Ανοιξιάτικα ερωτήματα (4β) [χρωματικές συνομιλίες] – Color Conversations (4b) Spring queries
Χρωματικές Συνομιλίες (4β)
Ανοιξιάτικα ερωτήματα
Ο Μάρτης, ο πρώτος μήνας της Άνοιξης και κάποτε πρώτος μήνας του χρόνου, ήταν αφιερωμένος στο θεό του πολέμου τον Άρη, του οποίου φέρει το λατινικό όνομά του (Mars) και αλχημικά συνοδοιπορεί με τον ομώνυμο πλανήτη, το κόκκινο χρώμα, το σίδηρο, το ρουμπίνι και τα ζώδια του Κριού και του Σκορπιού.
Έπεται ο Απρίλης που, χωρίς να φέρει το όνομά της, ήταν ο μήνας της Αφροδίτης και ακολουθείται από τον τρίτο ανοιξιάτικο μήνα (και τρίτο μήνα του χρόνου, κάποτε) που ήταν αφιερωμένος σε έναν άλλο θεϊκό εραστή της μεγάλης θεάς, τον Ερμή.
Ο Μάιος, αν και μήνας του Ερμή, δεν φέρει το όνομά του, αλλά το όνομα της μητέρας του, της Μαίας, της ωραιότερης των Πλειάδων.
Πολλά θα μπορούσαμε να πούμε για τους τρεις ανοιξιάτικους μήνες, τους θεούς στους οποίους ήταν αφιερωμένοι και τους αριθμούς που τους χαρακτήριζαν σαν πρώτο, δεύτερο και τρίτο μήνα του χρόνου (τώρα, πλέον, είναι μήνες της Άνοιξης), αλλά θα απομακρυνθούμε από το βασικό μας θέμα. Είδατε όμως έως που μπορούν να μας οδηγήσουν τα χρώματα;
Επιστρέφουμε λοιπόν στα υπαίτια, για την ανάπτυξη αυτού του άρθρου, χρώματα. Το πράσινο και το κόκκινο, που συμπληρώνονται με το ζευγάρωμά τους και μας δημιουργούν το ερώτημα:
«Τι είναι συμπληρωματικά χρώματα;»
Color Conversations (4b) Spring queries
March, the first month of Spring, and once the first month of the year, was dedicated to god of war Ares, known also with his Latin name Mars, and his name was given as well to the 4th planet which alchemically accompanies the red color, iron, ruby and the signs of Aries and Scorpio.
March is followed by April, which, without bearing her name, was the month of Aphrodite (Venus), and is followed by the third spring month (and the third month of the year, once) dedicated to another divine lover of the great goddess, Hermes (Mercury).
May, though Mercury’s month, does not bear his name, but the name of his mother, Maia, the most beautiful of the Pleiades.
Lot of things could be said for the three spring months, the gods to whom they were dedicated, and the numbers that characterized them as the first, second and third months of the year (now, they are just the months of Spring), but we will move away from our basic theme. Do you see how far colors can lead us?
So we return back to the responsibles for the development of this article, green and red colors, that are complemented by their mating (as green Venus with red Mars) creating the question:
"What are complementary colors?"
admin is | Topic: Μύθοι και χρώματα, Χρωματικές Συνομιλίες | Tags: άνοιξη, Απρίλιος, Άρης, Αφροδίτη, Ερμής, κόκκινο, Κριός, Μαία, Μάιος, Μάρτιος, πράσινο, ρουμπίνι, σίδηρος, Σκορπιός, συμπληρωματικό χρώμα
7 Comments, Comment or Ping
madeleine
Mon cher Pano
je voudrais te dédier en ce qui concerne les couleurs ceci.
Si tout n’est pas rose sous les cieux romantiques de la
campagne, TOUT, y est bien vert et plus serein
Madeleine
21-7-09
admin
Το γαλλικό γνωμικό madeleine που αφιερώνεις στα ‘xromata.com” το βρήκα χρωματιστό και αισιόδοξο. Παρ’ όλο το ρομαντισμό του είναι αρκετα δυνατό και παρηγορητικό για κάποιες δύσκολες στιγμές μας. Το μεταφράζω για τους φίλους που δεν γνωρίζουν γαλλικά:
“Εάν δεν είναι όλα ρόδινα κάτω από τους ρομαντικούς ουρανούς της εξοχής, ΟΛΑ εκεί είναι πράσινα και πιο γαλήνια”
Όντως, όταν το ροδαλό – κοκκινωπό (του Άρη) που μας γεμίζει διέγερση, επιθυμία και κάποια αναστάτωση (γιατί ακόμα και το “ρόδινο” χρειάζεται μάχη για την απόκτηση και διατήρησή του) υποχωρεί, αφήνει πίσω του το γαλήνιο πράσινο της Αφροδίτης (πάντα κάτι νέο γεννιέται) που δυστυχώς συνήθως μέσα στην απελπισία μας, δεν το αντιλαμβανόμαστε.
Πάνος
23-7-09
JOHNART
…μοναδικές στιγμές έζησα πριν λίγες μέρες…
Σάββατο 11 Ιουλίου στις 12 το μεσημέρι, στο Δίον, Ν.Πιερίας. Ήμουνα προσκαλεσμένος από το Δήμαρχο Δίου (αλλά και σε ρόλο οικοδεσπότη) στη διοργάνωση της εκδήλωσης βράβευσης, για τα 40 χρόνια ανασκαφικού έργου με ένα φωτογραφικό λεύκωμα “ΔΙΟΝ 1970-2009 Ο ΤΟΠΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ” προς τιμήν του καθηγητή αρχαιολόγου Δημήτρη Παντερμαλή. Η εκδήλωση έγινε μέσα στο αρχαιολογικό πάρκο του Δίου, σε ένα καταπράσινο περιβάλλον με όλες τις αποχρώσεις του πράσινου, τις γήινες αποχρώσεις των αρχαίων μνημείων, των μαρμάρων, το γαλάζιο του ουρανού από πάνω και του ποταμού Βαφύρα από κάτω. Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους πολλοί επίσημοι, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Κάρολος Παπούλιας και πλήθος κόσμου πολλοί από αυτούς αρχαιολόγοι, αγρότες και κάτοικοι της περιοχής που είχαν βοηθήσει στις ανασκαφές… η συγκίνηση μεγάλη καθώς μέσα από το λεύκωμα αυτό ξύπνησαν μνήμες.
Και καθώς στο βήμα μιλούσε στο ακροατήριο ο Δήμαρχος Γρηγόρης Παπαχρήστος ο παιχνιδιάρης ο Δίας έστειλε ένα συννεφάκι να μας καταβρέξει…κανείς δεν κουνήθηκε από τη θέση του και ο Δήμαρχος χαριτολογόντας “εμείς εδώ είμαστε συνηθισμένοι στα πειράγματα του Δία, θέλει πάντα να μας θυμίζει την παρουσία του”. Τελειώνοντας την ομιλία του κάλεσε τον καθηγητή στο βήμα να του επιδώσει το λεύκωμα…
χειροκροτήματα, επευφημίες, φωτογράφοι zoom οι κάμερες στους δύο άντρες και στο λεύκωμα, χαμός…όλος ο κόσμος όρθιοι….και ξαφνικά ακούστηκαν από τη μεριά του Ολύμπου
τρεις κανονιοβολισμοί που αντίχησαν σε όλη την πεδιάδα και έκαναν στο αρχαιολογικό πάρκο να σωπάσουν το κελαίδισμά τους τα πουλιά πάνω στα δέντρα… και τους παρισταμένους να αναρωτηθούν…να ριγίσουν.
Μία ριπή ανέμου ήρθε να τινάξει τα κλαδιά και να ρίξει στροβιλίζοντας πάνω μας μερικά φύλλα από τα δέντρα…
πλησιάζει στα μικρόφωνα ο καθηγητής και λέει: “σήμερα δε χαίρομαι μόνο εγώ που με τιμάτε, αλλά και ο Δίας… γι’αυτό μας ρίχνει τους κεραυνούς του” για να εισπράξει ακόμη ένα ποιο θερμό χειροκρότημα. Η συνέχεια ήταν ένα επίσημο γεύμα αυστηρά μόνο για 100 άτομα και το βράδυ…μια πανδαισία μουσικής, ήχων με συνδυασμό χρωμάτων… άπειρων συνδυασμών χρωμάτων με το Μάριο Φραγκούλη σε τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκη…αλλά αυτά σε επόμενο comment μου.
Λεπτομέρεια: το λεύκωμα που τιμήθηκε ο καθηγητής Δημήτρης Παντερμαλής, είχα τη χαρά, την ευθύνη, αλλά και την τιμή να επιμεληθώ το δημιουργικό του σχεδιασμό και γενικά όλη του την παραγωγή, οι συνεργάτες μου και εγώ…
JOHNART 23-07-2009
JOHNART
πως μπορεί κάποιος να εξηγήσει πως είναι δυνατό να συμβαίνουν όλα μαζί τόσα πράγματα…να είναι συμπτώσεις, να είναι σημάδια κάποιας ανώτερης δύναμης…γιατί απ’ότι διαπίστωσα οι άνθρωποι εκεί, στο βάθος του μυαλού τους αλλά και στην καθημερινότητά τους ζουν υπό τη σκέπη του Ολύμπου και των 12 Θεών του.
JOHNART 23-07-2009
Υ.Γ.(τώρα τι σχέση έχουν τα παραπάνω με τα χρώματα αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο)
admin
Πάντα λυρικός JOHNART έβαλες ποιητική χροιά στην παρουσίαση μιας εκδήλωσης. Μετά αναρωτιέσαι τι σχέση έχουν όλα αυτά με τα χρώματα;
Τί λες τελικά. Δεν έχουν; Κάνεις αναφορά στον Μάριο Φραγκούλη σε τραγούδια του Χατζιδάκι, του ιδρυτή (αν δεν κάνω λάθος) της Ορχήστρας των Χρωμάτων και αναρωτιέσαι που είναι τα χρώματα;
Κι’ έπειτα ο Δίας! Με τους τρεις κεραυνούς του, φανερώθηκε (εκδηλώθηκε) και έστειλε (κάτω από το νόμο της δυαδικότητας) διπλό μήνυμα.
Το πρώτο μήνυμα απευθυνόταν προς όλους τους παρευρισκομένους. Ήταν επικρότηση της τελετής βράβευσης. (Εδώ αρκούσε ένας κεραυνός!)
Με τις τρεις ομοβροντίες (όσα και τα τρία βασικά χρώματα) έστειλε ένα δεύτερο προσωπικό μύνημα σ’ εσένα!
JOHNART σου είπε, αφού έχεις πρόσβαση στον καθηγητή Παντερμαλή, οφείλεις να τον φέρεις σε επαφή με τα “xromata.com”. Έχει πολλά να τους πει.
Για τα χρώματα και την παρασκευή βαφών στην αρχαία Ελλάδα. Για το περίφημο Βερντιγκρί, το αρχαιοελληνικό πράσινο. Για το ομηρικό χρωματικό ζήτημα. Για τα χρώματα του Παρθενώνα. Ιδιαίτερα όμως για την περίφημη Πινακοθήκη που βρισκόταν στα Προπύλαια της Ακρόπολης και περιείχε πίνακες φημισμένων Ελλήνων ζωγράφων, όπως ο Απελλής, ο Ζεύξις, ο Ζεύξιππος…
Αλήθεια, ποιό να είναι άραγε το χρώμα του Δία, που σου έστειλε αυτό το μήνυμα;
Είδες τελικά πόσα χρώματα κρύβει το comment σου;
[Τελικά, δεν ξέρω αν σκόπιμα ή άθελά σου, επηρεασμένος από την σκιά του Ολύμπου, έστειλες το comment αυτό κάτω από την εικόνα του Ολύμπου με τους δυο θεούς, τον Άρη και την Αφροδίτη].
Πάνος
28-7-09
JOHNART
…απαντώντας, Πάνο, στο τελευταίο ερώτημά σου…όλως τυχαίως, το comment μου μπήκε κάτω από την εικόνα του Άρη και της Αφροδίτης…αλλά…βλέπεις, είναι αυτά που λέγαμε, οι συμπτώσεις… οι σημειολογίες, αλλά ας έρθω στο θέμα…συνεχίζοντας στο προηγούμενο comment μου.
…μετά τα όσα έγιναν την ημέρα, ήρθε και…η νύχτα.
…πήρα τη θέση μου, στο ελληνιστικό αρχαίο θέατρο του Δίου που βρίσκεται μέσα στο αρχαιολογικό πάρκο του Δίου…και καθώς η νύχτα έπεφτε βαρειά, πάνω, στον ουρανό απλώθηκε μία αιώνια ξαστεριά. Τα πουλιά πάνω στα κλαδιά πήγαν για αναπαυμό και παραχώρησαν τη θέση τους στα νυχτοπούλια με σολίστ έναν υπέροχο… Γκιώνη.
Κάτω, στην ορχήστρα, το “μουσικό σύνολο Μάνος Χατζιδάκις” αποτελούμενο από υπέροχους μουσικούς πήραν τις θέσεις τους. Η είσοδος του Προέδρου της Δημοκρατίας και του Δημάρχου του Δίου αναγγέλθηκε από τα μεγάφωνα από τον Αλέξη Κωστάλα. Η ορχήστρα άρχισε να παίζει το εισαγωγικό κομμάτι και τα φώτα να χαμηλώνουν…στη συνέχεια βγήκε στη σκηνή ο Μάριος Φραγκούλης ερμηνεύοντας Μάνο Χατζηδάκι με ένα τρόπο μοναδικό, εξαιρετικό… και να μας απογειώνει… αλήθεια ποιος άλλος καλλιτέχνης θα μπορούσε να τολμήσει να ερμηνεύσει αυτά τα τραγούδια και να απαγγέλει κείμενα του ίδιου του συνθέτη. Μία τέλεια, δεμένη ορχήστρα, ένας εκπληκτικός ερμηνευτής, ένας αξέχαστος ΜΕΓΑΛΟΣ ΜΑΝΟΣ, μια βραδιά καταπληκτική που ήρθε να συμπληρώσει ένας χειριστής των φωτισμών της σκηνής, των ερμηνευτών, του χώρου με…άπειρους συνδυασμούς χρωμάτων, ανάλογα με το κομμάτι, τη μελωδία, το ρυθμό…
…και καθώς ήμουνα μαγεμένος από όλα αυτά σήκωσα το κεφάλι μου πάνω από τη σκηνή προς τον αρχαιολογικό χώρο… και τότε είδα…μέσα από από τα φυλλώματα να ξεπροβάλλουν οι Μούσες που ήρθαν από τα Πιέρια και τους πρόποδες του Ολύμπου…και νύμφες…πολλές νύμφες, οι Ορεστιάδες που κατέβηκαν από το βουνό, οι Ναϊάδες που άφησαν τις πηγές και ήρθαν από το ποταμό Βαφύρα, οι Δρυάδες και οι Αμαδρυάδες που κατέβηκαν από τα μοναχικά δέντρα τους και κάποιες Νηρηίδες που άφησαν το βυθό της θάλασσας και καβάλα στα δελφίνια βγήκανε στην ακτή… και όλες αυτές μαζί είχαν στήσει έναν μεθυστικό χορό, σαγηνευμένες από τη φωνή του Μάριου και τα τραγούδια του Μάνου…και σα ν΄άκουσα τις γλυκιές φωνές τους να συνοδεύουν και αυτές και να υμνούν τους θεούς του Ολύμπου…και θαρρώ πως είδα και τη θεά Άρτεμη αλλά και το θεό Απόλλωνα να σέρνει το χορό…
…στο τέλος αυτής της μαγευτικής βραδιάς, το κοινό ανάγκασε το Μάριο Φραγκούλη καταχειροκροτώντας τον, να βγει τέσσερες φορές στη σκηνή…
… καθώς ο κόσμος άρχισε να αποχωρεί και τα φώτα να σβύνουν… ένα φεγγάρι πορτοκαλί, στη χάσι του, ήρθε να αντισταθμίσει με το λιγοστό του φως το χώρο…
…και ενώ οι μουσικοί και ο ερμηνευτής αποχωρούσαν να ξεκουραστούν, και στο βάθος όλες αυτές οι φιγούρες να χάνονται…ο ακούραστος Γκιώνης συνέχιζε το σόλο του…
…αύριο φεύγω για 15 μέρες στη Ρόδο…ανταπόκριση από εκεί…
JOHNART 29-07-2009 του
admin
Τελικά JOHNART αν βάζαμε βραβείο λογοτεχνίας και ποίησης μεταξύ των εμφανιζομένων στα comments, μάλλον θα το κέρδιζες. Πολύ χρώμα έχει ο λόγος σου κι ας μην αναφέρεις πολλά χρώματα. Παρακάμπτω τις Ναϊάδες, τις Αμαδρυάδες και τις Νηρηίδες με τα παρκαρισμένα δελφίνια τους και φθάνω κατ’ ευθείαν στη Ρόδο όπου παραθερίζεις.
Η Ρόδος, η κάποτε Τελχινίς, οφείλει το όνομά της στη Νύμφη Ρόδη ή Ροδή, κόρη του Ποσειδώνα και σύζυγο του Ήλιου. Σημαίνει η Ρόδινη, αυτή που έχει το χρώμα των ρόδων. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να ονομαστεί το ανατολικότερο μεγάλο νησί του Αιγαίου, εκεί που κάθε ανατολή ροδίζει ο ήλιος;
Κάτι σαν την Ιαπωνία (σήμερα) που το όνομά της είναι Νιπόν ή Νιχόν και σημαίνει “η ρίζα του ήλιου”.
Μόνο που στην Ιαπωνία το χρώμα δεν υπάρχει καθαρά στην ονομασία της αλλά στον κόκκινο κύκλο που την συμβολίζει.
(Θα έλθει η ώρα που θα συζητήσουμε για τις σημαίες και τα χρωματικά σύμβολα των χωρών.)
Πάνος
7-8-09
Reply to “Ανοιξιάτικα ερωτήματα (4β) [χρωματικές συνομιλίες] – Color Conversations (4b) Spring queries”