Συνεντευξη με τα χρωματα [κζ’]: Φως
Η «Συνέντευξη με τα χρώματα» είναι μια προσπάθεια τακτοποίησης των όσων έχουν ειπωθεί (και θα ειπωθούν) για τα χρώματα, σε μια σειρά, ας πούμε, εύπεπτης διδακτικής ύλης, για όλους όσοι θέλετε να «μάθετε» τα χρώματα και τον κόσμο τους.
Η σειρά έχει την μορφή μιας υποτιθέμενης, διδακτικής, συνέντευξης των χρωμάτων προς τον άνθρωπο.
Συνέντευξη με τα χρώματα
[κζʹ]
Το φως
Ο φορέας των χρωμάτων
-Μάλιστα! Άκουσα πως με καλέσατε στην συνέντευξη, ότι μου δώσατε την σκυτάλη για να συνεχίσω, οπότε να ’μαι εδώ, το Φως, το ορατό φάσμα, όπως με αποκαλείτε επίσημα και επιστημονικά.
-Για δες, Φως! Εμείς, οι Μείξεις, δεν τελειώσαμε ακόμα με την συνέντευξη. Δεν είπαμε όλα όσα έχουμε να πούμε. Μας διέκοψαν για να δώσουν τον λόγο στον Όττο Ρούνγκε, μας διέκοψαν στο καλύτερο σημείο, εκεί που καλούσαμε συνεπίκουρο την Μάνα Φύση να μας βοηθήσει να πούμε στον Άνθρωπο πως για να του γίνει αντιληπτή όλη αυτή η πολυχρωμία της φύσης είμαστε απαραίτητες εμείς και η συνεργασία μας, συγκεκριμένα η Προσθετική Μείξη των ακτινοβολιών σε συνδυασμό με την Αφαιρετική Μείξη των χρωστικών….
-Ακριβώς, κλήθηκα στην πιο κατάλληλη στιγμή, να μιλήσω πρώτα εγώ το Φως για τον εαυτό μου, ώστε να κατανοήσει ευκολότερα ο Άνθρωπος τον σπουδαίο ρόλο που παίζει η συνεργασία σας στην χρωματική του αντίληψη, γιατί χωρίς εμένα χρώματα δεν υπάρχουν και χωρίς χρώματα δεν είναι δυνατόν να υπάρχετε κι’ εσείς, οι Μείξεις των χρωμάτων. Ούτε καν αυτή η Μητέρα Φύση που καλέσατε συνεπίκουρό σας μπορεί να είναι ορατή χωρίς εμένα.
-Μήπως μας τα λες ανάποδα; Μήπως εσύ Φως δεν μπορείς να υπάρξεις χωρίς τα χρώματα;
-Χμ! Με στριμώξατε. Η σχέση μου με τα χρώματα είναι τόσο δεμένη, τόσο άρρηκτη, που είμαστε σχεδόν ένα πράγμα, οπότε είναι δύσκολο να σας απαντήσω ξεκάθαρα. Είναι ένα δίλλημα. Κάτι σαν το ερώτημα: «Η κότα κάνει το αυγό ή το αυγό την κότα;
Σ’ αυτό το θέμα θα αναφερθεί μετέπειτα, όταν θα έλθει η σειρά της να μιλήσει, η Ίρις, η θεά των χρωμάτων, που βοήθησε κατά την ελληνική μυθολογία, στην γέννηση του αντιπροσώπου μου, του θεού Απόλλωνα, θεού του φωτός.
Επειδή λοιπόν ‘Φως και Χρώματα’ πάμε πακέτο, αυτά που θα σας πω ισχύουν και για μένα, αλλά και για τα χρώματα. Δεν θα σας πω πολλά τώρα, αφού όπως λέτε σας πήρα τον λόγο. Θα μιλήσουμε για μένα, για αρκετά θέματα που αφορούν σ’ εμένα αργότερα, κατά την διάρκεια της συνέντευξης. Τώρα θα αναφερθούμε ακροθιγώς στην ύπαρξή μου και στην ηλικία μου.
Υπάρχω; Καλό ερώτημα! Ναι! Τουλάχιστον στον κόσμο τον δικό σου Άνθρωπε, ναι, υπάρχω όπως με γνωρίζεις, αλλά για να υπάρξω χρειάζονται κάποιες προϋποθέσεις. Οφείλει να υπάρχει ο φορέας μου, το ηλεκτρομαγνητικό φάσμα, του οποίου είμαι τμήμα, ένα μικρό μέρος του, όπως και κάποιο μόριο ύλης για να προσκρούσω επάνω του, να αντανακλασθώ για να φανώ. Με αυτές τις δυο προϋποθέσεις ναι, μπορώ να υπάρξω όπως με εννοείς. Όμως για να με αντιληφθείς πρέπει να υπάρξει και ένα τρίτος παράγοντας. Ο φωτοδέκτης. Το κατάλληλο όργανο που μπορεί να με «δει». Χωρίς αυτόν, τον φωτοδέκτη, όσο και να υπάρχω, όσο και να κινούμαι στον χώρο, στο διάστημα, στο σύμπαν, δεν γίνομαι αντιληπτό σαν Φως. Δεν φαίνομαι!
Ο δικός σου φωτοδέκτης είναι ο οφθαλμός σου, το μάτι σου και συγκεκριμένα τα ραβδία του ματιού σου που με βλέπουν σαν Φως και τα κωνία του, που με βλέπουν σαν Χρώμα.
Κινούμαι, όπως ήδη σου είπα, ταξιδεύω στο διάστημα, στο σύμπαν, με την μεγαλύτερη ταχύτητα που μπορείς να υπολογίσεις (κράτα το αυτό)!
Με άλλα λόγια θέω (=τρέχω) και θεώμαι (=θέαση, φαίνομαι).
Επομένως βρίσκομαι παντού, πληρώ τα πάντα, άρα είμαι μοναδικό.
Εγώ το Φως, λοιπόν, είμαι ένα και μοναδικό συνάμα όμως πολλά και άπειρο, ακαταμέτρητο.
Παράγομαι από κάθε μορφή πυράκτωσης (και όχι μόνο) και αυτές μόνο στον αντιληπτό από εσένα κόσμο, είναι άπειρες. Όλες αυτές είναι συναρτήσεις του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος και σε πολλά από αυτά τα φάσματα οι τιμές του τμήματος του ορατού φωτός είναι τέτοιες ώστε να γίνεται ορατό από το μάτι σου Άνθρωπε.
Αλλά, πάλι θα αναγάγω το θέμα στο προσεχές μέλλον, όταν θα δοθεί ο λόγος στο ίδιο το ηλεκτρομαγνητικό φάσμα.
Τώρα ως προς την ηλικία μου! Έχω ηλικία; Για να καταμετρηθεί μια ηλικία (που είναι καταμέτρηση χρόνου) σε κάτι, αυτό το κάτι πρέπει να έχει αρχή και τέλος. Εγώ το Φως, έχω αρχή και τέλος; Φαινομενικά δείχνω να έχω κάποια αρχή, όμως είναι όντως έτσι; Εξ άλλου η σχέση μου με τον χρόνο είναι άκρως περίεργη.
Στο βιβλίο του «Η αυτοβιογραφία του φωτός» ο καθ. Γ. Γραμματικάκης γράφει:
«Ένα ρολόι που μεταφέρεται από φωτεινές ακτίνες δεν θα καταγράψει κανένα χρόνο από τότε που ξεκινά το φως μέχρι το τέλος της διαδρομής του. Ακόμα και για έναν επιβάτη του φωτός, ο χρόνος δεν περνά καθόλου. Ο επιβάτης του θα παρέμενε αγέραστος και αθάνατος»
Όσο λοιπόν και αν φαίνεται παράδοξο, δεν έχω ηλικία, γιατί για εμένα, το Φως, ο χρόνος δεν περνά. Αφότου δημιουργήθηκα, δεν μπορώ να αλλάξω, επειδή δεν γερνώ, δεν ηλικιώνομαι. Παραμένω πάντοτε το ίδιο. Από τη θεωρία της σχετικότητας αναδύεται μια αναμφισβήτητη και συγκλονιστική αλήθεια:
Το φως και οι χρωματικές ακτινοβολίες μου, δεν γερνάμε, δεν έχουμε ηλικία. Είμαι η μόνη οντότητα στη φύση που δεν σημαδεύεται από το πέρασμα του χρόνου, που δεν ζει υπό την απειλή του.
Αυτά τα λίγα για μένα είναι όσα ήθελα προς το παρόν να σου πω, ιδιαίτερα τις προϋποθέσεις για το πώς μπορώ να γίνω αντιληπτό, εγώ και τα χρώματά μου, ώστε να καταλάβεις καλύτερα την λειτουργία της θέασής μου, την οποία θα σου εξηγήσουν οι Μείξεις, τις οποίες διέκοψα, απ’ ό,τι κατάλαβα, σ’ αυτό ακριβώς το σημείο.
admin is | Topic: Ηλεκτρομαγνητικό φάσμα και Φως, λειτουργίες όρασης χρωμάτων, Συνέντευξη με τα χρώματα | Tags: None
No Comments, Comment or Ping
Reply to “Συνεντευξη με τα χρωματα [κζ’]: Φως”