Ανοιξιατικοι μηνες
Οι τρεις ανοιξιάτικοι μήνες και τα χρώματά τους
(Αντί Πρωτομαγιάς)
Πρωτομαγιά αύριο. Στην πρωτομαγιά και στον Μάη έχουμε αναφερθεί στο παρελθόν. Θα μπορούσαμε να αναρτήσουμε ένα άρθρο για λουλούδια και τα χρώματά τους. Προτιμήσαμε όμως αντ’ αυτών, το πρωτομαγιάτικο στεφάνι που θα αναρτήσουμε σήμερα τιμώντας την πρώτη μέρα του μήνα, να αποτελείται από πράσινα φύλλα με κόκκινα και μωβ λουλούδια.
Με άλλα λόγια, ένα μικρό αφιέρωμα στους τρεις ανοιξιάτικους μήνες και τα χρώματά τους.
Εξ άλλου στο αφιέρωμα που κάναμε στην 25η Μαρτίου, υποσχεθήκαμε ότι θα επανέλθουμε οσονούπω για μια αναφορά στους ανοιξιάτικους μήνες. Στον Κόκκινο Μάρτη, στον Πράσινο Απρίλη και στον μωβ (ή αν προτιμάτε ρόδινο) Μάη.
Πριν όμως ξεκινήσουμε το θέμα μας, καλό είναι να ρίξουμε μια ματιά στον πιο κάτω σύνδεσμο (link) που μας συνδέει με παλαιότερες αναρτήσεις για τους ανοιξιάτικους μήνες.
Σαν εφαλτήριο για την ανοιξιάτικη αυτή αναφορά μας, θα χρησιμοποιήσουμε τον γνωστό αναγεννησιακό πίνακα του Sandro Botticelli, Primavera (Άνοιξη), γνωστό επίσης και σαν « Η αλληγορία της Ανοίξεως».
Στον πίνακα απεικονίζονται μέσα σε ένα πορτοκαλεώνα, 6 γυναικείες φιγούρες, 2 ανδρικές (στην άκρη της σύνθεσης τους η κάθε μία) και ένας μικρός ερωτιδεύς που ίπταται στο κέντρο του πίνακα με δεμένα τα μάτια.
«Διαβάζοντας» τις φιγούρες από δεξιά προς τα αριστερά, πρόκειται για τον άνεμο Ζέφυρο, την Χλωρίδα, την Φλώρα, την Αφροδίτη με τον ερωτιδέα να ίπταται υπεράνω της, τις τρεις Χάριτες (Αγλαϊα, Θάλεια, Ευφροσύνη) και τον Ερμή.
Χαρακτηριστικό του έργου είναι ότι η "ανάγνωσή", του γίνεται από τα δεξιά προς τα αριστερά, γεγονός που επιβεβαιώνεται από την τοποθέτηση των μορφών και την σειρά των ανοιξιάτικων μηνών τους οποίους συμβολίζουν.
Έτσι, χωρίζοντας τον πίνακα σε τρεις ομάδες, έχουμε στα δεξιά μας την αρπαγή και γονιμοποίηση της Χλωρίδας από τον άνεμο Ζέφυρο και την μετάλλαξή της σε Φλώρα*, που αντιστοιχεί στην αρχή της ανοιξιάτικης περιόδου, στον πρώτο μήνα τον Μάρτιο.
*(Στην Χλωρίδα –πού ήταν μαζί με τον αδελφό της Αμύκλα, τα μόνα από τα παιδιά της Νιόβης που σώθηκαν από την τοξοβολία του Απόλλωνα και της Άρτεμης- και την Φλώρα, αναφερθήκαμε σε προηγούμενη ανάρτησή μας, σχετική με την 25η Μαρτίου).
Στο κέντρο και μεγαλύτερο μέρος του πίνακα έχουμε την Αφροδίτη και τις θεραπαινίδες της, τις τρεις Χάριτες, αντιστοιχία στον Απρίλιο μήνα, τον μήνα της Αφροδίτης, τον κυρίως ανοιξιάτικο μήνα, το άνοιγμα των εποχών (aprire = ανοίγω).
Τέλος έχουμε, στην αριστερή άκρη του πίνακα, τον Ερμή, σύμβολο του τελευταίου ανοιξιάτικου μήνα, του Μάιου, που έχει ονομαστεί από το όνομα της μητέρας του Ερμή, την Πλειάδα Μαία.
Πριν αναλύσουμε χρωματικά τον πίνακα ας δούμε ποιες είναι οι αντιστοιχίες των τριών χρωμάτων των ανοιξιάτικων μηνών κατά την παραδοσιακή αλχημεία:
Το κόκκινο του Μάρτη, είναι το χρώμα του Άρη, του σίδηρου, του ρουμπινιού και των ζωδίων* του Κριού και του Σκορπιού.
Το πράσινο του Απρίλη, είναι το χρώμα της Αφροδίτης, του χαλκού, του σμαραγδιού και των ζωδίων* του Ταύρου και του Ζυγού.
Το μωβ του Μάη, είναι το χρώμα του Ερμή, του υδράργυρου, του αμέθυστου και των ζωδίων* των Διδύμων και της Παρθένου.
*(Οι αλχημικές αντιστοιχίες καθιερώθηκαν επί Ιουλιανού ημερολογίου, ενώ εμείς σήμερα χρησιμοποιούμε το Γρηγοριανό που διαφέρει κατά 13 ημέρες –από το 1900 έως το 2100-, ενώ το θεωρητικό ξεκίνημα του Κριού με τον οποίο αρχίζει ο ζωδιακός κύκλος, συμπίπτει με την εαρινή ισημερία δηλ. την 20 – 21 Μαρτίου, ημερομηνία που ισχύει για την περίοδο 1797 – 2044).
Το χρώμα που επικρατεί στο τμήμα του πίνακα που αντιπροσωπεύει τον Μάρτιο είναι το πράσινο, το συμπληρωματικό του κόκκινου που αντιστοιχεί στον πρώτο ανοιξιάτικο μήνα.
Το ίδιο συμβαίνει και στο κεντρικό πρόσωπο του πίνακα, την Αφροδίτη, αντιστοιχία του πράσινου Απρίλη, η οποία είναι ντυμένη στα κόκκινα, συμπληρωματικό του πράσινου χρώματος που αντιστοιχεί στην θεά και στον Απρίλη.
(Σημειωτέον πως την εποχή του Botticelli, δεν υπήρχαν οι σημερινές γνώσεις περί συμπληρωματικών χρωμάτων κλπ. και οι ζωγράφοι χρησιμοποιούσαν τις σχέσεις αυτές ενστικτωδώς και εμπειρικά).
Τέλος, ο Ερμής απεικονίζεται ντυμένος με ένδυμα σε ψυχρότερο κόκκινο χρώμα που μας παραπέμπει στο ρόδινο και κατ’ επέκταση στο μωβ χρώμα του Μάη.
Μια άλλη παρατήρηση στον πίνακα είναι το ότι ενώ στην θέση του Απρίλη και του Μάη απεικονίζονται οι αντίστοιχες των μηνών θεότητες, η Αφροδίτη και ο Ερμής, στην θέση του Μάρτη δεν απεικονίζεται ο ομώνυμος του μήνα θεός Άρης (Mars = Άρης) αλλά ο Ζέφυρος και η Χλωρίς – Φλώρα.
Εδώ έχουμε αντιστοιχία με την ιδιότητα του θεού, που κακώς κατέληξε να θεωρείται ως ο θεός του πολέμου (οι Ολύμπιοι είναι εκφράσεις των ιδιοτήτων του Θεού και κακές ιδιότητες του Θεού δεν υφίστανται).
Ο Άρης ήταν ο θεός της μάχης – πάλης προς την επίτευξη ανώτερων – ωφέλιμων σκοπών. Γι’ αυτό και από το ζευγάρωμα αυτής της κατώτερης βαθμίδας θεότητας (ως γόνου των Ολυμπίων) με την ανώτερη των Ολυμπίων θεότητα της Αγάπης Αφροδίτη (ανώτερη γενεαλογικά ως γέννημα του Ουρανού και όχι του γιού του Κρόνου, όπως οι άλλοι 6 πρωταρχικοί Ολύμπιοι) γεννήθηκε η Αρμονία.
Παρομοίως, από την αρπαγή – πάλη της Χλωρίδας από τον άνεμο Ζέφυρο γονιμοποιείται η φύση και καρποφορεί, μεταβαλλόμενη σε Φλώρα.
Για τον Άρη θα μιλήσουμε αναλυτικότερα μελλοντικά, όταν κάποτε θα αναφερθούμε στα χρώματα των Ολυμπίων θεών.
admin is | Topic: Uncategorized, κόκκινο, Μύθοι και χρώματα, μωβ, Πράσινο, Φύση και χρώματα | Tags: None
No Comments, Comment or Ping
Reply to “Ανοιξιατικοι μηνες”