Από τα χρώματα στη μυθολογία – From colors to mythology
Μύθοι και χρώματα
«Ποια η σχέση των χρωμάτων με τους μύθους;» θα μπορούσε δικαιολογημένα να αναρωτηθεί κανείς διαβάζοντας τον τίτλο.
Παλαιότερα δεν θα είχα τι να απαντήσω.
Θα έλεγα απλώς ότι λατρεύω εξίσου και τα δυο από μικρό παιδί.
Στο πρώτο – πρώτο post αυτού του blog, πριν περίπου μισό χρόνο, στον «Εισαγωγικό χαιρετισμό», σας παρουσιάστηκα ως εραστής των χρωμάτων και δήλωσα ότι αυτά, όταν αισθάνθηκαν την αγάπη μου, τον έρωτά μου, με πλησίασαν, άρχισαν να μου μιλούν και να μου αποκαλύπτουν τα μυστικά τους.
Κάτι παρόμοιο συνέβη και με τους μύθους. Μόνο που αυτοί δεν μου μίλησαν απευθείας, αλλά μου απεύθυναν το λόγο με το στόμα των χρωμάτων για να αρχίσουν να μου αποκαλύπτουν τα δικά τους μυστικά.
Για να έλθουν σε επαφή μαζί μου και να μου αποκαλύψουν τη σπουδαιότητά τους και πολλά από όσα κρύβουν μέσα τους χρησιμοποίησαν έναν κοινό παρονομαστή, που έφερνε σε ζεύξη τις δυο αγάπες μου, τα χρώματα και τους μύθους.
Αυτός ο κοινός παρονομαστής ήταν η Ίρις, η θεά των χρωμάτων, η άνασσα του Ουράνιου τόξου.
Όταν μου αποκαλύφθηκε η πολύχρωμη θεά έμεινα εμβρόντητος. Τότε πείσθηκα τελείως για το πόσο όμορφες είναι οι δυο αγάπες μου, αλλά και για το πλήθος των μυστικών που κατέχουν.
Ίρις, Προμηθεύς, Άρης, Αφροδίτη, Ήφαιστος (μερικά μυθικά πρόσωπα που ήδη έχουν αναφερθεί σε posts και comments) σχετίζονται με χρώματα και η σχέση τους αποβαίνει αποκαλυπτική.
Το ίδιο συμβαίνει και με τους μυθολογικούς νεαρούς που με το αίμα της θυσίας τους έβαψαν κόκκινο για πάντα κάποιο λουλούδι.
Η ιστορία ξεκινά από τα χρόνια του Διονύσου Ζαγρέα και φθάνει μέχρι τα νεότερα χρόνια του Χριστού. Ανάμεσά τους οι: Ανθεύς, Υάκινθος, Νάρκισσος, Άττυς, με αποκορύφωμα τον Άδωνι.
Όλα αυτά θα τα προσεγγίσουμε μελλοντικά, όπως και μια άλλη σχέση χρωμάτων με μύθους που μπλέκονται με την ιστορία, σαν τον Τρωικό πόλεμο.
Myths and colors
"What is the relationship of colors to myths?" could legitimately be asked by reading the title.
Previously I would not have what to answer.
I would just say that I loved both since I’ve been a toddler.
In the very first post of this site, about half a year ago, in the "Introductory Salutation," I have been introduced to you as a lover of colors, stating that when they felt my love, my questioning, they approached me, they started talking to me They reveal their secrets to me.
Something similar happened to me with myths. Except that myths did not speak to me directly, but they spoke to me with the language of colors, beginning to reveal to me their own secrets.
To come in contact with me and reveal to me their importance, and much of what they hide in them, they used a common denominator that brought together my two loves, colors and myths.
This common denominator was Iris, the goddess of colors, the queen of the Rainbow.
When the colorful goddess was revealed to me, I was embarrassed. Then I was completely convinced of how beautiful my two loves are, also about the multitude of secrets they possess.
Iris, Prometheus, Mars, Aphrodite, Hephaestus (some mythical figures already mentioned in some of the posts and comments) are related to colors and their relationship becomes revealing.
The same is true for the mythological youngsters who, with the blood of their sacrifice, have colored red for ever certain flowers.
This history begins in the years of Dionysus Zagreus and reaches to the newer years of Jesus Christ. Among them are: Antheus, Yakinthos, Narcissus, Attis, with Adonis being the most known.
We will approach all of this in the future, as well another color relationship with myths that are tangled with history, like the Trojan War.
admin is | Topic: Ιστορήματα με χρώματα, Μύθοι και χρώματα | Tags: Άδωνις, Ανθεύς, Άττυς, Ζαγρεύς, Ίρις, κόκκινο, μυθολογία, Νάρκισσος, Υάκινθος, Χριστός
22 Comments, Comment or Ping
ΜΙΧΑΗΛ ALDEBARAN
Βρήκα ένα πρόσφατο άρθρο, που τιτλοφορείται: ”Ποιό χρώμα ταιριάζει σε κάθε μέρα;” Επειδή, εκτός απ’ τις ημέρες της εβδομάδας, συνταιριάζει τα χρώματα, τόσο με πολύτιμους λίθους,
όσο και με τους θεούς του ελληνικού Πανθέου (αν και πολλά απ’αυτά τα θεωρώ αρκετά γνωστά), το παραθέτω εδώ για κάθε ενδιαφερόμενο:
http://www.womenonly.gr/article.asp?catid=13371&subid=2&pubid=2369276
ΥΓ: Μην παραπλανηθείτε απ’τον τίτλο του site. Δεν είναι μόνο για γυναίκες.
9-9-09
admin
Ως προς τις ημέρες και τα χρώματα ΜΙΧΑΗΛ ALDEBARAN, απλώς διάβασα επιπόλαια το άρθρο που μας έστειλες. Κάπου συμφωνώ, κάπου διαφωνώ. Είναι ένα θέμα που θα μας απασχολήσει επισήμως μελλοντικά. Μου έδωσες όμως την ευκαιρία να αναφερθώ στα χρώματα και τις ημέρες, όπως είναι παραδοσιακά καθιερωμένα στην Ταϋλάνδη (μια χώρα που λατρεύει τα χρώματα), όπου όλοι γνωρίζουν την αντιστοιχία χρωμάτων – ημερών και σημαιοστολίζουν τη χώρα στις επετείους με το ανάλογο χρώμα. Πχ. όταν γιορτάζουν τα γενέθλια της βασίλισσάς τους, επειδή γεννήθηκε Παρασκευή, υψώνουν σε όλη τη χώρα γαλάζιες σημαίες, που είναι το χρώμα της Παρασκευής.
Η Ταϋλανδική αντιστοιχία λοιπόν, έχει ως εξής:
Κυριακή = κόκκινο
Δευτέρα = κίτρινο
Τρίτη = ροζ
Τετάρτη = πράσινο
Πέμπτη = πορτοκαλί
Παρασκευή = μπλε
Σάββατο = μωβ
Πάνος
12-9-09
AYΓΟΥΣΤΑ
MIXAΛΗ ΓΕΙΑ ΣΟΥ. ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΟΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΙΝΕΙΣ ΚΑΙ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΠΩ ΟΤΙ ΠΙΟ ΠΡΟΣΙΤΗ ΜΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑΣ ΠΑΡΑ Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΤΑΥΛΑΝΔΗΣ. ΙΣΩΣ ΑΥΤΗ Η ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΝΑ ΔΗΛΩΝΕΙ ΟΤΙ ΟΙ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΜΝΗΜΕΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΛΟΓΕΣ ΤΗΣ ΒΑΘΥΤΕΡΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΥΘΩΝ ΤΟΥΣ.
ΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΙΑ ΔΟΚΙΜΗ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΟΥΜΕ ΠΟΙΟ ΧΡΩΜΑ ΜΑΣ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΑΝ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑΘΕΡΟ ΚΑΙ ΟΜΟΙΟ ΜΕ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ. ΠΧ ΕΜΕΝΑ ΟΙ ΠΕΜΠΤΕΣ ΣΑΝ ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΟ ΤΟΥΣ ΧΡΩΜΑ ΜΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΤΟ ΜΠΛΕ. ΕΣΕΝΑ?
27-11-09
admin
Όντως ΑΥΓΟΥΣΤΑ οι συμβολισμοί και οι μνήμες των λαών προς τα χρώματα διαφέρουν. Τα αίτια είναι ποικίλα και θα τα εξετάσουμε συν τω χρόνω.
Όσο για τη δοκιμή που προτείνεις, να αναφέρουμε ποιο χρώμα ταιριάζει στον καθένα μας σχετικά με την κάθε μέρα, τη βρίσκω σαν προκλητικό παιχνίδισμα.
Έτσι λοιπόν, αυθαίρετα και χωρίς εξήγηση, δηλώνω τα χρώματα που συνοδεύουν το άκουσμα των ημερών, για μένα, από τότε που ήμουν μικρό παιδί.
Έχουμε λοιπόν και λέμε:
Οπωσδήποτε η Τετάρτη παίρνει πράσινο χρώμα, οποιοδήποτε πράσινο.
Η Πέμπτη ένα σκουρωπό βαθυκόκκινο χρώμα που καφετίζει λιγάκι, κάτι σαν μπορντώ, βυσινί ή καλύτερα το Indian red.
Η Τρίτη κίτρινη, ποτέ όμως με το ξινό ψυχρό λεμονί.
Το Σάββατο μαύρο, ενώ η Κυριακή λευκή ή ασπροκίτρινη.
Για τη Δευτέρα ποτέ δεν μπόρεσα να καθορίσω χρώμα. Το ίδιο και για την Παρασκευή, αν και μερικές φορές παίρνει περίεργες (όχι καθαρές) αποχρώσεις του ροζ.
Πάνος
29-11-09
Υ.Γ. Τελικά με κεντρίζει κι εμένα η περιέργεια να δω με τι χρώματα βλέπουν τις ημέρες και άλλοι φίλοι της στήλης.
AYΓΟΥΣΤΑ
ΛΟΙΠΟΝ,ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΜΟΥ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΕΞΗΣ ΧΡΩΜΑΤΑ ΩΣ ΣΤΑΘΕΡΑ ΑΣΧΕΤΑ ΑΝ ΚΑΤΙ ΕΝΤΟΝΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΕΝΑ ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝ ΧΡΩΜΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΕΡΑ Η ΤΟ ΠΟΛΥ ΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ.
ΚΥΡΙΑΚΗ – ΚΙΤΡΙΝΟ ΑΠΑΛΟ
ΔΕΥΤΕΡΑ – ΛΕΥΚΗ(ΑΧΡΩΜΗ)
ΤΡΙΤΗ – ΠΡΑΣΙΝΟ (ΤΗΣ ΧΡΥΣΟΜΥΓΑΣ)
ΤΕΤΑΡΤΗ – ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ
ΠΕΜΠΤΗ – ΜΠΛΕ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ – ΚΟΚΚΙΝΟ
ΣΑΒΒΑΤΤΟ – ΜΑΥΡΟ
ΣΕΙΡΑ ΣΑΣ….
29-11-09
AYΓΟΥΣΤΑ
ΕΕΕ!ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ ΟΛΟΙ? ΕΙΔΑΤΕ ΑΠΟΨΕ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΠΕΡΙΚΥΚΛΩΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΙΟΥ ΤΟΞΟΥ ΣΕ ΔΙΠΛΗ ΣΕΙΡΑ ΚΙΟΛΑΣ? ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ!
30-11-09
admin
Όταν έστειλες Αυγούστα το μήνυμα για το φεγγάρι με τα δυο ουράνια τόξα, μπήκα στο site αρκετά αργότερα.
Παρ’ αυτά πρόλαβα και είδα ίχνη από τη διάλυση του φαινομένου.
Λέγεται ότι συνήθως η εμφάνιση του φάσματος γύρω από τη σελήνη (που συμβαίνει λόγω συσσώρευσης πολλών υδρατμών ψηλά στην ατμόσφαιρα) προμηνύει βροχή, όπως και συνέβη από την επομένη.
Πάνος
04-12-09
admin
Επανέρχομαι ΑΥΓΟΥΣΤΑ στο comment σου για να εκφράσω με αφορμή του μια απορία μου προς όλους τους φίλους, που δικαιολογούνται ότι δεν μπορούν να γράψουν κάτι προς το blog, γιατί το θεωρούν εξειδικευμένο και πολύ…βαρύ.
Έθεσες ένα ερώτημα τόσο απλό, ωραίο και δελεαστικό. Είναι άραγε τόσο δύσκολο να εκφράσει κανείς, έτσι ελαφριά και χωρίς βάσεις, τη δική του προσωπική άποψη για το πως αισθάνεται χρωματικά την κάθε μέρα της εβδομάδας; Μάλλον λοιπόν, τα περί εξειδίκευσης και δυσκολίας είναι απλές ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ.
Εν πάση περιπτώσει, πέρα από την προσωπική μου συσχέτιση που σου έχω ήδη γράψει, υπάρχουν αλχημικοί χρωματικοί προσδιορισμοί των ημερών σε συνάρτηση με τους κυβερνώντες πλανήτες και τις θεότητες υπό την αιγίδα των οποίων ονομάστηκαν οι αντίστοιχες μέρες.
Εάν μου το ζητήσεις θα τους αναφέρω. Δεν τους αναφέρω τώρα, μήπως και κάποιος άλλος θέλει να μας καταθέσει την δική του άποψη, ώστε να μην τον επηρεάσω.
Πάνος
05-12-09
Λυδία
Για μια στιγμή, ΜΙΧΑΗΛ ALDEBARAN, σκέφθηκα ότι μείναμε οι δυο μας. Ευτυχώς, μετά τη συνέντευξη που έδωσε ο αγαπητός μας κύριος Πάνος, προσθέτηκαν και οι άλλοι οπαδοί των χρωμάτων. Λυπάμαι, Πάνο, θα ήθελα πολύ αλλά δεν μπόρεσα να παραβρεθώ εκεί. Στην ερώτησή σού, ΑΥΓΟΥΣΤΑ, απαντώ ότι τα χρώματα των ημερών μου προς το παρόν είναι ίδια. Δηλαδή, είναι ασπρόμαυρα: άσπρες σελίδες και μάυρα γράμματα(υποχρεώνομαι να διαβάσω πάνω από1000 σελίδες το μήνα) και δεν πάει να γκρινιάζει ο Πάνος, που ξέρει αυτός το τι έχει ο καθένας! Ελπίζω όμως ότι κάποια στιγμή θα είμαι πολύ τακτική σ΄αυτό το site.
Για την ώρα θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάποιες άσχετες αλλά και τόσο ενδιαφέρουσες εκφράσεις:
“Κάθε πράξη δημιουργίας είναι πρώτα απ’ όλα μια πράξη καταστροφής” Picasso
“Ο λογικός άνθρωπος προσαρμόζεται στον κόσμο γύρω του. Ο παράλογος επιμένει να προσπαθεί να προσαρμόσει τον κόσμο στον εαυτό του. Για τούτο, κάθε πρόοδος εξαρτάται από τον παράλογο” Shaw
“Ποτέ μην πολεμήσετε μια μάχη αν από αυτήν δεν έχετε κάτι να κερδίσετε” Patton
Τα λέμε.
05-12-09
ΜΙΧΑΗΛ ALDEBARAN
” Δευτέρα κάτι έχω, την Τρίτη δεν αντέχω…..απ’ όλες τις ημέρες η Κυριακή μ’ αρέσει!”
Κατ’ αρχήν θα συμφωνήσω με τα Στρουμφάκια και περισσότερο ως προς την Κυριακή,
καθώς λόγο της φύσης της εργασίας μου συνήθως την στερούμαι, όπως σήμερα για παράδειγμα (ουδέν κακόν αμιγές καλού βέβαια, καθώς μπορώ να επικοινωνήσω μαζί σας, όπως βλέπετε). Θεωρώ λοιπόν, οτι ο άνθρωπος θά ‘πρεπε δικαιωματικά να ‘χει μια τουλάχιστον μέρα, που να μπορεί να την αφιερώσει ”Κυρίω τω Θεώ του” ή στον εαυτό του ή όπου τέλος πάντων αυτός νομίζει. Και συγκεκριμένα αυτή την ημέρα κι όχι ”τη δε ημέρα τη εβδόμη, Σάββατα…”, που επιλέγουν οι Εβραίοι και δικαίωμά τους επίσης, καθώς αντιστοιχεί στο θεό τους Ιεχωβά (ενώ στους Έλληνες είναι η μέρα του Κρόνου) και για τον ίδιο λόγο καλούν την προηγούμενή της Παρασκευή (ή Προσάββατο), που στην Ελλάδα ήταν η “Αφροδιτώνη”, ενώ το Σάββατο η “Κρονιώνη”.
Στη μουσική κλίμακα, η 7η νότα της οκτάβας καλείται “προσαγωγέας”, που όπως λέει και τ’ όνομά της μοιραία οδηγεί στην τονική. Το διάστημα προσαγωγέα – τονικής δεν είναι τόνος, αλλά ημιτόνιο κι έτσι ο προσαγωγέας είναι σα να ταλαντεύεται μετέωρος,με λογική εξέλιξη, να πρέπει να “λυθεί” στην τονική. Οπότε,έχοντας ξεκινήσει από Do, καταλήγουμε και πάλι σε Do, σε ψηλότερη όμως οκτάβα (δεν είναι βέβαια τυχαίο, που στα λατινικά ο Κύριος καλείται Do-minus κι η Κυριακή Do-menica). Έτσι,θα συμφωνήσω κι εγώ, πως στο Σάββατο (Dies Saturni = μέρα του Σατούρνου = Κρόνου = Saturday) ταιριάζουν σκούρα χρώματα και ιδιαίτερα το μολυβί το οποίο θα ”λυθεί” (μεταλλαχθεί αλχημικά) στο χρυσό της Dies Solis = μέρα του Ήλιου των Λατίνων ή Απολλωνίας των Ελλήνων, γνωστής ως Κυριακής.
Στην κυριακογεννημένη σύντροφό μου αρέσουν οι αποχρώσεις του κίτρινου (βλ. χρυσό). Στην τριτογεννημένη κόρη μου αρέσει το κόκκινο, επιβεβαιώνοντας τον συσχετισμό της με τον Άρη = Mars (Dies Martis). Στον πεμπτογεννημένο γιο μου αρέσουν κυρίως οι γαλάζιες αποχρώσεις, ενώ η τεταρτογεννημένη αφεντομουτσουνάρα μου προτιμά ένα πορτοκαλοκόκκινο (κι ένα πράσινο κι ένα γαλάζιο κι ένα…..εντάξει, για να τελειώνω, λέω να το κάνω ουράνιο τόξο,σαν κι αυτό που απόλαυσα το απογευματάκι της Πέμπτης).
06-12-09
ΜΙΧΑΗΛ ALDEBARAN
Λοιπόν Λυδία, αυτός ο Patton εκ πρώτης όψεως μου φαίνεται λίγο συμφεροντολόγος. Δεν ξέρω επί παραδείγματι τι θα είχε να πει για το Λεωνίδα και τις Θερμοπύλες και όλες τις αξιομνημόνευτες περιπτώσεις αυτοθυσίας. Εκτός κι αν στην έννοια του κέρδους συμπεριλαμβάνει και το ηθικό,οπότε εκεί θα συμφωνήσουμε όλοι.
Ο Picasso απ’ την άλλη είναι ξεκάθαρος. Το μεγαλύτερο σκοτάδι είναι λίγο πριν την αυγή. Της ανάστασης προηγούνται τα πάθη και η σταύρωση. Και για να γεννηθεί το φυτό (και ν’ανθίσει και καρποφορήσει) πρέπει να σαπίσει και να πεθάνει ο σπόρος. Κατά τον Άγιο Αυγουστίνο και τον Ευαγγελιστή Ιωάννη για να γεννηθεί ο (κατά πνεύμα) νέος άνθρωπος, πρέπει να πεθάνει πρώτα ο (κατά σάρκα) παλαιός.
Όσο για τον Shaw, εκεί ψηφίζω δαγκωτό και με τα δύο χέρια. Ζήτω η (ένθεη) ”τρέλλα”! Ζήτω το ”παράλογο” (όχι όμως και το ά-λογο). Η φαντασία στην εξουσία! (παλιό, καλό και διαχρονικό σύνθημα)
06-12-09
AYΓΟΥΣΤΑ
kΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ.ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΜΑΣ ΑΝΑΦΕΡΕΙΣ ΠΑΝΟ ΤΟΥΣ ΧΡΩΜΑΤΙΚΟΥΣ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΥΣ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΜΙΑ ΠΟΥ ΜΕ ΞΕΜΥΑΛΙΣΕΣ ΓΙΑ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ.
ΝΑΙ ΣΤΟ ΖΗΤΑΩ.
ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΑΙ ΘΙΞΑΝ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΙΣΩΣ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΚΑΤΑΝΟΗΤΟ ΚΑΙ ΑΠΛΟ ΑΝ ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΠΡΟΣΘΕΣΟΥΜΕ ΧΡΩΜΑΤΑ. ΩΣΤΕ ΚΑΘΕ ΕΝΑ ΝΑ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΕΙ ΚΑΙ ΕΝΑ ΕΙΔΟΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ. ΕΝΑ ΧΡΩΜΑ ΝΑ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΕΙ ΑΥΤΗΝ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΑΝΗΚΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΝΑ ΑΥΤΗΝ ΠΟΥ ΠΡΕΣΒΕΥΟΥΜΕ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ.
ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ ΒΡΗΣΚΩ ΩΡΑΙΟ ΝΑ ΣΚΕΠΤΟΜΑΙ ΜΕ ΧΡΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΩ ΤΙ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΟΥΝ.
ΜΟΙΑΖΕΙ ΛΙΓΟ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΩΝ ΛΙΘΩΝ. ΕΡΩΤΕΥΕΣΕ ΣΥΝΗΘΩΣ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΣΟΥ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ.
08-12-09
ΜΙΧΑΗΛ ALDEBARAN
Η ιδέα σου αυτοκρατορική μου Αυγούστα (παρεμπιπτόντως
Ρωμαίος ήταν ο νονός σου;), σχετικά με τα χρώματα των προσωπικοτήτων με βρίσκει σύμφωνο και την συνυπογράφω.Πάνο μου, εσύ τι λες; Και μιας και χρησιμοποίησα τη λέξη “παρεμπιπτόντως”, αυτός ο JOHNART πού έχει χαθεί πάλι;
09-12-09
admin
Λυδία, είσαι από τα άτομα που δεν έχω κανένα παράπονο για τη συμμετοχή σου στα comments και τη συνεισφορά σου στην εξέλιξη των xromata.com που τη θεωρώ πολύ σημαντική. Αναγνωρίζω ότι έχεις δυσκολίες χρόνου και καταστάσεων (και αυτό μεγαλώνει την εκτίμησή μου για τη βοήθεια που προσφέρεις), όπως γνωρίζω ότι μεγάλη χιλιομετρική απόσταση δεν σου επέτρεψε να παραβρεθείς στη “συνέντευξη” που δώσαμε.
Συμφωνώ με το ρητό του Picasso. Διδαχές λένε ότι επεμβαίνει πρώτα ο “Καταστρεπτικός παράγοντας” ώστε να αποταμιευθεί υλικό για νέα διαμόρφωση (δημιουργία). Κάτι σαν την ανακύκλωση.
Καταχειροκροτώ την άποψη του Shaw. Χωρίς τους “παράλογους” ίσως να βρισκόμασταν ακόμα στην εποχή των σπηλαίων, ή ακόμα πιο πίσω. Το δυστύχημα είναι ότι υπάρχουν πολλοί περισσότεροι “λογικοί”!
Όσο για τον Patton, φέρει γλαύκας εν Αθήναις! Δεν υπάρχει καμμία μάχη που δεν αποφέρει έστω και ελάχιστο κέρδος.
Πάνος
09-12-09
AYΓΟΥΣΤΑ
ΜΙΧΑΗΛ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΠΩΝΥΜΟ ΜΟΥ (ΠΕΡΙΠΟΥ). ΛΟΙΠΟΝ ΑΦΟΥ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕ Η ΙΔΕΑ, ΜΕ ΤΙ ΧΡΩΜΑ ΘΑ ΕΝΤΥΝΕΣ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ?
ΕΓΩ ΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΠΟ ΧΡΩΜΑΤΑ ΝΟΜΙΖΩ Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΘΑ ΕΔΕΙΧΝΕ ΚΡΟΚΙ.
09-12-09
admin
Πάλι ΜΙΧΑΗΛ ΑLDEBARAN μας κατέπληξες με τον τρόπο που κυλάς από το ένα θέμα στο άλλο. Σαν να παίζεις ποδόσφαιρο. Τρέχεις από τα γήπεδα στα Στρουμφάκια, από αυτά στις μέρες, στους θεούς, στη μουσική, στην προσωπικότητα…. Πολλούς χαιρετισμούς στην κυριακογεννημένη χρυσόχρωμη σύντροφό σου. Ελπίζω κάποτε να μπορέσει κι εκείνη να συμμετέχει στα comments μας.
Αλήθεια! Αν εμείς οι λίγοι (που ευτυχώς ξαφνικά αρχίσαμε να γινόμαστε περισσότεροι) πείθαμε από ένα μόνο φίλο ή συγγενή να συμμετέχει, πόση μεγαλύτερη ζωντάνια θα έπαιρνε η στήλη. Αλλά ποιος μιλάει; Παρά τα παρακάλια και τις απειλές μου, ο ίδιος μου ο γιος συμμετείχε μια και μοναδική φορά. Από την κόρη πάντως δεν έχω παράπονο. Μπορεί να μην εμφανίζεται συχνά, αλλά τη νότα της τη δίνει.
ΜΙΧΑΗΛ θα ήθελα αν μπορούσες να μας αναφέρεις τις αρχαίες ονομασίες και τον υπόλοιπων ημερών, όπως έγραψες για την Αφροδιτώνη και την Κρονιώνη μέρα.
Όσο για τις οκτάβες και τη μουσική…. ότι καταθέτεις ευπρόσδεκτο. Πολύ θα θέλαμε να βρεθεί κάποιος να παρουσιάσει έργο ανάλογο με τα “xromata” από τη μουσική πλευρά και να συνεργαστούμε σε επίπεδο έρευνας, αφού χρώματα και ήχοι είναι αδερφάκια!
Πάνος
10-12-09
ΜΙΧΑΗΛ ALDEBARAN
Λοιπόν Πάνο μου, οι ημέρες της εβδομάδας, σύμφωνα με τα αρχαιοελληνικά τους ονόματα και ξεκινώντας απ’ τη Δευτέρα είναι: Αρτεμώνη, Αρειώνη, Ερμειώνη, Διώνη, Αφροδιτώνη, Κρονιώνη κι Απολλωνία.
Περιττό να κάνω τους συσχετισμούς με τις θεότητες. Είναι ηλίου φαεινότερο. Όσο για
το χρώμα της προσωπικότητας Αυγούστα μου, δεν είναι τόσο απλό και σίγουρα απαιτεί βαθύ διαλογισμό. Άσε που πάλι θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε για ποια προσωπικότητα ή και ποιο σώμα μιλάμε. Ούτως ή άλλως μου ήταν ανέκαθεν δύσκολο να διαλέξω. Αν ένας πατέρας είχε 7 παιδιά, θα μπορούσε ή θα έπρεπε να ξεχωρίσει κάποιο; Πιστεύω πως θα τ’αγαπούσε εξίσου, το καθένα για τις ιδιαίτερες χάρες του.
Πάντως, κάνοντας μια αναδρομή στη ζωή μου, παρατηρώ πως πέρασα απ’ τα σκούρα χρώματα, αρχικά στα ψυχρά και στη συνέχεια στα θερμά. Το τελευταίο διάστημα δε μπορώ να πω, οτι κι εγώ κάπου εκεί κυμαίνομαι. Τώρα δεν ξέρω, πώς ακριβώς να το αποκαλέσω, κροκί, σαφράν, ας το πούμε πορτοκαλοκόκκινο. Και για ν’ αποσαφηνίσω τ’ ανωτέρω, νομίζω πως είναι η κατάλληλη στιγμή, μιας και χρωστάω και μια απάντηση στον Πάνο, σχετικά με τις 7 Ακτίνες. Αυτές αντιπροσωπεύουν τις κοσμικές αρχετυπικές δομικές μονάδες που προσδίδουν τη δική τους ξεχωριστή νότα ή ποιότητα, σ’ όλες τις υπό εξέλιξη ζωές.
Είναι 7 διαφορετικά ρεύματα ενέργειας, που η αλληλενέργειά τους δημιουργεί τα ηλιακά συστήματα, τους γαλαξίες και τα σύμπαντα. Η κίνησή τους φέρνει όλο το Είναι σε εκδήλωση και το χρωματίζει και διαποτίζει με τις ιδιαίτερες ποιότητες και ιδιότητες κάθε ακτίνας κι αυτό ισχύει εξίσου για ένα κόκκο άμμου, έναν άνθρωπο ή ένα ηλιακό σύστημα. Κάθε ακτίνα είναι η έκφραση μιας Ζωής. Κάθε άνθρωπος διέπεται από διαφορετική ακτίνα για κάθε φορέα του (φυσικό, συναισθηματικό, νοητικό), ενώ άλλη ακτίνα επίσης διέπει το σύνολο της προσωπικότητάς του την παρούσα ζωή (ενσάρκωση) και άλλη την ψυχή του (το Εγώ του), που παραμένει η ίδια για αμέτρητους αιώνες (κι ενσαρκώσεις).
Αυτά εν συντομία και σύμφωνα πάντα με την Alice Bailey.
12-12-09
admin
Περί Patton, Picasso κλπ. ΜΙΧΑΗΛ ALDEBARAN, ανέφερα τις απόψεις μου στην τελευταία απάντηση προς τη Λυδία.
Ναι! για τον Shaw, μαζί σου! Ψηφίζω κι’ εγώ δαγκωτό.
Στο θέμα της διαμάχη μεταξύ νεωτεριστών (παράλογων) και “καπιστρωμένων” (λογικών, συντηρητικών) αναφέρεται η ΝΥΧΤΑ του Ισαάκ Ασίμωφ, όπου ένας πολύχρωμος πολιτισμός σκιάζεται από τη μαυρίλα της νύχτας, οδηγείται από το πύρινο κόκκινο της φωτιάς στην καταστροφή για να αναγεννηθεί και πάλι από τα απομεινάρια του και να οδηγηθεί και πάλι στην πολυχρωμία και ούτω καθ’ εξής….
Πάνος
13-12-09
AYΓΟΥΣΤΑ
ΚΑΤΑΤΟΠΙΣΤΙΚΟΤΑΤΟΣ ΜΙΧΑΛ ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ. ΜΟΝΟ ΠΡΟΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΕ ΜΠΕΡΔΕΨΕΣ ΛΙΓΑΚΙ ΜΕ ΤΗΝ ΤΑΥΤΙΣΗ ΤΟΥ ΕΓΩ ΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ.
13-12-09
ΜΙΧΑΗΛ ALDEBARAN
Ίσως να’ χεις δίκιο Αυγούστα μου. Πρόθεσή μου βέβαια ήταν ν’ αποσαφηνίσω τα πράγματα, αλλά τελικά μάλλον τα μπέρδεψα περισσότερο. Κι αυτό γιατί διαφέρει η ορολογία από σχολή σε σχολή ή ομάδα.
Τέλος πάντων, ας κρατήσουμε οτι υπάρχει μια Ακτίνα για το Εγώ, ας πούμε διαχρονική, μια
για την τρέχουσα προσωπικότητα κι από μία για κάθε ένα σώμα ή φορέα του ανθρώπου. Ίσως μάλιστα, τώρα που το σκέπτομαι και κατά τα λεγόμενα του Πάνου, η συνισταμένη των χρωμάτων αυτών των τελευταίων, που παίρνω το θάρρος να τις αποκαλέσω υποακτίνες να δίνει τελικά το χρώμα της τρέχουσας προσωπικότητας. Αυτό βέβαια πιθανά μόνο για ”καθαρούς τύπους” ατόμων κι όχι γι’αυτούς που ο Πάνος μας περιέγραψε ως ”μαμμωνικούς ετεροφωτισμένους”, σ’ένα απ’ τα πρόσφατα comments του.
14-12-09
admin
Επί τέλους ΑΥΓΟΥΣΤΑ είναι καιρός να αναφέρομε τα χρώματα των ημερών της εβδομάδας, όπως μας παραδίδονται αλχημικά, βασισμένα στους πλανήτες που συνδέονται με την κάθε μέρα που κάθ’ ένας τους σχετίζεται με την ανάλογη θεότητα, κάτι που συμβαδίζει με τις αρχαίες ονομασίες των ημερών, όπως μας τις κατέγραψε ο ΜΙΧΑΗΛ ALDEBARAN
“Oι ημέρες της εβδομάδας, σύμφωνα με τα αρχαιοελληνικά τους ονόματα και ξεκινώντας απ’ τη Δευτέρα είναι: Αρτεμώνη, Αρειώνη, Ερμειώνη, Διώνη, Αφροδιτώνη, Κρονιώνη κι Απολλωνία”.
Έχομε λοιπόν και λέμε:
Δευτέρα, ημέρα της Σελήνης, αφιερωμένη στην Άρτεμη. Το χρώμα της Λευκό ή ασημένιο.
Τρίτη, ημέρα του Άρη. Χρώμα κόκκινο.
Τετάρτη, αφιερωμένη στον Ερμή. Μωβ.
Πέμπτη, κυρίαρχος ο Δίας. Μπλε.
Παρασκευή, ημέρα της Αφροδίτης. Πράσινο.
Σάββατο, ο Κρόνος. Μαύρο.
Κυριακή, ημέρα του Ήλιου, αφιερωμένη στον Απόλλωνα. Χρώμα κίτρινο ή χρυσό.
Ελπίζω να ικανοποιήθηκες ΑΥΓΟΥΣΤΑ, παρ’ ότι απέχουν από την προσωπική ταύτιση ΧΡΩΜΑ – ΗΜΕΡΑ καθενός μας και από την χρωματική απόδοση άλλων λαών.
Έτσι βγαίνουν από την αρχαιοελληνική και ρωμαϊκή παράδοση έως και μετά την Αναγέννηση. Συμβαδίζουν επίσης με τις παραδόσεις και άλλων ευρωπαϊκών λαών, που ναι μεν είχαν διαφορετικά πάνθεα, όμως οι ιδιότητες των θεοτήτων τους που ταυτίστηκαν με τις ανάλογες ημέρες αντιστοιχούν με αυτές των Ολυμπίων, όπως πχ. ο Θωρ (αρχηγός των θεών, ισοδύναμος του Δία) από τον οποίο ονομάστηκε η Πέμπτη ως Thursday και η Frida ή Freya, αντίστοιχη της Αφροδίτης που έδωσε το όνομά της Παρασκευή και ονομάστηκε Friday.
Αλήθεια ΜΙΧΑΗΛ ALDEBARAN, μήπως η Αφροδίτη μας αναγκάζει να “προπαρασκευαζόμαστε” για να πετύχουμε τους ερωτικούς μας στόχους, οπότε να και η Παρασκευή;;;
Όσο για το δύσκολο θέμα της προσωπικότητας ΑΥΓΟΥΣΤΑ έχεις δίκιο. Με τα χρώματα ίσως γίνεται πιο κατανοητή. Ήδη αναφέρθηκαν αρκετά και πιστεύω ότι θα αναφερθούν και άλλα γύρω από αυτήν.
Πάνος
16-12-09
admin
George Kyriakopoulos: Πάνο μου , δεν μας εκπλήττεις πλέον , απλά μας κάνεις να αισθανόμαστε πολύ ωραία , διαβάζοντας τις αναρτήσεις σου.
08-07-2017
Reply to “Από τα χρώματα στη μυθολογία – From colors to mythology”