Υπαρχουν οντως τα χρωματα; (β)
Ένας φυσικός απαντά
Υπάρχουν όντως τα χρώματα; (β)
Στο προηγούμενο άρθρο μας, με την απάντηση ενός φυσικού στο ερώτημα «Υπάρχουν όντως τα χρώματα;» μείναμε στην φράση:
«Το χρώμα είναι συναρπαστικό, επειδή, σε αντίθεση με την αγάπη και την τέχνη, ο υποκειμενισμός του μπορεί εύκολα να μελετηθεί.»
Συνεχίζουμε με το υπόλοιπο της απάντησης του φυσικού.
Μπορούμε να πούμε, χωρίς επιφύλαξη, ότι ένα πρόσωπο με δυσχρωματοψία βλέπει τα χρώματα με διαφορετικό τρόπο από ό,τι ένα πρόσωπο με φυσιολογική χρωματική όραση.
Διαφορετικοί άνθρωποι και ζώα βλέπουν τα χρώματα αλλοιώτικα.
Αριστερά είναι τα χρώματα όπως τα βλέπουν οι φυσιολογικοί άνθρωποι.
Δεξιά βλέπουμε τα χρώματα όπως περίπου τα βλέπουν τα περισσότερα θηλαστικά και οι άνθρωποι που έχουν δυσχρωματοψία κατά την οποία δεν ξεχωρίζουν το κόκκινο από το πράσινο
Όταν ένα φωτόνιο (ελαφρύ σωματίδιο) χτυπά το πίσω μέρος του ματιού, θα γίνει αντιληπτό εάν προσκρούσει σε φωτοδέκτη (κωνίο ή ραβδίο), η αντίληψή του δε ως χρώμα, εξαρτάται από το είδος του κωνίου στο οποίο θα προσκρούσει και το μήκος κύματος της ακτινοβολίας από την οποία προέρχεται.
Έχουμε τρία είδη κυττάρων (κωνίων), τα οποία είναι αρκετά για μια καλή χρωματική αντίληψη από ένα θηλαστικό, καθένα από τα οποία έχει μια διαφορετική πιθανότητα ανίχνευσης χρωματιστού φωτός από τα διάφορα μήκη κύματος του ορατού φάσματος. Μία από τις συνέπειες αυτής της λειτουργίας είναι ότι δεν αντιλαμβανόμαστε μια «αληθινή» εικόνα του φάσματος. Αντ’ αυτής, οι εγκέφαλοί μας έχουν μόνο τρεις τιμές να επεξεργάζονται και να δημιουργούν αυτό που θεωρούμε ως «χρώματα».
Τα τρία είδη κωνίων και η ευαισθησία τους σε φωτεινές ακτινοβολίες διαφορετικού μήκους κύματος.
Η διακεκομένη γραμμή αντιστοιχεί στην εθαισθησία των ραβδίων, τα οποία διεγείρονται από χαμηλό φωτισμό.
Ωστόσο, ορισμένα ζώα έχουν διαφορετικά είδη κωνίων που τους επιτρέπουν να βλέπουν τα χρώματα με διαφορετικό τρόπο, ή να βλέπουν άλλα μήκη κύματος του φωτός που εμείς δεν βλέπουμε καθόλου.
Για παράδειγμα, πολλά έντομα και πουλιά μπορούν να βλέπουν χρώματα στο εγγύς της υπεριώδους ακτινοβολίας, ένα τμήμα του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος πέρα από αυτό που εμείς βλέπουμε ως μωβ χρώμα και που εμείς δεν μπορούμε να δούμε.
Αριστερά, τα χρώματα όπως τα βλέπουν οι άνθρωποι.
Στη μέση μια ψεθδοχρωματική προσομοίωση του τί βλέπουν κάποια έντομα.
Δεξιά, μια ασπρόμαυρη απεικόνιση του πως φαίνεται η υπεριώδης ακτινοβολία.
Πολλά πουλιά έχουν υπεριώδη χρώματα στο φτέρωμα τους και πολλά ανθοφόρα φυτά χρησιμοποιούν υπεριώδη χρώματα για να σηματοδοτούνται και να κατευθύνουν αμέσως τα έντομα προς την γύρη τους.
Στο βαθύ ωκεανό τα περισσότερα ζώα είναι τυφλά ή έχουν πολύ περιορισμένο εύρος χρωματικής ευαισθησίας (γιατί είναι τόσο σκοτεινά εκεί), αλλά ορισμένα είδη, όπως η Μαύρη Dragonfish, πλεονεκτούν με την ικανότητα δημιουργίας κόκκινων ακτινοβολιών φωτός με τις οποίες μπορούν να δουν την λεία τους, ενώ εκείνη δεν μπορεί να τα δει.
Μπορεί να φαίνεται περίεργο το γεγονός ότι σε κάποια πλάσματα απλά "λείπουν" οι φωτοδέκτες μεγάλου εύρους ανίχνευσης του ορατού φάσματος, αλλά ας έχουμε κατά νου ότι όλοι μας (άνθρωποι και λοιπά πλάσματα) είμαστε φτιαγμένοι παρόμοια.
(συνεχίζεται)
admin is | Topic: Εξωλογισμοί, λειτουργίες όρασης χρωμάτων, Φύση και χρώματα | Tags: None
No Comments, Comment or Ping
Reply to “Υπαρχουν οντως τα χρωματα; (β)”