Αυτοι που μας εμαθαν τα χρωματα [20]: Johann Ignaz Schiffermüller
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΜΑΘΑΝ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ
[20]
Για να παρακολουθήσετε την σειρά άρθρων υπό τον γενικό τίτλο ‘ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΜΑΘΑΝ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ’ καλό θα είναι να διαβάσετε τo εισαγωγικό 1ο άρθρο που θα βρείτε στον σύνδεσμο https://xromata.com/?p=11228 …..
Johann Ignaz Schiffermüller
Johann Ignaz Schiffermüller, Αυστριακός εντομολόγος και φυσιοδίφης.
b-1727-10-02 in Hellmonsödt in Austria
d-1806-06-21 in Linz in Austria
Την ίδια χρονιά που ο J.H. Lambert δημιούργησε την χρωματική του πυραμίδα και απέδειξε για πρώτη φορά ότι η πληρότητα των χρωμάτων μπορεί να αναπαραχθεί μόνο σε ένα τρισδιάστατο σύστημα, ένας άλλος χρωματικός κύκλος δημοσιεύτηκε στη Βιέννη από τον αυστριακό Ignaz Schiffermüller (1727 – 1806).
Η περιφέρεια του κύκλου του Schiffermüller πληρούται από δώδεκα χρώματα στα οποία έχει δώσει μερικά ευφάνταστα ονόματα:
μπλε, θαλασσοπράσινο, πράσινο, πράσινο της ελιάς, κίτρινο,
πορτοκαλοκίτρινο, κόκκινο της φωτιάς, κόκκινο, βαθυκόκκινο,
ροδοκόκκινο, μπλε-μωβ και μπλε της φωτιάς.
Οι χρωματικές μεταβιβάσεις είναι συνεχείς και τα τρία κύρια χρώματα μπλε, κίτρινο και κόκκινο δεν τοποθετούνται σε ίσες αποστάσεις μεταξύ τους.
Ανάμεσά τους υπάρχουν τρία είδη πράσινου, δύο είδη πορτοκαλί και τέσσερις παραλλαγές του βιολέ (εξαιρουμένου του δευτερογενούς βιολέ χρώματος).
Ο Schiffermüller επιλέγει συνολικά 12 χρώματα και, ως εκ τούτου, βασίζεται στο σύστημα που δημιουργήθηκε από τον Γάλλο Ιησουίτη Louis Bertrand Castel, ο οποίος είχε δημοσιεύσει το Optique des couleurs το 1740, προκειμένου να επεκτείνει τον κύκλο του Νεύτωνα με τα επτά χρώματα του σε τα δώδεκα.
Η επιλογή του Castel ακούγεται ασυνήθιστη:
Bleu (μπλε), celadon (ανοιχτό πράσινο), vert (πράσινο),
olive (πράσινο της ελιάς), jaune (κίτρινο), fauve (ανοιχτό κόκκινο),
nacarat (πορτοκαλί), rouge (κόκκινο), cramoisi (πορφυροκόκκινο),
violet (βιολετί), agathe (μπλε του αχάτη) και bleu violant (βίαιο/έντονο μπλε).
Ο Καστέλ συνέδεσε το σύστημά του με τη μουσική – πιο συγκεκριμένα, τα δώδεκα ημιτόνια της μουσικής κλίμακας.
Όμως, ενώ ο Καστέλ προσπάθησε να υπονομεύσει την θεωρία του Νεύτωνα και να την απορρίψει, το εγχείρημα του Schiffermüller πέτυχε το ακριβώς αντίθετο:
το σύστημά του χρησίμευσε για να αποδείξει την ανακάλυψη του Νεύτωνα ότι τα καθαρά χρώματα θα μπορούσαν να διευθετηθούν σε έναν κύκλο.
Ο Βιεννέζος εντομολόγος – ένας ειδικός στις πεταλούδες – ήταν ένας από τους πρώτους που τοποθέτησε τα συμπληρωματικά χρώματα το ένα απέναντι στο άλλο: το μπλε απέναντι από το πορτοκαλί. κίτρινο αντίθετα από το βιολετί. το κόκκινο απέναντι από το θαλασσοπράσινο.
Ο Schiffermüller τοποθέτησε επίσης έναν ήλιο (υποδηλωμένο μόνο εδώ) μέσα στον χρωματικό του κύκλο θέλοντας να τονίσει ότι «τα λαμπερά / ακτινοβόλα χρώματα» παράγονται από τη φύση.
Ενώ επιθυμούσε να επιτύχει «ζωηρά και λαμπερά χρώματα» όπως τα θαυμάσια χρώματα του ουράνιου τόξου, θεώρησε τους περαιτέρω συνδυασμούς «επικουρικών χρωμάτων» ως αισθητικά ακατάλληλους.
Το 1771, ο Schiffermüller είχε νιώσει πως ήρθε η ώρα να αντιμετωπίσουμε τα χρώματα σαν ένα φυσικό σύστημα και να τους δώσουμε ένα είδος φυσικής διάταξης, ακριβώς όπως είχε γίνει με τα ζώα, τα φυτά και ορυκτά.
Μια τέτοια κατάταξη θα ήταν απαραίτητη βοήθεια για τις παραστατικές μεθόδους που ήταν κοινές μεταξύ των φυσιολατρών στα τέλη του 18ου αιώνα.
admin is | Topic: Αυτοί που ασχολήθηκαν με το χρώμα | Tags: None
No Comments, Comment or Ping
Reply to “Αυτοι που μας εμαθαν τα χρωματα [20]: Johann Ignaz Schiffermüller”