xromata.com


Εισαγωγη στους βιολογικους χρωματισμους [Α2]

 

[Από την σειρά της ‘Britannica’ για τις βιο-χρωστικές]

 

 

Ο Χρωματισμός στην βιολογία

Α2

Εισαγωγή

 

 

Το εκπεμπόμενο φως, το προϊόν της βιοφωταύγειας, σχηματίζει ένα μέρος του χρωματισμού ορισμένων οργανισμών.

Η βιοφωταύγεια μπορεί να αποκαλύψει έναν οργανισμό σε κοντινά ζώα, αλλά μπορεί επίσης να χρησιμεύσει ως πηγή φωτός σε νυκτόβια είδη ή σε θαλάσσια ζώα βαθέων υδάτων όπως τα ψάρια κουκουνάρι (Monocentris).

 

 

Αυτά τα ψάρια τρέφονται τη νύχτα και έχουν φωτεινά φωτοφόρα, όργανα βιοφωταύγειας, στις άκρες των κάτω γνάθων τους. Φαίνονται να χρησιμοποιούν αυτά τα όργανα σαν μικροσκοπικούς προβολείς καθώς τρέφονται με πλαγκτονικούς (λεπτά επιπλέοντες) οργανισμούς.

 

 

Επειδή πολλές βιο – χρωστικές ουσίες σχηματίζονται ως τα φυσικά ή ελαφρώς τροποποιημένα παραπροϊόντα των μεταβολικών διεργασιών, κάποιος χρωματισμός μπορεί να είναι χωρίς προσαρμοστική λειτουργία.

Ο μη λειτουργικός χρωματισμός μπορεί, για παράδειγμα, να είναι μια τυχαία επίδραση ενός πλειοτροπικού γονιδίου (ένα γονίδιο που έχει πολλαπλές επιδράσεις) ή μπορεί να προκύψει από φαρμακολογική αντίδραση (όπως όταν το δέρμα ενός Καυκάσιου -λευκού ανθρώπου- γίνεται μπλε σε κρύο νερό) ή από καθαρή σύμπτωση.

 

 

Φαίνεται απίθανο, ωστόσο, ότι οποιοσδήποτε φαινομενικά τυχαίος χρωματισμός θα μπορούσε για πολύ καιρό να ξεφύγει από τη διαδικασία της φυσικής επιλογής και έτσι να παραμείνει χωρίς λειτουργικότητα.

Ανεξάρτητα από τα προσαρμοστικά πλεονεκτήματά του, ένας συγκεκριμένος χρωματισμός ή μοτίβο χρωματισμού δεν μπορεί να εξελιχθεί εκτός εάν βρίσκεται εντός του φυσικού χώρου

Έτσι, ένα είδος μπορεί να μην έχει έναν φαινομενικά προσαρμοστικό χρωματισμό επειδή η γενετική μεταβλητότητα δεν έχει συμπεριλάβει αυτόν τον χρωματισμό ή το σχέδιο στο κληρονομικό του ρεπερτόριο.

Επειδή οι άνθρωποι είμαστε πολύ οπτικά ζώα, φυσικά μας ενδιαφέρει και μας έλκει ο βιολογικός χρωματισμός.

 

 

Η προσοχή του ανθρώπου στον χρωματισμό κυμαίνεται από τον καθαρά αισθητικό έως τον αυστηρά πραγματιστικό λόγο.

Οι απαλοί, παστέλ χρωματισμοί βοηθούν στην αύξηση της αποδοτικότητας της εργασίας και συμβάλλουν σε ήρεμες διαθέσεις.

Τα φωτεινά χρώματα με έντονη αντίθεση φαίνεται να συμβάλλουν στον ενθουσιασμό και την διέγερση.

Αυτά τα φαινόμενα μπορεί να είναι προεκτάσεις της βασικής ανθρώπινης απόκρισης στο απαλό μπλε, πράσινο και καφέ υπόβαθρο του περιβάλλοντος σε αντίθεση με έντονα αντίθετους προειδοποιητικούς χρωματισμούς που βρίσκονται σε πολλούς επικίνδυνους οργανισμούς.

Είναι πιθανό ότι μεγάλο μέρος της αισθητικής αξίας που αποδίδουν οι άνθρωποι στον χρωματισμό σχετίζεται στενά με τις ευρείες βιολογικές τους λειτουργίες.

 

 

Το ενδιαφέρον του ανθρώπου για τον χρωματισμό έχει οδηγήσει σε βιολογικές μελέτες.

Το κλασικό έργο του Μοραβιανού ηγούμενου Γκρέγκορ Μέντελ σχετικά με τα κληρονομικά χαρακτηριστικά, βασισμένα σε μεγάλο βαθμό στον χρωματισμό των φυτών, αποτέλεσε τη βάση για τη σύγχρονη γενετική.

 

 

Ο χρωματισμός βοηθά επίσης στην αναγνώριση των οργανισμών. Είναι ένα χαρακτηριστικό που γίνεται εύκολα αντιληπτό, περιγράφεται και συγκρίνεται. Ωστόσο, τα συγγενικά είδη που ζουν σε διαφορετικούς οικοτόπους έχουν συχνά εντυπωσιακά διαφορετικούς χρωματισμούς.

 

 

Δεδομένου ότι ο χρωματισμός είναι επιρρεπής σε αλλοίωση σε διάφορα λειτουργικά πλαίσια, συνήθως στερείται αξίας ως συντηρητικού χαρακτηριστικού για τον καθορισμό συστηματικών σχέσεων μεταξύ όλων εκτός από τα πιο στενά συγγενικά είδη.

 


is | Topic: Φύση και χρώματα, χρωστικές | Tags: None

No Comments, Comment or Ping

Reply to “Εισαγωγη στους βιολογικους χρωματισμους [Α2]”