Σκεψεις κι αποψεις 4.
Σκέψεις κι’ απόψεις [4]
Τα xromata.com αναρτούν, κατά διαστήματα εμβόλιμα στα posts,κάποια από τα παλιά comments που στέλνετε, τα οποία αισίως έχουν ξεπεράσει τα 1300.
Πολλά από αυτά εκφράζουν ιδέες σας, απόψεις σας, δημιουργούν περαιτέρω σκέψεις, αξίζουν ιδιαίτερης προσοχής, ίσως χρειάζονται συμπληρωματικές συζητήσεις…
Κάποια λοιπόν από αυτά, επιλεγμένα, αναρτώνται ανά 6 σε μορφή post, με τακτή χρονολογική σειρά (ξεκινώντας από τα παλαιότερα).
Προμηθέας = αυτός που προμανθάνει, προνοεί, προβλέπει, σκέπτεται προτού δράσει, το έλλογο κι ενσυνείδητο ον.
Προσπορίζει στον άνθρωπο τη φωτιά = νοητικός σπινθήρας, σκέψη, γνώση μέσα σ’ ένα κούφιο καλάμι (Σουσούμνα;) κι αλυσοδένεται γι’ αυτό (ως θεματοφύλακας της φωτιάς;) καρμικά (νομοτελειακά) μέχρι να τον ελευθερώσει (Προμηθεύς Λυόμενος) ο Ηρακλής.
Ο αετός του Δία = ηλιακό πτηνό, σύμβολο του πνεύματος, του κατατρώει το συκώτι = έδρα των παθών (συνδεδεμένο με το 3ο τσάκρα, το Μανιπούρα). Τα πάθη ως γνωστόν μας “πρήζουν το συκώτι” κι οδηγούν σε καταχρήσεις, όπως π.χ. το αλκοόλ, που επιφέρουν ως συνέπεια καρκίνο, κίρρωση του ήπατος, κλπ. Οπότε, για κάποιον που θα ήθελε να προσφέρει υπηρεσίες στην ανθρωπότητα, ακολουθώντας το παράδειγμα του θυσιασμένου Προμηθέα, είναι προτιμότερο να του κατατρώει το συκώτι το πνεύμα, παρά το οινό-πνευμα!
ΜΙΧΑΗΛ ALDEBARAN
23-5-09
Ναι μεν, ΜΙΧΑΗΛ ALDEBARAN συμπληρώνεις και ανεβάζεις το επίπεδο γύρω από το θέμα του Προμηθέα και της φωτιάς, το οποίο έθιξα απαντώντας στο ερώτημά σου για τις “πρωτιές” του κόκκινου χρώματος, όμως ανοίγεις μεγάλη συζήτηση.
Δεν ξέρω αν το θέμα θα έλξει και άλλους να συμμετέχουν, πάντως δηλώνω άγνοια για τον όρο ΣΟΥΣΟΥΜΝΑ που παραθέτεις με ερωτηματικό πλάι στο “κούφιο καλάμι”.
Η υπενθύμισή σου στην λεπτομέρεια του μύθου, ότι δηλαδή ο Προμηθέας έκρυψε την κλεμμένη φωτιά μέσα σε ένα κούφιο καλάμι ώστε να την φυγαδεύσει από τον Όλυμπο (τους θεούς) και να την φέρει στους ανθρώπους, κίνησε τη σκέψη μου.
Ο άνθρωπος χωρίς την εσωτερική φλόγα (φωτιά = νοητικός σπινθήρας, όπως ανέφερες) παραμένει ένα “κούφιο καλάμι”.
Άρα, ο προνοητικός Προμηθέας φρόντισε με τη φωτιά να γεμίσει με νοητικό σπινθήρα τον μέχρι τότε “κούφιο” άνθρωπο.
Όσο για το συκώτι, που κατά την αρχαιότητα ήταν το κέντρο των συναισθημάτων (αντί της καρδιάς, όπου τα τοποθετούμε σήμερα) κτλ. έχουμε να πούμε αρκετά πράγματα.
Διαφωνώ πως είναι προτιμότερο να κατατρώει το πνεύμα το συκώτι. Ο Ηρακλής μάλλον καθυστέρησε κάπως και ο αετός (πνεύμα) κατάπιε περισσότερο συκώτι (αίσθημα) απ’ όσο έπρεπε. Το δε οινό-πνευμα (ένας άλλος κοκκινωπός θεός, ο Διόνυσος) παίζει κι’ αυτό τον ρόλο του όταν χρησιμοποιείται σωστά! Είναι η φωτιά με την οποία πυροδοτεί ο Διόνυσος το ξεκίνημα της εσωτερικής ανέλιξης, ερεθίζοντας με το κάψιμό της την Κουνταλίνι ωθώντας την να εγκαταλείψει την κόκκινη φωλιά της, ανερχόμενη προς τα επάνω κέντρα (τσάκρας).
Κοινωνείτε με Δήμητρα (άρτον) και Διόνυσο (οίνον) προτρέπει ο Ευριπίδης στις Βάκχες του.
Ίσως για κάποιους που παρακολουθούν το blog, όλα αυτά να φαίνονται άσχετα με τα χρώματα. Καθόλου, θα έλεγα. Πρόκειται για “χρωματικά θέματα” που θα θιγούν μελλοντικά από τα ‘xromata.com”
Πάνος
30-5-09
Πάνο γεια σου…
Οι τρείς διαστάσεις των χρωμάτων που μας περιέγραψες, μου έδωσαν, ένα πολύ αντιπροσωπευτικό δείγμα αναλογίας, με τον άνθρωπο.
Η φωτεινότητα που προσδιορίζει το χρώμα, αναλογεί με τη πνευματική υπόσταση του ανθρώπου, που στην ιδανική της μορφή, μπορεί ν’ αποτελέσει, το φώς της ανάτασης των πνευματικών αρετών του ( φαντασίας, θέλησης, ισχύος), ενώ στη σκοτεινή της πλευρά αντιπροσωπεύει τη πτώση και το ξεπεσμό του ανθρώπου.
Η χροιά αναλογεί, στη συνεχή αλλαγή των συναισθημάτων (ψυχή), που άλλοτε αντιτίθενται, άλλοτε αναμιγνύονται και άλλοτε συγκρούονται και φέρνουν άλλοτε αποτελέσματα, άλλοτε μπέρδεμα, άλλοτε αναταραχές. Πάντοτε όμως εναλλάσσονται και ανακυκλώνονται.
Ο κορεσμός έχει να κάνει με τη πληρότητα και τη καθαρότητα του χρώματος και αναλογεί στη σωματική εξωτερική εμφάνιση και στην εσωτερική δύναμη και υγεία του σώματος. Ότι φαίνεται εξωτερικά δεν είναι απόλυτα αντίστοιχο με την εσωτερική σωματική κατάσταση, που μπορεί να κρύβει αδυναμίες και ασθένειες. Πολλές φορές το περίβλημα δεν αντιπροσωπεύει το περιεχόμενο. Αυτά τα ολίγα….
ευχαριστώ Ιωάννα
11-6-09
Πάλι μ’ έβαλες στην πρίζα, Πάνο μου, παρότι κάποια στιγμή είχα κι εγώ την ίδια απορία.
Η αναζήτησή μου, εντέλει, κατέληξε στο εξής αποτέλεσμα, το οποίο θα ’θελα να μου επιβεβαιώσεις αν όντως ισχύει:
1)Κίτρινο = Πατήρ, αρσενικό, δημιουργία, βούληση, σφαίρα πνεύματος
2)Μπλέ:Υιός (αλλά και η Μητέρα του), θηλυκό, συντήρηση, αγάπη-σοφία, σφαίρα ψυχής και
3)Κόκκινο: Άγιο Πνεύμα, καταστροφή, δράση, σφαίρα σώματος
Επίσης μου θυμίζουν την Τριάδα στο Ινδικό Πάνθεο: Βράχμα, Βισνού και Σίβα. Οπότε διερωτώμαι: το κίτρινο, εκτός από δισυπόστατο, μήπως είναι και Ερμαφρόδιτο;
Τέλος, μου άρεσε πολύ η αντιστοίχηση του comment που έκανε η IOANNA στο post: Η εκδήλωση της τριαδικότητας.
Βγαίνουν λοιπόν νέα ερωτήματα και σε συνδυασμό με τα “Ανοιξιάτικα ερωτήματα”:
Αν Ερμαφρόδιτος = κίτρινο (κι εδώ ελπίζω να μην βιάζομαι και αυθαιρετώ), πώς αυτό προκύπτει, όταν είναι σύνθεση του κίτρινου (Ερμής) και του πράσινου (Αφροδίτη); Επίσης, πώς η Αρμονία είναι πράσινη (ισορροπία, αρμονία αντιθέτων) κι όχι καφέ, ως σύνθεση και τέκνο του κόκκινου Άρη και της πράσινης Αφροδίτης; Παίρνει μόνο απ’ τα “γονίδια” της μητέρας της; Ο Μάιος (2β) γιατί είναι πάλι κόκκινος, όπως ο Μάρτης κι όχι κίτρινος, όπως ο Ερμής (μήπως γιατί η Μαία γεννά και ξεγεννά κάτι λουσμένο στο αίμα); Τέλος, ποιός ο λόγος, που στο (4β) χρωματίζεις δις το αρχικό γράμμα του Ερμή με μωβ χρώμα; Ζαλίστηκα ελαφρώς κι ελπίζω να μη ζάλισα και σένα.
ΜΙΧΑΗΛ ALDEBARAN
12-6-09
Οι τρεις διαστάσεις των χρωμάτων IOANNA, κάτι άγνωστο για ’μένα μέχρι πριν μερικά χρόνια, βεβαιώνουν την ταύτισή τους (των χρωμάτων) και τις δυνατότητές τους μέσα στον τρισδιάστατο κόσμο εντός του οποίου έχει εγκλωβιστεί το ανθρώπινο ον από τον περιοριστικό νόμο!
Αυτός ο περιοριστικός νόμος είναι ο ίδιος που Φέρει το (ορατό) Φως, ακριβώς για να περιορίζει την αντίληψή μας σε μέρος του συνόλου, με μια από τις αισθήσεις μας, όπως εξάλλου κάνει και με τις υπόλοιπες, ώστε να μας κρατεί δέσμιους στον κόσμο των τριών διαστάσεων.
Όμως ο νόμος των αναλογιών έρχεται επίκουρος στην απελευθέρωση της σκέψης και της αντίληψης, μέσα και έξω από τα τρισδιάστατα δεσμά. Έτσι λοιπόν κι εσύ αντιλαμβάνεσαι μια αναλογία μεταξύ ανθρώπου και των τριών διαστάσεων των χρωμάτων.
Την αναλογία της φωτεινότητας προς την πνευματική υπόσταση του ανθρώπου, την αντιλαμβάνομαι, όπως την διατυπώνεις. Το ίδιο και την χροιά προς τα συναισθήματα. Δεν κατανοώ πλήρως την αναλογία του κορεσμού!
Μήπως εννοείς τη διάσταση που πιθανόν να υφίσταται μεταξύ της εξωτερικής εμφάνισης και του πραγματικού εσωτερικού κόσμου ενός ανθρώπου; Δηλαδή, ενώ εμφανισιακά δείχνει πλήρης (κορεσμένος) εσωτερικά έχει κενά (χάσματα);
Πάνος
18-6-09
Άλλαι μεν βουλαί ανθρώπων, ΜΙΧΑΗΛ ALDEBARAN, άλλα δε θεοί κελεύουν. Μόλις διάβασα το comment σου, με το ζόρι κρατήθηκα να μην απαντήσω αμέσως (αφήνω επίτηδες να περάσει ένα χρονικό διάστημα πριν απαντήσω), όμως λόγοι ανωτέρας βίας με ανάγκασαν να καθυστερήσω περισσότερο. Ήθελα να σε βγάλω από την πρίζα, ή να σε βάλω περισσότερο (το ίδιο κάνει) γιατί μη νομίζεις ότι δεν με ηλεκτροδοτείς κι’ εσύ με αυτά που γράφεις!
Δεν επιβεβαιώνω τίποτε. Θα έλθει η ώρα των επιβεβαιώσεων! Απλώς, αναπολώ, τότε, πριν χρόνια, στην πρώτη μου δημόσια ομιλία για τα χρώματα στο ALDEBARAN, με παίδευε αυτό το ερώτημα. Με περισσότερες παρωπίδες στις σκέψεις μου τότε, θεωρούσα το μπλε χρώμα αρσενικό (και μόνο), ενώ μου είχε παραδοθεί μια Θεότης αναμφισβήτητα Πατρική! Πατήρ λοιπόν = Σοφία = αρσενικό = μπλε. Κάτι όμως δεν μου πήγαινε καλά!
Φεύγοντας από την ομιλία, γύρισε ο Κωνσταντίνος, νεαρούλης τότε, και μου είπε: Τί βασανίζεσαι; ο Θεός είναι Κίτρινος! Εσύ δεν λες ότι η Φύση είναι ο καλύτερος Παιδαγωγός; Κοίταξε τον φωτοδότη Ήλιο! Την πλησιέστερη θεότητα προς τον γήινο άνθρωπο! Δεν είναι Κίτρινος;
Σοκαρίστηκα. Κατάλαβα όμως ότι η Μεγάλη Αρχή είναι δισυπόστατη, όπως το κίτρινο. Και Πατέρας και Μάνα! Ουδέτερη, άφυλη, ερμαφρόδιτη, όπως θες πες την.
Τώρα δημιουργείται μπέρδεμα με τους άλλους δυο όρους. Μπλε – κόκκινο. Αρσενικό – θηλυκό. Υιός – Άγιο Πνεύμα.
Τί γίνεται εδώ; Ποιός είναι ποιός; Πρόκειται για όρους με εναλλασσόμενες αντιστοιχίες.
Υπάρχει ένα περίεργο φυσικό φαινόμενο εναλλαγής επιπέδων. Ευκολονόητο στις οκτάβες του πιάνου, όπου μεταβαίνουμε από την μια οκτάβα στην άλλη, αλλάζοντας ηχητικό επίπεδο.
Παρόμοια εναλλαγή συμβαίνει σε φωτεινές πηγές, όπου ένα μπλε φως μετατρέπεται σε κόκκινο (δες: Μυστικά των Χρωμάτων, κεφ.62). Η εναλλαγή αυτή συμβαίνει σε σημείο σχετικό με την ταχύτητα της φωτεινής πηγής και την αντίθετη κίνηση του παρατηρητή.
Πω, πω, πω! Θέλω να πω τόσα πολλά για το μωβ του Ερμή, το χρώμα της Αρμονίας και τόσα άλλα που ύφανες πυκνά μέσα στο comment σου. Σταματώ εδώ γιατί διαφορετικά θα γράψω ολόκληρα κατεβατά.
Θα επανέλθω όμως, μόλις με προκαλέσεις, επαναλαμβάνοντας τα ερωτήματά σου, πιο αραχνοΰφαντα, παρακαλώ!
Πάνος
20-6-09
admin is | Topic: σκέψεις σχόλια άρθρα φίλων | Tags: None
No Comments, Comment or Ping
Reply to “Σκεψεις κι αποψεις 4.”