Οι 7 αντιθεσεις του Ιττεν [5η]: ταυτοχρονη αντιθεση
Οι 7 χρωματικές αντιθέσεις του Ίττεν αναλυτικότερα
Η ταυτόχρονη αντίθεση (5)
Σε προηγούμενο άρθρο αναφερθήκαμε συνοπτικά στις 7 χρωματικές αντιθέσεις του Ίττεν.
Σε μια σειρά 7 άρθρων βλέπουμε αναλυτικότερα κάθε μια από αυτές τις αντιθέσεις, όπως τις περιγράφει ο ίδιος ο Ίττεν, στο βιβλίο του «Η τέχνη του χρώματος».
Η ταυτόχρονη αντίθεση
Με τον όρο ταυτόχρονη αντίθεση περιγράφουμε το ακόλουθο φαινόμενο:
Το μάτι μας ατενίζοντας ένα δεδομένο χρώμα, απαιτεί αμέσως, συνεπώς ταυτόχρονα, το συμπληρωματικό του, το οποίο γεννά το ίδιο το μάτι εάν το συμπληρωματικό δεν είναι δοσμένο.
Αυτό το γεγονός αποδεικνύει ότι ο θεμελιώδης νόμος της χρωματικής αρμονίας περικλείει μέσα του την υλοποίηση του νόμου των συμπληρωματικών.
ατενίστε τις μπλε ραβδώσεις που σχηματίζονται στο κοκκινωπό φόντο, οι οποίες στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν
Το συμπληρωματικό χρώμα γεννιέται ταυτόχρονα μέσα στο μάτι του θεατή με την μορφή χρωματικής εντύπωσης, ενώ δεν υπάρχει πραγματικά. Δεν μπορεί να φωτογραφηθεί.
Μπορούμε να κάνουμε το εξής πείραμα: Πάνω σε μια μεγάλη, έντονα χρωματισμένη επιφάνεια ζωγραφίζουμε ένα μαύρο τετράγωνο. Αν η επιφάνεια είναι κόκκινη, το μαύρο τετράγωνο φαίνεται πρασινωπό στον θεατή. Εάν η επιφάνεια είναι πράσινη, του φαίνεται κοκκινωπό. Αν η χρωματισμένη επιφάνεια είναι βιολέ, το μαύρο τετράγωνο φαίνεται κιτρινωπό και αν η επιφάνεια είναι κίτρινη φαίνεται βιολετί.
Κάθε χρώμα γεννά το αντίθετό του.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει εάν τοποθετήσουμε μέσα σε έξι τετράγωνα καθαρών χρωμάτων από ένα μικρό γκρι τετράγωνο ίδιας φωτεινότητας με το χρώμα του τετραγώνου. Κάθε ένα από τα γκρίζα τετραγωνάκια ακτινοβολεί το συμπληρωματικό χρώμα του τετραγώνου που το περιβάλλει.
Τα ταυτόχρονα αποτελέσματα είναι τόσο εντονότερα όσο περισσότερο χρόνο παρατηρούμε το βασικό χρώμα και όσο φωτεινότερο είναι αυτό. Επειδή το ταυτόχρονα γεννημένο χρώμα δεν υπάρχει πραγματικά, αλλά παράγεται μέσα στο μάτι μας μόνο, μας προκαλεί μια αίσθηση ερεθισμού και ζωηρής δόνησης, με σταθερά μεταβλητή ένταση.
Το δεδομένο βασικό χρώμα μοιάζει, αν το παρατηρήσουμε επί μακρό χρόνο, να μειώνεται κατά την πυκνότητά του, το μάτι κουράζεται, ενώ η εντύπωση του ταυτόχρονα γεννημένου χρώματος δυναμώνει.
Το ταυτόχρονο αποτέλεσμα δεν παράγεται μόνο μεταξύ ενός γκρίζου και ενός καθαρού χρώματος, αλλά επίσης μεταξύ των καθαρών χρωμάτων που δεν είναι ακριβώς συμπληρωματικά, που τις περισσότερες φορές χάνουν και τα δυο τον πραγματικό χαρακτήρα τους και ακτινοβολούν νέα αποτελέσματα.
Τα χρώματα φαίνονται να είναι στην υψηλότερη κατάσταση δυναμικής διέγερσης, η σταθερότητά τους χάνεται και γίνονται βορά των πλέον μεταβλητών δονήσεων. Χάνουν τον πραγματικά αντικειμενικό χαρακτήρα τους και αιωρούνται μέσα σ’ ένα χώρο ατομικών εντυπώσεων εξωπραγματικής φύσης, σαν σε μια νέα διάσταση.
Το χρώμα δίνει μια άυλη εντύπωση. Η φράση «η πραγματικότητα ενός χρώματος δεν είναι ταυτόσημη με το αποτέλεσμά του» ισχύει πλήρως εδώ.
Ο Γκαίτε έλεγε: «Η ταυτόχρονη αντίθεση κάνει το χρώμα κατάλληλο για αισθητική χρήση».
admin is | Topic: Uncategorized, συμπληρωματικά χρώματα, Συνδυασμοί χρωμάτων, Τέχνες και χρώματα, Το μάτι του νου, χρήση χρωμάτων | Tags: None
No Comments, Comment or Ping
Reply to “Οι 7 αντιθεσεις του Ιττεν [5η]: ταυτοχρονη αντιθεση”