Van Dyke Brown
Χρώματα βαφές
Οι βαφές κατά την Αναγέννηση και την πρώιμη εποχή της εκβιομηχάνισης
(Όπως αναγράφονται στον ιστότοπο ‘WebExibits, Pigments through the ages’).
Σε προηγούμενα άρθρα, αναφερθήκαμε στα χρώματα βαφές που χρησιμοποιούσε ο άνθρωπος κατά την προϊστορική περίοδο, την πρώιμη και ύστερη αρχαιότητα, και τον Μεσαίωνα, τα περισσότερα των οποίων είναι εν χρήσει ακόμα και σήμερα.
Κατά την Αναγέννηση έως και την πρώιμη εποχή της εκβιομηχάνισης πέρα από τα προαναφερθέντα χρώματα, που παρέμειναν όλα εν χρήσει, εκτός από το Egyptian Blue, προστέθηκαν άλλα τρία χρώματα βαφές στον χρωστήρα του ανθρώπου, τα εξής, κατά την διεθνή αγγλική τους ονομασία:
Naples Yellow
Van Dyke Brown
Prussian Blue
Αρχίσαμε την αναφορά σ’ αυτά τα 3 χρώματα ξεκινώντας από το Naples Yellow (κίτρινο της Νεαπόλεως) και συνεχίζουμε με το Van Dyke Brown.
Van Dyke Brown
Σύντομη περιγραφή του Van Dyke Brown:
Πρόκειται για ένα διαφανές χρώμα καστανής φυσικής γης που περιέχει συνήθως πάνω από 90% οργανική ύλη.
Προέρχεται από ενώσεις της γης, όπως έδαφος και τύρφη και εντοπίζεται σε πίνακες ζωγραφικής από τον 17ο αιώνα, οπότε και ανακαλύφθηκε.
Χρησιμοποιείται έκτοτε έως και σήμερα.
Χρησιμοποιήθηκε εκτενώς τον 19ο αιώνα τόσο σε λάδια όσο και σε υδατοχρώματα. Αυτό το χρώμα βρίσκεται στους πίνακες των παλιών Μεγάλων Ζωγράφων, μεταξύ των οποίων ο Ρούμπενς, ο οποίος το χρησιμοποίησε αναμεμιγμένο με χρυσή ώχρα σαν ζεστό, διαφανές καφετί, το οποίο ‘έδενε’ καλά με το βερνίκι ρητίνης που επιστρωνόταν στους πίνακες.
Προέλευσή του Van Dyke Brown είναι η φυσική γη.
Χημική του ονομασία: Iron(III)-oxide, partly hydrated + manganese oxide partly hydrated + humic acids (Οξείδιο του σιδήρου (III), μερικώς ενυδατωμένο + οξείδιο του μαγγανίου εν μέρει ενυδατωμένο + χουμικά οξέα).
Ιστορία του Van Dyke Brown:
Η ύπαρξη του χρώματος αυτού βεβαιώνεται σε πίνακες από τον 17ο αιώνα.
Αρχικά το Van Dyke Brown προερχόταν από τις περιοχές της Κολωνίας και του Κάσελ της Γερμανίας. Αργότερα άρχισε να παράγεται και αλλού.
Η χρωστική ουσία από κάθε τοποθεσία μπορεί να διαφέρει ελαφρώς στο χρώμα και τη σύνθεση, οδηγώντας σε σύγχυση για τις ακριβείς χρωστικές ιδιότητες αυτού του χρώματος.
Συνάγεται ότι τα καφέ χρώματα από ‘λιγνίτη’ τέθηκαν σε χρήση στα τέλη του 17ου και κατά τον 18ο αιώνα, όταν τα καφέ φόντο στους πίνακες και η σκούρα διακόσμηση έγιναν δημοφιλή στην Ευρώπη.
Χρησιμοποιήθηκε ευρέως τον 19ο αιώνα σε λάδια και υδατοχρώματα.
Μερικώς διαφανές σε λάδι ως εκ τούτου, έχει χρησιμοποιηθεί για τη χρώση ξύλων και επίστρωση πινάκων.
Η χρωστική αυτή προέρχεται από ενώσεις της γης όπως έδαφος και τύρφη, παρόμοιες στη σύνθεση με τον καφέ λιγνίτη ή τον άνθρακα.
Γενικά έχει στα συστατικά του πάνω από 90% οργανική ύλη με μικρές ποσότητες σιδήρου, αλουμίνιο ή πυρίτιο.
Προετοιμάζεται πρώτα με θέρμανση για την απομάκρυνση της υπερβολικής υγρασίας και στη συνέχεια με την κοινή διαδικασία για τις χρωστικές γης, η φυσική γη αποξηραίνεται και ομογενοποιείται.
Τα ορυκτά που συνθέτουν το Van Dyke καφετί χρώμα είναι ο πυρολύτης και ο γκαιτίτης (υδροξείδιο σιδήρου), που αμφότερα θεωρούνται από τις πιο μόνιμες χρωστικές ουσίες, και κυρίως ο λιγνίτης.
Ο λιγνίτης, που συχνά αναφέρεται ως καφέ άνθρακας, χρησιμοποιείται σαν καύσιμο με χαρακτηριστικά που το τοποθετούν κάπου μεταξύ άνθρακα και τύρφης.
Ο λιγνίτης έχει μαύρο χρώμα με καφέ χροιά και έχει περιεκτικότητα σε άνθρακα περίπου 25-35%, υψηλή εγγενή περιεκτικότητα σε υγρασία και περιεκτικότητα σε τέφρα που κυμαίνεται από 6% έως 19%.
Το Van Dyke Brown εξασθενεί κατά την έκθεση του σε έντονο φως και παίρνει έναν κρύο, γκριζωπό τόνο.
Δεν στερεοποιείται σε μείγματα με λάδι, αλλά είναι σταθερό σε διαλύματα βερνικιών. Είναι πιο σταθερό σε λαδομπογιές από ότι στα υδατοχρώματα.
Δεν είναι τοξικό, ωστόσο, ένα από τα συστατικά του, το οξείδιο του μαγγανίου, είναι μέτρια τοξικό και πρέπει να χρησιμοποιείται προσοχή κατά το χειρισμό της χρωστικής ξηράς σκόνης ώστε να μην εισπνέεται η σκόνη.
Το Van Dyke Brown έχει το όνομα του Φλαμανδού μπαρόκ καλλιτέχνη Sir Anthony van Dyck επειδή λέγεται ότι χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από αυτόν, στην πραγματικότητα όμως ήταν ο Rubens που πρωτοστάτησε στη χρήση της χρωστικής αυτής και επειδή ο Anthony van Dyck ήταν μαθητής και κύριος βοηθός του Rubens, ο νεαρός Van Dyck έπρεπε να χρησιμοποιεί αυτό το χρώμα κατά προτροπή του διδασκάλου του.
Το Van Dyke Brown είχε ένα πολύ διαφορετικό όνομα εκείνη την εποχή, καθώς ονομαζόταν είτε Cassel Earth είτε Cologne Umber, και τα δύο ονόματα που αναφέρονται στο γεγονός ότι εξορυσσόταν κοντά στην Κολωνία της Γερμανίας.
admin is | Topic: βαφές, καφέ, καστανό, χρωστικές | Tags: None
No Comments, Comment or Ping
Reply to “Van Dyke Brown”