Viridian
Χρώματα βαφές
Οι βαφές κατά την Αναγέννηση και την πρώιμη εποχή της εκβιομηχάνισης
(Όπως αναγράφονται στον ιστότοπο ‘WebExibits, Pigments through the ages’).
Σε προηγούμενα άρθρα, αναφερθήκαμε στα χρώματα βαφές που χρησιμοποιούσε ο άνθρωπος κατά την προϊστορική περίοδο, την πρώιμη και ύστερη αρχαιότητα, τον Μεσαίωνα, κατά την Αναγέννηση έως και την πρώιμη εποχή της εκβιομηχάνισης.
Τώρα θα ασχοληθούμε με τα χρώματα που ανακαλύφθηκαν ή δημιουργήθηκαν κατά την εποχή της εκβιομηχάνισης.
Αυτά είναι, κατά τις αγγλικές ονομασίες τους που χρησιμοποιούνται διεθνώς, τα εξής:
Cobalt green
Cobalt blue
Chrome orange
Emerald green
Chrome yellow
Cadmium yellow
Lemon yellow
Zinc white
Viridian
Cobalt yellow
Cobalt violet
Cerulean blue
Cadmium red
Titanium white
Ξεκινήσαμε με το Cobalt Green (Πράσινο του Κοβαλτίου) και συνεχίσαμε, το Cobalt Blue (Μπλε του Κοβαλτίου) το Chrome orange (πορτοκαλί του χρωμίου) Emerald green (σμαραγδί), το Chrome yellow (κίτρινο του χρωμίου), τα Cadmium yellow/red, το Lemon yellow (κίτρινο του λεμονιού) και το Zinc White.
Τώρα θα αναφερθούμε στο Viridian.
Viridian
Σύντομη περιγραφή του Viridian:
Πολύ σταθερό και ισχυρό ψυχρό πράσινο.
Είναι ένα διένυδρο οξείδιο του χρωμίου.
Ο Guignet από το Παρίσι κατοχύρωσε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας την διαδικασία παραγωγής του βιρίντιαν ή διαφανούς οξειδίου του χρωμίου το 1859.
Λόγω της εξαιρετικής του σταθερότητας και της έλλειψης τοξικότητας θα μπορούσε να αντικαταστήσει όλα τα άλλα πράσινα, τόσο τα αρχαία όσο και τα σύγχρονα.
Η ονομασία του "Viridian" προέρχεται από το λατινικό viridis = πράσινο.
Το βιρίντιαν ανακαλύφθηκε το 1838 και χρησιμοποιείται έως σήμερα.
Ο Pannetier, ένας κατασκευαστής χρωμάτων στο Παρίσι άρχισε να παράγει το πράσινο του χρωμίου το 1838.
Αυτός και ο διάδοχός του ο Binet το παρήγαγαν για πολλά χρόνια κρατώντας τη συνταγή του μυστική.
Ο Guignet ήταν υπεύθυνος για τη δημιουργία διπλώματος ευρεσιτεχνίας για μια μέθοδο κατασκευής του το 1859.
Το Viridian αντικατέστησε σύντομα το Emerald Green ιδιαίτερα στις βιομηχανικές διαδικασίες εκτύπωσης και γρήγορα έγινε δημοφιλής χρωστική ουσία στις ακουαρέλες λόγω της δηλητηριώδους φύσης που είχε το πράσινο του σμαραγδιού.
Η εργαστηριακή συνταγή του είναι η ανάμειξη 3 μερών βορικού οξέος και 1 μέρους διχρωμικού άλατος ποτάσας.
Θερμαίνετε μέχρι περίπου να κοκκινίσει. Εκπέμπεται αέριο οξυγόνο και νερό.
Το άλας που προκύπτει όταν ρίχνεται στο νερό αποσυντίθεται. Το ίζημα συλλέγεται και πλένεται. Αυτό είναι ένα εξαιρετικά λεπτό χρώμα, συμπαγές και λαμπερό ακόμη και κάτω από τεχνητό φως.
Υλικά που χρειάζονται: Διχρωμικό κάλιο (K2Cr2O7), βορικό οξύ (H3BO3)
5 g βορικού οξέος και 2,5 g διχρωμικού καλίου αναμειγνύονται μαζί και θερμαίνονται στους 500°C για 6 ώρες.
Το κρύο μείγμα στη συνέχεια κονιορτοποιείται, προστίθεται σε κρύο νερό και αναδεύεται μέχρι να φανεί ανοιχτό πράσινο χρώμα. Η χρωστική στη συνέχεια διηθείται και ξηραίνεται.
Έχει εξαιρετική αντοχή και σταθερότητα χρωματισμού σε όλα τα μέσα. Δεν επηρεάζεται από αραιά αλκάλια και οξέα. Ανεπηρέαστο από το φως.
Τοξικότητα:
μέτρια τοξική. Αν και το πράσινο οξείδιο του χρωμίου δεν αποτελεί σοβαρό κίνδυνο για την υγεία, μπορεί να προκαλέσει ερεθισμό του δέρματος και των ματιών και μπορεί να προκαλέσει ναυτία και άλλα προβλήματα εάν καταποθεί.
Μπορεί επίσης να προκαλέσει αναπνευστικά προβλήματα όταν εισπνέεται σαν σκόνη. Δεν αποτελεί κίνδυνο πυρκαγιάς και δεν αντιδρά εύκολα με άλλα υλικά.
admin is | Topic: βαφές, Πράσινο | Tags: None
No Comments, Comment or Ping
Reply to “Viridian”