Naples Yellow (Κίτρινο Νεαπόλεως)
Χρώματα βαφές
Οι βαφές κατά την Αναγέννηση και την πρώιμη εποχή της εκβιομηχάνισης
(Όπως αναγράφονται στον ιστότοπο ‘WebExibits, Pigments through the ages’).
Σε προηγούμενα άρθρα, αναφερθήκαμε στα χρώματα βαφές που χρησιμοποιούσε ο άνθρωπος κατά την προϊστορική περίοδο, την πρώιμη και ύστερη αρχαιότητα, και τον Μεσαίωνα, τα περισσότερα των οποίων είναι εν χρήσει ακόμα και σήμερα.
Κατά την Αναγέννηση έως και την πρώιμη εποχή της εκβιομηχάνισης πέρα από τα προαναφερθέντα χρώματα, που παρέμειναν όλα εν χρήσει, εκτός από το Egyptian Blue, προστέθηκαν άλλα τρία χρώματα βαφές στον χρωστήρα του ανθρώπου, τα εξής, κατά την διεθνή αγγλική τους ονομασία:
Naples Yellow
Van Dyke Brown
Prussian Blue
Αρχίζουμε την αναφορά σ’ αυτά τα 3 χρώματα ξεκινώντας από το Naples Yellow (κίτρινο της Νεαπόλεως)
Naples Yellow
Σύντομη περιγραφή του Naples Yellow (κίτρινο της Νεαπόλεως):
Μία από τις παλαιότερες συνθετικές χρωστικές με πολύ καλή επικάλυψη, αντοχή χρωματισμού, και χημική σταθερότητα.
Είναι ένα αντιμόνιο μολύβδου που χρησιμοποιείται ως χρωματική απόχρωση κίτρινου σε κεραμικά ήδη από την εποχή της Βαβυλώνας και της Ασσυρίας. Βρέθηκε επίσης σε αιγυπτιακό γυαλί της 19ης δυναστείας.
Ήταν μια εξέχουσα χρωστική ουσία στην παλέτα των Μεγάλων Ζωγράφων, αλλά γενικά η ιστορία της δεν είναι βεβαιωμένη.
Μέχρι την περίοδο της υδατογραφίας η ύπαρξή της δεν είναι τεκμηριωμένη.
Ήταν ουσιώδης για την απεικόνιση τοπίων, διότι είχε την ιδιότητα να φαίνεται ότι εισχωρεί στο βάθος της εικόνας όπως φωτίζει ένας μακρινός ήλιος, σε αντίθεση με άλλα κίτρινα που προβάλλονται μπροστά.
Η ιστορία του Naples Yellow (κίτρινο της Νεαπόλεως):
Αυτό το κίτρινο αντιμονίου ήταν γνωστό από πολύ νωρίς σαν χρώμα επισμάλτωσης. Έχει βρεθεί πάνω σε τούβλα της Βαβυλώνας ηλικίας τουλάχιστον 2.500 ετών.
Η περσική κεραμική ήδη από τον δέκατο τρίτο αιώνα είναι περιστασιακά διακοσμημένη με κίτρινο αντιμονίου.
Αν και χρησιμοποιήθηκε σε σμάλτα από πολύ παλιά, χρησιμοποιήθηκε σαν χρώμα ζωγραφικής σε πίνακες μόνο από την αναγέννηση και μετά, συγκεκριμένα από τα μέσα του 15ου αιώνα έως το 1900.
Η πρώτη καταγεγραμμένη αναφορά της ονομασίας αυτού του κίτρινου στην Αγγλική ως Naples Yellow έγινε το 1738.
Από τον 16ο αιώνα άρχισε να αντικαθιστά ευρέως το ‘lead tin yellow’(κίτρινο μολυβδοκασσίτερου), όμως μετά το 1800 άρχισε κι’ αυτό να αντικαθίσταται από το κίτρινο του χρωμίου, το κίτρινο του κοβαλτίου και το κίτρινο του θειούχου καδμίου.
Πρόκειται για μια από τις παλαιότερες συνθετικές βαφές, την οποία είναι γνωστό ότι οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι ήξεραν να παράγουν.
Το όνομά του προέρχεται πιθανότατα από την παρουσία του ως φυσική εναπόθεση στην ηφαιστειακή γη του Βεζούβιου, στον κόλπο της ιταλικής Νάπολης.
Η επίσημη χημική ονομασία του κίτρινου της Νάπολης είναι ‘κίτρινο του αντιμονίου’.
Οι αποχρώσεις του κυμαίνονται από ένα απαλό, γήινο, κοκκινοκίτρινο χρώμα έως ένα έντονο ανοιχτό κίτρινο.
.jpg)
Είναι το χημικό συστατικό αντιμόνιο μολύβδου με χημικό τύπο Pb2Sb2O7.
Είναι πολύ τοξικό χρώμα, ανθεκτικό στο φως.
Χημικά είναι αρκετά σταθερό και επηρεάζεται ελάχιστα από αλκάλια, αραιά ή συμπυκνωμένα νιτρικά ή υδροχλωρικά οξέα.
Τήκεται μόνο σε υψηλή θερμοκρασία και γίνεται σκούρο καφετί.
Σε λάδι, το κίτρινο της Νάπολης είναι αρκετά σταθερό, όσον αφορά το φως, αλλά ενδέχεται να σκουραίνει, όπως και άλλες ενώσεις του μολύβδου, από αέρα που περιέχει υδρόθειο.
Στη ζωγραφική με υδατοχρώματα το κίτρινο της Νάπολης είναι συχνά απορριπτέο γιατί αμαυρώνεται γρήγορα και ακανόνιστα, παρουσία απλών ιχνών ενώσεων θείου.
admin is | Topic: βαφές, Κίτρινο | Tags: None
No Comments, Comment or Ping
Reply to “Naples Yellow (Κίτρινο Νεαπόλεως)”