xromata.com


Σκεψεις κι αποψεις (11)

 

Σκέψεις κι’ απόψεις [11]

 

 

Σκέψεις και Απόψεις φίλων του site, που δεν είναι παρά η επανάληψη επιλεγμένων παλαιών comments (με χρονική σειρά ανάρτησης) από την στήλη διαλόγου, γιατί και οι φίλοι της ιστοσελίδας συμβάλλουν στην ανάπτυξή της με τις δικές τους απόψεις.

Κάποιες από αυτές ίσως σας φαίνονται σαν αταίριαστες με το θέμα της ιστοσελίδας, που είναι τα χρώματα, όμως όλες αναπτύχθηκαν από ερεθίσματα που δόθηκαν από κάποιο άρθρο βασισμένο σε αυτά, τα χρώματα δηλαδή και τον κόσμο τους.

 

 

 

 

 

kΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ.ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΜΑΣ ΑΝΑΦΕΡΕΙΣ ΠΑΝΟ ΤΟΥΣ ΧΡΩΜΑΤΙΚΟΥΣ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΥΣ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΜΙΑ ΠΟΥ ΜΕ ΞΕΜΥΑΛΙΣΕΣ ΓΙΑ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ.
ΝΑΙ ΣΤΟ ΖΗΤΑΩ.
ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΑΙ ΘΙΞΑΝ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΙΣΩΣ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΚΑΤΑΝΟΗΤΟ ΚΑΙ ΑΠΛΟ ΑΝ ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΠΡΟΣΘΕΣΟΥΜΕ ΧΡΩΜΑΤΑ. ΩΣΤΕ ΚΑΘΕ ΕΝΑ ΝΑ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩ- ΠΕΥΕΙ ΚΑΙ ΕΝΑ ΕΙΔΟΣ ΠΡΟΣΩΠΙ- ΚΟΤΗΤΑΣ.

ΕΝΑ ΧΡΩΜΑ ΝΑ ΑΝΤΙ- ΠΡΟΣΩΠΕΥΕΙ ΑΥΤΗΝ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΑΝΗΚΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΝΑ ΑΥΤΗΝ ΠΟΥ ΠΡΕΣΒΕΥΟΥΜΕ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ.
ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ ΒΡΗΣΚΩ ΩΡΑΙΟ ΝΑ ΣΚΕΠΤΟΜΑΙ ΜΕ ΧΡΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΩ ΤΙ ΑΝΤΙ- ΠΡΟΣΩΠΕΥΟΥΝ.
ΜΟΙΑΖΕΙ ΛΙΓΟ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΩΝ ΛΙΘΩΝ. ΕΡΩΤΕΥΕΣΕ ΣΥΝΗΘΩΣ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΣΟΥ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ.

ΑΥΓΟΥΣΤΑ
08-12-09

https://xromata.com/?p=775

 

 

Λοιπόν Πάνο μου, οι ημέρες της εβδομάδας, σύμφωνα με τα αρχαιοελληνικά τους ονόματα και ξεκινώντας απ’ τη Δευτέρα είναι: Αρτεμώνη, Αρειώνη, Ερμειώνη, Διώνη, Αφροδιτώνη, Κρονιώ- νη κι Απολλωνία.
Περιττό να κάνω τους συσχετισμούς με τις θεότητες. Είναι ηλίου φαεινότερο. Όσο για το χρώμα της προσωπικότητας Αυγούστα μου, δεν είναι τόσο απλό και σίγουρα απαιτεί βαθύ διαλογισμό.

Άσε που πάλι θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε για ποια προσωπικότητα ή και ποιο σώμα μιλάμε. Ούτως ή άλλως μου ήταν ανέκαθεν δύσκολο να διαλέξω. Αν ένας πατέρας είχε 7 παιδιά, θα μπορούσε ή θα έπρεπε να ξεχωρίσει κάποιο; Πιστεύω πως θα τ’ αγαπούσε εξίσου, το καθένα για τις ιδιαίτερες χάρες του.
Πάντως, κάνοντας μια αναδρομή στη ζωή μου, παρατηρώ πως πέρασα απ’ τα σκούρα χρώματα, αρχικά στα ψυχρά και στη συνέχεια στα θερμά. Το τελευταίο διάστημα δε μπορώ να πω, ότι κι εγώ κάπου εκεί κυμαίνομαι. Τώρα δεν ξέρω, πώς ακριβώς να το αποκαλέσω, κροκί, σαφράν, ας το πούμε πορτοκαλοκόκκινο. Και για ν’ αποσαφηνίσω τ’ ανωτέρω, νομίζω πως είναι η κατάλληλη στιγμή, μιας και χρωστάω και μια απάντηση στον Πάνο, σχετικά με τις 7 Ακτίνες. Αυτές αντιπροσωπεύουν τις κοσμικές αρχετυπικές δομικές μονάδες που προσδίδουν τη δική τους ξεχωριστή νότα ή ποιότητα, σ’ όλες τις υπό εξέλιξη ζωές.
Είναι 7 διαφορετικά ρεύματα ενέργειας, που η αλληλενέργειά τους δημιουργεί τα ηλιακά συστήματα, τους γαλαξίες και τα σύμπαντα. Η κίνησή τους φέρνει όλο το Είναι σε εκδήλωση και το χρωματίζει και διαποτίζει με τις ιδιαίτερες ποιότητες και ιδιότητες κάθε ακτίνας κι αυτό ισχύει εξίσου για ένα κόκκο άμμου, έναν άνθρωπο ή ένα ηλιακό σύστημα. Κάθε ακτίνα είναι η έκφραση μιας Ζωής. Κάθε άνθρωπος διέπεται από διαφορετική ακτίνα για κάθε φορέα του (φυσικό, συναισθη- ματικό, νοητικό), ενώ άλλη ακτίνα επίσης διέπει το σύνολο της προσωπικότητάς του την παρούσα ζωή (ενσάρκωση) και άλλη την ψυχή του (το Εγώ του), που παραμένει η ίδια για αμέτρητους αιώνες (κι ενσαρκώσεις).
Αυτά εν συντομία και σύμφωνα πάντα με την Alice Bailey.

ΜΙΧΑΗΛ ALDEBARAN
12-12-09

https://xromata.com/?p=775

 

 

Εκ πρώτης όψεως Πάνο μου και πάντα με επιφύλαξη, θα συνέδεα το χώρο (κι ακόμα περισσότερο αν αναφερόμαστε στην Πρωταρχική ύλη) με το μπλε, ενώ τον χρόνο (κι ειδικά έτσι όπως έχουμε συνηθίσει να τον συσχετίζουμε με τις έννοιες της δράσης, της κίνησης, της αλλαγής και μεταβολής) με το κόκκινο χρώμα.

ΜΙΧΑΗΛ ALDEBARAN
12-12-09

https://xromata.com/?p=935

 

 

Αγαπητέ Γιάννη, όταν λέω ότι οι τρείς υποστάσεις μας (πνεύμα, ψυχή, σώμα) αποτελούν τη προσωπικότητα του Εγώ, δεν εννοώ ότι είναι το ίδιο το Εγώ, αλλά ότι είναι τα τρία ερείσματα πάνω στα οποία στηρίζεται, για να εκδηλωθεί στο κοσμικό επίπεδο. Άλλωστε πώς θα μπορούσε μία αόρατη οντότητα, να δηλώσει την ύπαρξη της σε ένα κόσμο εικόνας, παρά μόνο μέσω των ανθρωπίνων υποστάσεων. Και κάτι πασιφανές, ότι η νόηση και το αίσθος είναι αρετές του Εγώ και μέσω αυτών έρχεται σε επαφή με τις τρείς αρχές.
Επίσης όταν αναφέρομαι σε έλεγχο, δεν εννοώ ” αυστηρή επιτήρηση”, εννοώ κατεύθυνση, βοήθεια, συνδρομή όταν χρειασθεί, διότι πρόκειται για Θεία ακτίνα. Ασφαλώς και υπάρχει η “ελεύθερη βούληση”, όμως υπάρχει και ένα ζητούμενο, να προσπαθήσει ο άνθρωπος “αυτό το κοσμικό όν”, να ενωθεί με το Εγώ του δηλαδή ” το Θείο Ον που ζεί μέσα του”.
φιλιά Ιωάννα
12-12-09

https://xromata.com/?p=933

 

 

Περί Patton, Picasso κλπ. ΜΙΧΑΗΛ ALDEBA- RAN, ανέφερα τις απόψεις μου στην τελευταία απάντηση προς τη Λυδία.
Ναι! για τον Shaw, μαζί σου! Ψηφίζω κι’ εγώ δαγκωτό.
Στο θέμα της διαμάχη μεταξύ νεωτεριστών (παράλογων) και “καπιστρωμένων” (λογικών, συντηρητικών) αναφέρεται η ΝΥΧΤΑ του Ισαάκ Ασίμωφ, όπου ένας πολύχρωμος πολιτισμός σκιά- ζεται από τη μαυρίλα της νύχτας, οδηγείται από το πύρινο κόκκινο της φωτιάς στην καταστροφή για να αναγεννηθεί και πάλι από τα απομεινάρια του και να οδηγηθεί και πάλι στην πολυχρωμία και ούτω καθ’ εξής….
Πάνος
13-12-09

https://xromata.com/?p=775

 

 

Πάμε παρακάτω Γιάννη! Στην προσωπικότητα. Τελικά συμφωνούμε ότι υπάρχει κάποιο πρόπλασμα πάνω στο οποίο κτίζουμε τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της δικής μας προσωπικότητας. Λες πως το πρόπλασμα αυτό είναι προικισμένο με διάφορες εξαρτήσεις (κληρονομικότητα, αστρικές επήρειες κλπ.) που καθορίζουν ή καλύτερα διευθύνουν την ανάπλασή του.
Ας προσπαθήσουμε τώρα να το δούμε λίγο “χρωματικά”.

Όλοι προερχόμαστε από μια φωτεινή χρωματική πηγή. Προσκρούομε στο πρίσμα (ενσάρκωση) που μας μετασχηματίζει σε ανθρώπους του κόσμου μας. Αναλυόμαστε δηλαδή στα 6 (ή 7 αν θέλετε) χρώματα του φάσματος, 3 βασικά (που είναι οι αρχές μας, οι βάσεις μας) και 3 (ή 4) παράγωγα (που είναι οι καταστάσεις μας). Ανάλογα με τα χρώματα που είναι ισχυρότερα (μέσα στο χρωματικό μας σύνολο) εκδηλώνουμε μια απόχρωση. Όμως εκδηλώνουμε την πραγματική απόχρωση με την οποία πρέπει να ταυτιστούμε και την οποία πρέπει να φανερώσουμε;
Η προαναφερθείσα προίκα μας, λειτουργεί σαν πρόσθετες χρωστικές που αλλάζουν τη χροιά μας. Επίσης ολόγυρά μας υπάρχουν πολλές άλλες φωτεινές πηγές (πέραν αυτής του “καθαρού ηλιακού φωτός”) με τις δικές τους χροιές και δυνάμεις (η χημική σύνθεση του λαμπτήρα, η πρώτη ύλη καύσης της φωτιάς) που αλλάζουν την απόχρωσή μας.
Μέσα σε όλο αυτό το πανδαιμόνιο αποχρώσεων, οφείλουμε να ανακαλύψουμε (ή έστω προσεγγί- σουμε) την πραγματική χρωματική μας διάσταση, να βρούμε ποια είναι η “φωτονική” μας θέση, ώστε να ενεργοποιηθούμε σωστά σαν “φωτόνια” να συνδεθούμε προς το ανάλογο ηλεκτρόνιο και να παράγουμε το έργο που οφείλουμε.
Πώς γίνεται άραγε αυτό; Εύκολα; δύσκολα; Υπάρχει άραγε τρόπος υπόδειξης ανεύρεσής του;
Νομίζω πως αν υπήρχαν τακτές απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά, ίσως η ανθρωπότητα που γνωρίζουμε να είχε άλλη μοίρα! Μάλλον, πολύ καλύτερη!
Πάνος
13-12-09

https://xromata.com/?p=933

 

 

 


is | Topic: σκέψεις σχόλια άρθρα φίλων | Tags: None

No Comments, Comment or Ping

Reply to “Σκεψεις κι αποψεις (11)”