Συνεντευξη με τα χρωματα [ριβ’]: Πράσινο, οι βάσεις της ψυχολογιας του
Η «Συνέντευξη με τα χρώματα» είναι μια προσπάθεια τακτοποίησης των όσων έχουν ειπωθεί (και θα ειπωθούν) για τα χρώματα, σε μια σειρά, ας πούμε, εύπεπτης διδακτικής ύλης, για όλους όσοι θέλετε να «μάθετε» τα χρώματα και τον κόσμο τους.
Η σειρά έχει την μορφή μιας υποτιθέμενης, διδακτικής, συνέντευξης των χρωμάτων προς τον άνθρωπο.
Συνέντευξη με τα χρώματα
[ριβ΄]
Πράσινο, η ψυχολογία του και οι βάσεις της
[γ΄]
-Γεια σου Άνθρωπε και πάλι. Είμαι το πράσινο χρώμα και συνεχίζω την αυτοπαρουσίασή μου,
Θα ήθελα να σου πω για τις επιδράσεις μου στην ψυχολογία σου, αλλά πριν αναφερθώ γενικά στην ‘ψυχολογία του πράσινου χρώματος’ θα σου μιλήσω για κάποια επιμέρους θεματάκια που διαδραματίζουν κάποιο ρόλο στην διαμόρφωση της ‘πράσινης ψυχολογίας’ έτσι ώστε ίσως κατανοήσεις τις βάσεις πάνω στις οποίες στηρίζονται οι ψυχολογικές εκφράσεις μου.
Η φύση (και σαν φύση εδώ εννοούμε τον φυτικό κόσμο) συνδέεται ως επί το πλείστον με το πράσινο χρώμα, την ζωή και την ζωντάνια.
Επομένως η φύση είναι η μεγάλη βάση για την δημιουργία της ψυχολογίας του πράσινου.
Όπως θα δεις λίγο αργότερα, η φύση δεν είναι μόνο η χλωρίδα, αλλά είναι πολύ μεγαλύτερη γιατί συμπεριλαμβάνει και την θάλασσα και τον ουρανό.
Κάποτε, πριν σχηματισθεί η έννοια του μπλε χρώματος και διαχωριστεί από την ομάδα του πράσινου, θεωρούσες αυτά τα δυο χρώματα σαν ένα και το αυτό και χρησιμοποιούσες μια ονομασία και για τα δύο.
Αυτό συμβαίνει ακόμα και σήμερα σε κάποιες γλώσσες όπως τα ιαπωνικά, τα βιετναμέζικα, τα παλαιότερα ταϋλανδικά και κινέζικα. Μία και η αυτή λέξη προσδιορίζει το χρώμα του δάσους, του ουρανού και της θάλασσας.
Οπότε καταλαβαίνεις πως εδώ η φύση έχει εκτενέστερη έννοια και δεν περιορίζεται στις καλλιέργειες και την άγρια βλάστηση.
Το πράσινο λοιπόν είναι το χρώμα που συνδέεται με την φύση, την ζωντάνια και την ζωή. Γι’ αυτό και είναι το χρώμα πολλών περιβαλλοντικών οργανώσεων, όπως η Greenpeace, και των πράσινων κομμάτων στην Ευρώπη.
Πολλές πόλεις έχουν ορίσει έναν κήπο ή ένα πάρκο ως χώρο πρασίνου, τον πράσινο πνεύμονα της πόλης και χρησιμοποιούν πράσινους κάδους απορριμμάτων και κοντέινερ τόσο στα πάρκα, όσο και αλλού, ώστε οπτικά να ενώνονται με το χρώμα της ‘φύσης’. Αυτό το πράσινο βάψιμο των κάδων απορριμμάτων και άλλων βαρέων δοχείων οφείλεται και σε έναν άλλον λόγο πιο πρακτικό. Σου δίνει την εντύπωση ότι το πράσινο σκεύος είναι ελαφρύτερο από ένα ίδιο σκεύος άλλου χρώματος, ιδίως μαύρου.
Για διαφορετικό λόγο χρησιμοποιείται συνήθως στην Ευρώπη ένας πράσινος σταυρός για τον προσδιορισμό των φαρμακείων.
Στην Κίνα, το πράσινο συνδέεται με την ανατολή, με την ανατολή του ηλίου και με τη ζωή και την ανάπτυξη.
Στην Ταϊλάνδη, το πράσινο χρώμα θεωρείται ευοίωνο για όσους γεννήθηκαν Τετάρτη (ανοιχτό πράσινο για όσους γεννήθηκαν τη νύχτα).
Το πράσινο είναι το χρώμα που συνδέεται πιο συχνά στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη με την άνοιξη, τη φρεσκάδα και την ελπίδα.
Το πράσινο χρησιμοποιείται συχνά για να συμβολίσει την αναγέννηση, την ανανέωση και την αθανασία.
Στην Αρχαία Αίγυπτο ο θεός Όσιρις, βασιλιάς του κάτω κόσμου, απεικονιζόταν πότε με πράσινη επιδερμίδα και πότε με μαύρη.
Ο Όσιρις ήταν ο θεός της γονιμότητας, της γεωργίας, της βλάστησης, της ζωής αλλά και του θανάτου, της μετά θάνατον ζωής και της ανάστασης.
Το πράσινο χρώμα του σχετιζόταν με την βλάστηση, ενώ το μαύρο με την μαύρη ίλη του Νείλου στην οποία οφειλόταν η πλούσια ευφορία της Αιγύπτου.
Το πράσινο ως χρώμα της ελπίδας συνδέεται με το χρώμα της άνοιξης.
Η ελπίδα αντιπροσωπεύει την πίστη ότι τα πράγματα θα βελτιωθούν μετά από μια περίοδο δυσκολίας, όπως η ανανέωση των λουλουδιών και των φυτών μετά τη χειμερινή περίοδο
Πράσινο επομένως είναι και το χρώμα της Άνοιξης, του ανοίγματος της φύσης και του Απρίλη (aprire = ανοίγω) όπου «ανοίγει» η φύση με το πρόσταγμα της Αφροδίτης, της θεάς της ευμορφίας και του κάλους, που το αποκορύφωμά της εκδηλώνεται την ανοιξιάτικη περίοδο όταν, η θεά μητέρα του Έρωτα, ανοίγει απλόχερα την αγκαλιά της προτρέποντας τα πάντα προς την καρποφορία.
Πράσινο λοιπόν είναι το συμβολικό χρώμα της θεάς Αφροδίτης, πράσινος και ο χιτώνας της.
Πράσινα ήταν κατά παράδοση και τα νυφικά φορέματα κατά τις περισσότερες ιστορικές περιόδους του δυτικού κόσμου, ιδιαιτέρως κατά τον Μεσαίωνα και την Αναγέννηση.
Ότι το χρώμα της θεάς είναι πράσινο επιβεβαιώνεται από τους μεσαιωνικούς αλχημικούς χάρτες όπου κάτω από το πράσινο χρώμα κατατάσσονται η Αφροδίτη και ο ομώνυμος πλανήτης, ο χαλκός, το σμαράγδι και τα ζώδια του ταύρου και του ζυγού.
Ως πράσινη χρεώνεται και μια ελάσσων θεότης, η Χλωρίς.
Η Χλωρίς, που αρχικά ονομαζόταν Μελίβοια και ήταν μια από τις 7 κόρες της Νιόβης και του Αμφίονα.
Η Νιόβη καμαρώνοντας ότι αυτή είχε 14 παιδιά (7 αγόρια και 7 κορίτσια) όλα πολύ όμορφα, καυχήθηκε ότι ήταν σαφώς καλύτερη και ευτυχέστερη από την Λητώ, την μητέρα του Απόλλωνα και της Άρτεμης, που είχε μόνο δυο, έναν γιό και μια κόρη.
Οι δυο θεοί θυμωμένοι από την κομπορρημοσύνη της Νιόβης κατά της μητέρας τους Λητούς, θέλησαν να την τιμωρήσουν και τόξευσαν με τα βέλη τους τα παιδιά της σκοτώνοντάς τα, τα μεν αγόρια ο Απόλλων, τα δε κορίτσια η Άρτεμις.
Μόνο δυο από τα παιδιά της, από τα αγόρια ο Αμύκλας κι’ από τα κορίτσια η Μελίβοια ξέφυγαν από τον αφανισμό που προκάλεσαν οι δυο θεοί στους Νιοβίδες, όπως λέγονταν συνολικά τα παιδιά της Νιόβης.
Όμως από την ταραχή της η Μελίβοια χλόμιασε, έχασε το χρώμα της για πάντα, πήρε μια χλωμή κιτρινοπράσινη χροιά και έκτοτε μετονομάστηκε σε Χλωρίδα.
Αργότερα με την συγχώνευση της ελληνικής με την ρωμαϊκή μυθολογία, ταυτίστηκε με την Φλώρα, την ρωμαϊκή θεότητα της χλωρίδας.
Το πράσινο, σαν το χρώμα της νεαρής και φρέσκιας βλάστησης είναι το χρώμα που συνδέεται συχνότερα στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες με τα νιάτα.
Επίσης συχνά χρησιμοποιείται για να περιγράψει οποιονδήποτε νεαρό, άπειρο, κατ' αναλογία με ανώριμα και άγουρα φρούτα, εξ ου και η έκφραση «άγουρα νιάτα».
Μόλις πριν από το μικρό διάλειμμα που έκανα, αφού μιλήσαμε για την αντίληψη του πράσινου χρώματος από τους οφθαλμούς, σου είπα Άνθρωπε πως το πράσινο είναι το πιο ξεκούραστο χρώμα για τα μάτια. Λόγω αυτής της ιδιότητας του ταυτίζεται με την ξεκούραση, την χαλάρωση, την ηρεμία.
Έρευνες δείχνουν ότι το πράσινο είναι το χρώμα που σχετίζεται περισσότερο με την ηρεμία, το ευχάριστο και την ανεκτικότητα. ΄
Το κόκκινο συνδέεται με τη θερμότητα, το μπλε με το κρύο και το πράσινο με μια ευχάριστη θερμοκρασία.
Το κόκκινο συνδέεται επίσης με το ξηρό, το μπλε με το υγρό και το πράσινο, στη μέση, με την υγρασία.
Το κόκκινο είναι το πιο ενεργό χρώμα, το μπλε το πιο παθητικό.
Το πράσινο, ενδιάμεσα τους, είναι το χρώμα της ουδετερότητας και της ηρεμίας, που μερικές φορές χρησιμοποιείται στην αρχιτεκτονική και την διακόσμηση για αυτούς τους λόγους. Σαν τέτοιο χρησιμοποιείται και στους θαλάμους πολλών νοσοκομείων.
Το μπλε και το πράσινο μαζί συμβολίζουν την αρμονία και την ισορροπία.
Πειραματικές μελέτες δείχνουν επίσης πως στατιστικά αυτό το κατευναστικό αποτέλεσμα βοηθά στην μείωση των αρνητικών συναισθημάτων και στην αύξηση της δημιουργικής απόδοσης.
admin is | Topic: Μύθοι και χρώματα, Πράσινο, Συνέντευξη με τα χρώματα, Φύση και χρώματα, Ψυχολογία και χρώματα | Tags: None
No Comments, Comment or Ping
Reply to “Συνεντευξη με τα χρωματα [ριβ’]: Πράσινο, οι βάσεις της ψυχολογιας του”