xromata.com

Η «Συνέντευξη με τα χρώματα» είναι μια προσπάθεια τακτοποίησης των όσων έχουν ειπωθεί (και θα ειπωθούν) για τα χρώματα, σε μια σειρά, ας πούμε, εύπεπτης διδακτικής ύλης, για όλους όσοι θέλετε να «μάθετε» τα χρώματα και τον κόσμο τους.

Η σειρά έχει την μορφή μιας υποτιθέμενης, διδακτικής, συνέντευξης των χρωμάτων προς τον άνθρωπο.

Συνέντευξη με τα χρώματα

[οδ΄]

To Άσπρο στον 20^ο αιώνα

[ε΄]

-Συνεχίζω, εγώ το άσπρο, να σου μιλώ Άνθρωπε, για την ιστορία μου κατά τον 20^ο αιώνα και ύστερα.

Δυστυχώς, παρά τους καλούς συμβολισμούς μου, στους οποίους θα αναφερθώ αργότερα, με έχεις αναμείξει Άνθρωπε κατά την περίοδο αυτήν σε εμφύλιους πολέμους, με καθιέρωσες σαν το χρώμα επαναστατικών ομάδων, πολιτικών κινημάτων, ή αντιμαχόμενων παρατάξεων, όπως τα πιόνια του σκακιού, όπου οι πεσσοί της μιας παράταξης είναι άσπροι και αντιμετωπίζουν τους κόκκινους (που αργότερα καθιερώθηκαν σαν μαύροι).

Για την χρήση μου σαν αντίθετο χρώμα στο σκάκι, ή ακόμα στα πλήκτρα του πιάνου, θα ασχοληθούμε αρκετά αργότερα κατά την ‘συνέντευξη των χρωμάτων’.

Στην πολιτική λοιπόν.

Η ανάμειξή μου με την πολιτική είναι πολύ παλαιότερη του 20^ου αιώνα.

Σαν λευκό χρώμα συνδέομαι συχνά με τον μοναρχισμό.

Ο συσχετισμός αυτός προήλθε αρχικά από τη λευκή σημαία της δυναστείας των Βουρβόνων της Γαλλίας.

Το λευκό έγινε το έμβλημα των βασιλικών εξεγέρσεων ενάντια στην Γαλλική Επανάσταση.

Αλλά ακόμα και πολύ παλαιότερα, εκεί μεταξύ του 1455 – 1487 είχα αναμειχθεί σε άλλον βασιλικό πόλεμο, στον ‘πόλεμο των ρόδων’

Ήταν ένας εμφύλιος πόλεμος που ξέσπασε στην Αγγλία για την διαδοχή στον θρόνο. Πήρε το όνομά του από τα εμβλήματα των δυο αντιμαχόμενων Οίκων, το λευκό ρόδο του Οίκου της Υόρκης και το κόκκινο ρόδο του Οίκου των Λάνκαστερ.

Όμως αυτοί οι βασιλικοί πόλεμοι έχουν καταχωνιασθεί στα συρτάρια της ιστορίας και δεν σε απασχολούν πλέον παρά σαν ιστορικές αναφορές, ενώ η ανάμειξή μου σε εμφύλιους, επαναστάσεις και άλλα κατά τον 20^ο αιώνα, έχουν αντίκτυπο, σε αρκετές περιπτώσεις, ακόμα και σήμερα στην ζωή σου Άνθρωπε.

Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου που ακολούθησε τη Ρωσική Επανάσταση του 1917, ο Λευκός Στρατός, ένας συνασπισμός μοναρχικών, εθνικιστών και φιλελεύθερων, πολέμησε ανεπιτυχώς ενάντια στον Κόκκινο Στρατό των Μπολσεβίκων.

Συνοπτικά, το Λευκό κίνημα ήταν η αντιπολίτευση που σχηματίστηκε εναντίον των Μπολσεβίκων.

Τελικά ηττήθηκε από τους Μπολσεβίκους το 1921–22, και πολλά από τα μέλη του κινήματος μετανάστευσαν στην Ευρώπη.

Μια παρόμοια μάχη μεταξύ των Κόκκινων και των Λευκών πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου στη Φινλανδία την ίδια περίοδο.

Στο Ιράν, η Λευκή Επανάσταση ήταν μια σειρά κοινωνικών και πολιτικών μεταρρυθμίσεων που ξεκίνησαν το 1963 από τον τελευταίο Σάχη του Ιράν πριν από την κατάρρευση του.

Πέρα από την επιθετική αντίσταση και αντιπαράθεση, το λευκό σχετίζεται επίσης με την ειρήνη και την παθητική αντίσταση.

Λευκή κορδέλα φοριέται από κινήματα που καταγγέλλουν τη βία εναντίον των γυναικών και το White Rose ήταν μια μη βίαιη ομάδα αντίστασης στη ναζιστική Γερμανία.

Βέβαια, ένας άλλος συσχετισμός μου, για τον οποίο ουδόλως υπερηφανεύομαι, είναι αυτός με την Κου Κλουξ Κλαν, ιδιαίτερα με την τρίτη περίοδό της που ήκμασε κυρίως κατά τις δεκαετίες των 50 και 60, απομεινάρια της οποίας υφίστανται ακόμα και σήμερα.

Η Ku Klux Klan είναι μια ρατσιστική και αντιμεταναστευτική οργάνωση που ήκμασε κυρίως στις νότιες Ηνωμένες Πολιτείες μετά τον αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο.

Τα μέλη της οργάνωσης φορούσαν λευκές ρόμπες και κουκούλες, έκαιγαν σταυρούς και επιτίθονταν βίαια, δολοφονώντας μαύρους (και όχι μόνον) Αμερικανούς.

Η διακριτική λευκή φορεσιά των οπαδών της Κου Κλουξ Κλαν επέτρεπε μεγάλες δραστηριότητες δημόσιας κλίμακας, ειδικά παρελάσεις και τελετές καύσης σταυρών, διατηρώντας παράλληλα μυστική την ταυτότητα των μελών.

Οι πωλήσεις των λευκών στολών παρείχαν την κύρια χρηματοδότηση για τον οργανισμό.

Τώρα, κατά την διάρκεια του 20^ο αιώνα, πέρα από την χρήση μου από επαναστατικές και άλλες ομάδες, κινήματα και πολιτική, έπαιξα κατά διαστήματα σημαντικό ρόλο, μέσω της μόδας, στην καθημερινότητά σου Άνθρωπε, ιδιαίτερα κατά την δεκαετία των 30.

Βέβαια η είσοδός μου στην ζωή σου κατά τα 30’s, ξεκίνησε από την προηγούμενη δεκαετία των 20, την δεκαετία της αρτ ντεκώ, όπου εγώ το λευκό με το αδελφό μεταλλικό χρώμα το ασημί, συμπληρώναμε την δριμύτατη εμφάνιση του μαύρου που κυριαρχούσε την εποχή εκείνη.

Μην ξεχνάς δε ότι τότε, κορυφαίο τεχνολογικό καλλιτεχνικό επίτευγμα, ήταν η εξάπλωση της 7^ης τέχνης, του κινηματογράφου, όπου οι ταινίες της περιόδου εκείνης ήταν ασπρόμαυρες. Άσπρο – μαύρο.

Μπαίνοντας στην δεκαετία των 30, ήδη από την προηγούμενη ασπρόμαυρη περίοδο της προηγούμενης δεκαετίας έχει καθιερωθεί σαν επίσημο ένδυμα το μαύρο για τους άνδρες και το ανοιχτόχρωμο, κυρίως το λευκό σατέν για τις γυναίκες.

Τα γυναικεία μαλλιά ξανοίγουν και βάφονται πλατινέ, σχεδόν άσπρα.

Η Τζην Χάρλοου, η σαγηνευτική γόησσα του Χόλλυγουντ, με τα πλατινέ μαλλιά, ντυμένη με λευκά σατέν φορέματα είναι ο αντιπροσωπευτικός τύπος της γυναικείας σιλουέτας των ’30.

Ο μονοχρωματισμός αρχίζει να επικρατεί στην διακόσμηση με κύριο αντιπρόσωπό του εμένα, το λευκό, που με τις τότε σύγχρονες ιατρικές ανακαλύψεις για την διατροφική επίδραση του ήλιου και τις γενικές ευμενείς επιπτώσεις του στην υγεία, το φως και κατ’ επέκταση η αντιστοιχία του, το λευκό χρώμα, γινόμαστε πολύ δημοφιλή.

Λόγω της ανάγκης της επαφής με τον ήλιο άρχισαν να καθιερώνονται οι διακοπές του εργαζόμενου κόσμου, τα θαλάσσια μπάνια και το μαύρισμα από τον ήλιο σαν ένδειξη υγείας.

Το ηλιοψημένο δέρμα προβαλλόταν με την αντίθεση του άσπρου ή ανοιχτόχρωμου χρώματος των ρούχων, ενώ τα άσπρα μαγιώ έγιναν πολύ της μόδας.

Το άσπρο στην εσωτερική διακόσμηση έδινε την εντύπωση του φωτεινότερου και της ψευδαίσθησης της μεγαλύτερης έκτασης του χώρου.

Το λευκό μέταλλο του χρωμίου και το ανοιχτόχρωμο ξύλο της συκομουριάς συμπλήρωναν την διακόσμηση.

Άσπρες σατέν κουρτίνες, άσπρα ταπέτα και σατέν υφάσματα πάνω στα άσπρα σαλόνια ήταν στις επιταγές της μόδας.

Μια ανθεκτική συνθετική βαφή άσπρου χρώματος έβαφε τα αυτοκίνητα της εποχής, που τα περισσότερα ήταν άσπρα αφού το λευκό χρώμα είχε γίνει το σύμβολο της πολυτέλειας, ενώ εμφανίστηκαν για πρώτη φορά κάτασπρα χριστουγεννιάτικα δέντρα.

Αυτά σχετικά με την σχέση μου στην ιστορία του 20^ο αιώνα….

Α! Ναι, μην το ξεχάσω. Αφού ξεκίνησα με την πολιτική την σύνδεσή μου με τον προηγούμενο αιώνα, τον 20^ο, ας κλείσω πάλι με την πολιτική, με ένα από τα ισχυρότερα πολιτικά σύμβολα της εποχής αυτής, τον Λευκό Οίκο, ο οποίος δεν ήταν από την αρχή λευκός, όμως έγινε λευκός και μετονομάστηκε από «Διοικητική Κατοικία» σε «Λευκός Οίκος», με την είσοδο του αιώνα, το 1901, από τον πρόεδρο των ΗΠΑ Θίοντορ Ρούσβελτ  έτσι ώστε να ξεχωρίζει το όνομα του κτιρίου που φιλοξενεί τον εκάστοτε ανώτατο άρχοντα του αμερικανικού κράτους από τα άλλα δημόσια κτίρια των Πολιτειών όπου διαμένει ο κυβερνήτης κάθε Πολιτείας τα οποία αποκαλούνται «Διοικητικές Κατοικίες».

This entry was posted on Tuesday, September 15th, 2020 at 5:00 am and is filed under ιστορία και χρώματα, Λευκό, Συνέντευξη με τα χρώματα. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.