Συνεντευξη με τα χρωματα [ριγ’]: Αλλες βασεις για την ψυχολογια του πρασινου
Η «Συνέντευξη με τα χρώματα» είναι μια προσπάθεια τακτοποίησης των όσων έχουν ειπωθεί (και θα ειπωθούν) για τα χρώματα, σε μια σειρά, ας πούμε, εύπεπτης διδακτικής ύλης, για όλους όσοι θέλετε να «μάθετε» τα χρώματα και τον κόσμο τους.
Η σειρά έχει την μορφή μιας υποτιθέμενης, διδακτικής, συνέντευξης των χρωμάτων προς τον άνθρωπο.
Συνέντευξη με τα χρώματα
[ριγ΄]
Άλλες βάσεις για την ανάπτυξη
της ψυχολογίας του Πράσινου
[δ΄]
Άνθρωπε, μόλις σου μίλησα για τις βάσεις πάνω στις οποίες αναπτύχθηκε η ψυχολογία μου, η ψυχολογία του πράσινου χρώματος.
Με άλλα λόγια αναφέρθηκα στην Άνοιξη και ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτή.
Φυσικά δεν είναι μόνο αυτή υπαίτια. Υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που επηρεάζουν την ψυχολογική μου διαμόρφωση, όμως η Άνοιξη είναι η κύρια πλατφόρμα πάνω στην οποία αναπτύσσεται η ‘πράσινη’ ψυχολογία.
Σου θυμίζω όμως τι σου είπα στην αρχή της αυτοπαρουσίασής μου.
Σου είπα πως είμαι χρώμα με πολλούς συσχετισμούς και αντιθέσεις.
Σου είπα ότι είμαι το χρώμα της αναγέννησης (άνοιξη, βλαστοί), αλλά για να επέλθει αναγέννηση πρέπει να προηγηθεί κάποιος θάνατος, οπότε είμαι επίσης και το χρώμα της αποσύνθεσης, της νεκρικής απόχρωσης, αλλά και των οργανικών εκκρίσεων όπως βλέννες, χολή, μύξες κλπ. καθώς και το βασικό χρώμα της μούχλας.
Είμαι επίσης το χρώμα πολλών αμφιβίων και ερπετών που σου είναι απεχθή, όπως πράσινα βατράχια, φίδια, σαύρες κ.α.
Σαν τέτοιο, είμαι το χρώμα με το οποίο χρωματίζεις Άνθρωπε συνήθως φανταστικά τέρατα, όπως δράκους, μάγισσες και εξωγήινους
Όπως ακούς Άνθρωπε, εκτός από την Άνοιξη είναι και άλλοι παράγοντες που καθορίζουν την ψυχολογία του πράσινου.
Το πράσινο λοιπόν έχει αρκετούς εντελώς αντίθετους συσχετισμούς.
Ενώ είναι το χρώμα που σχετίζεται από τους Ευρωπαίους και τους Αμερικανούς περισσότερο με την καλή υγεία και την υγιεινή διατροφή, είναι επίσης το χρώμα που συνδέεται συχνότερα με την τοξικότητα και τους δηλητηριασμούς.
Υπήρξε βέβαια μια σταθερή βάση για αυτή τη σύνδεση του με δηλητηρασμούς.
Τον δέκατο ένατο αιώνα πολλά δημοφιλή πράσινα χρώματα και χρωστικές ουσίες, κυρίως το verdigris, το vert de Schweinfurt και το vert de Paris, με τα οποία έβαφαν ταπετσαρίες και υφάσματα ρούχων και επιπλώσεων ήταν πολύ τοξικά, περιείχαν χαλκό ή αρσενικό και προκαλούσαν ασθένειες έως και θανάτους σε ανθρώπους που ζούσαν σε τέτοια περιβάλλοντα.
Από μια τέτοια πράσινη ταπετσαρία προήλθε και ο θάνατος του Μεγάλου Ναπολέοντα όταν ζούσε εξόριστος και απομονωμένος μέσα σε ένα σπίτι, στο νησί της Αγίας Ελένης.
Επίσης το μεθυστικό πράσινο ποτό αψέντι που ήταν κάποτε πολύ της μόδας επιδρούσε επιβλαβώς στην υγεία όσων έκαναν κατάχρησή του.
Ήταν γνωστό ως "η πράσινη νεράιδα", λόγω των παραισθήσεων και του κλονισμού της υγείας που προκαλούσε, γι’ αυτό και είχε απαγορευθεί η κυκλοφορία του εδώ και αρκετές δεκαετίες ανά τον κόσμο, έως ότου αρκετά πρόσφατα άρχισε η επανακυκλοφορία του, μέσα στο χαρακτηριστικό σκούρο πράσινο μπουκάλι του, με τόπο παραγωγής του την Τσεχία.
Μια πρασινωπή απόχρωση στο δέρμα μερικές φορές συνδέεται με ναυτία και ασθένεια.
Η έκφραση «πρασίνισες» σημαίνει δείχνεις άρρωστος.
Σε ορισμένους πολιτισμούς της Άπω Ανατολής το πράσινο χρώμα χρησιμοποιείται ως σύμβολο ασθένειας ή ναυτίας.
Μέσα στις αρνητικότητες του το πράσινο συχνά συνδέεται με τη ζήλια και τον φθόνο. Η έκφραση «πράσινο τέρας» χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Ουίλιαμ Σαίξπηρ στον ζηλιάρη Οθέλλο.
Συχνά χρησιμοποιείται η έκφραση ‘πρασίνισε από την ζήλεια του’.
Σε θρύλους, λαϊκές ιστορίες και ταινίες, οι νεράιδες, οι δράκοι, τα τέρατα και ο διάβολος εμφανίζονται συχνά ως πράσινοι.
Στο Μεσαίωνα, ο διάβολος συνήθως εμφανιζόταν είτε κόκκινος, μαύρος είτε πράσινος.
Οι δράκοι ήταν συνήθως πράσινοι, γιατί είχαν κεφάλια, νύχια και ουρές ερπετών.
Οι σύγχρονοι κινέζικοι δράκοι είναι επίσης συχνά πράσινοι, αλλά σε αντίθεση με τους ευρωπαϊκούς δράκους, είναι καλοπροαίρετοι.
Οι κινέζικοι δράκοι συμβολίζουν παραδοσιακά ισχυρές και ευοίωνες δυνάμεις, ιδιαίτερα τον έλεγχο του νερού, τις βροχοπτώσεις, τους τυφώνες και τις πλημμύρες.
Ο δράκος είναι επίσης σύμβολο δύναμης και καλής τύχης.
Ο αυτοκράτορας της Κίνας συνήθως χρησιμοποιούσε τον δράκο ως σύμβολο της αυτοκρατορικής του δύναμης.
Στην ιρλανδική λαογραφία το πράσινο χρώμα συνδέθηκε μερικές φορές με τη μαγεία, και με τις νεράιδες και τα ξωτικά.
Τα Λέπρεκαν, ο τύπος των ιρλανδικών ξωτικών που είναι γνωστά και ως φύλακες της χύτρας με τα φλουριά που βρίσκεται στην άκρη του Ουράνιου Τόξου, απεικονίζονται συνήθως με πράσινο κοστούμι, αν και πριν από τον 20ο αιώνα συνήθως περιγράφονταν ότι φορούσαν κόκκινα κοστούμια.
Στο θέατρο και τον κινηματογράφο, το πράσινο συχνά συνδέθηκε με τα τέρατα και το απάνθρωπο.
Οι πρώτες ταινίες του Φρανκενστάιν ήταν ασπρόμαυρες, αλλά στην αφίσα για την έκδοση του 1935 ‘Η Νύφη του Φρανκενστάιν’, το τέρας είχε ένα πράσινο πρόσωπο. Ο ηθοποιός Μπέλα Λουγκόζι φορούσε μακιγιάζ σε πράσινες αποχρώσεις για τον ρόλο του Δράκουλα στη σκηνική παραγωγή του Μπρόντγουεϊ 1927–1928.
Πέραν από την χρήση του πράσινου χρώματος στον κινηματογράφο για τέρατα, μάγισσες και άλλες τρομακτικές καταστάσεις, χρησιμοποιείται γενικότερα όταν η υπόθεση της ταινίας είναι σχετική με την φύση, την ανωριμότητα, την διαφθορά, δυσοίωνες καταστάσεις, ακόμα και τον κίνδυνο, το σκοτάδι και γενικότερα σε σκηνές επιστημονικής φαντασίας, μυστηρίου και μεταφυσικής.
Δυο ταινίες όπου το πράσινο χρώμα έχει παίξει σημαντικό ρόλο, είναι η κλασική ταινία «Ο Μάγος του Οζ» και ο «Ίλιγγος (ή ‘δεσμώτης του Ιλίγγου’) του Άλφρεντ Χίτσκοκ, ενώ μια τρίτη είναι το Αμελί. Επίσης κυριαρχεί, αν και σε διάφορες χροιές και αποχρώσεις, στην τριλογία ‘Μάτριξ’.
admin is | Topic: Πράσινο, Συνέντευξη με τα χρώματα, Ψυχολογία και χρώματα | Tags: None
No Comments, Comment or Ping
Reply to “Συνεντευξη με τα χρωματα [ριγ’]: Αλλες βασεις για την ψυχολογια του πρασινου”