Σκεψεις κι αποψεις [20]
Σκέψεις κι’ απόψεις [20]
Σκέψεις και Απόψεις φίλων του site, που δεν είναι παρά η επανάληψη επιλεγμένων παλαιών comments (με χρονική σειρά ανάρτησης) από την στήλη διαλόγου, γιατί και οι φίλοι της ιστοσελίδας συμβάλλουν στην ανάπτυξή της με τις δικές τους απόψεις.
Κάποιες από αυτές ίσως σας φαίνονται σαν αταίριαστες με το θέμα της ιστοσελίδας, που είναι τα χρώματα, όμως όλες αναπτύχθηκαν από ερεθίσματα που δόθηκαν από κάποιο άρθρο βασισμένο σε αυτά, τα χρώματα δηλαδή και τον κόσμο τους.
Αν ενδιαφέρεστε να δείτε τις προηγούμενες αναρτήσεις κάτω από τον τίτλο ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΙ’ ΑΠΟΨΕΙΣ θα τις βρείτε πηγαίνοντας στo παράθυρο CATEGORIES κάνοντας κλικ με το ποντίκι σας πάνω στην ενότητα «σκέψεις, σχόλια, άρθρα φίλων».
Bingo, Πάνο μου! Μετά το μωβ, να ‘σου και το πρασινοκίτρινο! Η Μελίβοια λέει, μετά τη δοκιμασία που πέρασε, αλλάζει τ’ όνομά της σε ”Χλωρίς” (απ’ όσο ξέρω, η αλλαγή ονόματος και μάλιστα μετά από δοκιμασία, παραπέμπει σε μύηση). Αυτό ετυμολογικά δίνει το πρασινοκίτρινο χρώμα (βλ. και χλόη, χλωρίνη, χλωροφύλλη, κ.λπ.) και γενικά τις ανοικτές, απαλές αποχρώσεις, ενώ σε σχέση με το φως, το ασθενικό ή ωχρό (π.χ. το φως του απόβραδου. Να το πούμε ”λυκόφως”;). Μετά από μια στάση στο Άργος (όπως κι ο Αμύκλας), παντρεύεται το Νηλέα κι έτσι γίνεται βασίλισσα της Πύλου. Ο Νηλέας (γιος του Ποσειδώνα και της Τυρούς), είχε βρεθεί εκεί, εξόριστος απ’ τον αδελφό του Πελία της Ιωλκούς (ναι, αυτόν που έστειλε τον Ιάσονα, προς άγραν του χρυσόμαλλου δέρατος). Τα τέκνα του με τη Μελίβοια σκοτώθηκαν απ’ τον Ηρακλή, εκτός απ’ το Νέστορα, το διάσημο απ’ τον Τρωικό πόλεμο. Στην Οδύσσεια επίσης, αναφέρεται συνάντηση του Οδυσσέα με τη Χλωρίδα, κατά την κάθοδο του ήρωα στον Άδη.
ΜΙΧΑΗΛ ALDEBARAN
25-02-10
Αν και με κάλυψε Γιάννη η ΙΟΑΝΝΑ με την απάντησή της προς το comment σου, θέλω να μας ξεδιαλύνεις και κάτι άλλο.
Λες ότι ο Ορφέας έλεγε πως πίσω από κάθε αποτέλεσμα υπάρχουν τουλάχιστον δυο αίτια. (Το “τουλάχιστον” σημαίνει πως ίσως είναι και περισσότερα των δυο). Εάν κατάλαβα καλά, στη συνέχεια αφήνεις να εννοηθεί πως τα δυο αυτά αίτια που κρύβονται πίσω από ένα αποτέλεσμα, πιθανόν αποδίδουν και δεύτερο αποτέλεσμα. Κατάλαβα σωστά;
Τώρα για να δέσει το “πράγμα” με τα χρώματα (βασικό θέμα του blog αυτού), ας το δούμε χρωματικά.
Για να έχουμε την απόδοση ενός χρώματος, πίσω του κρύβονται τουλάχιστον άλλα δύο. Κατανοητό ως προς τα παράγωγα χρώματα. Σωστά; Με τα βασικά χρώματα, που δεν παράγονται από άλλα, τί συμβαίνει; Ίσως εδώ να κρύβεται το μυστικό του ότι κανένα από τα βασικά χρώματα (αλλά και το άσπρο = φως και το μαύρο = έλλειψη φωτός) δεν μπορούν να εντοπισθούν στην απόλυτη μορφή τους (δηλ. 100%). Αυτό βέβαια είναι αποδεκτό εφόσον γνωρίζουμε ότι ζούμε σε μια δημιουργία σχετική προς το απόλυτο, όπου επομένως τίποτε δεν μπορεί να είναι απόλυτο! Ίσως λοιπόν η θεωρία του Ορφέα να μας βοηθήσει στην κατανόηση των αιτίων που προκαλούν τη σχετικότητα της δημιουργίας;
Ως προς το φως πάλι, η μετάδοση της ακτινοβολίας του μεταδίδεται σε δυο μορφές, την κυματοειδή και τα φωτόνια. Έχομε δηλαδή δυο “αίτια” που προκαλούν τη δήλωση του φωτός.
Δεν ξέρω αν εσύ και οι άλλοι συμφωνείτε με το σκεπτικό στο οποίο με “έσπρωξε” το comment σου. Προσωπικά σ’ ευχαριστώ που με βοήθησες να κάνω αυτή τη “σύνδεση”.
Πάνος
26-02-10
Καλημέρα. Άκουσα ότι τα χρώματα έχουν ίδιες ιδιότητες με την ψυχή, οι οποίες προέρχονται από ηλεκτρομαγνητική επίδραση και με αυτές προβάλλονται: ΠΟΙΟΤΗΤΑ – ΛΑΜΠΡΟΤΗΤΑ – ΠΥΚΝΟΤΗΤΑ. Αυτό εξηγεί πάρα πολλά από τα θέματα που αναπτύσσεις Πάνο μου. Τα λέμε.
AYΓΟΥΣΤΑ
01-03-10
Για την Μελίβοια, ΜΙΧΑΗΛ ΑLDEBARAN, λέγεται ότι χλόμιασε τόσο πολύ από την ταραχή της, όταν γλίτωσε από τον σίγουρο θάνατο που της επεφύλασσε η Άρτεμις, ώστε μετονομάστηκε σε Χλωρίς (από το πρασίνισμα του δέρματός της).
Συμφωνώ όμως με τη δική σου άποψη ότι πρόκειται για “μυητικό” όνομα.
Τα δυο αδέρφια (στα οποία “χάρισαν” τελικά τη ζωή ο Απόλλων και η Άρτεμις) πέρασαν πρώτα από το Άργος (που σημαίνει λαμπερό, φωτεινό, αστραφτερό) πριν καταλήξουν στα βασίλειά τους, στη νότιο Πελοπόννησο και οι δυο. Η μεν Χλωρίς μάλιστα, στο πλευρό του συζύγου της Νηλέα (μεγάλη φυσιογνωμία) με τον οποίο απέκτησε 13 γιους (συμβολικός αριθμός που μας ανάγει στο Μυστικό Δείπνο) εκ των οποίων οι 12 σκοτώθηκαν από τον Ηρακλή, εκτός από τον μετέπειτα πάνσοφο Νέστορα.
Έχουμε να κάνουμε καθαρά με “περί Ψυχής” μύηση, αφού στην υπόθεση ανακατεύονται ο Ποσειδώνας (υγρό = ψυχή) και η Ήρα (αήρ = άλλη ψυχική έκφραση).
Εξάλλου το αστραφτερό Άργος δεν είναι άσχετο της ψυχικής υπόθεσης, αφού εκεί έγινε η μεγάλη διαμάχη των δυο θεών (Ποσειδώνα και Ήρας) και τα νερά (ψυχή) έπαιξαν μεγάλο ρόλο στην περιοχή, πότε με την πληθώρα τους και πότε με την εξαφάνισή τους.
Ο Ποσειδών χρεώνεται επίσης με την πατρότητα του Νηλέα.
Εσύ τα ξέρεις μάλλον καλύτερα από εμένα, όμως παραθέτω την παρακάτω παράγραφο για όσους ενδιαφέρονται:
“Ο Ενιππεύς ήταν ο ωραιότερος από τους ποτάμιους θεούς. Τον ερωτεύθηκε στη Θεσσαλία η κόρη του Σαλμωνέα και κατόπιν σύζυγος του Κρηθέα, Τυρώ. Κατά τον Όμηρο η Τυρώ πήγαινε συχνά και έμενε στις όχθες του ποταμού απολαμβάνοντας τη δροσιά των νερών του. Εκεί συνάντησε την Τυρώ ο Ποσειδώνας, που πήρε τη μορφή του Ενιππέα για να την κατακτήσει και απέκτησαν δυο γιους, τον Πελία και τον Νηλέα. (Οδύσσεια λ΄ 249).
Η Τυρώ εγκατέλειψε τον Πελία και τον Νηλέα για να παντρευτεί τον Κρηθέα,, αλλά τους ανακάλυψε και τους ανέθρεψε ένας βοσκός.
Γιος και νόμιμος διάδοχος του βασιλιά της Ιωλκού Κρηθέα και της Τυρώς, κόρης του Σαλμωνέα, ήταν ο Αίσων (πατέρας του Ιάσωνα). Ο αδελφός του Πελίας, παρότι η μητέρα τους ισχυριζόταν ότι τον είχε αποκτήσει από τον Ποσειδώνα, όπως και το Νηλέα, κατέλαβε το θρόνο της Ιωλκού μετά το
θάνατο του Κρηθέα”.
[Ασημόλευκο Άργος (όπου έγινε η πρώτη συγκέντρωση των ανθρώπων από τον πρώτο βασιλά του κόσμου, τον Φορωνέα, γιο του ποταμού Ίναχου και αδελφό της Ιώς. Λατρεία του Μωβ Υάκινθου από τον Αμύκλα. Μετονομασία της Μελίβοιας σε Χλωρίδα…. Καταλαβαίνεις ΜΙΧΑΗΛ ότι θα χρειαστούμε σελίδες ολόκληρες για να καταγράψουμε όσα θα θέλαμε να αναφερθούν….]
Πάνος
03-03-10
Αγαπητή Αυγούστα, δε ξέρω αν θα μπορέσω, ν’ απαντήσω σαφώς στις ερωτήσεις σου, οι οποίες μεταξύ μας με προβλημάτισαν πολύ ώστε να κάτσω και να σου γράψω.
Ξεκινώ με την αιθερική κατάσταση της ψυχής ( όπως την αποκαλείς), αν εννοείς την αιθερική ή ζωώδη ψυχή, ναι είναι όντως πυκνός αιθέρας. Ο αιθέρας είναι μία δυναμισμένη κατάσταση, εξαιρετικά συμπαγής, ευαίσθητη, παθοτική και ευπαθής, γι’ αυτό μπορεί να αναπαράγει και να συντηρεί τις ουσιαστικές μορφές (τυπώνει και αναγράφει τις δονήσεις και τα σχήματα τους). Μπορεί δε να γεμίσει όλο το διάστημα, όπως μπορεί και να περιοριστεί σε ένα σώμα. Αποτελείται δε από μάζες ρευστών, όπως το αιθερικό, το ψυχικό, το ζωτικό, το αστρικό και το δυναμικό. Το τελευταίο το δυναμικό είναι ο φορέας του φωτός, της θερμότητας και του ήχου. Είναι δηλαδή ο φορέας της ηλεκτρομαγνητικής δύναμης ( αναρωτιέμαι μήπως είναι το ίδιο το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο;). Γιατί από ότι λέει η επιστήμη, το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο είναι πεδίο που μας περιβάλλει, αλλά υπάρχει και μέσα μας
Αυτό το αντιλαμβανόμαστε, όταν αγγίζουμε κάποιον ή κάτι και μας διαπερνά ηλεκτρικό ρεύμα. Πέρα όμως από τη φυσική εξήγηση, υπάρχει η άποψη ότι, στο καθένα μας υπάρχει ο ψυχικός ατομικός ηλεκτρισμός, που ονομάζεται “ενέργεια”. Πολλά λέγονται, για το αν η ψυχή είναι ή όχι ηλεκτρομαγνητικό πεδίο.
Στη μεταφυσική η αιθερική κατάσταση του ανθρώπου ή αύρα, αναφέρεται σαν το ενεργειακό πεδίο που ακτινοβολεί, ως περίγραμμα χρώματος ή χρωμάτων και παραπέμπει στις δονήσεις της ψυχής ή στην αντανάκλαση των ενεργειακών πεδίων, που μας περιβάλλουν. Δηλαδή ανάλογα τις ψυχικές διαθέσεις η αύρα δονείται, σε διαφορετικά χρώματα, ήχους και συχνότητες φωτός. Τέλος η ατομική ψυχή είναι ρεύμα ή ρευστό, που κυκλοφορεί μέσα στον άνθρωπο, αλλά και έξω από αυτόν μέχρι τη Παγκόσμια ψυχή και επιστρέφει πάλι εμπλουτισμένο. Οι ιδιότητες της ψυχής είναι η συναισθητικότητα (από το πνεύμα) και η τάξη, η μορφή και η αρμονία ( από την ύλη). Καθώς φαίνεται, οι ιδιότητες της συγγενεύουν με αυτές του αιθέρα και θα τολμούσα να πω, ότι ό αιθέρας είναι η υλική μορφή της ψυχής, ή αν όχι, κάτι συγγενικό μ’ αυτήν.
Συμπερασματικά θα καταλήξω στα εξής: Αφού ο αιθέρας είναι παντού γύρω μας (αλλά και μέσα μας) και επίσης είναι συντηρητής και ανατυπωτής των μορφών, γιατί να μη μπορεί να πάρει τις ψυχικές δονήσεις και να τις ανατυπώσει σε μορφές φωτός, ή χρώματος, σε σκιάσεις, ή ακόμη σε ήχους. Τώρα για το αν γίνονται αντιληπτές τέτοιες εικόνες από όλους τους ανθρώπους, δε νομίζω. Πιστεύω όμως ότι, υπάρχουν μερικοί χαρισματικοί άνθρωποι που μπορούν……..
ευχαριστώ Ιωάννα
12-03-10
Πάνο καλησπέρα,
σε ευχαριστώ για την κατατοπιστικότατη επεξήγησή σου.
Νομίζω ότι η απορία μου σχετικά με τη “εμφάνιση” των χρωμάτων έχει να κάνει με τη εμφάνιση των χρωμάτων στη δημιουργία και πιστεύω ότι έλαβα την απάντηση που ήθελα.
(σε αυτό συνέβαλε και ο παράγων “χρόνος” τον οποίο προσωπικά θεωρώ αναγκαίο για να κατανοήσω και να συλλάβω έννοιες που βρίσκονται εκτός του πεδίου αντίληψής μου, έννοιες ας πούμε υπερβατικές)
Θα ήθελα εάν είναι δυνατόν να υπάρξει μία επεξήγηση στο σημείο που αναφέρεις ότι τα ηχοχρώματα απελευθερώθηκαν και όχι δημιουργήθηκαν, δηλαδή υπήρχαν “κάπου” εν δυνάμει, σαν αρχέτυπο ή εννοείς κάτι άλλο ;
Roula 14-03-2010
admin is | Topic: σκέψεις σχόλια άρθρα φίλων | Tags: None
No Comments, Comment or Ping
Reply to “Σκεψεις κι αποψεις [20]”