Ιστορια συμπληρωματικων χρωματων (Β)
Η ιστορία της θεωρίας των συμπληρωματικών χρωμάτων
(Β)
Την ίδια εποχή που ο Γκαίτε δημοσίευσε τις θεωρίες του, ένας Άγγλος φυσικός και αιγυπτιολόγος, ο Τόμας Γιούνγκ (1773 – 1829), απέδειξε με πειράματα ότι δεν ήταν απαραίτητο να χρησιμοποιήσεις όλα τα χρώματα του φάσματος για να δημιουργήσεις λευκό φως.
Αρκούσε να χρησιμοποιήσεις μόνο τρία χρωματιστά φώτα για να παράγεις λευκό φως. Οι χρωματιστές αυτές ακτινοβολίες ήταν η μπλε, η πράσινη και η πορτοκαλοκόκκινη.
Η ανακάλυψη αυτή του Γιούνγκ ήταν η ίδρυση της προσθετικής μίξης χρωμάτων (μίξη ακτινοβολιών) και ο πρόγονος του συστήματος RGB.
Απέδειξε ότι μπορείς να δημιουργήσεις ματζέντα συνδυάζοντας μπλε με κόκκινο φως, κίτρινο με την μίξη πράσινου και κόκκινου και γαλαζοπράσινο (κυανό) αναμιγνύοντας μπλε με πράσινο.
Απέδειξε επίσης ότι μπορείς να δημιουργήσεις σχεδόν κάθε χρώμα τροποποιώντας την ένταση των ακτινιβολιών.
Ο Γιούνγκ ήταν εκείνος που πρώτος εισήγαγε την θεωρία πως ο αμφιβληστροειδής του ματιού περιέχει νευρικούς ιστούς ευαίσθητους σε τρία διαφορετικά χρώματα, κάτι που αργότερα αποδείχθηκε επιστημονικά και μας οδήγησε στην κατανόηση της χρωματικής όρασης.
Την ίδια περίοδο που ο Γιούνγκ ανακάλυψε την προσθετική μίξη ακτινοβολιών, ένας άλλος Άγγλος επιστήμονας, ο David Brewster (1781 – 1868), ο εφευρέτης του καλειδοσκοπίου, πρότεινε την ανταγωνιστική θεώρηση πως τα πραγματικά βασικά χρώματα ήταν το μπλε, το κίτρινο και το κόκκινο και πως τα αυθεντικά συμπληρωματικά ζεύγη χρωμάτων είναι τα: κόκκινο – πράσινο, κίτρινο – μωβ, μπλε – πορτοκαλί.
Κατόπιν, ένας γερμανός επιστήμονας, ο Hermann von Helmholtz (1821 – 1894) επέλυσε την διαφορά αποδεικνύοντας ότι τα χρώματα που σχηματίζονται από το φως (προσθετικό σύστημα μίξης φωτεινών ακτινοβολιών) και τα χρώματα που παράγονται από χρωστικές ουσίες (αφαιρετικό σύστημα μίξης) ακολουθούν διαφορετικούς κανόνες και έχουν διαφορετικά βασικά χρώματα και διαφορετικά παράγωγα.
Νεότεροι επιστήμονες εμβάθυναν στην χρήση των συμπληρωματικών χρωμάτων. Ο Γάλλος χημικός Eugene Chevreul, κάνοντας μελέτες για την κατασκευή των ταπισερί γκομπλέν απέδειξε επιστημονικά ότι η διευθέτηση των συμπληρωματικών χρωμάτων είναι η ανώτερη στην αρμονική ή αντιθετική απόδοση των χρωματισμών.
Το βιβλίο του “De la loi du contraste simultane des couleurs et de l’ assortiment des objets colores” που εξέδωσε το 1839, για την συνδυαστική χρήση των συμπληρωματικών χρωμάτων, από τα υφάσματα έως τους κήπους, όπως και ανάλογα βιβλία άλλων, διαβάστηκαν παγκοσμίως και έκαναν τα ‘συμπληρωματικά χρώματα’ ένα δημοφιλές θέμα, επηρεάζοντας πολλούς καλλιτέχνες με κύριους εκφραστές της θεωρίας στην πράξη, τους Ζωρζ Σερά και Βίνσεντ βαν Γκογκ.
admin is | Topic: Αυτοί που ασχολήθηκαν με το χρώμα, αφαιρετική μίξη, ιστορία και χρώματα, λειτουργίες όρασης χρωμάτων, προσθετική μίξη, συμπληρωματικά χρώματα | Tags: None
No Comments, Comment or Ping
Reply to “Ιστορια συμπληρωματικων χρωματων (Β)”