xromata.com


Αυτοι που μας εμαθαν τα χρωματα [23]: Thomas Young

 

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΜΑΘΑΝ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ

[23]

 

Για να παρακολουθήσετε την σειρά άρθρων υπό τον γενικό τίτλο ‘ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΜΑΘΑΝ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ’ καλό θα είναι να διαβάσετε τo εισαγωγικό 1ο άρθρο που θα βρείτε στον σύνδεσμο https://xromata.com/?p=11228 …..

 

 

 

Thomas Young

 

Στην αμέσως προηγούμενη 22η ανάρτηση της σειράς

«Αυτοί που μας έμαθαν τα χρώματα» σχετικά με τονJames Sowerby, αναφέραμε πως:

Το σύστημα του Sowerby δημιουργήθηκε την ίδια στιγμή που ο Άγγλος γιατρός και φυσικός Thomas Young (1773-1829) υπέβαλε τη θεωρία του (αργότερα θα επιβεβαιωθεί) δηλώνοντας ότι το μάτι παράγει όλα τα χρώματα συνδυάζοντας μόνο τρία μήκη κύματος.

Αυτή η «Θεωρία του Τριχρωματικού Οράματος» βασίζεται στα κύρια πρόσθετα χρώματα κόκκινο, πράσινο και μπλε.

 

 

Ο Thomas Young (13 Ιουνίου 1773 – 10 Μαΐου 1829) ήταν Βρετανός πολυμαθής που έκανε αξιοσημείωτη συνεισφορά στα οπτικά πεδία, το φως, την μηχανική των στερεών, την ενέργεια, την φυσιολογία, την γλώσσα, την μουσική αρμονία και την αιγυπτολογία.

Συνέβαλε καθοριστικά στην αποκρυπτογράφηση των αιγυπτιακών ιερογλυφικών και συγκεκριμένα της πέτρας της Ροζέτας.

Ο Young έχει περιγραφεί ως "Ο τελευταίος άνθρωπος που ήξερε τα πάντα".

 

 

Το έργο του επηρέασε αυτό των William Herschel, Hermann von Helmholtz, James Clerk Maxwell και Albert Einstein.

Ο Young πιστώνεται με την καθιέρωση της κυματικής θεωρίας του φωτός, σε αντίθεση με τη θεωρία των σωματιδίων του Ισαάκ Νεύτωνα. Το έργο του Young στη συνέχεια υποστηρίχθηκε από το έργο του Augustin-Jean Fresnel.

 

 

Ο Young έφτασε για πρώτη φορά στις ιδέες του για μια τριχρωματική θεωρία το 1801, όταν εξήγησε ότι το μάτι δεν μπορεί να καταγράψει κάθε ένα από τα σχεδόν άπειρα χρώματα ξεχωριστά, πιθανότατα τα καταγράφει μάλλον πιο φειδωλά:

«Δεδομένου ότι είναι δύσκολο να πιστέψουμε πως κάθε φωτοευαίσθητο σημείο στον αμφιβληστροειδή περιέχει έναν άπειρο αριθμό σωματιδίων, τα οποία πρέπει να είναι όλα σε θέση να ταλαντώνονται με το αντίστοιχο κύμα σε πλήρη συμφωνία, επομένως, είναι απαραίτητο να υποθέσουμε ότι αυτός ο αριθμός περιορίζεται, για παράδειγμα, στα τρία κύρια χρώματα κόκκινο, κίτρινο και μπλε».

Όχι! Δεν πρόκειται για τυπογραφικό λάθος.

Ο Young είχε εισαγάγει για πρώτη φορά το τρίο των χρωμάτων με τα οποία συνδέεται τώρα η τριχρωμική θεωρία του (RGB) στο έργο του «Διαλέξεις για τη Φυσική Φιλοσοφία και τις Μηχανικές Τέχνες», που χρονολογείται από το 1807.

 

 

«Είναι απαραίτητο», έγραψε τότε, «να τροποποιήσουμε την υπόθεση που έκανα στο τελευταίο μου χαρτί… και για να αντικαταστήσω το κόκκινο, το κίτρινο και το μπλε με κόκκινο, πράσινο και βιολετί».

Επειδή το βιολετί που χρησιμοποιούσε ο Young φαινόταν στους διαδόχους του περισσότερο σαν μπλε, για λόγους απλότητας το κόκκινο, το πράσινο και το μπλε συνδέονται πλέον με την «Τριχρωμική Θεωρία της Όρασης».

 

 

Η θεωρία επιβεβαιώθηκε έξοχα τη δεκαετία του 1960, όταν μια ομάδα κυρίως Άγγλων φυσιολόγων και βιοχημικών πέτυχε να αποδείξει ότι τρία διαφορετικά είδη ευαίσθητων στο χρώμα κυττάρων – τα λεγόμενα κωνία – υπάρχουν στον ανθρώπινο αμφιβληστροειδή.

 

 

Περιέχουν χρωστικές ουσίες που μπορούν κυρίως να λάβουν (απορροφήσουν) το μπλε, το κόκκινο και το πράσινο φως.

Η τεχνική γλώσσα αναφέρεται στην κορυφή απορρόφησης των φωτοευαίσθητων κυττάρων και τώρα μπορούμε να καθορίσουμε τα μήκη κύματός τους: 425 νανόμετρα (nm) για το μπλε, 535 nm για το πράσινο και 570 nm για το κόκκινο.

(Τα μήκη κύματος του φωτός μετρήθηκαν για πρώτη φορά λίγο πριν το θάνατο του Young).  

Το πρώτο βήμα στην αντίληψη των χρωμάτων είναι επομένως ακριβώς όπως το είχε φανταστεί ο Young στις αρχές του 19ου αιώνα.

Το δεύτερο βήμα, ωστόσο, φαίνεται να είναι ένα πολύ διαφορετικό θέμα.

Ο Young είχε υποθέσει μια άμεση μετάδοση των λαμβανόμενων σημάτων στον εγκέφαλο, φανταζόμενος ότι κάθε οπτική ίνα που εισέρχεται στον εγκέφαλο αποτελείται από τρία μέρη, καθένα από τα οποία είναι υπεύθυνο για τη μετάδοση ενός από τα κύρια χρώματα που εμφανίζονται στο μάτι.

 

 

Η προσεκτικότερη εξέταση αποκαλύπτει ότι η επεξεργασία των πληροφοριών χρώματος δεν φαίνεται τόσο απλή.

Αν και οι ιδέες που προτάθηκαν από ψυχολόγους στα τέλη του 19ου αιώνα έχουν επίσης επιβεβαιωθεί -θα το εξετάσουμε πιο προσεκτικά, αλλά πρέπει να τηρήσουμε την ιστορική αλληλουχία, επίσης  τη διαδρομή μεταξύ του ματιού και του εγκεφάλου- η αληθινή διαδικασία έχει γίνει κατανοητή σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό κατά τις τελευταίες δεκαετίες.


is | Topic: Αυτοί που ασχολήθηκαν με το χρώμα, προσθετική μίξη | Tags: None

No Comments, Comment or Ping

Reply to “Αυτοι που μας εμαθαν τα χρωματα [23]: Thomas Young”