Μια ανασκοπηση (50α) [χρωματικες αυνομιλιες]
Χρωματικές Συνομιλίες (50α)
Μια ανασκόπηση
Όταν οι δημοσιεύσεις των «Χρωματικών Συνομιλιών» έκλεισαν ένα χρόνο ζωής, έγινε η εξής ανασκόπηση των όσων είχαν γραφτεί μέχρι τότε:
Ίσως κάποιοι να νομίζετε ότι έχουν ειπωθεί ήδη πάρα πολλά και πως το θέμα εξαντλείται, όμως η πραγματικότητα μάλλον είναι διαφορετική. Έχουν λεχθεί πολύ λίγα και αυτά ακραιφνώς. Όσο πατάει η γάτα!
Αλλά ας κάνουμε μια ανασκόπηση. Έναν μικρό γενικό απολογισμό για τα όσα αναφέρθηκαν.
Ανοίξαμε τη σειρά των άρθρων με την Άνοιξη και τα χρώματά της και ντύσαμε με χρώματα το ζευγάρι των Ολυμπίων εραστών, Αφροδίτη και Άρη, που μας οδήγησαν στα συμπληρωματικά χρώματα. Για να κατανοήσουμε τι σημαίνει συμπληρωματικό χρώμα έπρεπε οπωσδήποτε να επιστρέψουμε στη βάση των χρωμάτων, τα βασικά και τα παράγωγα χρώματα και να θίξουμε επίσης την ομάδα των μη-χρωμάτων.
Οι τριαδικότητες άρχισαν να προβάλλονται έντονα και χρειάστηκε αναφορά στους Συμπαντικούς νόμους, που διέπουν τη Δημιουργία, με κυρίαρχους και εμφανέστατους επί των χρωμάτων, το νόμο της Δυαδικότητας και την Εκδήλωση της Τριάδας.
Δυάδες, τριάδες, εξάδες, επτάδες, τελικά πόσα είναι τα χρώματα 6 ή 7; Είναι έξι, αλλά ο Νεύτων και άλλοι μυστικιστές τα ήθελαν επτά, οπότε αναφερθήκαμε τόσο στον Νεύτωνα, τον «πατέρα» του φάσματος, όσο και στον Αριστοτέλη, για να δούμε πόσο μεγάλη χρονική απόσταση χωρίζει τους διάφορους ερευνητές των χρωμάτων.
Βέβαια, έρχεται ως μεσολαβητής – ειρηνευτής μεταξύ των δυο απόψεων το δίμορφο μωβ χρώμα, που με τη διμορφία του δικαιώνει (κάπως διαφορετικά) τους οπαδούς του σεπτού επτά. Έτσι τα έξι χρώματα της Ίριδας αποδίδονται και σαν επτά και η θεά του Ουράνιου Τόξου, με το μύθο της μας αποκαλύπτει πως πράγματα που τα θεωρούσαμε επιτεύγματα της νεότερης επιστήμης, όπως η ανακάλυψη της λειτουργίας του φάσματος από τον Νεύτωνα, ή στοιχεία της θεωρίας του Big Bang, ήταν γνωστά από πολύ παλιά και έντεχνα τοποθετημένα μέσα στους ελληνικούς μύθους.
Επί πλέον η θεά Ίρις γειτνιάζει στο οπτικό μας όργανο, το μάτι, μαζί με μια άλλη θεότητα, την Περσεφόνη, ή άλλως Κόρη. Οι λειτουργίες των βασιλείων των δυο θεαινών είναι παρόμοιες με τις διαδικασίες που τελούνται στους οφθαλμούς, όπου κατερχόμενοι μέσω της Κόρης στον Άδη του ματιού μας, βλέπουμε ότι εκεί τελείται το μυστήριο της οπτικής μετάβασης προς τον εγκέφαλο και καταχώρησης εικόνων σε αυτόν και στη μνήμη του. Τα δε χρώματα που φθάνουν εκεί, ανάλογα με τις ιδιότητές τους, ενεργοποιούν το ενδοκρινολογικό μας σύστημα και επιδρούν στα συναισθήματά μας.
Για να καταλάβουμε πως απέκτησαν τα χρώματα τις ιδιότητές τους, χρειάστηκε να μεταφερθούμε φανταστικά με τη μηχανή του χρόνου στις απαρχές της ανθρωπότητας. Εκεί, η χρως (επιδερμίδα) των πρωτόγονων προγόνων μας, υπεύθυνη για τον σημερινό όρο «χρώμα» μας έστειλε σε ένα ταξίδι ανακάλυψης της προέλευσης των διαφόρων ονομασιών των χρωμάτων, αλλά και σε ένα σπουδαιότερο ταξίδι, αυτό της εννοιολογικής αντίληψης των διαφόρων χρωματικών ομάδων. Κάτι αρκετά δύσκολο να κατανοηθεί, υπεύθυνο για το ομηρικό θέμα περί δυσχρωματοψίας των αρχαίων Ελλήνων, που έθεσε ο λόρδος Γκλάδστων.
admin is | Topic: Uncategorized, Χρωματικές Συνομιλίες | Tags: None
No Comments, Comment or Ping
Reply to “Μια ανασκοπηση (50α) [χρωματικες αυνομιλιες]”