xromata.com


Φθοριζοντα ορυκτα [Β]

 

Τα φθορίζοντα ορυκτά

[Β]

 

Τα φθορίζοντα ορυκτά [μέρος Α] :

https://xromata.com/?p=12789

 

 

 

Για να εννοήσουμε την λειτουργία των φθοριζόντων ορυκτών πρέπει να πούμε δυο λόγια για τις υπεριώδεις ακτινοβολίες.

Το υπεριώδες φως είναι οποιοδήποτε φως μήκους κύματος από 10 έως 400 νανόμετρα (ένα τεράστιο εύρος).

Ονομάζεται υπεριώδες επειδή αυτά τα μήκη κύματος είναι πέρα από το ιώδες (και επομένως αόρατα από εμάς).

Υπάρχουν πολλά αναγνωρισμένα υποσύνολα υπεριώδους φωτός.

 

 

Η υπεριώδης ακτινοβολία Α (ή UVA ή UV ακτινοβολία μακρών κυμάτων) είναι κοινώς γνωστή ως «μαύρο φως» και οι περισσότεροι άνθρωποι είναι εξοικειωμένοι με τα αποτελέσματά της που κάνουν τα λευκά ρούχα να λάμπουν στο σκοτάδι.

Αυτό οφείλεται σε ειδικές λευκαντικές χημικές ουσίες στα απορρυπαντικά.

Η UVA ακτινοβολία εκτείνεται στα μήκη κύματος από τα 400 nm έως τα 315 nm και δεν προκαλεί ηλιακό έγκαυμα, αν και καταστρέφει το κολλαγόνο (γήρανση του δέρματος) και έχει ενοχοποιηθεί ως παράγοντας καταρράκτη.

Καταστρέφει τη βιταμίνη Α στο δέρμα και δημιουργεί ελεύθερες ρίζες που μπορεί να είναι υπεύθυνες για τις περισσότερες ζημιές που μπορεί να προκαλέσει.

Η UVA περιλαμβάνει πάνω από το 98% της υπεριώδους ακτινοβολίας στο ηλιακό φως στην επιφάνεια της Γης. Είναι επίσης υπεύθυνη για το γρήγορο (βραχυπρόθεσμο) μαύρισμα που προκύπτει από την οξείδωση της μελανίνης και την απελευθέρωσή της από τα κύτταρα του δέρματος.

 

 

Η υπεριώδης ακτινοβολία B (ή UVB ή UV μεσαίου κύματος) είναι τα μήκη κύματος μεταξύ 315 nm και 280 nm. Αυτά τα μήκη κύματος είναι υπεύθυνα για τα περισσότερα ηλιακά εγκαύματα και καρκίνο του δέρματος, καθώς και για τις εξαιρετικά ευεργετικές επιδράσεις της βιταμίνης D που το δέρμα παράγει φυσικά σε τεράστιες ποσότητες κατά την έκθεση στην UVB.

 

 

Το δέρμα ανταποκρίνεται επίσης στην υπεριώδη ακτινοβολία UVB παράγοντας περισσότερα χρωστικά κύτταρα του δέρματος (χαρίζοντας το μαύρισμα που διαρκεί δύο ημέρες για να δημιουργηθεί), το οποίο είναι πολύ αποτελεσματικό στην παρεμπόδιση της υπεριώδους ακτινοβολίας και στην πρόληψη της βλάβης. Σημειώστε ότι η απόκριση των περισσότερων φθοριζόντων ορυκτών στην UVB (UV μεσαίου κύματος) δεν περιγράφεται, αν και ορισμένα «μαύρα φώτα» εκπέμπουν UVB ως συστατικό της υπεριώδους ακτινοβολίας ευρέος φάσματος.

Η υπεριώδης ακτινοβολία C (ή UVC ή υπεριώδης ακτινοβολία βραχέων κυμάτων) καλύπτει το εύρος μήκους κύματος από 280 nm έως 100 nm, αν και τα μήκη κύματος κάτω των 200 nm απορροφώνται έντονα από το οξυγόνο στον αέρα.

Σημειώστε ότι οι συνηθισμένοι λαμπτήρες φθορισμού χρησιμοποιούν ατμό υδραργύρου που εκπέμπει κυρίως στα 254 nm και το εσωτερικό του σωλήνα είναι επικαλυμμένο με διάφορα ορυκτά που φθορίζουν για να δημιουργήσουν το λευκό (ή άλλο) φως που θα εκπέμπεται. Απλώς η παράλειψη αυτών των φωσφόρων και ο αποκλεισμός μεγαλύτερων μηκών κύματος θα είχε ως αποτέλεσμα μια λάμπα UV βραχέων κυμάτων.

 

 

Λαμπτήρες που είναι διαθέσιμοι στους συλλέκτες μπορεί να είναι πολύ διασκεδαστικοί και χρήσιμοι για την αναγνώριση ορυκτών, ωστόσο είναι επικίνδυνο να κοιτάξετε την πηγή φωτός βραχέων κυμάτων (μπορεί να προκαλέσει τύφλωση) και δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται χωρίς την επίβλεψη ενηλίκου.

Δείτε τον πίνακα των βραχέων κυμάτων φθορισμού ορυκτών.

Προτιμάται ένας λαμπτήρας που μπορεί να εκπέμπει ξεχωριστά φως μακρών και βραχέων κυμάτων, καθώς πολλά φθορίζοντα ορυκτά εκπέμπουν διαφορετικά χρώματα κάτω από διαφορετικά μήκη κύματος και μερικά φθορίζουν μόνο κάτω από το ένα αλλά όχι στο άλλο.

 

 

Θυμηθείτε, όσο μικρότερο είναι το μήκος κύματος, τόσο μεγαλύτερη είναι η ενέργεια ανά φωτόνιο, και επομένως τόσο πιο επικίνδυνη είναι η ακτινοβολία.

Η UVA είναι λιγότερο επικίνδυνη από την UVB, η οποία είναι λιγότερο επικίνδυνη από την UVC.

Τα ακόμη μικρότερα μήκη κύματος του υπεριώδους φωτός (VUV Vacuum UV, και EUV Extreme UV) είναι ακόμη πιο επικίνδυνα, αλλά ευτυχώς απορροφώνται από τον αέρα και αποτελούν κίνδυνο μόνο κατά τη στενή έκθεση σε μια πηγή όπως έναν ηλεκτροσυγκολλητή ηλεκτρικού τόξου.

Η ενεργοποίηση φθορισμού στα ορυκτά μπορεί να μην συμβαίνει σε όλα τα δείγματα του ορυκτού επομένως πρέπει να λαμβάνεται μέριμνα στην αναγνώριση ορυκτών, με χρήση φθορισμού UV.

Ορισμένα ορυκτά θα έχουν σταθερά χρώματα καθώς θα φθορίζουν πάντα κόκκινο, για παράδειγμα, ενώ άλλα ορυκτά μπορεί να έχουν πολλά διαφορετικά χρώματα από τη μια τοποθεσία στην άλλη.

 

 

Επίσης, ένα δείγμα μπορεί να φθορίζει και ένα άλλο δείγμα του ίδιου ορυκτού μπορεί να μην φθορίζει καθόλου.

Πώς μπορεί λοιπόν ο φθορισμός να βοηθήσει στον εντοπισμό ορυκτών;

Εάν δύο ορυκτά είναι παρόμοια και ωστόσο το ένα αναφέρεται ως πιθανό φθορίζον ορυκτό, μια δοκιμή φθορισμού θα μπορούσε να αποδειχθεί σημαντική.

 

 

Ωστόσο, εάν ένα ορυκτό δεν φθορίζει, δεν θα πρέπει να απορριφθεί τόσο γρήγορα

εκτός εάν αναφέρεται ότι το ορυκτό αυτό φθορίζει πάντα.

 

 

Ο φθορισμός δεν είναι συνήθως μια απόλυτη ιδιότητα που απαντάται σε όλα τα δείγματα ακόμη και ενός ονομαζόμενου φθορίζοντος ορυκτού, αλλά υπάρχουν ορισμένα ορυκτά που είναι τόσο αξιόπιστα όταν φθορίζουν που ο φθορισμός είναι η καλύτερη δοκιμή για τον εντοπισμό τους..

 


is | Topic: ορυκτα και χρωματα, υπεριώδης ακτινοβολία, Φύση και χρώματα | Tags: None

No Comments, Comment or Ping

Reply to “Φθοριζοντα ορυκτα [Β]”