xromata.com


Συνεντευξη με τα χρωματα [ρη’]: Κοκκινα παραλειπομενα

Η «Συνέντευξη με τα χρώματα» είναι μια προσπάθεια τακτοποίησης των όσων έχουν ειπωθεί (και θα ειπωθούν) για τα χρώματα, σε μια σειρά, ας πούμε, εύπεπτης διδακτικής ύλης, για όλους όσοι θέλετε να «μάθετε» τα χρώματα και τον κόσμο τους.

Η σειρά έχει την μορφή μιας υποτιθέμενης, διδακτικής, συνέντευξης των χρωμάτων προς τον άνθρωπο.

 

 

 

 

Συνέντευξη με τα χρώματα

[ρη΄]

 

 

Κόκκινα παραλειπόμενα

[κε´]

 

 

Φθάνοντας στο τέλος της αυτοπαρουσίασης μου και της ομιλίας μου στην ‘συνέντευξη με τα χρώματα’, εγώ το Κόκκινο χρώμα αντιλαμβάνομαι πως έχω παραλείψει να σου αναφέρω αρκετά πράγματα για μένα Άνθρωπε.

Θα προσπαθήσω λοιπόν να κλείσω την αναφορά μου με όσα ‘παραλειπόμενα’ μπορέσω να σου πω.

Μιλώντας σου προηγουμένως για τα κόκκινα σαρίκια των Ινδών στρατιωτών, υποσχέθηκα να σου μιλήσω στην συνέχεια για τα κόκκινα μπίντι, την κόκκινη βούλα που βάζουν οι Ινδοί στο μέτωπό τους, καθώς και για τα κόκκινα φέσια.

Θα ξεκινήσω με τα φέσια που είναι πιο ‘κοντά’ στα σαρίκια, αφού πολλάκις το φέσι (ή ταρμπούς) είναι ο πυλώνας γύρω από τον οποίο τυλίγεται το σαρίκι (ή τουρμπάν).

Τα φέσια είναι ως επί το πλείστον κόκκινα και καθιερώθηκαν σαν τέτοια (σχήμα και χρώμα) γιατί φτιάχτηκαν και βάφτηκαν κόκκινα στην πόλη Φεζ του Μαρόκκο, απ’ όπου πήραν και το όνομά τους.

Η καταγωγή τους όμως είναι η αρχαία Ελλάδα και ο αποκαλούμενος φρυγικός σκούφος, του οποίου το πάνω μέρος δεν ήταν επίπεδο όπως του μαροκινού φεσιού.

Είχε κι’ αυτός συνήθως κόκκινο χρώμα και τον πρωτοφόρεσε ο Βασιλιάς της Φρυγίας Μίδας για να κρύβει τα αυτιά του που θυμωμένος ο θεός Απόλλωνας μαζί του τα μετέτρεψε σε γαϊδουρινά.

Φρυγικό σκούφο φορούσε επίσης και ο θεός Ερμής.

Κόκκινο φρυγικό σκούφο φορούσαν στην αρχαία Ρώμη οι απελεύθεροι, δηλαδή οι σκλάβοι στους οποίους είχε δοθεί η ελευθερία τους.

Ο κόκκινος φρυγικός σκούφος ήταν επίσης σύμβολο της γαλλικής επανάστασης γι’ αυτό και η Μαριάννα, η προσωποποίηση της Γαλλίας απεικονίζεται φορώντας φρυγικό σκούφο.

Η ιστορία του φεσιού έχει ενδιαφέρον, αλλά δεν είναι του παρόντος.

Απλά, σου λέω πως φοριόταν σε όλη την ανατολική Μεσόγειο, όπου απλωνόταν η Οθωμανική αυτοκρατορία, από όλους τους υπηκόους της ανεξαρτήτως θρησκεύματος. Μάλιστα μια μικρή περίοδο με διάταγμα οι Οθωμανοί φορούσαν μπλε φέσια ή σκουφιά, οι χριστιανοί κόκκινα και οι εβραίοι κίτρινα.

Οι χριστιανοί των Βαλκανίων, που υπάγονταν τότε στην Οθωμανική αυτοκρατορία φορούσαν κόκκινα σκουφιά ή φέσια που έγιναν εξαρτήματα των διαφόρων εθνικών στολών τους, γι’ αυτό και καθιερώθηκε οι τσολιάδες να φορούν κόκκινο σκουφί.

Πολύ αργότερα δια νόμου, κόκκινο μαροκινό φέσι φορούσαν μόνο οι Οθωμανοί αξιωματούχοι στην Τουρκία, την Αίγυπτο και άλλες αραβικές χώρες, ώσπου στις αρχές – μέση του 20ου αιώνα απαγορεύτηκε δια νόμου.

Έκτοτε το φέσι έγινε τουριστικό είδος και μόνο στο Μαρόκκο φοριέται ακόμα μέχρι σήμερα από αξιωματούχους και τον βασιλιά της χώρας.

Κόκκινα φέσια, σκουφιά και σαρίκια φοριούνται πάνω στο κεφάλι, ενώ στο μπροστινό μέρος του κεφαλιού, στο πρόσωπο, πάνω στο μέτωπο, εκεί περίπου που ενώνονται τα φρύδια, οι Ινδοί, κυρίως οι γυναίκες, σχεδιάζουν μια κόκκινη βούλα, το μπίντι, που γενικά συνδέεται με το μυστικιστικό τρίτο μάτι του ατόμου.

Το να φοράς μπίντι είναι παράδοση στην ινδουιστική θρησκεία, όμως στις μέρες μας, πέρα από την ινδουιστική παράδοση, έχει γίνει μόδα και σημαντικό μέρος των καλλωπιστικών αξεσουάρ, όπου στην θέση του μπίντι αντί για την κόκκινη βούλα τοποθετείται κάποιο κόσμημα.

Στον Ινδουισμό, υπάρχουν διάφορες έννοιες που συνδέονται με τα μπίντι. Παλαιότερα, τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες φορούσαν Bindi, ειδικά στους γάμους τους και σε διάφορες θρησκευτικές τελετές.

Παραδοσιακά, αυτήν την κόκκινη κουκκίδα ανάμεσα στα φρύδια την φορούν οι παντρεμένες γυναίκες, δηλώνοντας έτσι την οικογενειακή τους κατάσταση.

Οι χήρες δεν βάζουν κόκκινο μπίντι, αλλά μαύρο ή καθόλου.

Στις μέρες μας, οι γυναίκες φορούν διαφορετικά χρώματα Bindis και ιδιαιτέρως τα νεαρά κορίτσια μπορούν να φορούν μπίντι οποιουδήποτε χρώματος και σχήματος, όμως το κόκκινο στρογγυλό μπίντι έχει ιδιαίτερη σημασία καθώς η θέση του στην περιοχή ανάμεσα στα φρύδια είναι η θέση του Ajna Chakra ή του έκτου Chakra που όταν ενεργοποιηθεί ανοίγει το ‘τρίτο μάτι’.

Το ενεργειακό κόκκινο χρώμα του μπίντι έχει ρόλο προστατευτικό του ευαίσθητου αυτού σημείου και βοηθά στην ενίσχυση της ενέργειας του.

Αφού αναφέρθηκα στα τσάκρας θα σου μιλήσω τώρα για το Muladhara, το πρώτο και βασικό ενεργειακό κέντρο που βρίσκεται στην βάση της σπονδυλικής στήλης και είναι το κόκκινο τσάκρας.

Οι ιδιότητες του κόκκινου χρώματος ταιριάζουν με την ενεργειακή δράση αυτού του τσάκρας όπου βρίσκεται κοιμισμένη η κουνταλίνη που όταν αφυπνισθεί ξεκινά το ανελικτικό της ξετύλιγμα για την ενεργοποίηση και των υπόλοιπων τσάκρας.

Στη σιντοϊστική θρησκεία της Ιαπωνίας, οι πύλες των ναών, που ονομάζονται torii, είναι παραδοσιακά βαμμένες με κόκκινο και μαύρο χρώμα.

Το torii συμβολίζει το πέρασμα από τον βέβηλο κόσμο σε έναν ιερό τόπο.

Οι γέφυρες στους κήπους των ιαπωνικών ναών είναι επίσης βαμμένες κόκκινες αφού είναι περάσματα σε ιερούς χώρους.

Το ίδιο και στις κινέζικες παγόδες, είσοδοι, πυλώνες και τοίχοι βάφονται κόκκινοι.

Το κόκκινο θεωρείται επίσης ένα χρώμα που μπορεί να διώξει το κακό και τις ασθένειες.

Στον Βουδισμό, το κόκκινο είναι ένα από τα πέντε χρώματα που λέγεται ότι προήλθαν από τον Βούδα όταν έφτασε στη φώτιση, ή νιρβάνα.

Συνδέεται ιδιαίτερα με τα οφέλη της πρακτικής του Βουδισμού και είναι το χρώμα που έχουν τα ράσα των μοναχών του βουδισμού, όπως και το μαρόν (= καφεκόκκινο).

Στον ινδουισμό κόκκινο είναι το φόρεμα της Λάκσμι, της συζύγου του Βισνού (του θεού διατηρητή / συντηρητή) που μαζί με την Σαρασβάτι και την Παρβάτι αποτελούν την ύψιστη θεϊκή τριαδική ενέργεια, την Τριντέβι.

Το κόκκινο φόρεμά της και τα κόκκινα ρουμπίνια που φοράει συμβολίζουν την συνεχή δραστηριότητα, τον υλικό πλούτο, αλλά και κάθε είδους ευημερία, όπως δόξα, μεγαλοπρέπεια, χαρά, εξύψωση.

Πέρα από τις ανατολικές θρησκείες, σου θυμίζω πως κόκκινα είναι και τα ράσα των χριστιανών καρδιναλίων του καθολικισμού.

Αφού αναφερθήκαμε στην ανατολή και την Άπω Ανατολή, θυμήθηκα τα αθλήματα των πολεμικών τεχνών που προέρχονται από εκεί, όπως καράτε, Jiu-Jitsu, Taekwondo κ.α. όπου η κόκκινη ζώνη σημαίνει την πρόοδο του μαθητευόμενου αθλητή και συνήθως δίνεται πριν την μαύρη ζώνη του ανώτερου βαθμού (εξαρτάται βέβαια από το άθλημα, την σχολή κλπ. κλπ.).

Αρκετά πιο πριν, κατά την διάρκεια της συνέντευξης σου είπα πως έχω και άλλη σύνδεση με τα αθλητικά, μια σχέση που μέχρι πρότινος δεν ήταν παρά εξωλογισμός στα μυαλά κάποιων, μέχρι τις αρχές του 21ου αιώνα που αποδείχθηκε επιστημονικά με πειράματα, οπότε έπαψε να είναι εξωλογισμός και έγινε πραγματικότητα.

Ποιος ήταν αυτός ο εξωλογισμός;

Το ότι αθλητές ντυμένοι στα κόκκινα είχαν περισσότερες πιθανότητες νίκης από τους αντιπάλους τους.

Ένας Άγγλος επιστήμονας, ο Dr. Russell, μελετώντας, τα αποτελέσματα της Ολυμπιάδας της Αθήνας, το 2004, διαπίστωσε ότι υπήρχαν πολλοί περισσότεροι νικητές (περίπου τα 2/3), που φορούσαν κόκκινα, από αυτούς που φορούσαν μπλε.

Φαινόταν λοιπόν σαν να βοηθούσε το κόκκινο χρώμα τους αθλητές να κερδίζουν στους αγώνες. Αποφάσισε λοιπόν να ερευνήσει το θέμα βαθύτερα και να πειραματισθεί μαζί με άλλους συναδέλφους του επί του θέματος και ω! Ναι!

Αποδείχθηκε πειραματικά πως οι αθλητές που φορούσαν κόκκινα είχαν αυξημένη έκκριση τεστοστερόνης και χαμηλότερα επίπεδα κορτιζόλης (που είναι δείκτης άγχους) κάτι που τους έκανε πιο επιθετικούς.

Παράλληλα το κόκκινο χρώμα επηρέαζε και τους κριτές κάνοντας την κρίση τους ευνοϊκότερη προς τους κοκκινοφορεμένους αθλητές.

Ωω! Έχω τόσα άλλα παραλειπόμενα να σου πω, αλλά θα σταματήσω εδώ για να δώσω το βήμα και σε άλλα χρώματα.

Θα μπορούσα να σου πω πώς και γιατί ο Άγιος Βασίλης ντύθηκε στα κόκκινα, ή πως και γιατί εγώ το κόκκινο καθιερώθηκα σαν το βασικό χριστουγεννιάτικο χρώμα, όπως και για την αντίθεσή μου στο μαύρο στα τραπουλόχαρτα, ή την αντικατάστασή του μαύρου από εμένα στους πεσσούς του σκακιού και ένα σωρό άλλα.

Θα κλείσω όμως, λέγοντάς σου πως εκτός από την δράση μου στον κόσμο της πραγματικότητας, δραστηριοποιούμαι και στον φανταστικό κόσμο και δη στον κόσμο των παραμυθιών, όπως π.χ. «τα κόκκινα παπούτσια» ή την «Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων» όπου συναντά την κόκκινη βασίλισσα κ.α.

Στην συλλογή των παραμυθιών των αδελφών Γκριμ έχω εμφανή ρόλο σε τρία από τα παραμύθια τους, την «Χιονάτη», την «Χιονούλα και την Ροδούλα» και την «Κοκκινοσκουφίτσα» όπου σ’ αυτό το τελευταίο είμαι βασικό στοιχείο, πράγμα που φαίνεται στον αποσυμβολισμό του παραμυθιού.

Σταματώ όμως εδώ και σε αποχαιρετώ Άνθρωπε. Πίσω μου περιμένουν το πράσινο και το κίτρινο για να πάρουν τον λόγο. Χαίρε!

 


is | Topic: κόκκινο, Συνέντευξη με τα χρώματα, τσάκρας | Tags: None

No Comments, Comment or Ping

Reply to “Συνεντευξη με τα χρωματα [ρη’]: Κοκκινα παραλειπομενα”