xromata.com

Για να παρακολουθήσετε την σειρά άρθρων υπό τον γενικό τίτλο ‘ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΜΑΘΑΝ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ’ καλό θα είναι να διαβάσετε τo εισαγωγικό 1^ο άρθρο που θα βρείτε στον σύνδεσμο https://xromata.com/?p=11228 …..

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΜΑΘΑΝ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ

[29]

George Field

Ο Άγγλος χημικός George Field κατασκεύασε έναν κύκλο χρώματος από τα βασικά χρώματα κόκκινο, κίτρινο και μπλε, θέλοντας έτσι να αντιτεθεί προς τον Νεύτωνα. Τα δευτερογενή και τριτογενή χρώματα προκύπτουν μέσω της προοδευτικής υπέρθεσης (επικάλυψης του ενός από το άλλο).

Οι έννοιες καταμερίζονται στα χρώματα: ζεστό (κόκκινο) και κρύο (μπλε) αντιτιθέμενα το ένα απέναντι από το άλλο, το ένα προβαλλόμενο και το άλλο υποχωρώντας.  

Ο George Field είδε επίσης μια σύνδεση μεταξύ χρώματος και ήχου, και έτσι εφιστά την προσοχή μας σε έναν ανασταλτικό παράγοντα της εποχής του, δηλαδή, στην κατανόηση του φορέα του φωτός

Σε όλη του τη ζωή, ο χημικός George Field (1777-1854) ασχολήθηκε όχι μόνο με τις πρακτικές απόψεις των χρωστικών και των βαφών, αλλά και με τη θεωρία της αρμονικής τους σχέσης.

Στο Chromatics, το πρώτο του έργο, ένα δοκίμιο που γράφτηκε το 1817 για την «Αναλογία και την αρμονία των χρωμάτων» χρησιμοποίησε τα τρία αφαιρετικά βασικά χρώματα κόκκινο, κίτρινο και μπλε, και ασχολήθηκε με τη διάταξη μιας χρωματικής αρμονίας ως «αισθητικής αναλογίας» προς το σύστημα μουσικής αρμονίας.

Στο δοκίμιό του, ο Field περιγράφει ένα «μετροχρώμο», ένα ισοδύναμο του μουσικού μετρονόμου που περιλαμβάνει τρία βαθμονομημένα σφηνοειδή γυάλινα δοχεία γεμάτα με κόκκινα, κίτρινα και μπλε υγρά.

Ακολούθησε η συλλογή του «A grammar of Colouring», η οποία προοριζόταν κυρίως για καλλιτέχνες, παρέχοντάς τους πληροφορίες για την προέλευση, τη σύνθεση και τις ιδιότητες των χρωστικών, βαφών και χρωμάτων.

Στις εργασίες του ο Field συνδέεται με τις εργασίες του Jakob Christof Le Blon, ο οποίος το 1730 είχε παρουσιάσει έναν έγχρωμο κύκλο από τα τρία «πρωτογενή χρώματα κόκκινο, κίτρινο και μπλε, και τα τρία μεικτά χρώματα πορτοκαλί, πράσινο και μωβ (παίρνοντας έτσι μια θέση αντίθετη προς τον Νεύτωνα).

Ο Field δήλωσε τα έξι χρώματα του κύκλου του ως κύρια χρώματα, από τα οποία προκύπτουν τα δευτερεύοντα και τριτογενή χρώματα μέσω σταδιακής αλλαγής.

Ενώ ο Field χαρακτήρισε τα δευτερεύοντα χρώματά του χρησιμοποιώντας απλά διπλά ονόματα και είδε τα τρία τριτογενή χρώματα ως σκούρες παραλλαγές των μεικτών χρωμάτων που αναφέρθηκαν ήδη, τρία ειδικά ονόματα εμφανίζονται στον χρωματικό του κύκλο:

το μείγμα μωβ, μπλε και πράσινου ονομάζεται « ελιά», το μείγμα πράσινου, κίτρινου και πορτοκαλί ονομάζεται «citron» και το μείγμα πορτοκαλί, κόκκινου και μωβ ονομάζεται «russet».

Ίσως σε αυτό το σημείο μπορούμε να δικαιολογήσουμε μια σύντομη εξήγηση της σχέσης μεταξύ των χρωμάτων και των ήχων που ήθελε να δημιουργήσει ο George Field.

Οι προσπάθειες συσχέτισης φωτός και μουσικής είναι αρχαίες.

Ο Athanasius Kircher ήταν ο πιο πρόσφατος που επανέλαβε ότι ό,τι είναι ορατό στο μάτι μπορεί επίσης να γίνει ακουστό για το αυτί.

Μόλις το 1760, ωστόσο, παρουσιάστηκε ένα ανεπτυγμένο σύστημα έγχρωμης μουσικής από τον Γάλλο Louis-Bertrand Castel.

Ανέλαβε την ακόλουθη, αρκετά τυχαία κατανομή:

Το C εκφράστηκε με μπλε και το C-sharp με το μπλε-πράσινο, το D με το πράσινο, το D-sharp με το κιτρινοπράσινο, το E με το κίτρινο, το F με το κίτρινο πορτοκαλί, το F-sharp με το πορτοκαλί , G με κόκκινο και ούτω καθεξής στο B, το οποίο αντιπροσωπεύεται από indigo.

Από την τριάδα μπλε (βασική νότα Γ) — κίτρινο (τρίτο Ε) — κόκκινο (πέμπτο G), έφτασε σε μια χρωματική χρωματική μουσική-κλίμακα δώδεκα βημάτων μέσω διαφορετικών ενδιάμεσων επιπέδων.

Το 1844, ο Field πρότεινε μια εναλλακτική κατανομή, αφήνοντας το C με μπλε, αλλά φέρνοντας το D σε μωβ, E σε κόκκινο, F σε πορτοκαλί, G σε κίτρινο, A σε κίτρινο πράσινο και B σε πράσινο. Η Ανάλογη Κλίμακα Ήχων και Χρωμάτων του βασίστηκε στην τριάδα μπλε-κόκκινο-κίτρινο.

Κατά βάθος, η μουσική και τα χρώματα πιθανότατα σχετίζονται, αλλά η σύνδεσή τους δεν εδραιώνεται εύκολα – ένα έγχρωμο πιάνο σίγουρα κατακλύζει τη φαντασία μας – ακόμα κι αν, όσον αφορά την κυματική κίνηση, καταφέρουμε να συλλάβουμε επιφανειακά μια κοινή φυσική βάση.

Τα ηχητικά κύματα και τα κύματα φωτός δεν είναι συγκρίσιμα, πράγματι είναι τόσο διαφορετικά όσο θα μπορούσαν ποτέ να είναι δύο πράγματα.

Η κύρια διαφορά έγκειται στα αντίστοιχα μέσα διάδοσής τους.

Τα κύματα μπορούν να υπάρχουν μόνο όταν ένας φορέας — ένα μέσο — είναι διαθέσιμος.

Τα κύματα του ωκεανού μεταφέρονται από το νερό.

Τα κύματα μουσικής και ήχων μεταφέρονται από τον αέρα.

Αυτό αποδεικνύεται από το πείραμα στο οποίο ένα ξυπνητήρι τοποθετείται σε ένα γυάλινο κουδούνι και ο αέρας αντλείται έξω. Το ξυπνητήρι εξακολουθεί να φαίνεται να κροταλίζει, αλλά επικρατεί σιωπή, γιατί τα κύματα του ήχου δεν έχουν πλέον μέσο διάδοσης. Αλλά παρόλο που τα ηχητικά κύματα συνθηκολογούν με το σχετικό κενό του κουδουνιού, τα φωτεινά κύματα καταφέρνουν να το περάσουν με ευκολία – τελικά, μπορούμε ακόμα να δούμε το ξυπνητήρι. Ο αέρας δεν είναι το μέσο τους. Πράγματι, αν τα κύματα φωτός δεν μπορούσαν να διασχίσουν το απέραντο κενό του σύμπαντος, δεν θα βλέπαμε αστέρια.

Την στιγμή του θανάτου του Φιλντ, ο επιστημονικός κόσμος βρέθηκε αντιμέτωπος με ένα μεγάλο μυστήριο, δηλαδή την ακριβή φύση του μέσου με το οποίο μεταφέρονται τα κύματα φωτός.

Οι φυσικοί είχαν ήδη ονομάσει αυτή τη μυστηριώδη ουσία «αιθέρα».

Μια αρχική λύση σε αυτή τη μεγάλη δυσκολία έγινε εμφανής μετά το 1860, μέσα από το έργο του Σκωτσέζου φυσικού Τζέιμς Κλερκ Μάξγουελ. Δεν επηρέασε μόνο βαθιά την ιστορία του φωτός, αλλά και την ιστορία των χρωμάτων.

Είναι βεβαίως πλέον φανερό ότι ο Field, παρά την κλίση του προς τη μουσική, θεωρούσε την προέλευση του χρώματος με άλλο τρόπο από τον Νεύτωνα, θεωρώντας τα περισσότερο μέσα από την παράδοση του Αριστοτέλη.

Στον Field, τα χρώματα προκύπτουν εάν η συνύπαρξη φωτός και σκότους προϋποθέτει μια διαφορετική έμφαση.

Εάν κυριαρχεί το σκοτάδι, θα εμφανιστεί μπλε.

Εάν η φωτεινότητα είναι κυρίαρχη, τότε θα εμφανιστεί κίτρινο.

Αν υπάρχει ισορροπία, θα εμφανιστεί κόκκινο.

This entry was posted on Thursday, May 25th, 2023 at 5:00 am and is filed under Αυτοί που ασχολήθηκαν με το χρώμα. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.