Συνεντευξη με τα χρωματα [δ’] : είμαστε 6 ή μήπως 7;
Η «Συνέντευξη με τα χρώματα» είναι μια προσπάθεια τακτοποίησης των όσων έχουν ειπωθεί (και θα ειπωθούν) για τα χρώματα, σε μια σειρά, ας πούμε, εύπεπτης διδακτικής ύλης, για όλους όσοι θέλετε να «μάθετε» τα χρώματα και τον κόσμο τους.
Η σειρά έχει την μορφή μιας υποτιθέμενης, διδακτικής, συνέντευξης των χρωμάτων προς τον άνθρωπο.
Συνέντευξη με τα χρώματα
[δ΄]
Είμαστε 6, ή μήπως είμαστε7;
Τελικά, όπως βλέπεις άνθρωπε, στο κάλεσμά σου για μια συνέντευξη με τα χρώματα, ανταποκριθήκαμε ήδη τα 3 βασικά και τα τρία παράγωγα, δηλαδή η βασική εξάδα των χρωμάτων, τα χρώματα του φάσματος, της Ίριδας, όπως μας αποκαλείς διαφορετικά.
Ω! ναι! Η Ίρις, η θεά των χρωμάτων, είναι αυτή που στο πρόσωπό της εκφράζονται τα ομαδικά χαρακτηριστικά μας, είναι αυτή που μας εκφράζει σαν σύνολο… Σπουδαία, μεγάλη και πανάρχαια θεότητα… Φυσικά και θα αναφερθούμε σε αυτήν κατά την διάρκεια της συνέντευξης.
Προς το παρόν ας ξεδιαλύνουμε μια παρεξήγηση γύρω από την Ίριδα και τα χρώματά της. Είχες καθιερώσει άνθρωπε την άποψη πως τα χρώματα της Ίριδας είναι 7. Αυτή την πληροφόρηση την πέρασες τόσο έντεχνα ώστε ακόμα και σήμερα η πλειονότητα των ανθρώπων είναι σίγουρη πως είμαστε 7 και όχι τα 6 που είμαστε στην πραγματικότητα.
Υπαίτιος γι’ αυτό είναι ο Ισαάκ Νεύτων, στον οποίο βεβαίως και θα αναφερθούμε αναλυτικά κάποια στιγμή. Ο Νεύτων, ο οποίος με το πείραμά του απέδειξε πως το φως διαθλώμενο αναλύεται στα χρώματα της Ίριδας, ήταν μέλος μιας κάποιας μυστικιστικής φατρίας, όπου σαν τις περισσότερες εξ αυτών, θεωρούσαν πολύ σημαντικό τον αριθμό 7, τον ιερό αριθμό, όπως αποκαλείται, τον σεβαστό αριθμό, όπερ και η σημασία του ονόματός του στα ελληνικά, όπου ο σεβαστός καλείται και σεπτός, το αρχικό σίγμα έγινε δασεία και μας έμεινε το δασυνόμενο «επτά» σαν το όνομα αυτού του αριθμού.
Ένας αριθμός τόσο σημαντικός στα πιστεύω του επιστήμονα εκείνου, δεν υπήρχε περίπτωση να μην βρίσκεται μέσα σε κάτι τόσο σπουδαίο, σαν το φάσμα, του οποίου την λειτουργία μόλις είχε ανακαλύψει, οπότε έψαξε ο Νεύτων, έσπασε το κεφάλι του και το βρήκε. Το μπλε!
Η λωρίδα του μπλε χρώματος διαφέρει αρκετά στις άκρες της. Από την μια είναι πολύ σκούρο, από την άλλη προς το πράσινο, κυανίζει… Οπότε, ιδού η λύση του προβλήματος. Έχουμε δυο μπλε. Ένα σκούρο και ένα ανοιχτό, οπότε με το διπλό μπλε, αυτομάτως τα 6 χρώματα του φάσματος έγιναν 7.
Αχ, κύριε Νεύτωνα! Γιατί έκανες τα εύκολα δύσκολα και μας έριξες σε πλάνη από την οποία ξεφεύγουμε εδώ και μόλις μερικές δεκαετίες;
Μας ήθελες 7; Να μια σωστότερη λύση. 6 εμείς και ένα το σύνολό μας, η Ίρις = 7.
Βεβαίως και υπάρχει μια ορθότερη ταύτισή μας με τον αριθμό 7, αλλά για να την κατανοήσεις άνθρωπε, πρέπει πρώτα να απαντήσουμε στο ερώτημά που μας έθεσες προηγουμένως, όταν αναφερθήκαμε στα παράγωγα χρώματα. Εξέφρασες την απορία «πώς εμείς τα βασικά, παράγουμε, γεννάμε, τα συμπληρωματικά μας παράγωγα χρώματα;» και ζήτησες να στο κάνουμε πιο κατανοητό.
Επειδή δεν σου είναι εύκολο να καταλάβεις μια γέννηση χωρίς πατέρα και μητέρα, χωρίς δηλαδή την ένωση αρσενικού και θηλυκού, όπως συμβαίνει στο είδος σου και στο μεγαλύτερο τμήμα του ζωικού κόσμου, άκουσε αυτό:
Ας υποθέσουμε ότι κι εμείς έχουμε φύλο, είμαστε αρσενικά και θηλυκά και σαν τέτοια ζευγαρώνουμε. Ας πούμε πως εγώ το Κόκκινο, που στατιστικά αποδεδειγμένα με προτιμούν οι γυναίκες, είμαι το θηλυκό. Τότε, το ακριβώς αντίθετό μου (στις ιδιότητες και στην διάταξη) βασικό χρώμα, το μπλε, είναι το αρσενικό. Ζευγαρώνουμε λοιπόν τα δυο μας και παράγουμε, γεννάμε δηλαδή με την ένωσή μας, το μωβ. Εύκολα κατανοητό αυτό, έτσι; Ωραία! Έλα όμως που ζευγαρώνω και με το κίτρινο και παράγουμε το πορτοκαλί. Πολύ καλά θα μου πεις. Είναι και το κίτρινο αρσενικό!
Έλα μου, ντε! Σε ρωτώ με την σειρά μου: «Πώς το κίτρινο, πού αμέσως το θεώρησες αρσενικό, ζευγαρώνει και με το αρσενικό μπλε και γεννούν το πράσινο;»
Μη βιάζεσαι να ανακαλέσεις τόσο απερίσκεπτα και να μου πεις πως έκανες λάθος και πως το κίτρινο είναι θηλυκό, γιατί σ’ αυτήν την περίπτωση πώς μπορεί να ζευγαρώνει και μαζί μου, που είμαι θηλυκό, και δυο θηλυκά να γεννάμε το πορτοκαλί; Άρα, κάτι περίεργο συμβαίνει εδώ. Να το πάρει το ποτάμι; Να το πάρει!
Το κίτρινο είναι ερμαφρόδιτο, αρσενικοθήλυκο. Έχει τόσο αρσενικά, όσο και θηλυκά στοιχεία. Έτσι, με τις αρσενικές του ιδιότητες ζευγαρώνει μαζί μου και γεννάμε το πορτοκαλί, ενώ σαν θηλυκό ζευγαρώνει με το αρσενικό μπλε και παράγουν το πράσινο.
Βλέπεις λοιπόν, γεννάμε κι εμείς, περίπου όπως κι εσείς, ανά δυο γονείς ένα παιδί, τα τρία παράγωγα χρώματα, το πράσινο, το πορτοκαλί και το μωβ, που καθένα τους κληρονομεί στοιχεία κι από τα δυο γονικά χρώματα, όπως κληρονομείτε κι εσείς στο DNA σας τα γονίδια των γονέων σας, μισά από την μάνα σας και μισά από τον πατέρα σας.
Έτσι λοιπόν, το πράσινο αποτελείται από στοιχεία του μπλε και του κίτρινου χρώματος, το πορτοκαλί του κίτρινου και του κόκκινου, ενώ το μωβ έχει κληρονομήσει στοιχεία τόσο από τον μπλε πατέρα του, όσο και από εμένα, την κόκκινη μάνα του. Όμως στην περίπτωση του μωβ τα πράγματα διαφέρουν κάπως (όπως θα δούμε καλύτερα όταν αναφερθούμε στον χρωματικό κύκλο) απ’ ότι στα άλλα δυο παράγωγα.
Σε αντίθεση με το πράσινο και το πορτοκαλί, στο μωβ χρώμα τα γονικά στοιχεία είναι πολύ πιο ευδιάκριτα, τόσο που το μωβ εμφανίζεται με δυο διαφορετικές όψεις. Την κοκκινωπή του όψη, όπου κυριαρχούν τα χαρακτηριστικά του κόκκινου γονέα και την πλευρά όπου επικρατούν όσα κληρονόμησε από τον άλλον γονέα, το μπλε.
Είναι κάτι σαν σιαμαίο δίδυμο, με δυο σώματα. Έχει συνάμα δύο μορφές. Την κοκκινωπή μορφή του κι αυτήν που μπλεδίζει. Κάτι ας πούμε, σαν την δίχρωμη ινδουιστική θεότητα Χαριχάρα, που είναι ένας συνδυασμός του Βισνού με τον Σίβα.
Ονομάζεται (η θεότητα αυτή) και Σανκαραναραγιάνα, όπου η μια πλευρά της, η Σανκάρα ή Χάρα, είναι ο λευκός Σίβα, ενώ η άλλη πλευρά, η Ναραγιάνα ή Χάρι, είναι ο μπλε Βισνού. Ας μην τα μπλέξουμε όμως με την ινδουιστική θεότητα που είναι άσπρη – μπλε.
Εδώ, στην περίπτωση του μωβ χρώματος έχουμε ένα δίμορφο παράγωγο χρώμα που για διευκόλυνσή μας ονομάζουμε τις μορφές του, την μια μωβ-μπλε ή βιολέ και την άλλη που κοκκινίζει μωβ-ροζέ ή ροδοπόρφυρη. Παίρνουμε λοιπόν τις δυο μορφές του μωβ χρώματος, τις προσθέτουμε στα άλλα 5 χρώματα του φάσματος και έχουμε το σεπτόν επτά, που ήθελε και ο σερ Άιζακ Νιούτον, ο Νεύτωνας, όπως τον λέμε στα ελληνικά.
admin is | Topic: Αριθμοί και χρώματα, Αυτοί που ασχολήθηκαν με το χρώμα, Ίρις και τα χρώματά της, Κίτρινο, κόκκινο, μπλε, μωβ, Πορτοκαλί, Πράσινο, Συνέντευξη με τα χρώματα | Tags: None
No Comments, Comment or Ping
Reply to “Συνεντευξη με τα χρωματα [δ’] : είμαστε 6 ή μήπως 7;”