Το χρωμα στην ταινία Vertigo
Χρώμα και ατμόσφαιρα στο Vertigo του Άλφρεντ Χίτσκοκ
Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ χρησιμοποιεί και χειρίζεται το χρώμα και τις συνθέσεις του στην ταινίαVertigo (Ίλιγγος) για να δημιουργήσει ατμόσφαιρα άμεσα αντιληπτή από το κοινό.
Ο Χίτσκοκ χρησιμοποιεί τα συμπληρωματικά χρώματα κόκκινο και πράσινο στο Vertigo για να δημιουργήσει οπτικό ερεθισμό και άμεση αντίθεση μεταξύ των δύο. Τα χρώματα είναι εμποτισμένα με συμβολισμούς, που αλλοιώνουν τον κορεσμό ή την προβολή οποιουδήποτε χρώματος προκαλεί ποικίλες διαθέσεις και συναισθήματα κατά την διάρκεια όλης της ταινίας.
Η μετάβαση του κύριου χρώματος της ταινίας από κόκκινο σε πράσινο, καθώς προχωρά η ταινία δημιουργεί μια ανησυχητική, παράξενη ατμόσφαιρα καθώς ο Σκότι αναγκάζει την Τζούντι να μεταμορφωθεί σε Μαντλίν.
Τα χρώματα και η σύνθεση τους μεταφέρουν έντονα συναισθήματα, ενισχύοντας τη διάθεση και την ατμόσφαιρα κάθε σκηνής, κάνοντας το Vertigo οπτικά ελκυστικό και αφηγηματικά συναρπαστικό.
Ο Hitchcock χρησιμοποιεί ποικίλους κορεσμούς του κόκκινου και του πράσινου σε όλο το Vertigo, δημιουργώντας οπτικό – αισθητικό ενδιαφέρον, δημιουργώντας ταυτόχρονα διάθεση, ατμόσφαιρα και σημαντικές εικόνες σε συγκεκριμένες σκηνές, με μια από τις πιο εξέχουσες χρήσεις αυτών των συμπληρωματικώνχρωμάτων στο εστιατόρο του Ernie's.
Το πλούσιο μπορντό και κόκκινο χρωματικό σχήμα στου Ernie's προκαλεί μια οικεία ατμόσφαιρα, σχεδόν φανταχτερή και περισσή, κάνοντας τη φιγούρα της Madeleine να ξεχωρίζει αμέσως από το φόντο με το συμπληρωματικό πράσινο φόρεμα της, επισημαίνοντας έτσι την ισχυρή οπτική κρούση που δημιουργείται από την σμαραγδένια πράσινη πινελιά πάνω στο έντονο κόκκινο, διοχετεύοντας την εστίαση του κοινού απευθείας σε αυτήν την αντίθεση.
Ο Χίτσκοκ χρησιμοποιεί μια γνωστή τεχνική του, όπου «τραβάει την προσοχή του κοινού αμέσως, ακριβώς λόγω αυτής της μίας χρωματικής νότας».
Ο χαρακτήρας της Madeleine, καθώς κινηματογραφείται μέσα από μια πόρτα που την πλαισιώνει οπτικά ως την κεντρική φιγούρα στην τραπεζαρία την απεικονίζει ως κεντρικής σημασίας πρόσωπο στην ταινία και μεταφέρει μια ατμόσφαιρα πολυτέλειας και χλιδής στον πλούτο της χρωματικής αντίθεσης.
Ο Χίτσκοκ χρησιμοποιεί ποικίλες συνδυαστικές διαβαθμίσεις κορεσμού του κόκκινου και πράσινου χρωματικού σχήματος στο Vertigo, προκαλώντας διαφορετικά συναισθήματα με βάση την ένταση οποιουδήποτε χρώματος.
Στου Ernie's το εστιατόριο χρησιμοποιεί πλούσια, ζωντανά, βαθειά, κόκκινα για να μεταφέρουν μια ατμόσφαιρα πολυτέλειας, ωστόσο, όταν παρόμοια χρώματα χρησιμοποιούνται στο σπίτι του Scottie, εμπνέουν μια αίσθηση άνεσης.
Μειώνοντας τον κορεσμό του βασικού συνδυασμού χρωμάτων κόκκινου και πράσινου, ο Hitchcock δημιουργεί μια πιο ζεστή, πιο οικεία και φιλόξενη ατμόσφαιρα στο σαλόνι του Scottie.
Τα χρώματα εδώ είναι σημαντικά λιγότερο έντονα, επιτρέποντας έτσι στην σκηνή να γίνεται πιο φυσιολογική και άνετη για τους δύο χαρακτήρες.
Τα συμπληρωματικά χρώματα, του πράσινου πουλόβερ του Scottie το και το κόκκινο φόρεμα της Madeleine είναι πολύ πιο συγκρατημένα σε σύγκριση με αυτά στο κέντρο του Ernie's, αλλά εξακολουθούν να ξεχωρίζουν πάνω σε φόντο ουδέτερου τόνου.
Η σκηνή που απεικονίζεται εδώ είναι η αρχή της σχέσης μεταξύ του Scottie και της Madeleine, και ντύνοντάς τους με συμπληρωματικά χρώματα, η ταινία υποδηλώνει τη συμβατότητά τους, τόσο σε χαρακτήρα όσο και σε οπτική έλξη.
Επιπλέον, «το πράσινο χρώμα συνδέεται έντονα με τη μυστηριώδη Madeleine που συχνά ντύνεται στα πράσινα και οδηγεί ένα πράσινο αυτοκίνητο», ενώ τα πιο ζεστά καφέ και κόκκινα συνδέονται με τον Scottie.
Η εναλλαγή των βασικών συμπληρωματικών χρωμάτων υποδηλώνει πώς έχουν τόσο ο Scottie όσο και η Madeleine υποσυνείδητα αρχίσει να επηρεάζουν ο ένας τον άλλον, προμηνύοντας τον ανθισμένο ρομαντισμό τους.
Επιπλέον, το εξωτερικό του σπιτιού του Scottie είναι βαμμένο ανοιχτό πράσινο, με πράσινες κουρτίνες και πλαίσιο πόρτας που ταιριάζουν και συμπληρώνονται από τη φωτεινή κόκκινη πόρτα και το ροζ ματ κιγκλίδωμα από χυτοσίδηρο.
Η παστέλ παραλλαγή του κόκκινου-πράσινου χρωματικού συνδυασμού δημιουργεί μια πολύ πιο απαλή και περισσότερο φιλόξενη ατμόσφαιρα, τονίζοντας τη λεπτή οικειότητα της εκκολαπτόμενης σχέσης τους.
Οι οπτικές ενδείξεις συμφωνούν με το ιδανικό του Χίτσκοκ ότι «πρέπει μια ταινία να είναι οφθαλμικά ενδιαφέρουσα», διατηρώντας την ταινία οπτικά δυναμική μέσω του συντονισμού χρωμάτων.
Ο Χίτσκοκ σχεδιάζει προσεκτικά κάθε σκηνή, δημιουργώντας λεπτές συναισθηματικές ατμόσφαιρες οικειότητας μέσω χειραγώγηση της απόχρωσης και του κορεσμού των χρωμάτων.
Η μετάβαση σε μια έντονη μονοχρωματική πράσινη παλέτα στο Vertigo επιβάλλει μια ανησυχητική και τρομακτική ατμόσφαιρα καθώς η Τζούντι μεταμορφώνεται αναγκαστικά σε Μάντελεϊν.
Το πράσινο γίνεται αντιληπτό ως το χρώμα του φθόνου, καθώς και ως το χρώμα του υπερφυσικού και αιθέριου, παραπέμποντας στην παρουσία του φαντάσματος της Madeleine σε όλη την ταινία.
Η σιλουέτα της Judy έρχεται σε αντίθεση με την απόκοσμη, αφύσικη πράσινη λάμψη από τον νέον φωτισμό του ξενοδοχείου, μεταφέροντας την ανησυχητική ατμόσφαιρα της σκηνής.
Η αντιπαράθεση του καθαρού μαύρου προφίλ της Judy ενάντια στα φωτεινά πράσινα φώτα κάνει τη σιλουέτα της σημαντική στο πλάνο.
Η μετάβαση στην ταινία από τα απαλά πράσινα παστέλ μέχρι τα επιβλητικά πράσινα φώτα νέον του ξενοδοχείου, επιβάλλει ένα αίσθημα ανησυχίας καθώς ο Scottie βυθίζεται στην εμμονική τρέλα του.
Η χωρίς χαρακτηριστικά σιλουέτα της Τζούντι αντικατοπτρίζει την αντίληψη του Σκότι για αυτήν ως κενό άχρωμο περίγραμμα για να επιβάλει τα ιδανικά του.
Όταν η Τζούντι βγαίνει από το μπάνιο, η μεταμόρφωσή της σε Μαντλίν ολοκληρώνεται καθώς είναι λουσμένη σε μια αιθέρια πράσινη λάμψη που την κάνει να φαίνεται ημιδιαφανής, σχεδόν σαν φάντασμα.
Είναι μια «οπτική πρόταση ότι έχει γίνει η Μαντλίν, που γύρισε πίσω από τους νεκρούς», δημιουργώντας μια απόκοσμη, ανησυχητική ατμόσφαιρα καθώς πλησιάζει αργά.
Το Vertigo περιγράφεται σαν μια ταινία για την αγάπη και την εμμονή, σε μια πολύ ιδιαίτερη κατάσταση αστάθειας και το έντονο πράσινο νέον τονίζει αυτή την κατάσταση ανησυχητικής, ιλιγγιώδους προσήλωσης.
Ο Χίτσκοκ απομακρύνεται από το ζεστό κόκκινο, πηγαίνοντας στα συμπληρωματικά έντονα μονοχρωματικά πράσινα, υπογραμμίζοντας την ανησυχητική φύση της εμμονής του Scottie.
Είμαι σίγουρος πως διαβάζοντας αυτήν την ανάλυση και τον ρόλο των δυο αυτών συμπληρωματικών χρωμάτων του έργου, ακόμα και εάν δεν είστε σινεφίλ, θα έχετε την επιθυμία να δείτε (η ξαναδείτε) τον «Ίλιγγο» του μεγάλου αυτού σκηνοθέτη.
admin is | Topic: κινηματογράφος και χρώμα, κόκκινο, Πράσινο, συμπληρωματικά χρώματα, Συνδυασμοί χρωμάτων, Τέχνες και χρώματα, χρήση χρωμάτων, Ψυχολογία και χρώματα | Tags: None
No Comments, Comment or Ping
Reply to “Το χρωμα στην ταινία Vertigo”