Συνεντευξη με τα χρωματα [νϚʹ]: αντιφατικοτητες μαυρου χρωματος
Η «Συνέντευξη με τα χρώματα» είναι μια προσπάθεια τακτοποίησης των όσων έχουν ειπωθεί (και θα ειπωθούν) για τα χρώματα, σε μια σειρά, ας πούμε, εύπεπτης διδακτικής ύλης, για όλους όσοι θέλετε να «μάθετε» τα χρώματα και τον κόσμο τους.
Η σειρά έχει την μορφή μιας υποτιθέμενης, διδακτικής, συνέντευξης των χρωμάτων προς τον άνθρωπο.
Συνέντευξη με τα χρώματα
[νϚʹ]
Μέλαν – Μαύρο – Σκότος
[γ]
Μελαγχολία, Ψυχολογία και Αντιφατικότητες του μαύρου
-Επανήλθα, εγώ το μαύρο χρώμα, για να σου μιλήσω Άνθρωπε για τα συναισθήματα που σου προκαλώ.
Αναφέρθηκα ήδη στην ‘Μελαγχολία’ της οποίας όπως ορθά κατάλαβες είμαι νονός, την βάφτισα δίνοντάς της εν μέρει το όνομά μου.
Η μελαγχολία σου προκαλεί διάφορες δυσάρεστες καταστάσεις, όπως θλίψη, απαισιοδοξία κ.α., οδηγώντας σε προς την κατάθλιψη.
Αυτή η μελαγχολία που σου προκαλώ όταν μαυρίζω την χολή σου, σου ακούγεται ‘κακή’, ε; Έτσι δεν είναι;
Όμως, όμως…, όπως λέει και η γνωστή ρήση των στωικών φιλοσόφων «Ουδέν κακόν αμιγές καλού».
Πρόσφατα διατυπώθηκε η επιστημονική άποψη ότι η κατάσταση που συνηθίζεται να περιγράφεται σαν μελαγχολία ή κατάθλιψη δεν πρέπει να θεωρείται διαταραχή ή ασθένεια του εγκεφάλου, αλλά εξελικτική προσαρμογή του που συμβάλλει στην επιβίωση του ανθρώπινου είδους.
Σύμφωνα με αυτή την θέση που διατυπώθηκε από σύγχρονους νευροεπιστήμονες, οι συμπεριφορές και οι αντιδράσεις που η κλασική ιατρική θεωρεί τυπικά καταθλιπτικά συμπτώματα, δεν είναι βλαβερά για το άτομο αλλά αντίθετα μπορεί να το βοηθούν στο να επικεντρώσει την προσοχή του, να αναλύσει λεπτομερώς και να στοχαστεί σε βάθος τα προβλήματα που θέτει καθημερινά η ζωή.
Η επιθυμία απομόνωσης, η ανορεξία για φαγητό ή σεξ, όλα τα τυπικά καταθλιπτικά συμπτώματα, όχι μόνο δεν θεωρούνται προϊόντα της εγκεφαλικής δυσλειτουργίας του ατόμου, αλλά αντίθετα συμβάλουν στην ανάπτυξη μιας αναλυτικής και σε βάθος αντιμετώπισης των προβλημάτων.
Δηλαδή με άλλα λόγια ο εγκέφαλος, φαίνεται ότι «κατεβάζει ρολά», για να βρει χρόνο και ενέργεια ώστε να μπορέσει να ανασυγκροτηθεί, να επεξεργαστεί και να αφομοιώσει τα πολύπλοκα και αντιφατικά δεδομένα και απαιτήσεις που βομβαρδίζουν το άτομο στην καθημερινή του ζωή. Τώρα, γιατί στα λέω όλα αυτά; Για να καταλάβεις πως ενώ σου φαίνομαι και με θεωρείς «κακό» χρώμα, μέσα μου περικλείω εν δυνάμει το «καλό».
Διότι, όπως λένε αυτοί οι σύγχρονοι επιστήμονες, η μελαγχολία που σου προκαλώ είναι για το καλό σου, αρκεί να την επεξεργαστείς εγκαίρως και σωστά και να μην της επιτρέψεις να σου εγκατασταθεί μόνιμα σαν παθολογική κατάσταση….
Είμαι ο μαύρος άνθρακας που γίνομαι διαμάντι και τότε σκορπίζω τριγύρω μου έντονα όλες τις ακτινοβολίες του φωτός.
Εν τάξει, δεν θα ασχοληθούμε τώρα με το πώς μεταβάλλεται το μαύρο κάρβουνο σε διαφανές αστραφτερό διαμάντι. Απλώς θέλω να σου πω ότι η φωτοενέργεια που αποθηκεύει μέσα του το μαύρο χρώμα, κάποτε, κάτω από ειδικές συνθήκες μεταβάλλεται σε κάτι πολύ ανώτερο και διαχέεται….
Αυτό το έχεις καταλάβει από καιρό και με χρησιμοποιείς μεταφορικά για να δηλώσεις με εμένα αυτήν την διάχυση ανώτερης ενέργειας… να, ας πούμε όπως η μαύρη ζώνη του καράτε, ή οι μαύρες κορδέλες με τις οποίες τιμάς ανώτερους διδασκάλους δηλώνοντας έτσι ότι σκορπούν το φως της γνώσης που έχουν συγκεντρώσει.
Γιατί τί άλλο είναι στην πραγματικότητα το μαύρο χρώμα; Τί άλλο από την συγκέντρωση μέσα του όλης της φωτεινής ενέργειας που προσπίπτει επ’ αυτού;
Αυτό στο ξαναείπα στην αρχή του λόγου μου, όταν σου ανέφερα κατά την άποψη των αριστοτελικών, τις τρείς κατηγορίες εμφάνισής μου.
Κατά την δεύτερη κατηγορία, μας λέει ο Αριστοτέλης αντιλαμβανόμαστε σαν μαύρο, ό,τι δεν στέλνει φως στο μάτι μας, αλλά απορροφά όλη την προσπίπτουσα επί αυτού ακτινοβολία, όπως πχ. το κάρβουνο.
Αυτή ακριβώς είναι η λειτουργία απόδοσης του μαύρου, εμένα δηλαδή, σαν χρώμα και όχι σαν σκότος ελλείψει φωτός.
Πω, πω! έχεις δίκιο Άνθρωπε. Τόση ώρα σου λέμε διάφορα σ’ αυτήν την συνέντευξη, αλλά ακόμα δεν σου ειπώθηκε ένα από τα βασικότερα, το πώς αποδίδονται από την φύση τα διάφορα χρώματα. Ναι! Έπρεπε να σου το πει από την αρχή η ίδια η Μάνα Φύση, αλλά δεν την αφήσαμε να ολοκληρώσει αφαιρώντας της τον λόγο για να τον δώσουμε σε άλλους ομιλητές.
Θα φροντίσω Άνθρωπε, αφού τελειώσω με την αυτοπαρουσίασή μου, να δοθεί ο λόγος στην Μάνα Φύση για να καταλάβεις πώς, με ποια λειτουργία εμφανιζόμαστε εμείς τα χρώματα, τόσο εγώ, όσο και καθένα από τα χρώματα που θα σου αυτοπαρουσιαστούν στην συνέχεια.
Πάντως, ως προς εμένα, σου λέω εν συντομία ότι όλα τα μαύρα αντικείμενα έχουν ανάγκη όλης της φωτεινής ενέργειας που προσπίπτει επί αυτών, την οποία δεσμεύουν τα ηλεκτρόνιά τους, με αποτέλεσμα να μην περισσεύει φωτεινή ακτινοβολία να αντανακλαστεί σαν χρώμα, οπότε γι’ αυτό δεν θεωρούμαι ως χρώμα, αλλά ως έλλειψη φωτός.
Επανέρχομαι όμως στις κακές εντυπώσεις που σου προκαλώ, τόσο σαν χρώμα, όπου σε επηρεάζω δυσμενώς ένεκα της μελαγχολίας που σου επιφέρω, όσο και με την άλλη μου ιδιότητα, αυτήν του σκότους, που σου προκαλεί φόβο.
Φόβο γιατί μέσα στο σκοτάδι δεν βλέπεις, δεν γνωρίζεις τί υπάρχει, τί συμβαίνει εκεί μέσα, πρόκειται για ένα άγνωστο για σένα πεδίο και ‘φοβάσαι’. Κατ’ επέκταση φοβάσαι ό,τι άγνωστο, όπως ας πούμε τον θάνατο, γι’ αυτό και τον έχεις ντύσει στα μαύρα.
Κι’ όπως ο θάνατος είναι για σένα ένα μυστήριο, έτσι κι’ εγώ το χρώμα του, είμαι για σένα το χρώμα του μυστηρίου. Εφ’ όσον δε ο θάνατος για σένα είναι κάτι κακό, με θεωρείς κατ’ επέκταση κι εμένα κακό.
Τον 12ο αιώνα, όταν ξέσπασε μια θεολογική διαμάχη ανάμεσα στους Κιστερκιανούς (Cistercian) μοναχούς που φορούσαν λευκά ράσα και στους Βενεδικτίνους που φορούσαν μαύρα, ένας Βενεδικτίνος ηγούμενος, ο Πέτρος ο Σεβάσμιος, κατηγόρησε τους Κιστερκιανούς για υπερβολική υπεροψία επειδή φορούσαν λευκά αντί για μαύρα. Ο άγιος Bernard de Clairvaux, ο ιδρυτής του τάγματος των Κιστερκιανών, απάντησε ότι το μαύρο ήταν το χρώμα του διαβόλου, της κόλαση, του θανάτου και της αμαρτίας, ενώ εν αντιθέσει το λευκό αντιπροσωπεύει "καθαρότητα, αθωότητα και όλες τις αρετές".
Αυτό το ιστορικό παράδειγμα σου δηλώνει το πόσο κακή αντίληψη έχεις για μένα Άνθρωπε.
Πέρα από αυτά, σου είπα επίσης ότι εγώ το μαύρο, που στην πραγματικότητα είμαι η έλλειψη χρώματος, εκλαμβανόμενο σαν χρώμα, είμαι το χρώμα του μυστηρίου επειδή ‘καλύπτω’, ‘κρύβω’, πολλές φορές δε, λόγω της ύπαρξης αυτών των ιδιοτήτων μου, σημαίνω ‘ύπαρξη εμποδίου’.
Κατά τον Μαξ Λούσερ και το Χρωμοτέστ του, εγώ το μαύρο αντιπροσωπεύω το ακραίο όριο πέρα από το οποίο σταματά η ζωή και εκφράζεται η ιδέα της ανυπαρξίας και της εξαφάνισης.
Στον αντίποδα, αν και είμαι εκφοβιστικό και όχι φιλικό χρώμα και έχω πολλούς αρνητικούς συσχετισμούς, υποδηλώνω συνάμα δύναμη και έλεγχο.
Θεωρούμαι εκλεπτυσμένο, κομψό και εμπιστευτικό. Εμπιστευτικό γιατί λόγω των ιδιοτήτων μου μπορώ να κρύψω, να φυλλάξω πράγματτα και καταστάσεις.
Είμαι ένα δυνατό και ισχυρό χρώμα γι’ αυτό και δηλώνω επισημότητα, εκλεπτυσμό, σεξουαλικότητα και μυστικισμό…
Επίσης λειτουργώ βοηθητικά ως προς τα άλλα χρώματα, γιατί με την έντονη αντίθεσή μου προς αυτά τα αναδεικνύω, ενισχύοντας την μετάδοση των μηνυμάτων που σου επιφέρουν. Από αυτό, καταλαβαίνεις την δύναμή μου.
Δύναμη! Ένα από τα βασικά σημαινόμενά μου.
Πέρα από την ‘δύναμη’, τα άλλα βασικά σημαινόμενά μου είναι ο Έλεγχος, η Εξουσία, η Πειθαρχία και η Κομψότητα.
Με χρησιμοποιείς Άνθρωπε για την απόκρυψη συναισθημάτων, για επιβολή εξουσίας, για εκφοβισμό αλλά και συσχετισμούς με μυστήρια. Εκτός από την ψυχολογική χρησιμοποίησή μου, με χρησιμοποιείς και στην φυσική ως «Μαύρο Σώμα», ένα θεωρητικό, ανύπαρκτο ουσιαστικά, δημιούργημά σου, βάση του οποίου υπολογίζεις την θερμοκρασία ενός σώματος και του φωτός που αυτό εκπέμπει.
Σίγουρα, εφ’ όσον σου μίλησα για φυσική, σαν έλλειψη φωτός που είμαι, σου δημιούργησα το ερώτημα: «Έχω ή δεν έχω ταχύτητα;», όπως η αντίθεσή μου το φως που είναι ό,τι ταχύτερο στην δημιουργία;
Μην βιαστείς να απαντήσεις. Σκέψου!
Ε! Λοιπόν έχω και δεν έχω!
Επειδή δεν είμαι ακτινοβολία, όπως το φως και τα χρώματα, στερούμαι κυμάτων.
Σωστά το κατάλαβες. Το μαύρο σαν σκοτάδι δεν περιλαμβάνει κύματα επειδή το σκότος οφείλεται ακριβώς στην έλλειψη ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων. Επομένως σαν τέτοιο δεν δύναμαι να έχω οιανδήποτε ταχύτητα…. Όμως… όμως… εάν ορίζεται σαν ταχύτητά μου η ταχύτητα με την οποία απλώνομαι όταν σβήσει το φως, τότε η ταχύτητά μου είναι ακριβώς η ίδια με αυτήν του φωτός. Εξισώνομαι με την ταχύτητα του αποχωρούντος φωτός.
Ωω! Άνθρωπε. Όταν μου δόθηκε ο λόγος στην συνέντευξη, νόμιζα ότι δεν είχα να σου πω πολλά για εμένα και πως θα τέλειωνα γρήγορα, όμως διαψεύστηκα. Βλέπω ότι έχω τόσα πράγματα να σου πω…
Μου επισημαίνουν από την οργάνωση της συνέντευξης πως δεν σου έχω πει κάτι για την ‘ιστορία’ μου και ότι καλό είναι να βάλω μια τάξη σε αυτά που σου λέω και να μην πηδώ από θέμα σε θέμα.
Οπότε οφείλω να σου αυτοπαρουσιασθώ ιστορικά και με κάποια τάξη.
Σε λίγο λοιπόν……
admin is | Topic: μαύρο, Συνέντευξη με τα χρώματα, Ψυχολογία και χρώματα | Tags: None
No Comments, Comment or Ping
Reply to “Συνεντευξη με τα χρωματα [νϚʹ]: αντιφατικοτητες μαυρου χρωματος”