xromata.com


Συνεντευξη με τα χρωματα [οε’]: η ψυχολογια του ασπρου

 

Η «Συνέντευξη με τα χρώματα» είναι μια προσπάθεια τακτοποίησης των όσων έχουν ειπωθεί (και θα ειπωθούν) για τα χρώματα, σε μια σειρά, ας πούμε, εύπεπτης διδακτικής ύλης, για όλους όσοι θέλετε να «μάθετε» τα χρώματα και τον κόσμο τους.

Η σειρά έχει την μορφή μιας υποτιθέμενης, διδακτικής, συνέντευξης των χρωμάτων προς τον άνθρωπο.

 

 

 

 

Συνέντευξη με τα χρώματα

[οε΄]

 

Η ψυχολογία του Άσπρου

[Ϛ΄]

 

 

-Αφού σου αφηγήθηκα σε γενικές γραμμές την ιστορική συνοδοιπορία μας, δηλαδή την δική μου, του Λευκού χρώματος εκ παραλλήλου με την δική σου Άνθρωπε, κάνω μια σύντομη ανακεφαλαίωση αυτών που σου είπα για μένα μέχρι τώρα, για να προχωρήσω στις ιδιότητές μου και τα επακόλουθά τους.

Σου είπα λοιπόν πως επισήμως δεν θεωρούμαι χρώμα, αλλά λογίζομαι σαν την χρωματική έκφραση – αντιστοιχία του πλήρους φωτός και αποτελώ την μέγιστη εκδήλωση της φωτεινότητας.

Είμαι δηλαδή η αντανάκλαση του φωτός και εμπεριέχω όλες, δηλαδή και τις τρεις βασικές χρωματικές ακτινοβολίες.

Σου εξήγησα δε, πως επειδή βρισκόμαστε σε έναν δημιουργημένο κόσμο ο οποίος είναι σχετικός προς το απόλυτο, οπότε τίποτε δεν μπορεί να εκφραστεί σε απόλυτη μορφή, το ίδιο συμβαίνει και με τα λευκότερα υλικά, τα οποία δεν αντανακλούν όλο το φως που πέφτει επάνω τους, αλλά απορροφούν 3-5% της προσπίπτουσας ακτινοβολίας, πράγμα που σημαίνει πως κάθε άσπρο είναι στην πραγματικότητα μια πολύ φωτεινή παραλλαγή κάποιας απόχρωσης.

Ταυτίζοντας εμένα με το φως, που το θεωρείς σαν κάτι πολύ καλό, γιατί με το φως βλέπεις, αντιλαμβάνεσαι, αντιτίθεσαι στον φόβο του μαύρου σκοταδιού, σου προκαλώ την ιδέα του «καλού», των «θετικοτήτων» και της «καλοσύνης», επομένως για σένα αντιπροσωπεύω την αγνότητα, την αθωότητα, αλλά και την αλήθεια, η οποία φωτίζει την πλάνη, άσχετα αν εσύ κάποιες φορές την αποκαλείς ‘η μαύρη αλήθεια’.

Άσπρο – μαύρο, καλό – κακό, θετικό – αρνητικό….

Όσο παράξενο και να σου φαίνεται, ακόμα κι’ εγώ το λευκό έχω και τις αρνητικές μου εκφράσεις.

Πώς θα μπορούσε, εξ’ άλλου, κάτι που βρίσκεται στον εκδηλωμένο κόσμο μας, τον δημιουργημένο κάτω από τους νόμους του δυισμού, να έχει μόνο θετικές εκφράσεις;

Έτσι λοιπόν κι’ εγώ το άσπρο χρώμα έχω δυο διαφορετικούς συσχετισμούς, δυο διαφορετικές όψεις.

Αυτήν της απαλότητας της νιφάδας του χιονιού κι αυτήν της ζοφερότητας της χιονοστιβάδας.

Κατάλαβες; Παρ’ όλη την εύχαρη καλοσύνη που δηλώνω, φέρω και μια σκληρότητα, αυτήν που συσχετίζεται με την αποστείρωση και το κρύο.

Η χρησιμοποίησή μου δε, σε μάχιμες περιπτώσεις δεν είναι ό,τι καλύτερο γιατί δηλώνει υποταγή (λευκή σημαία, λευκή ψήφος) που υπαινίσσεται δειλία ή εξαναγκασμό.

Υπάρχει βέβαια και μια ομάδα ανθρώπων που χρησιμοποιούν την ‘λευκή ψήφο’ σαν ένα είδος αντίδρασης, διαμαρτυρίας, δηλώνοντας με την ψήφο τους πως δεν συμφωνούν με τα υπάρχοντα καθεστώτα αλλά δεν θέλουν να παρατήσουν το δικαίωμα της ψήφου.

Αυτούς που ψηφίζουν συνειδητά ‘λευκό’, οι άλλοι μπορεί να τους περνούν για αποστασιοποιημένους ή αδιάφορους προς το θέμα. Όταν όμως τους γνωρίσουν καλύτερα μάλλον θα εκτιμήσουν την συνειδητότητά τους.

Πέρα από τα αρνητικά σημεία μου, που μόλις σου εξέθεσα, μπορεί να επιλέγομαι επίσης από υπεροπτικότητα, αδράνεια ή συμβιβαστικότητα, όμως η φωτεινότητα και η καθαρότητα που προβάλλω σαν άσπρο χρώμα είναι τόσο δυνατή, που τονίζονται περισσότερο οι θετικές πλευρές μου και σχεδόν εξαφανίζονται τα αρνητικά στίγματα που συνυπάρχουν.

Είμαι λοιπόν το χρώμα που συμβολίζει την αθωότητα, την θυσία, την καθαρότητα αλλά και την καθαριότητα, την αρχή – ξεκίνημα, την παρθενία και στην εποχή μας τον γάμο, γι’ αυτό, στον δυτικό κόσμο τουλάχιστον, ως επί το πλείστον οι νύφες φορούν λευκό νυφικό.

Όμως, όμως… αν και οι περισσότεροι δυτικοί άνθρωποι της τωρινής εποχής έχουν την εντύπωση πως το σύνηθες χρώμα του νυφικού ήταν πάντα το λευκό, η εμφάνιση του λευκού νυφικού στην μακρά ιστορία των γάμων είναι πολύ πρόσφατη.

Η ζωή –και η μόδα- του λευκού νυφικού μετρά μόλις από το 1840, από τον γάμο της βασίλισσας Βικτωρίας της Αγγλίας και ύστερα.

Η βασίλισσα Βικτωρία της Αγγλίας είχε στην κατοχή της μια πανάκριβη λευκή δαντέλα που θέλοντας να την αξιοποιήσει την χρησιμοποίησε για την δημιουργία του νυφικού της φορέματος.

Έκτοτε, αν και συνηθιζόταν ακόμα τα νυφικά φορέματα να είναι διαφόρων χρωμάτων, πολλές νύφες –κυρίως της αριστοκρατίας- μιμούμενες την βασίλισσά τους, φόρεσαν λευκά φορέματα στους γάμους τους και έτσι εξαπλώθηκε η μόδα του λευκού νυφικού, το οποίο σε συνδυασμό με την ιδιότητα του λευκού χρώματος σαν χρώμα της αγνότητας και κατ’ επέκτασιν της παρθενίας, καθιερώθηκε στον δυτικό χριστιανικό κόσμο όπου ήδη το λευκό, σαν συμβολικό χρώμα του χριστιανισμού- ήταν καθιερωμένο στα ρούχα της βάφτισης, στο χιτώνιο που φορούσαν οι δυτικοί ιερωμένοι πάνω από τα εκκλησιαστικά τους ρούχα κατά την λειτουργία και στα φορέματα των καθολικών κοριτσιών όταν πήγαιναν για την πρώτη τους μετάληψη.

Έτσι επεκράτησε, εγώ το λευκό, να είμαι το πιο κατάλληλο χρώμα για ένα νυφικό, συμβολίζοντας την αγνότητα και την αθωότητα της κοριτσίστικης ηλικίας που μια κοπέλα εγκαταλείπει την ημέρα του γάμου της.

Άνθρωπε, ίσως καταλάβεις περισσότερα για τους ψυχολογικούς συμβολισμούς μου, εάν σου αναφέρω τι συμβολίζει η προσφορά λευκών τριαντάφυλλων, η οποία σε γενικές γραμμές σημαίνει καθαρότητα, αθωότητα, σιωπή, μυστικότητα….

Ναι, η προσφορά λουλουδιών είναι πάντα ένα ευχάριστο δώρο, όμως όταν πρόκειται για τριαντάφυλλα, το δώρο αποκτά ένα ειδικό «νοηματικό» βάρος και σχετίζεται ιδιαίτερα με το χρώμα των προσφερόμενων τριαντάφυλλων.

Η προσφορά λευκών τριαντάφυλλων μεταφέρει σεβασμό, αποτίει φόρο τιμής σε νέες εκκινήσεις και εκφράζει την ελπίδα για το μέλλον.

Είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να τιμήσει κανείς έναν φίλο ή αγαπημένο πρόσωπο, για την αναγνώριση μιας νέας αρχής ή για έναν αποχαιρετισμό.

Αποχαιρετισμός όμως είναι και μια κηδεία. Γι’ αυτό είναι συχνά το χρώμα που χρησιμοποιείται σε κηδείες και άλλες τελετές πένθους.

Σε πολλούς ανατολικούς πολιτισμούς το λευκό συμβολικά συνδέεται με το θάνατο και τη θλίψη και θεωρείται χρώμα πένθους και σε πολλούς ανατολικούς λαούς οι χήρες είναι συνήθως λευκοντυμένες.

Στο δυτικό κόσμο, το λευκό χρώμα, όπως σου είπα, συνδέεται με χαρές και γάμους, αλλά και με νοσοκομεία όπου χρησιμοποιείται για να μεταφέρει μια αίσθηση αγνότητας, καθαριότητας και γαλήνης, ταυτίζεται δε και με τους αγγέλους.

Το λευκό χρώμα έχει την ιδιότητα να φέρνει ηρεμία, άνεση και ελπίδα. Λειτουργεί σαν ένα πραγματικό φάρμακο που καταπραΰνει την πληγωμένη ψυχή και προσδίδει στη ζωή μια αίσθηση τάξης και ασφάλειας.

Η έλξη προς το άσπρο είναι ένδειξη κάποιου που εκτιμά την τάξη και την απλή καλαισθησία με ένα εκλεπτυσμένο επίπεδο γούστου.

Αυτός που έλκεται από το άσπρο είναι λεπτολόγος και έχει υψηλές προσδοκίες από τον εαυτό του, όπως και από τους άλλους.

Πολλά λοιπόν τα καλά στοιχεία μου ως επί το πλείστον, ενώ σε άλλες περιπτώσεις είμαι ουδέτερο, ασαφές, αψυχολόγητο και με έλλειψη προσωπικότητας ή χαρακτήρα ή απλώς ψυχρό.

Όπως είμαι φωτεινό δημιουργώ μια αίσθηση άνετου χώρου και δίνω έμφαση σε έγχρωμα διακοσμητικά στοιχεία, όπως αντίστοιχα λειτουργεί και το αντίθετό μου χρώμα, το μαύρο.

Οι σχεδιαστές συχνά χρησιμοποιούν το λευκό χρώμα για να φαίνονται τα δωμάτια μεγαλύτερα και πιο ευρύχωρα, να ανοίγει το μάτι.

Την ίδια στιγμή όμως εκτός από ευρύχωρα μπορεί να φαίνονται ψυχρά, άδεια και εχθρικά.

Σταματώ εδώ προς το παρόν και θα επανέλθω….


is | Topic: Λευκό, Συνέντευξη με τα χρώματα, Ψυχολογία και χρώματα | Tags: None

No Comments, Comment or Ping

Reply to “Συνεντευξη με τα χρωματα [οε’]: η ψυχολογια του ασπρου”