Ο Γλάδστων και το “Ομηρικό” χρωματικό θέμα (28 α) [χρωματικές συνομιλίες] – Gladstone, Homer and colors
Χρωματικές Συνομιλίες (28α)
Ο κύριος Γλάδστων και το «ομηρικό» χρωματικό θέμα του
Την προηγούμενη φορά, ατενίζοντας από μακριά τις πρωταρχικές χρωματικές συνειδητοποιήσεις του ανθρώπου, σταματήσαμε κάνοντας μια παρένθεση όπου αναφέρθηκε το όνομα του Γλάδστωνα και ο ισχυρισμός του ότι οι αρχαίοι Έλληνες έπασχαν από ελλιπή χρωματική όραση.
Ποιος ήταν αυτός ο Γλάδστων, γιατί απασχολεί τις «χρωματικές συνομιλίες», ποια η σχέση του με τα χρώματα και γιατί «ανακάτεψε» τους αρχαίους Έλληνες με τα χρώματα, δημιουργώντας «ζήτημα»;
Μάλιστα, τόση έκταση έλαβε το θέμα που δημιούργησε ο Γκλάντστόουν (όπως είναι η αγγλική προφορά του ονόματός του), ώστε απέκτησε τέτοια δημοτικότητα και φήμη, που κατέληξε πρωθυπουργός της Αγγλίας, όχι μόνο μια, αλλά τέσσερις φορές.
Πριν αναφερθούμε σε αυτόν, οφείλουμε να σημειώσουμε πως παρά το φαινομενικά ανθελληνικό ζήτημα που προκάλεσε με την άποψή του, ήταν σπουδαίος ομηριστής, ελληνιστής και αγαπούσε την αρχαία Ελλάδα. Στα μέσα όμως, του 19ου αιώνα που έζησε, οι επιστήμες της γλωσσολογίας και εννοιολογίας ήταν πολύ πιο πίσω από την εποχή μας και οι άνθρωποι τότε δεν γνώριζαν όσα ειπώθηκαν σε προηγούμενα άρθρα των «χρωματικών συνομιλιών» για την εννοιολογική αντίληψη των χρωμάτων.
Ο William Ewart Gladstone το 1857, μελέτησε τον Όμηρο και σημείωσε τις χρωματικές αναφορές στα ομηρικά έπη, οι οποίες είναι ελάχιστες και περιορίζονται στην απόδοση του άσπρου, μαύρου και κόκκινου χρώματος. Επειδή από τα τέλη του προηγούμενού του αιώνα, η επιστήμη ασχολήθηκε με την ελαττωματική χρωματική αντίληψη (κάτι καινούργιο και ενδιαφέρον για την εποχή εκείνη), από τα πορίσματα της μελέτης του ο κύριος Γλάδστων αποφάνθηκε και υποστήριζε πως οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, και δη της εποχής του Ομήρου, έπασχαν από ελαττωματική χρωματική αντίληψη και έβλεπαν μόνο το κόκκινο χρώμα.
Η άποψή του ενισχύθηκε από τις ανακαλύψεις αρχαιοελληνικών ευρημάτων, που ήταν σε έξαρση τότε, από τα οποία απουσίαζε το χρώμα. Κοκκινόμαυροι αμφορείς και αγάλματα, όπως και ναοί, στο φυσικό λευκό του ελληνικού μαρμάρου τεκμηρίωναν την άποψή του. Μόνο μετά από πολύ καιρό, αποδείχτηκε η πλάνη, από τους αντιπάλους της θεωρίας του, που ανακάλυψαν ίχνη βαφής στα περισσότερα αγάλματα. Σήμερα γνωρίζουμε πως ακόμα και ο Παρθενώνας ήταν πλούσια και πολύχρωμα βαμμένος.
Translated into English
Gladstone and the "Homeric" color issue
Last time, looking from away on human’s realization of the primary colors, we stopped by a parentheses, where indicated the name of Gladstone and his claim that the Greeks suffered from poor color vision.
Who was this Gladstone, why his name stated in the "color conversations”, what is his relationship with colors and why he "involves" ancient Greeks in a colors creating "issue "?
Indeed, such was the extent of matter created by Gladstone that gained such popularity and reputation, which led him to be Prime Minister of England, not just once but four times.
Before we mention it, we must note that despite the apparently anti-Hellenic issue that he caused he was a great Homeric scholar, Hellenist and he loved ancient Greece.
But in the middle of 19th century that he lived, the sciences of linguistics and conceptual were very behind and people did not know what was stated in previous articles of "color conversations" about the conceptual perception of colors.
William Ewart Gladstone in 1857 studied Homer and his chromatic references in the Homeric epics, which are minimal and limited to the performance of white, black and red. Since the end of last century, science has dealt with the defective color perception (something new and interesting for that time), and by the discoveries on his studies Gladstone claimed that our glorious ancestors, particularly at the time of Homer, were suffering from defective color vision and saw only red color.
His view was reinforced by the discoveries of ancient finds, which rise at his time and from the absence of color at those discoveries. Russet vases, statues and temples in natural white Greek marble supported his theory. His fallacy proved long after by the opponents of his theory, who discovered traces of paint on most statues. Now times we now know that even Parthenon was painted richly and colorful.
admin is | Topic: Χρωματικές Συνομιλίες | Tags: None
No Comments, Comment or Ping
Reply to “Ο Γλάδστων και το “Ομηρικό” χρωματικό θέμα (28 α) [χρωματικές συνομιλίες] – Gladstone, Homer and colors”