Συνεντευξη με τα χρωματα [ργ’]: το κόκκινο μανό(ν)
Η «Συνέντευξη με τα χρώματα» είναι μια προσπάθεια τακτοποίησης των όσων έχουν ειπωθεί (και θα ειπωθούν) για τα χρώματα, σε μια σειρά, ας πούμε, εύπεπτης διδακτικής ύλης, για όλους όσοι θέλετε να «μάθετε» τα χρώματα και τον κόσμο τους.
Η σειρά έχει την μορφή μιας υποτιθέμενης, διδακτικής, συνέντευξης των χρωμάτων προς τον άνθρωπο.
Συνέντευξη με τα χρώματα
[ργ΄]
Το κόκκινο χρώμα στα καλλυντικά
[κ´]
Το μανό(ν)
(βερνίκι νυχιών)
-Συνεχίζω να σου εξιστορώ Άνθρωπε την σχέση μου, εμένα του κόκκινου χρώματος, με το δεύτερο από τα τρία κυριότερα καλλωπιστικά τεχνάσματα σου, που είναι τα χείλη σου, τα νύχια και ακροδάχτυλά σου και τα μάγουλά σου.
Όπως ήδη σου είπα προηγουμένως, τί και αν στις μέρες μας που τα πάντα χάνουν τις αξίες και τα νοήματά τους, το καλλωπιστικό κόκκινο έχω αντικατασταθεί σε πολλά σημεία από μια πολυχρωμία άνευ ιδιαίτερης σημασίας, εντούτοις παραμένω το πιο κραταιό χρώμα στα κραγιόν, τα βερνίκια νυχιών και τα ρουζ.
Τα νύχια φθείρονται με τη χρήση, αλλά και μεγαλώνουν συνεχώς. Στο χαρακτηριστικό αυτό οφείλεται και η φροντίδα των νυχιών για την οποία οι μαρτυρίες δείχνουν πως εφαρμόζεται εδώ και 5.000 χρόνια, από το 3000 π.Χ.!
Στην αρχαία Αίγυπτο, η ιθύνουσα τάξη έβαφε τα νύχια της με βαθυκόκκινη χένα, ενώ στην κατώτερη τάξη επιτρεπόταν η χρήση μόνο ανοιχτόχρωμου κόκκινου ή ροζ.
Αλλά και οι Κινέζοι έβαφαν τα νύχια τους με ένα είδος σμάλτου που ύστερα από περίπου τρεις ώρες έπαιρνε ένα κοκκινωπό χρώμα.
Από την πλευρά τους οι Ινδοί χρησιμοποιούσαν (και ακόμα χρησιμοποιούν) την χένα για να βάφουν τα νύχια τους, ή μάλλον τα ακροδάχτυλά τους, κοκκινοκαφετιά.
Η χρήση του κόκκινου χρώματος εξηγείται από το γεγονός ότι τα νύχια υγιών ατόμων είναι έντονα ροζ ενώ οι ασθενικοί έχουν κιτρινωπά νύχια. Αυτός είναι ο λόγος που η αριστοκρατία, δηλαδή η ιθύνουσα τάξη, είχε κόκκινα νύχια, γιατί, θεωρητικά, μόνο υγιή άτομα μπορούσαν να κυβερνούν.
Το βάψιμο των νυχιών και το μεγάλο τους μήκος είχε κοινωνική αξία, καθώς έδειχνε πως τα άτομα με περιποιημένα και μακριά νύχια δεν έκαναν χειρωνακτικές εργασίες και ήταν υγιή.
Η υπερβολή των γραμματιζούμενων Κινέζων και των μανδαρίνων στις αυτοκρατορικές αυλές ήταν τέτοια που είχαν ειδικές θήκες από ασήμι για να προστατεύουν τα μακριά τους νύχια.
Η περιποίηση των νυχιών εξαπλώθηκε τον 19ο αιώνα, όταν κυρίως Άγγλοι δανδήδες γυάλιζαν τα νύχια τους.
Η εκδημοκρατικοποίηση των κοινωνιών έπαιξε μεγάλο ρόλο στην όψη των χεριών και των γυναικών. Το 1932, το πρώτο κόκκινο βερνίκι εφευρέθηκε στις ΗΠΑ από τον οίκο Revlon.
Η ιστορία της περιποίησης των νυχιών φαίνεται ότι ξεκινάει το 4000 π.Χ. στη Βαβυλώνα, όπου βρέθηκαν σχετικά εργαλεία από καθαρό χρυσό, τα οποία χρησιμοποιούσαν οι ευγενείς.
Τρεις χιλιάδες χρόνια π.Χ., οι Κινέζοι, αναμειγνύοντας αραβική γόμμα, ασπράδι αβγών, ζελατίνη και κερί μέλισσας, δημιούργησαν το πρώτο έγχρωμο βερνίκι νυχιών.
Οι Αιγύπτιοι επίσης χρησιμοποιούσαν ως χρωστική βάση την χένα, για να βάφουν τα νύχια τους.
Η βαφή των νυχιών σε αυτές τις κοινωνίες, ήταν ενδεικτική της κοινωνικής τάξης. Έτσι, το 600 π.Χ., κατά τη διάρκεια βασιλείας της δυναστείας των Τσου, ο χρυσός και το ασήμι ήταν τα αυτοκρατορικά χρώματα για τα νύχια.
Αργότερα, τα χρώματα αυτά αντικαταστάθηκαν από το κόκκινο και το μαύρο.
Οι γυναίκες των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων, επιτρεπόταν να χρησιμοποιούν μόνο απαλά χρώματα στα νύχια τους. Η χρήση των αυτοκρατορικών χρωμάτων από κοινούς θνητούς επέφερε την θανατική ποινή.
Οι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν το κόκκινο χρώμα στα νύχια τους σαν ένδειξη ανώτερης κοινωνικής τάξης.
Στην αρχαία Ρώμη, οι στρατηγοί πριν από την εκστρατεία έβαφαν τα νύχια τους έτσι ώστε να ταιριάζουν με τα χείλη τους.
Γύρω στο 3000 π.Χ. στην αρχαία Κίνα, συναντάμε μια πρώτη μορφή έγχρωμου βερνικιού, με τη μίξη ζελατίνης, αραβικής γόμμας, κεριού μέλισσας και ασπραδιού από αβγό.
Στους αρχαίους πολιτισμούς χρησιμοποιούνταν επίσης πέταλα από τριαντάφυλλα και ορχιδέες.
Το χρώμα που τελικά επικράτησε ήταν το κόκκινο, ώστε να είναι συνδυασμένο με το χρώμα των χειλιών.
Αυτή η φιλοσοφία στη χρωματική επιλογή χαρακτηρίζει και τη σύγχρονη εποχή, όταν δημιουργείται το «νέο» βερνίκι, στις ΗΠΑ, γύρω στο 1930. Στην αρχική του μορφή ήταν ροζ.
Όχι! Όπως σου είπα, δεν θα ήθελα να αναφερθώ εδώ στους λόγους που εδώ και χιλιάδες χρόνια σε ώθησαν να βάφεις κόκκινα τα χείλη και τα νύχια σου, όμως αφού επιμένεις θα σου αναφέρω μια εικασία για το ελκυστικό κόκκινο χρώμα των νυχιών, αλλά και των χειλιών.
Ο άνθρωπος έλκεται από άλλους ανθρώπους που θεωρούνται ωραίοι και ρωμαλέοι, ιδιαίτερα από τους δεύτερους, από την εποχή που οι άνθρωποι από καρποσυλλέκτες μετατράπηκαν σε σαρκοβόρους κυνηγούς.
Ο κυνηγός φροντίζει για την τροφή της ομάδας του και κομματιάζει και ξεσκίζει το θήραμά του με τα νύχια του και το στόμα του που βάφονται κόκκινα από το αίμα του θύματός του
Καταλαβαίνεις λοιπόν γιατί το κόκκινο χρώμα γύρω από το στόμα και στα ακροδάχτυλα έγινε ελκυστικό; Από παλαιοτάτων χρόνων….
admin is | Topic: βαφές, βάψιμο ανθρώπου, ιστορία και χρώματα, κόκκινο, Συνέντευξη με τα χρώματα | Tags: None
No Comments, Comment or Ping
Reply to “Συνεντευξη με τα χρωματα [ργ’]: το κόκκινο μανό(ν)”