xromata.com


Συνεντευξη με τα χρωματα [ξβʹ]: μαύρο και διάστημα

 

Η «Συνέντευξη με τα χρώματα» είναι μια προσπάθεια τακτοποίησης των όσων έχουν ειπωθεί (και θα ειπωθούν) για τα χρώματα, σε μια σειρά, ας πούμε, εύπεπτης διδακτικής ύλης, για όλους όσοι θέλετε να «μάθετε» τα χρώματα και τον κόσμο τους.

Η σειρά έχει την μορφή μιας υποτιθέμενης, διδακτικής, συνέντευξης των χρωμάτων προς τον άνθρωπο.

 

 

 

 

Συνέντευξη με τα χρώματα

[ξβʹ]

 

Το Μαύρο στο Διάστημα και την Αστρονομία

[θ΄]

 

-Πάμε τώρα ένα ταξίδι στο ‘μαύρο’ διάστημα, με τις μαύρες τρύπες του. Ένα ταξίδι στην Αστροφυσική, στην αστρονομία, στο διάστημα που σε περιβάλλει Άνθρωπε και το θεωρείς μαύρο, κατάμαυρο.

Στο είπαμε Άνθρωπε από την αρχή της συνέντευξης ότι εμείς τα χρώματα θα σε πάμε, πολύ μακριά….

Αναλαμβάνω λοιπόν εγώ το μαύρο χρώμα, μιλώντας για τον εαυτό μου να σε ταξιδέψω μέχρι τα πέρατα του σύμπαντος, ίσως κι’ ακόμα πιο πέρα, πιθανόν από τις απαρχές του μέχρι το τέλος του, αν υπάρχει τέλος..

Εν τάξει, δεν θα το φιλοσοφήσουμε τώρα… Πάμε σε πιο απλά ερωτήματα, πιο απτά σε σχέση μ’ εμένα, το μαύρο.

Έχεις αναρωτηθεί γιατί την νύχτα ο ουρανός είναι μαύρος; Γιατί το διάστημα είναι μαύρο;

Το γεγονός ότι το διάστημα, ο εξωτερικός χώρος που περιβάλλει τον πλανήτη σου, την γη Άνθρωπε, αλλά και κάθε άλλον πλανήτη ή αστέρα είναι μαύρος αποκαλείται μερικές φορές το παράδοξο του Olbers.

«Ωστόσο, το χρώμα φόντου, το υπόβαθρο του εξωτερικού χώρου, πέρα από την ατμόσφαιρα της γης είναι μαύρο, παρά την πληθώρα φωτεινών αστέρων που υπάρχουν στο στερέωμα»

Αυτή η αντίφαση καταγράφηκε για πρώτη φορά το 1823 από τον Γερμανό αστρονόμο Heinrich Wilhelm Matthias Olbers, ο οποίος έθεσε το ερώτημα γιατί ο νυχτερινός ουρανός είναι μαύρος;

Η τρέχουσα αποδεκτή απάντηση είναι ότι, αν και το σύμπαν είναι απείρως μεγάλο, δεν είναι απείρως παλιό. Θεωρείται ότι η ηλικία του είναι περίπου 13,8 δισεκατομμυρίων ετών, έτσι μπορούμε να δούμε μόνο αντικείμενα τόσο μακριά όση είναι η απόσταση που μπορεί να ταξιδέψει το φως σε 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια.

Το φως από τα αστέρια που βρίσκονται μακρύτερα από αυτήν την απόσταση δεν έχει φτάσει στη Γη και δεν μπορεί να συμβάλει στη φωτεινότητα του ουρανού.

Επιπλέον, καθώς το σύμπαν επεκτείνεται, πολλά αστέρια απομακρύνονται από τη Γη.

Καθώς μετακινούνται απομακρυνόμενα, το μήκος κύματος του φωτός τους γίνεται μεγαλύτερο και μέσω του φαινομένου Doppler, μετατοπίζεται προς το κόκκινο, ή ακόμα πιο πέρα και γίνεται αόρατο.

Σαν αποτέλεσμα αυτών των δύο φαινομένων, δεν υπάρχει αρκετός αστρικός φωτισμός για να φωτίσει το διάστημα και να το κάνει τίποτε άλλο από μαύρο, γιατί όπως σου έχω εξηγήσει Άνθρωπε προηγουμένως, η έλλειψη ή ανεπάρκεια φωτισμού κάνει τα πράγματα να μαυρίζουν, να φαίνονται σκοτεινά, μαύρα.

Τί είναι το φαινόμενο Doppler, με ρωτάς Άνθρωπε; Ω, ναι! Οφείλω να σου δώσω  μια σύντομη απάντηση επί αυτού.

Το φαινόμενο Doppler (ή η μετατόπιση Doppler) είναι η μεταβολή της συχνότητας ή του μήκους κύματος ενός κύματος σχετικά με έναν παρατηρητή που κινείται σε σχέση με την πηγή του κύματος. Ονομάστηκε από τον αυστριακό φυσικό Christian Doppler, ο οποίος περιέγραψε το φαινόμενο το 1842.

Τί; Θέλεις τώρα να σου πω και δυο λόγια για το παράδοξο του Olbers;

Μάλιστα, αυτό το παράδοξο που ονομάζεται επίσης  και ως «το παράδοξο του σκοτεινού νυχτερινού ουρανού», είναι πως το σκοτάδι του νυχτερινού ουρανού έρχεται σε σύγκρουση με την εκτίμηση ότι ένα άπειρο και αιώνιο στατικό σύμπαν κατοικημένο από άπειρο αριθμό αστεριών, θα έπρεπε να είναι συνεχώς φωτισμένο, οπότε κάθε πλευρά της Γης, ακόμα και ο νυχτερινός ουρανός της θα έπρεπε  να είναι πλήρως φωτισμένος. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με το παρατηρούμενο σκοτάδι και την ανομοιομορφία της νύχτας.

Κοίτα, αν σε ενδιαφέρει ιδιαίτερα το φαινόμενο Doppler και το παράδοξο του Olbers, μπορείς να τα βρεις και να τα μελετήσεις μόνος σου. Εδώ μιλάμε για εμένα το μαύρο χρώμα και ό,τι έχει το χρώμα μου, όπως ο νυχτερινός ουρανός που είναι μαύρος, κατάμαυρος δε τις νυχτιές που δεν έχει φεγγάρι.

Ο ουρανός της νύχτας στη Γη είναι μαύρος επειδή το μέρος της Γης που βιώνει τη νύχτα είναι στραμμένο αντίθετα προς τον Ήλιο. Το φως του Ήλιου μπλοκάρεται από την ίδια τη Γη και δεν υπάρχει άλλη φωτεινή πηγή φωτός τη νύχτα, πέρα από το αμυδρό φως της Σελήνης, να φωτίζει την περιοχή της Γης που δεν αντικρίζει τον Ήλιο.

Ναι! Είναι απαραίτητη η ύπαρξη ατμόσφαιρας ώστε ένα αστρικό σώμα να έχει χρωματιστό ουρανό από την πλευρά που αντικρίζει τον φωτοδότη αστέρα του.

Στην Σελήνη, τον δορυφόρο της Γης, επειδή δεν υπάρχει ατμόσφαιρα για να διασκορπιστεί το φως, ο ουρανός είναι μαύρος τόσο την μέρα όσο και την νύχτα.

Το φαινόμενο αυτό ισχύει και για όλα τα ουράνια σώματα χωρίς ατμόσφαιρα.

Άνθρωπε, πριν σταματήσω για λίγο, να πάρω μια ανάσα, θα σου εκμυστηρευτώ ένα ερώτημά μου, έναν εξωλογισμό μου.

Όπως σου είπα αρκετά πιο πριν, δημιούργησες πρόσφατα από νανοσωλήνες άνθρακα το σημερινό πιο σκοτεινό υλικό, το σκουρότερο μαύρο, γνωστό ως Vantablack, που απορροφά το 99,96% του ορατού φωτός. Εάν καταφέρεις και δημιουργήσεις ένα σκουρότερο, εντελεχές μαύρο, που θα απορροφά το 100% του φωτός, πες μου, θα έχεις δημιουργήσει άραγε μικρές μαύρες τρύπες στον δικό σου κόσμο;

Ερώτημα που απαντιέται δύσκολα γιατί για να απαντηθεί δημιουργούνται άλλα ερωτήματα όπως να πούμε, το απόλυτο μαύρο απορροφά όλες τις ακτινοβολίες του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος ή μόνο αυτές του ορατού φωτός; κ.ο.κ. Άραγε είναι κι’ αυτό μια μαύρη τρύπα ή απλώς αναλογεί προς αυτές και κατά πόσον; 


is | Topic: μαύρο, Συνέντευξη με τα χρώματα | Tags: None

No Comments, Comment or Ping

Reply to “Συνεντευξη με τα χρωματα [ξβʹ]: μαύρο και διάστημα”