xromata.com

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΜΑΘΑΝ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ

[19]

Για να παρακολουθήσετε την σειρά άρθρων υπό τον γενικό τίτλο ‘ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΜΑΘΑΝ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ’ καλό θα είναι να διαβάσετε τo εισαγωγικό 1^ο άρθρο που θα βρείτε στον σύνδεσμο https://xromata.com/?p=11228 …..

Johann Heinrich Lambert

Johann Heinrich Lambert, Ελβετο-γερμανός μαθηματικός, αστρονόμοε, φυσικός και φιλόσοφος.
b-1728-08-26 in Mülhausen – Alsace in France
d-1777-09-25 in Berlin in Germany

Το χρωματικό σύστημα  του Lambert επιχειρεί να εξηγήσει τις εναλλασσόμενες σχέσεις μεταξύ των χρωμάτων χρησιμοποιώντας μια τριγωνική πυραμίδα.

Το βασικό τρίγωνο είναι μαύρο στο κέντρο του και φέρνει τα βασικά χρώματα του κόκκινου, του κίτρινου και του μπλε στα γωνιακά σημεία.

Τα επτά επίπεδα της πυραμίδας αυξάνουν σταδιακά τη φωτεινότητα  προς το λευκό άκρο.

Ο Λάμπερτ πίστευε ότι το σύστημά του θα μπορούσε να βοηθήσει τους εμπόρους κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων να γνωρίζουν εάν διαθέτουν όλα τα χρώματα Ήλπιζε επίσης ότι θα είναι χρήσιμο στους βαφείς και τους εκτυπωτές της εποχής του.

Ο μαθηματικός και φυσιοδίφης Johann Heinrich Lambert (1728-1777) είναι γνωστός μεταξύ των φυσικών ως ιδρυτής της θεωρίας της μέτρησης φωτός, η οποία τότε ήταν γνωστή ως «φωτομετρία».

Το 1760 περίπου, ο Λάμπερτ ασχολήθηκε με τον νόμο που διέπει τον φωτισμό μιας επιφάνειας από μια πηγή φωτός, που ακόμα φέρει το όνομά του.

Μελέτησε επίσης την ικανότητα ανάκλασης των επιφανειών και την διαφάνεια τους. Οι κοσμολογικές επιστολές του, που έγραψε ως μέλος της Ακαδημίας του Φρειδερίκου του Μεγάλου στο Βερολίνο, είναι φημισμένες μεταξύ των αστρονόμων. Ο Λάμπερτ προσπάθησε να εξηγήσει τη δομή του σύμπαντος σε αυτά τα γραπτά, σημειωτέον πως εκείνη την εποχή δεν ήταν γνωστό το πόσο εκτεταμένος είναι ο γαλαξίας μας.

Κατά τη διάρκεια των διατριβών του, συμβουλεύτηκε τις μετρήσεις που έλαβε ο Tobias Mayer στο Γκέτινγκεν, και έτσι γνώρισε το χρωματικό τρίγωνο του Mayer που χρονολογείται από το 1758, τη δημοσίευση του οποίου υποστήριξε στη συνέχεια. Ο Lambert αναγνώρισε ότι ο Mayer είχε ανακαλύψει ένα μέσο κατασκευής και ονομασίας πολλών από τα πιθανά χρώματα, και ταυτόχρονα επίσης αναγνώρισε ότι, για να επεκτείνει την κάλυψη του ώστε να συμπεριλάβει την πλήρη αφθονία τους, το μόνο στοιχείο που λείπει από αυτό το τρίγωνο ήταν το βάθος.

Αφού πραγματοποίησε τα δικά του πειράματα, ο Λάμπερτ πρότεινε μια πυραμίδα κατασκευασμένη από μια σειρά από τρίγωνα για να διευθετηθεί ο πλήρης πλούτος των φυσικών χρωμάτων σε μία γεωμετρική μορφή.

Αυτά διαφέρουν από τα τρίγωνα του Mayer όχι μόνο στο μέγεθός τους, αλλά και στη θέση του μαύρου.

Όπως και με το μοντέλο του Mayer, οι γωνίες του βασικού τριγώνου του Lambert καταλαμβάνονται από το κίτρινο, το κόκκινο και το μπλε.

Σε κάθε περίπτωση, δύο βασικά χρώματα αναμιγνύονται (με ποικίλες αναλογίες) για να σχηματίσουν επτά αποχρώσεις κατά μήκος των πλευρών, ενώ  προς το εσωτερικό και τα τρία βασικά χρώματα συμβάλλουν στις αποχρώσεις κάθε αντίστοιχης επιφάνειας.

Συνολικά 45 χρωματικές αποχρώσεις σχηματίζονται έτσι στο τρίγωνο της βάσης, πάνω από το οποίο στοιβάζονται οι άλλες τριγωνικές επιφάνειες και γίνονται φωτεινότερες καθώς ανέρχονται.

Με τη σειρά τους, περιέχουν 28, 15, 10, 6, 3 και τέλος 1 χρωματικό πεδίο.

Ο Λάμπερτ παρουσιάζει συνολικά 108 χρωματικές αναμείξεις στην πυραμίδα του, η κορυφή  της οποίας είναι λευκή.

Αυτή η κατασκευή καταφέρνει να ενσωματώσει τα διάφορα «τριτογενή χρώματα» σε ένα σύστημα και τα συνδέει λογικά με τις ουδέτερες γκρίζες τιμές που εμφανίζονται στον κεντρικό/αξονικό σημείο κάθε τριγωνικού επιπέδου.

Το χρώμα που δημιουργείται συνδυάζοντας όλα τα βασικά χρώματα – το μαύρο – βρίσκεται στο κέντρο του χαμηλότερου/βασικού τριγώνου.

Περισσότερα χρώματα μπορούν να διακριθούν σε αυτό το κατώτερο επίπεδο παρά στο ανώτερο σημείο όπου κυριαρχεί το λευκό, αποδεικνύοντας ότι το σύστημα των χρωμάτων πρέπει να σχηματίζει κωνικότητα προς τα πάνω και ως εκ τούτου είναι μια πυραμίδα.

Ως φυσιοδίφης, ο Λάμπερτ χρησιμοποίησε την πυραμίδα του στις προσπάθειές του να εντοπίσει και να ταξινομήσει όλα τα χρώματα που εμφανίζονται στα ζώα και τα φυτά. Φυσικά, αυτός ο στόχος δεν μπορεί να επιτευχθεί μόνο με ένα σύστημα ανάμειξης, που λειτουργεί με τα τρία βασικά χρώματα κίτρινο, κόκκινο και μπλε, όπως εμφανίζονται στην πυραμίδα του, γιατί οι αποχρώσεις είναι πολύ περισσότερες.

Στην φύση, υπάρχουν πολλές αποχρώσεις από ποικίλα πράσινα, πορτοκαλί ή μωβ κλπ. που δεν μπορούν να αποδοθούν μόνο με την αφαιρετική ανάμειξη των τριών κύριων χρωμάτων όπως εμφανίζονται στην πυραμίδα του, γιατί πολλά χρώματα στην φύση δεν σχηματίζονται μόνο από συγκεκριμένες χρωστικές, αλλά και μέσω των φυσικών ιδιοτήτων του φωτός μέσα από δομικές παρεμβολές παρεμβολές τριχών, φύλλων, λεπιών, φολίδων κλπ.

Με άλλα λόγια η αφθονία των χρωμάτων που δημιουργούνται έτσι φτάνει πολύ πέρα από την πυραμίδα στην οποία ο Λάμπερτ ήθελε να τα περιορίσει.

This entry was posted on Saturday, November 20th, 2021 at 5:00 am and is filed under Αυτοί που ασχολήθηκαν με το χρώμα. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.