Ζωγραφικη και χρηση χρωματων: Michelangelo
Οι ζωγράφοι, η ζωγραφική και η χρήση των χρωμάτων
Michelangelo (1475-1564)
Ελεάζαρ και Μάθαν
Τοιχογραφία Φρέσκο από το άνω τοίχωμα της Καπέλα Σιστίνα
Σε προηγούμενη ανάρτηση υποσχεθήκαμε ότι θα δούμε πλέον αναλυτικότερα την χρήση των χρωμάτων από τους ζωγράφους σε κοντινότερες προς εμάς εποχές, όπως μας την παρουσιάζει το BBC στο άρθρο του Colour in paintings (το χρώμα στους πίνακες ζωγραφικής). Πρόκειται για την ανάλυση της χρήσης των χρωμάτων (και την τεχνοτροπία) 20 γνωστών ζωγράφων από τον Μεσαίωνα έως σήμερα άρρηκτα δεμένους με το ζωγραφικό πνεύμα (και ρεύμα) της εποχής τους, ξεκινώντας από τους παλαιότερους χρονολογικά, φθάνοντας στους κάπως νεότερους.
Για κάθε ζωγράφο και την τεχνική του –η οποία αντικατοπτρίζει το πνεύμα της και τη τεχνοτροπία της εποχής του- θα αναφερόμαστε σε ένα γνωστό έργο του.
Την προηγούμενη φορά ασχοληθήκαμε με τον μεσαιωνικό ζωγράφο Duccio di Buoninsegna από την Σιένα της Τοσκάνης.
Τώρα προχωράμε από τον Μεσαίωνα στην Αναγέννηση, όπου θα εστιαστούμε σε ένα φρέσκο, μια τοιχογραφία, ενός από τους γνωστότερους αντιπροσώπους της αναγεννησιακής ζωγραφικής, του Μιχαήλ Άγγελου, επιλέγοντας από το έργο του τις τοιχογραφίες της Καπέλα Σιστίνα και πιο συγκεκριμένα το κομμάτι που τιτλοφορείται ως Ελεάζαρ και Μάθαν.
Οι τοιχογραφίες του Μιχαήλ Άγγελου στο ταβάνι και τα τοιχώματα της Καπέλα Σιστίνα, του γνωστού παρεκκλησιού της Ρώμης, έχουν «καθαριστεί» πριν λίγες δεκαετίες και φάνηκαν πλέον τα ζωντανά, φωτεινά αρχικά χρώματα που είχαν επιλεχθεί από τον ζωγράφο.
Με το πέρασμα του χρόνου, το ταβάνι και οι τοίχοι της καπέλα Σιστίνα είχαν καλυφθεί με καπνιά και ρύπους από τα κεριά και την ατμόσφαιρα αποθέτοντας μια σκούρα επίστρωση πάνω στις τοιχογραφίες.
Κάποιοι ειδικοί υποστήριζαν ότι ο ίδιος ο Μικελάντζελο έθεσε μια σκοτεινή επίστρωση πάνω στα χρώματα για να τα κάνει να φαίνονται πιο μουντά, όμως ο «καθαρισμός» των τοιχογραφιών απέδειξε πως δεν ήταν έτσι και αποκάλυψε ότι τα χρώματα που χρησιμοποιήθηκαν ήταν τα πιο λαμπερά και έντονα που μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν.
Ο Μιχαήλ Άγγελος χρησιμοποιούσε την τεχνική του φρέσκο κατά την οποία χρησιμοποιείται άσπρος γύψος σαν χρωστικό μέσο συγκράτησης των βαφών. Οι χρωστικές ουσίες διαλύονται σε νερό και απλώνονται πάνω στην γύψινη επίστρωση, όσο ακόμα αυτή είναι υγρή. Οι χρωστικές απορροφώνται από τον γύψο, ενώνονται με αυτόν και όταν στεγνώσει έχουμε ένα σταθερό χρωματικό αποτέλεσμα. Οι ζωγραφιές και τα χρώματα παραμένουν αμετάβλητα όσο διαρκεί η γύψινη υπόστρωση.
Ο λευκός γύψος λειτουργεί σαν λευκή χρωστική γι’ αυτό τα φρέσκο δείχνουν σαν να είναι φτιαγμένα από κιμωλία.
Τα φρέσκο είναι μια δύσκολη τεχνική γιατί ο καλλιτέχνης πρέπει να δουλεύει πολύ γρήγορα, απλώνοντας μια λεπτή επίστρωση από υγρό γύψο σε μια μικρή περιοχή του τοίχου ή του ταβανιού, όπου πρέπει να εργασθεί στην συνέχεια κατ’ ευθεία, σχεδιάζοντας και απλώνοντας τα χρώματά του πριν να στεγνώσει η επιφάνεια, οπότε δεν έχει χρόνο για περίπλοκες λεπτομέρειες και δεν μπορεί να διορθώσει τυχόντα λάθη.
Καθώς ο γύψος στεγνώνει τα χρώματα τείνουν να γίνουν φωτεινότερα και δεν μπορούν να επανορθωθούν.
admin is | Topic: Ζωγράφοι και ζωγραφική, Τέχνες και χρώματα | Tags: None
No Comments, Comment or Ping
Reply to “Ζωγραφικη και χρηση χρωματων: Michelangelo”