινη είναι και η στολή της Βασιλικής Καναδικής Έφιππης Αστυνομίας, που δημιουργήθηκε το 1873.

Οι δόκιμοι στο Βασιλικό Στρατιωτικό Κολλέγιο του Καναδά φορούν επίσης κόκκινες στολές.

Το Σώμα Πεζοναυτών της Βραζιλίας επίσης φοράει μια κόκκινη στολή.

Οι μουσικοί της μπάντας του Σώματος Πεζοναυτών των Ηνωμένων Πολιτειών φορούν κόκκινα, ακολουθώντας μια στρατιωτική παράδοση του 18ου αιώνα, σύμφωνα με την οποία οι στολές των μελών της μπάντας είναι αντίστροφες από τις στολές των άλλων στρατιωτών στη μονάδα τους. Δεδομένου ότι η στολή των Αμερικανών πεζοναυτών είναι μπλε, η μπάντα φοράει το αντίθετο του χρώμα.

Κόκκινα ήταν και τα παντελόνια της στολής του γαλλικού στρατού έως και τον μεγάλο πόλεμο (Α΄ παγκόσμιο).

Οι γάλλοι στρατιώτες ήταν ντυμένοι με τα εθνικά τους χρώματα κόκκινο παντελόνι, μπλε σακκάκι και άσπρα συμπληρώματα.

Οι άγγλοι φορούσαν κόκκινα γιατί θεωρούσαν πως το ενεργειακό κόκκινο χρώμα τους έκανε γενναιότερους, τους έκανε να διακρίνονται μέσα στην θολούρα και την μπαρουτοκαπνισμένη ατμόσφαιρα του πεδίου τους μάχης, αλλά το κυριότερο δεν επέτρεπε να διακρίνεται εύκολα το κόκκινο αίμα των τραυματισμένων ώστε να το βλέπουν και να αποθαρρύνονται οι συμπολεμιστές τους….. ώσπου έγινε κατανοητό ότι οι κόκκινες στολές τους έκαναν ευδιάκριτους στόχους των εχθρών. Έκτοτε οι στρατιωτικές στολές ανά τον κόσμο άρχισαν να έχουν χρώμα χακί και χρώματα καμουφλάζ.

Στην Ινδία, κάποια τάγματα υιοθέτησαν μεν το χακί, αλλά τα τουρμάνια των στρατιωτών έχουν κόκκινο χρώμα.

Στο μέτωπο των Ινδών (ιδαίτερα στον γυναικείο πληθυσμό) βλέπουμε συχνά μια κόκκινη βούλα, το μπίντι. Αλλά για το κόκκινο μπίντι των ινδών και τα κόκκινα φέσια του μουσουλμανικού κόσμου, θα σου τα πω σε λίγο, με όσα παραλειπόμενα δεν πρόλαβα να σου αναφέρω από την σχέση μου μ’ εσένα και τον κόσμο σου.

 

 


is | Topic: ιστορία και χρώματα, κόκκινο, Συνέντευξη με τα χρώματα | Tags: None

No Comments, Comment or Ping

Reply to “Συνεντευξη με τα χρωματα [ρζ’]: Το κοκκινο στις σημαιες”