Τοτε που καποια λουλουδια βαφτηκαν κοκκινα
Τότε, όταν κάποια άσπρα λουλούδια βάφτηκαν κόκκινα
Μπαίνουμε στην εβδομάδα των Παθών, για τους ορθόδοξους χριστιανούς, που είναι παράλληλα ένας συμβολισμός της αναγέννησης της φύσης με προσδοκίες για ένα καλύτερο μέλλον και ανέλιξη του ανθρώπου.
Το ίδιο σήμαιναν και τα τελετουργικά περίπου παρόμοια Αδώνεια μυστήρια, που προϋπήρχαν του χριστιανισμού.
Κατά τους Ρόμπερτ Γκρέηβς και Μαίρη Ρενώ, στις πρώιμες μητριαρχικές κοινωνίες, με τον ερχομό της άνοιξης θυσιαζόταν ο εκλεκτός νεαρός βασιλικός σύζυγος και τα διαμελισμένα μέλη του σκορπιζόντουσαν τελετουργικά στους αγρούς και τα χωράφια για να επιφέρουν ευγονική καρποφορία.
Η βάρβαρη, για την εποχή μας, αυτή τελετουργία πέρασε μέσα στους μύθους του Διονύσου του Ζαγρέα, του Άδωνη, του Άττυ και σε ηπιότερη μορφή του Υάκινθου και του Νάρκισσου, αλλά και πολλών άλλων ελληνικών και ξένων μύθων, όπως ο διαμελισμός του Όσιρι, για να καταλήξει στην εγγύτερη εποχή στην θυσία της Σταύρωσης του Χριστού.
Κοινό σημείο αναφοράς στους περισσότερους μύθους εξ αυτών, ακόμα και στην χριστιανική παράδοση, είναι ότι το αίμα του θνήσκοντος πανέμορφου εκλεκτού νεαρού κυλά πάνω σε λευκά άνθη που έκτοτε μεταλλάσσονται σε κόκκινα.
Σε κάποιους από τους μύθους αναφέρονται γενικά κάποια λευκά άνθη που έγιναν κόκκινα, ενώ σε άλλους το λουλούδι προσδιορίζεται και μερικές φορές είναι ομώνυμο του ήρωα που το έβαψε με το αίμα του, όπως στην περίπτωση του Υάκινθου και του Νάρκισσου.
Στον μύθο του Άδωνη αναφέρονται δυο είδη λουλουδιών, οι λευκές ανεμώνες και τα λευκά τριαντάφυλλα.
Οι άσπρες ανεμώνες απέκτησαν το κατακόκκινο χρώμα τους καθώς βάφτηκαν από το αίμα που έτρεξε από τις πληγές που προκάλεσαν στον Άδωνη οι χαυλιόδοντες του τρομερού κάπρου στον οποίο είχε μεταμορφωθεί και του επιτέθηκε ο ζηλιάρης αντεραστής του ο Άρης, ενώ τα λευκά έως τότε τριαντάφυλλα που ήταν ανθισμένα στην γύρω περιοχή έγιναν κόκκινα από το αίμα που κυλούσε καθώς τα αγκάθια τους ξέσκιζαν τα γυμνά πόδια της θεάς Αφροδίτης, που έτρεχε ξυπόλυτη να προλάβει τον αγαπημένο της πριν ξεψυχήσει.
[Σχετικά με όλα αυτά τα προαναφερόμενα, μπορείτε να διαβάσετε σε παλαιότερα αναρτημένο άρθρο, link του οποίου σας παραθέτουμε].
Ίσως αναρωτηθείτε τώρα, γιατί έχουμε πάντα άσπρα λουλούδια που βάφονται κόκκινα από την ισχυρή βαφή του συγκεκριμένου αίματος και όχι λουλούδια κάποιου άλλου χρώματος; Επειδή το λευκό βάφεται ευκολότερα; Και πως παραμένουν έκτοτε κόκκινα, εφόσον γνωρίζουμε ότι μετά από λίγο καιρό το κατακόκκινο αίμα σκουραίνει και γίνεται καφετί;
Αν τραβήξουμε τα πέπλα της μυθολογίας, θα προσέξουμε ότι η αναφορά αυτή (που ούτως ή άλλως αναφέρεται σε παλαιότατους χρόνους) έχει να κάνει με την εξέλιξη της εννοιολογίας των χρωμάτων, όπου το πρώτο χρώμα που αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος μετά την έννοια μαύρου – άσπρου (σκότους – φωτός) είναι το κόκκινο.
Πιθανόν, λοιπόν, η μετάλλαξη των λευκών λουλουδιών σε κόκκινα, με την επίδραση του θεϊκού ή ημιθεϊκού αίματος, να σημαίνει το εξελικτικό στάδιο της ανθρώπινης αντίληψης, όταν ο άνθρωπος άρχισε να εννοεί και διαφοροποιεί τα χρώματα (αρχής γενομένης με το κόκκινο) από το φως (λευκό).*
*(Ας μην ξεχνάμε ότι κατά την αρχαιότητα, και κατά τον Αριστοτέλη (έως και αρκετά αργότερα από την εποχή του) τα άσπρα, κίτρινα και κόκκινα θεωρούνταν σαν διαβαθμίσεις ενός και του αυτού χρώματος.)
admin is | Topic: Uncategorized, εννοιολογία, Ιστορήματα με χρώματα, κόκκινο, Λευκό, Μύθοι και χρώματα | Tags: None
No Comments, Comment or Ping
Reply to “Τοτε που καποια λουλουδια βαφτηκαν κοκκινα”