xromata.com


Αυτοι που μας εμαθαν τα χρωματα [26]: Charles Hayter

 

Για να παρακολουθήσετε την σειρά άρθρων υπό τον γενικό τίτλο ‘ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΜΑΘΑΝ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ’ καλό θα είναι να διαβάσετε τo εισαγωγικό 1ο άρθρο που θα βρείτε στον σύνδεσμο https://xromata.com/?p=11228 …..

 

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΜΑΘΑΝ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ

[26]

 

Charles Hayter

 

 

 

Με βάση τη θεωρία του φυσικού Thomas Young ότι όλα τα χρώματα μπορούν να παραχθούν από τα τρία βασικά χρώματα κόκκινο, μπλε και κίτρινο, ο Charles Hayter  συνέθεσε μια επιτομή σε σχήμα δίσκου με το μαύρο στο κέντρο του.

Αλλά ο Hayter δεν κάνει εδώ διάκριση μεταξύ προσθετικών μείξεων φωτεινών ακτινοβολιών και αφαιρετικών μείξεων χρωστικών ουσιών.

Από την άποψη της επιστημονικής ιστορίας, το σύστημα του Hayter ανήκει σε μια εποχή στην οποία η διαφωνία – που συνεχιζόταν από την εποχή του Νεύτωνα – σχετικά με τη φύση του φωτός και το αν αποτελείται από κύματα ή σωματίδια φαινόταν να έχει επιλυθεί τελικά.

Είναι λοιπόν μια καλή στιγμή για να σχολιάσουμε σχετικές έρευνες από το πρώτο μισό του 19ου αιώνα.

Το 1826, ο Άγγλος αρχιτέκτονας και ζωγράφος Charles Hayter (1761-1835) δημοσίευσε ένα βιβλίο στο οποίο συνιστούσε την τριχρωματική θεωρία του Young ως πρακτική βάση για την αναπαραγωγή χρωμάτων.

 

 

Σύμφωνα με τον υπότιτλο του βιβλίου του, η «επιτομή» των χρωμάτων» είχε σκοπό να δείξει ως παραδείγματα τις φυσικές και αναπόφευκτες συνέπειες του ταυτόχρονου συνδυασμού που προκύπτουν μέσω της σταδιακής και συστηματικής συγκέντρωσης των τριών βασικών χρωμάτων σύμφωνα με τις συστάσεις του Leonardo da Vinci.

Ο Hayter ισχυρίζεται στον πρόλογό του ότι είχε ήδη μια διανοητική εικόνα των διαγραμμάτων και των επεξηγήσεων ως οδηγό για τους ζωγράφους το 1813, και πως προηγουμένως δεν είχε ακούσει ή δει ποτέ τίποτα για τον Moses Harris, ο οποίος είχε αναφέρει πολλά από αυτά που ο Hayter τώρα επεξηγούσε.

 

 

Πρέπει εδώ να επισημάνουμε μια αντίφαση: Παρόλο που ο Χάιτερ, ως ζωγράφος, ήθελε να παράσχει ένα σύστημα για αφαιρετικές μείξεις, δεν αναφέρει τους κατάλληλους προδρόμους αυτής της γραμμής σκέψης, αλλά αναφέρεται στον Λεονάρντο, τον Νεύτωνα και τον Γιανγκ, που όλοι έτειναν τις σκέψεις τους προς ένα σύστημα προσθετικών μείξεων.

Ωστόσο, βλέπει με ασυνήθιστη σαφήνεια ότι πρέπει να γίνει μια διαφορά μεταξύ των ιδιοτήτων των υλικών που δίνουν τα χρώματά τους σε ουσίες κατάλληλες για τους σκοπούς της τέχνης, και των παροδικών επιδράσεων του ΦΩΤΟΣ, που δεν πρέπει να θεωρηθεί ότι ανήκουν σε ένα σύστημα ανάμειξης χρωμάτων με σκοπό τη ζωγραφική. Αν και ο Hayter δεν ανέλυσε – είτε γενικά είτε λεπτομερώς – αυτή τη διαφορά για τους σκοπούς της ζωγραφικής, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «όλα τα παροδικά ή πρισματικά εφέ μπορούν να αντιγραφούν από τα Τρία Βασικά Χρώματα…

 

 

Το βασικό τρίγωνο του Hayter, που περιλαμβάνει τα τρία αφαιρετικά βασικά χρώματα κίτρινο, κόκκινο και μπλε, δεν ήταν πλέον άγνωστο και ήταν γνωστό το μαύρο κέντρο του από τον Moses Harris.

https://xromata.com/?p=12588

 

 

Είναι λοιπόν δύσκολο να κρίνουμε την πρωτοτυπία του Hayter, γνωρίζοντας ήδη τον Γάλλο J. C. Le Blon.

Σε μια σύντομη εργασία του που ολοκληρώθηκε πριν από το 1731, ο Le Blon ήταν ο πρώτος που εισήγαγε την ομάδα των τριών —που έγινε διάσημη από τον Goethe— του κίτρινου – κόκκινου – μπλε ως μια αφαιρετική τριάδα των βασικών χρωμάτων.

Η άποψή του για τον θεμελιώδη χαρακτήρα των βασικών του χρωμάτων είναι διαθέσιμη σε έντυπη μορφή από το 1756 με τον τίτλο   όπου παρέχει οδηγίες σχετικά με τη χρήση των βασικών του χρωμάτων για εκτύπωση, ύφανση και ζωγραφική.

Ο Le Blon ήταν  περήφανος για την κατασκευή του και αναφέρει συγκεκριμένα ότι πολλοί από τους συναδέλφους του δεν πίστευαν ότι υπήρχαν πράγματι τόσο απλοί κανόνες για την τέχνη.

Ο Hayter εξετάζει αυτές τις έννοιες με μεγαλύτερη λεπτομέρεια  και ταυτόχρονα εξηγεί τις μίξεις τν χρωμάτων του.

 

 

Μπορούμε να τον ακολουθήσουμε σε τρεις ξεχωριστές κατευθύνσεις, ξεκινώντας από κάθε βασικό χρώμα. Αρχικά, από μπλε προς τα πάνω σε πορτοκαλί, μετά από κόκκινο σε πράσινο κάτω αριστερά και τέλος από κίτρινο προς τα κάτω σε μωβ κάτω δεξιά.

 

 

Η λέξη «σχιστόλιθος» (slate) εμφανίζεται τρεις φορές μεταξύ βασικών και μαύρου στο κέντρο (που εκείνη την εποχή πιθανότατα φαινόταν γκρι).

 

 

Αυτό το γκρίζο χρώμα του σχιστόλιθου εμφανίζεται σε τρία επίπεδα χροιών από τρεις διαφορετικές προσμείξεις.


is | Topic: Uncategorized, Αυτοί που ασχολήθηκαν με το χρώμα, αφαιρετική μίξη | Tags: None

No Comments, Comment or Ping

Reply to “Αυτοι που μας εμαθαν τα χρωματα [26]: Charles Hayter”