Συνεντευξη με τα χρωματα [ρκβ΄]: Περισσοτερα για το κιτρινο
Η «Συνέντευξη με τα χρώματα» είναι μια προσπάθεια τακτοποίησης των όσων έχουν ειπωθεί (και θα ειπωθούν) για τα χρώματα, σε μια σειρά, ας πούμε, εύπεπτης διδακτικής ύλης, για όλους όσοι θέλετε να «μάθετε» τα χρώματα και τον κόσμο τους.
Η σειρά έχει την μορφή μιας υποτιθέμενης, διδακτικής, συνέντευξης των χρωμάτων προς τον άνθρωπο.
Συνέντευξη με τα χρώματα
[ρκβ΄]
Περισσότερα για το Κίτρινο χρώμα
[β΄]
-Μετά το διάλειμμα, συνεχίζω και πάλι συμπληρώνοντας την παρουσίαση μου, δηλαδή την παρουσίαση του κίτρινου χρώματος.
Σαν χρώμα είμαι σχετικό με δυο φαινόμενα μεγάλης σπουδαιότητας για εσένα Άνθρωπε. Τον ζωογόνο ήλιο και το χρυσάφι, το μέτρο του γήινου πλούτου.
Σαν χρώμα του ήλιου, το κίτρινο είναι σύμβολο φωτεινότητας, που επιπλέον, εκτός από τον συμβολισμό της φωτεινότητας, έχει και την ιδιότητά της.
Συμβολίζει επίσης τον πλούτο, την δραστηριότητα και την χαρά, αλλά παρ’ όλα αυτά δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλές.
Είναι το πιο φωτεινό χρώμα, αλλά όταν παύει να είναι φωτεινό και σκουραίνει παύει να φαίνεται κίτρινο.
Είναι το μόνο χρώμα που σε πλήρη κορεσμό [μια από τις 3 διαστάσεις των χρωμάτων] φαίνεται φωτεινότερο, ενώ όλα τα άλλα χρώματα όταν βρίσκονται σε πλήρη κορεσμό, δείχνουν σκουρότερα.
Επίσης έχει την υψηλότερη αντανακλαστικότητα από όλα τα χρώματα και φαίνεται να ακτινοβολεί προς τα έξω ενώ προελαύνει όταν βρίσκεται σε συνδυασμό με τα άλλα δυο ψυχρά χρώματα, μπλε και πράσινο.
Δίνει την αίσθηση της οξύτητας ενώ ο συνδυασμός του με το μαύρο είναι ο πιο έντονος από όλους τους χρωματικούς συνδυασμούς και σημαίνει κίνδυνο.
Αυτός ο συνδυασμός, συμβολίζει δηλητήριο και είναι τα χρώματα που «φορούν» τα εφοδιασμένα με κεντρί έντομα.
Μαζί με το άσπρο είναι τα χρώματα που συμβολίζουν φως και όσο αυξάνεται η φωτεινότητά του [η άλλη διάσταση των χρωμάτων], πλησιάζει προς την εντύπωση του λευκού.
Κιτρινωπή είναι δε η χροιά που προσλαμβάνει το λευκό όταν αλλοιώνεται με την πάροδο του χρόνου.
Το κιτρίνισμα λοιπόν υποδηλώνει την υποτίμηση του λευκού, την μετάλλαξή του, αλλά και την μετάλλαξη της φύσης όταν αυτή πεθαίνει και τα φύλλα κιτρινίζουν.
Είναι ο «θάνατος» του πράσινου όταν το ακολουθεί, ενώ όταν προπορεύεται αυτού ή συνδυάζεται μαζί του, συμβολίζει την ζωή την αναγέννηση και την ενέργεια, την ίδια την άνοιξη.
Εξ άλλου τα περισσότερα λουλούδια που ανθίζουν πρώτα την άνοιξη, όπως οι μαργαρίτες και οι νάρκισσοι, έχουν κίτρινο χρώμα. Κιτρινοπράσινο χρώμα έχουν και τα περισσότερα νεοεμφανιζόμενα φύλλα.
Συμβολίζει λοιπόν την ζωή, την αλήθεια, την ενέργεια και την δραστηριοποίηση και κύριο χαρακτηριστικό του είναι η κίνηση, έχει όμως και αρνητικές υποδηλώσεις, όπως την δειλία, τον κατατρεγμό και την προκατάληψη.
Από τον μεσαίωνα και ύστερα υποδηλώνει την αρρώστια και είναι το χρώμα της καραντίνας.
Στην καθαρή του μορφή εμπνέει και ακτινοβολεί ζεστασιά, ενώ αμαυρωμένο σημαίνει απιστία και δολιότητα.
Στην ψυχολογία επιλέγεται από άτομα ευφυή που αρέσκονται σε καινοτομίες, παράλληλα είναι πολύ δημοφιλές σε άτομα με διανοητική ανεπάρκεια.
Εξ άλλου είναι μαζί με το κόκκινο το ένα από τα δυο πιο προτιμητέα χρώματα της παιδικής ηλικίας.
Προτιμάται επίσης από άτομα με μεγάλες προσδοκίες και από όσους αναζητούν την χαρά.
Αποφεύγεται από άτομα απογοητευμένα, καχύποπτα και με τάσεις απομόνωσης.
Ενώ είναι απαραίτητο για την δραστηριοποίηση και την άντληση ενέργειας, υπέρμετρη χρήση του κουράζει και είναι το χρώμα που επιδεινώνει την αίσθηση της ναυτίας, ενώ το ίδιο σε απαλούς τόνους βοηθά στην αυτοσυγκέντρωση.
Το κίτρινο είναι το μεσαίο χρώμα, η μέση οδός, το χρώμα που καλύπτει το μεσαίο τετράγωνο του πίνακα των 9 τετραγώνων και είναι το χρώμα που έχουν οι χιτώνες με τους οποίους καλύπτουν τα αγάλματα του Βούδα στην Ινδοκίνα.
Βλέπουμε πως το κίτρινο συμβολίζει και έχει τόσο θετικές ιδιότητες, όσο και [παραδόξως] τις αντίθετές τους αρνητικές.
Ενώ εκφράζει την αληθινή αγάπη, παράλληλα είναι το χρώμα του μίσους και της προδοσίας, γι αυτό και οι ζωγράφοι συνήθως έντυναν στα κίτρινα τον Ιούδα ενώ οι εβραίοι όπως σου είπα και προηγουμένως, ήταν υποχρεωμένοι να φορούν ή να φέρουν κάτι κίτρινο επάνω τους, σε περιόδους διωγμών.
Πολλές φορές το κίτρινο χρώμα ταυτίζεται με το χρυσαφί και το χρυσό χρώμα θεωρείται εξέλιξη του κίτρινου ή η μεταλλική του απόδοση.
Η λέξη yellow, που είναι η αγγλική ονομασία του χρώματος, προέρχεται από την ινδοευρωπαική ρίζα ghe–lwo που σημαίνει “χρυσός”, από την οποία προέρχεται και η λέξη gold – χρυσός
Στα ιπποτικά οικόσημα, ταυτόσημο του χρυσού, όταν αυτά αποδίδονται άχρωμα, αντικαθίσταται από κουκίδες, ενώ στην αλχημεία είναι το χρώμα που ομαδοποιείται με τον χρυσό, το τοπάζ, τον ήλιο και το ζώδιο του λέοντα.
Άλλος εμφανής συσχετισμός του κίτρινου με το χρυσό, είναι αυτός που αφορά τα ξανθά μαλλιά που άλλοτε τα αναφέρουμε σαν χρυσά και άλλοτε τα θεωρούμε κίτρινα.
Η έννοια του κίτρινου χρώματος (όπως και του μπλε και πράσινου) δεν είχε σχηματισθεί ακόμα στην ελληνική γλώσσα κατά την εποχή του Ομήρου, οπότε και δεν αναφέρονται ευκρινώς τα χρώματα αυτά στα Ομηρικά Έπη.
Ναι, το κίτρινο δεν αναφέρεται στην Ιλιάδα!
Όχι πως δεν έβλεπαν οι αρχαίοι το κίτρινο χρώμα, αλλά δεν είχε σχηματισθεί – καθοριστεί ακόμα γλωσσολογικά η έννοια του κίτρινου χρώματος, οπότε για την απόδοση της έννοιας του κίτρινου ή παραπλήσιου χρώματος χρησιμοποιείτο η αναφορά στον χρυσό ή στο «ξανθόν» το οποίο δεν αποδίδει επακριβώς το κίτρινο χρώμα αλλά τα ανοιχτόχρωμα τριχώματα, τα στάχυα και το ανοιχτόχρωμο γήινο έδαφος.
Έτσι λοιπόν σε αντιπαράθεση προς τις κυανές χαίτες αλόγων και τους κυανοχαίτες ήρωες (άνδρες με σκουρόχρωμα μαλλιά) έχουμε στην Ιλιάδα αναφορές στους ξανθοκόμηδες και τις ξανθές χαίτες αλόγων, όπως και για ξανθούς ίππους και ξανθά ίππων κάρηνα (δηλ. κεφάλια).
Επίσης ως ξανθοί αναφέρονται ο Μενέλαος, ο Μελέαγρος, η Δημήτηρ, η Αγαμήδη, καθώς και η ξανθή κόμη του Αχιλλέως.
Στην ελληνική, όπως είδαμε, ήδη από τα ομηρικά χρόνια, υπάρχει μια προσπάθεια εννοιολογικού διαχωρισμού της ομάδας των κίτρινων χρωμάτων, των ξανθών όπως αναφέρονται, η οποία όμως δεν επιτυγχάνεται, διότι τα ξανθά θεωρούνται σαν πολύ φωτεινά κόκκινα, ή κόκκινα αναμεμιγμένα με λευκό, επίσης λόγω σύγχυσης των ξανθών με τα ανοιχτόχρωμα γήινα (καφετιά) χρώματα και τις κίτρινες ώχρες.
Ο συσχετισμός του ξανθού προς το κίτρινο χρώμα γίνεται αρκετούς αιώνες αργότερα από την εποχή των Ομηρικών Επών, την εποχή του Πλάτωνα ο οποίος ορίζει το ξανθό χρώμα ως: λαμπρού ερυθρώ λευκώ τε μεμειγμένο.
Από την αρχαιότητα, μια προσπάθεια διαχωρισμού και έκφρασης του κίτρινου χρώματος ήταν το «κροκώδες», δηλαδή η παρομοίωσή του με το χρώμα του κρόκου των αυγών.
Στο ‘Περί χρωμάτων’ του Αριστοτέλη το κίτρινο, δηλαδή το ξανθόν, αναφέρεται σαν μια ανοιχτή χροιά του κόκκινου χρώματος.
Λίγο αργότερα (μερικούς αιώνες μετά) το χρώμα αυτό αυτονομήθηκε και έλαβε την ονομασία ‘κίτρινο’ από τον καρπό κίτρο που έχει αυτό το χρώμα.
Ως τέτοιο αναφέρεται από τους Γαληνό, Αθήναιο (και μετέπειτα), που έζησαν τους πρώτους αιώνες μ,Χ.
admin is | Topic: Κίτρινο | Tags: None
No Comments, Comment or Ping
Reply to “Συνεντευξη με τα χρωματα [ρκβ΄]: Περισσοτερα για το κιτρινο”